Wolne Marchie – grupa miast-państw położonych we wschodnim Thedas – na południe od Antivy i Imperium Tevinter, na wschód od Nevarry i na północ od Fereldenu. Trzema największymi, mającymi realne znaczenie i władzę miastami w Marchiach są Kirkwall, Starkhaven i Tantervale, każde mające swojego własnego przywódcę mogącego nadawać tytuł Bohatera miasta.
Marchijczycy są niezależnymi, mającymi swoje własne poglądy potomkami niezłomnych barbarzyńców. Ich miasta stworzyły luźną konfederację, która rzadko kiedy jednoczy się w jakiejkolwiek sprawie. Jednak w przypadku zagrożenia ze strony większych i potężniejszych sąsiadów Marchijczycy potrafią zawiązać armię, której nie jest w stanie rozgromić nawet największe wojsko.
Podczas Piątej Plagi do Wolnych Marchii uciekło wielu mieszkańców Fereldenu.
Historia[]
Pierwotnie miasta wchodzące obecnie w skład Wolnych Marchii były albo wioskami Planasenów podbitymi przez magistrów, albo osadami założonymi przez Tevinterczyków w okresie ich ekspansji. Osady i wioski rozrosły się w miasta pod rządami Tevinteru.
Pomiędzy rokiem -180 a -171 Starożytności klany Alamarri dowodzone przez Andrastę i Maferata najechały Imperium Tevinter, zajmując południowe miasta – ostatnim, które padło, była Nevarra. Tam Maferat zawarł potajemny układ z archontem Hessarianem, który pozwolił Alamarri zdobyte przez nich ziemie w zamian za zaniechanie dalszej inwazji i wydanie Andrasty. Zdrada Maferata wyszła jednak na jaw, wskutek czego ludzie odwrócili się od niego, a on sam został zabity przez swoich synów, którzy podzielili między siebie zdobyte ziemie. Jako że Alamarri wytracili impet, ich wodzowie zaczęli walczyć między sobą, a Tevinter podnosiło się po inwazji, miasta zyskały szansę rozwoju i uzyskania niezależności. Sytuacja ta nie utrzymała się długo – wiele miast zostało zajmowanych, żeby ponownie odzyskać niezależność. Inne, jak Nevarra, rozrosły się i stały państwami.
W roku 1:95 Boskiej w Starkhaven rozegrała się ostatnia bitwa Drugiej Plagi. Dowodzeni przez Szarych Strażników ludzie ponieśli ciężkie straty, ale ostatecznie Szaremu Strażnikowi Corinowi udało się zgładzić arcydemona Zazikela.
W latach 2:15–2:45 Chwały król Starkhaven Fyruss podjął próbę zjednoczenia Wolnych Marchii pod swoim sztandarem i zbudować własne imperium. W roku 2:80 został zdradzony przez swoich tevinterskich sojuszników i wypędzony ze Starkhaven, wskutek czego miasto zostało zajęte przez Tevinterczyków. Przyczyniło się to do zwołania przez Zakon Świętego Marszu przeciwko Tevinterowi, mającemu na celu odbicie miasta. Walka o niepodległość była krótka, ale krwawa.
Przebudzenie arcydemona Andorala w roku 5:12 Świętych rozpoczęło Czwartą Plagę. Mroczne pomioty zniszczyły Antivę i Rivan, a następnie dotarły do Wolnych Marchii. Miasta Wycome i Kirkwall zostały ewakuowane przez Szarych Strażników, a odbudowana Forteca Haine stała się azylem dla uchodźców.
W roku 5:37 Świętych Tylus z dynastii van Markhamów, wywodzącej się od syna założyciela Orlais Kordillusa Drakona I, został koronowany na króla Nevarry. Jako bohater Czwartej Plagi wykorzystał sprzyjające mu nastawienie mieszkańców zachodnich Marchii przeciwko rosnącej potędze Orlais. Po szeregu znaczących zwycięstw nad Orlezjanami zostali oni wyparci z regionu, a Nevarra zaczęła być znaczącą siłą polityczną.
Gdy w roku 7:56 Burzy qunari przypłynęli na kontynent, wysiadając na brzeg niedaleko Ostwick, szybko przypuścili atak na Starkhaven i Kirkwall. Starkhaven odparło atak, jednak Kirkwall padło po tym, jak qunari wykorzystali magię saarebasów. Miasto pozostało pod okupacją qunari do roku 7:60, kiedy to zostało wyzwolone przez orlezjańskiego kawalera sir Michel Lafaille’a, jednak w międzyczasie większość populacji Kirkwall przyjęła qun. Miasto zostało włączone do Cesarstwa Orlais, a Lafaille został jego władcą, otrzymując od cesarza tytuł wicehrabiego.
W roku 8:05 Błogosławionego Kirkwall powstało przeciwko orlezjańskim rządom i odzyskało niepodległość, tym niemniej zachowano tytuł władcy miasta, który do dziś nazywany jest wicehrabią.
Zachęceni zdobyciem Perendale i Hasmal, w roku 8:82 Świętych Nevarczycy rozpoczęli krwawą kampanię mającą na celu podbicie całych Wschodnich Marchii. Powstrzymani zostali przez Cade’a Arvale’a, który za swoje zasługi jako pierwszy w historii otrzymał miano Bohatera Tantervale.
W 21. roku Wieku Smoka wicehrabia Perrin Threnhold podjął próby wyrzucenia z Kirkwall templariuszy zabijając komtura Guyliana i przypuszczając szturm na ich twierdzę, został jednak Meredith Stannard, która niedługo później awansowana została na komtur. Z pomocą Zakonu na następnego wicehrabiego wyznaczyła Marlowe’a Dumara, faktyczne rządy nad miastem sprawowała jednak ona.
Dziesięć lat później grupa qunari wysłana została w celu omówienia z Orlezjanami warunków zwrócenia im świętej dla nich Księgi Kosluna, ta została jednak wykradziona przez rivańską piratkę Izabelę. Podczas sztormu statek qunari rozbił się u wybrzeży Kirkwall, a dowodzący operacją arishok i pozostali przy życiu żołnierze zmuszeni zostali do pozostania w mieście do czasu odzyskania Księgi.
Po trzech latach czekania arishok podjął decyzję o zaatakowaniu miasta, rozpoczynając pierwszą bitwę o Kirkwall. Podczas ataku arishok zabija Marlowe’a Dumara, konflikt zostaje jednak zażegnany przez Hawke’a, któremu komtur Meredith nadaje tytuł Bohatera Kirkwall.
W roku 9:37 Smoka apostata Anders wysadza w powietrze zakon w Kirkwall, co daje początek powstaniu, podczas którego templariusze próbują doprowadzić do likwidacji miejscowego Kręgu. Wydarzenia te stały się inspiracją dla pozostałych Kręgów w Thedas do powstania. W trakcie bitwy Bohater Kirkwall zabija pierwszego zaklinacza Orsina, który zamienia się w plugawca, oraz komtur Meredith, doprowadzoną do szaleństwa przez czerwone lyrium.
Kultura i społeczeństwo[]
Marchijczycy dawniej znani byli jako korsarze działający na północnym wybrzeżu Fereldenu. Nevarra początkowo była miastem leżącym w Marchiach, ale rozrosła się i zyskała potęgę większą od pozostałych miast.
Wolne Marchie znane są także jako spichlerz Thedas – farmy rozciągające się wzdłuż rzeki Minater są źródłem zaopatrzenia w jedzenie dla sporej części kontynentu. Na tym wodnym szlaku położone jest Starkhaven, najbogatsze miasto Marchii.
Dawniej Marchie stanowiły część Imperium Tevinter, co do dziś widoczne jest w architekturze miast – wysokich budynków zbudowanych niemalże wyłącznie z białego kamienia.
Region zdaje się być biedniejszy i gorzej zorganizowany niż Ferelden. Wnętrza budynków urządzone są bardzo rustykalnie, a część z nich – niekiedy wręcz całe dzielnice – stanowią kwatery bandyckich gangów.
Położenie pośrodku kontynentu sprawia, że Marchihczycy są niezwykle zróżnicowani kulturowo. Do Marchii z całego kontynentu ściągają handlarze, przez co wielu rodowitych Marchijczyków to dzieci osób pochodzących z innych części Thedas, przykładowo Szary Strażnik Stroud jest Marchijczykiem, ale mówi z silnym orlezjańskim akcentem. Mieszkańcy Marchii nie są jednak całkowicie przyjaźnie nastawieni do nowoprzybyłych – wielu z nich wadzi obecność cudzoziemców, których postrzegają jako zagrożenie dla ich stylu życia. Podczas Piątej Plagi w Kirkwall silne były nastroje nacjonalistyczne w związku z przybywającymi do miasta uchodźcami z Fereldenu, wspomagane dodatkowo przez obecność qunari, co uważano za przejęcie miasta przez obce siły.
Pomimo kosmopolitycznego charakteru obszary, rywalizacja pomiędzy miastami z reguły bierze górę nad ideą „bycia Marchiczykiem” jako jednego narodu.
Wielki Turniej[]
Jednym z najchętniej celebrowanych przez Marchijczyków wydarzeń jest Wielki Turniej, w którym uczestniczą wojownicy z całego Thedas, walcząc o tytuł czempiona. Zwycięzca uhonorowany zostaje diademem z liści szałwii oraz mieczem znanym jako Celebrans, na którym wyryte są imiona wszystkich czempionów Turnieju od samego jego początku. Tradycja Wielkiego Turnieju postrzegana jest jako jedna z nielicznych rzeczy celebrowaną przez wszystkich Marchijczyków.
Polityka[]
Wolne Marchie nie posiadają centralnego rządu, króla czy stolicy, co sprawia, że region trudno jest ochronić, a w sprawach gospodarczych miasta niekoniecznie zgadzają się ze sobą. Każde z miast ma własny rząd nieufny wobec sąsiadów, co często prowadzi do napięć pomiędzy nimi. Przykładowo Kirkwall oficjalnie rządzi wicehrabia, ale rzeczywistą władzę w mieście sprawuje miejscowy zakon templariuszy.
W czasach kryzysu najbardziej wpływowi kupcy, generałowie i władcy Wolnych Marchii mogą zażegnać spór na zasadach podobnych jak fereldeński zjazd możnych.
Tytuły[]
W każdym mieście stosowane są inne tytuły, w żadnym jednak władca nie jest tytułowany królem. Najważniejsi przywódcy tytułowani są następująco:
- Diuk – władca Wycome
- Książę – władca Starkhaven. Dawniej miasto rządzone było przez licznych panów szukających ekstrawaganckich tytułów, a ostatnim spośród nich był król Żelazna Pięść. Po pokojowym zakończeniu jego rządów lud domagał się, żeby nowym królem został przedstawiciel szlacheckiego rodu Vaelów, który poprowadził pokojowe protesty. Stwierdzając, że nikt nie jest godny takiego tytułu i że może prowadzić to do korupcji jak za poprzednich władców, Vael odmówił nazywania się królem, jako tytuł władcy Starkhaven wybierając „księcia”
- Lord kanclerz – władca Tantervale
- Margrabia – książę Ansburga
- Teyrn – władca Ostwick
- Wicehrabia – tytuł nadawany władcom Kirkwall i Kaiten
Formy grzecznościowe[]
W Wolnych Marchiach powszechnie używanymi, neutralnymi płciowo formami zwracania się do siebie są serah, odnoszący się do osób o równym lub niższym statusie, oraz messere, odnoszący się do osób wyżej postawionych.
Bohater[]
Tytuł nadawany przez władcę miasta osobom, które przyczyniły się dla jego dobra w znaczący sposób. Nie jest to koniecznie tytuł grzecznościowy, ponieważ Bohater może wykorzystywać swój tytuł, żeby – wzbudzając uwielbienie lub strach – wykorzystać go dla celów swoich lub miasta.
Geografia[]
Miasta[]
|
Regiony[]
|
Ważniejsi Marchijczycy[]
- Leandra Amell
- Gamlen Amell
- Szarada Amell
- Blackwall
- Marlowe Dumar
- Saemus Dumar
- Grace
- Donnik Hendyr
- Inkwizytor
- Meredith Stannard
- Sebastian Vael
- Vivienne
