Magia to igranie z ogniem. Kto o tym zapomina, może się sparzyć
— Vivienne, Dragon Age: Inkwizycja
Vivienne – orlezjański mag, osobista zaklinaczka cesarzowej Celene i potencjalna towarzyszką Inkwizytora.
Przeszłość[]
Vivienne posiadała riviańskie korzenie. Urodziła się w Wycome, na obszarze Wolnych Marchii. Najpierw edukowała się w Kręgu Maginów w Ostwick, lecz w wieku kilkunastu lat została przeniesiona do kręgu Montsimmard, zanim ukończyła nowicjat, gdzie szybko wspinała się po szczeblach kariery.
Kiedy awansowała na zaklinacza, została wysłana do Château du Ghyslain, gdzie miała wraz z grupką magów zabawiać śmietankę towarzyską. Tam poznała księcia Bastiena, który zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Spędzili całą noc tańcząc ze sobą, a później wyznali sobie miłość. Żona księcia była wściekła, ale po wielu zapewnieniach męża "dała sobie spokój". Kilka miesięcy później do wieży Montsimmard przybył Bastien z orszakiem florystów niosących chryzantemy. Od tamtego czasu jej kariera poszybowała w górę. Objęła stanowisko pierwszego zaklinacza w wieku około 28 lat, co skutkowało wieloma sprzeciwami, a nawet próbami jej obalenia. Lecz stała za nią figura wielkiego mistrza Gry, którego nikt nie odważał się nawet obrazić. Dzięki swoim przekonaniom i charakterowi żelaznej damy osiągnęła pozycje nadwornej zaklinaczki cesarzowej, a z czasem stała się też jej doradczynią. Miała zostać pierwszą zaklinaczką Kręgu Montsimmard, ale wojna magów z templariuszami i orlezjańska wojna domowa spowodowały, że nie mogła formalnie objąć tego stanowiska.
Osobowość[]
Vivienne sprzyja powrót do starego porządku zakonu i kręgów. Czuje wstręt do przemocy związanej z buntem magów i jest pogardliwie nastawiona do radykalnej zmiany. Magini uznaje swój przydomek „Madam de Fer” za zabawny. Bardzo podziwiała Boską Justynię V. Kobieta posiada bardzo dobrą opinię o Zakonie. Uważa, że opiekuje się najsłabszymi i jednoczy różnorodne kultury Thedas.
Vivienne jest biegła w polityce Imperium Orlezjańskiego. Zna osobiście wszystkich członków dworu cesarskiego oraz posiada dostęp do środków, którymi Krąg Maginów jeszcze nie dysponuje. Oprócz tego, uważa siebie za utalentowanego maga.
Udział[]
Dragon Age: Inkwizycja[]
Możesz stać się wyczekiwanym przez wiernych przywódcą, ale lepiej się pośpiesz
— Vivienne, Dragon Age: Inkwizycja
Vivienne wysyła do Inkwizytora posłańca z zaproszeniem na przyjęcie, które odbędzie się w Posiadłości Ghislainów, gdzie po raz pierwszy rozmawia z Bohaterem. Główny protagonista po dotarciu na miejsce, zostaje zaczepiony przez młodą parę, która chętnie go pozna zważywszy na jego popularność. Goście zauważają, że Inkwizytor musiał zostać zaproszony przez Madame de Fer albo przynajmniej przybyć dla księcia Bastiena. Rozmowę przerywa natrętny, orlezjański szlachcić, który uważa Inkwizycję za „bandę popaprańców”. Niezależnie od tego, co Bohater odpowie na skierowaną w jego stronę obrazę, nagle markiz zostaje zamrożony przez Vivienne. Magini mówi mu, że zachował się nieuprzejmie wobec gości i nie wolno mu używać nacechowanego wrogością języka pod jej dachem. Szlachcić pokornie błaga o przebaczenie, ale ostateczną decyzję pozostawia Inkwizytorowi. Bohater może odpuścić mężczyźnie, co poskutkuje jego ucieczką z przyjęcia lub zasugerować, by Magini go zabiła. Bez względu na decyzję, Vivienne cieszy się, że Inkwizytor mógł wziąć udział w zgromadzeniu, bo bardzo chciała go poznać. Następnie oboje przechodzą do odosobnionego miejsca i zatrzymują się przy oknie, które oświetla otoczenie, przepuszczając blask księżyca. Magini przedstawia się, wymieniając również swoje tytuły i zaznacza, że należy dbać o koneksje. Zauważa również, że po śmierci Boskiej, w Zakonie panuje chaos, a ludzie są przerażeni. Według niej, tylko Inkwizycja może przywrócić normalność i porządek. Jako przywódczyni ostatniej garstki lojalnych magów w Thedas, czuje się w obowiązku ofiarować swoją pomoc. Następnie wywiązuje się dyskusja na temat poglądów Vivienne, które dotyczą magii. Kobieta uważa, że magom potrzebna jest instytucja do nadzoru i ochrony. Sami nie są w stanie się obronić. Madame de Fer twierdzi, że dołączenie do Inkwizycji, umożliwi jej stawienie czoła wrogom i zadecydowanie o swoim losie. Nie ma zamiaru spokojnie czekać aż przeciwnicy zniszczą zupełnie wszystko. Magini doskonale wie o tym, że Zakon nie ma szansy niczego oficjalnie sankcjonować, więc jest więc nie może tego zrobić wobec Inkwizycji. Vivienne uważa, że kiedy Wyłom zostanie zamknięty, wówoczas nowa Boska na pewno nie będzie się przejmować błędami proceduralnymi. Oprócz tego, kobieta wyjaśnia w czym jest dobra i do czego ma kompetencje. Dzięki temu, Inkwizytor dowiaduje się, co Inkwizycja może zyskać, werbując Madame de Fer. Vivienne twierdzi, że w zwykłych okolicznościach, chętnie by przyjęła funkcję łączniczki na dworze, ale czasy są dość niezwykłe. Z tego powodu, wyraża chęć dołączenia do drużyny Inkwizytora.
Jeżeli Inkwizytor zwerbuje Vivienne: kobieta dołączy do Inkwizycji i będzie mogła towarzyszyć Bohaterowi w czasie podróży.
Jeżeli Inkwizytor odrzuci Vivienne: kobieta odejdzie i nigdy więcej już się nie pojawi, co również skutkuje brakiem możliwości dodania jej do drużyny.
W Azylu, Vivienne oznajmia, że niedawno spotkała elfiego maga, Solasa. Przyznaje, że była zaskoczona obecnością innej osoby z jej profesją w Inkwizycji. Dodaje, że śmierć Justynii V mocno zachwiała równowagą sił w Thedas. Vivienne zauważa, że magowie, templariusze i niezliczone rzesze zwykłych ludzi czekają na to, co Inkwizycja postanowi o ich losie. Oprócz tego, następuje rozmowa na temat losu Zakonu i Kręgu Maginów po zamknięciu Wyłomu. Kobieta nie chce więcej tracić czasu głównego protagonisty i rozmowa się kończy.
Podczas jednej z rozmów, Inkwizytor wyraża zdziwienie faktem, że Vivienne wciąż należy do Kręgu mimo, że został już rozwiązany. Magini stwierdza, że organizacja jest przede wszystkim ideą, a jej nie da się w żaden sposób rozwiązać. Wspomina moment kiedy, wielu magów głosowało za buntem, nie dbając o to, że jeśli decyzja nie zapadnie jednogłośnie, wtedy magowie będą ze sobą mocno skonfliktowani. Dodaje, że najlepiej byłoby wtedy rozwiązać Krąg, ale Wielka Zaklinaczka Fiona podzieliła go na dwie części. Zbuntowani poszli za nią, a lojaliści stanęli po stronie Vivienne. Wyjaśnia również, że nie jest Wielką Zaklinaczką, bo taki tytuł otrzymuje się podczas głosowania, które się nie odbyło. Poza tym, uważa, że to pusty tytuł, choć mogłaby się w ten sposób tytułować. Następnie opowiada, jak wyglądało jej życie w Kręgu i co spowodowało bunt magicznej organizacji. Vivienne zauważa również, że po upadku Kręgów szabrownicy splądrowali ich biblioteki. W ich ręce wpadły archiwa zawierające wiedzę z całego tysiąclecia. Na tę myśl, kobietę przechodzą dreszcze. Wyjaśnia, że otrzymała wiadomość na temat tego, że znaleziono kilka bezcennych woluminów. Sugeruje, by odszukać książki, które są rozsiane po świecie.
Jeżeli zwerbowano zbuntowanych magów jako sojuszników: Vivienne mocno potępia decyzję Inkwizytora. Uważa, że jeżeli Fiona i jej dysydenci dołączą do Inkwizycji, wówczas wszyscy muszą być gotowi, bo nikt nie uniknie plugastwa. Zwraca uwagę również na to, że Cullenowi Rutherfordowi brakuje templariuszy, by sobie ze wszystkim poradzić, więc trzeba wyszkolić więcej ludzi.
Po zniszczeniu Azylu i przeniesieniu się do Podniebnej Twierdzy, kobieta przyznaje, że zorganizowanie bazy w osadzie było błędem, bo nie dało się jej w żaden sposób obronić. Vivienne wskazuje również na to, że Inkwizytor dał się przyłapać nieprzygotowany. Ma nadzieję, że główny protagonista nie powtórzy więcej tego błędu. Zauważa również, że wróg zadał poważny cios zarówno Bohaterowi, jak i całej Inkwizycji i trzeba to przyznać. Z jej perspektywy, wróg nie próżnuje, więc Inkwizytor też nie może tego zrobić. Według niej, organizacja musi wykonać pierwszy ruch i pokazać Koryfeuszowi, że powinien się bać.
W późniejszym czasie, Vivienne rozmawia z Solasem i Kasandrą Pentaghast w pobliżu głównej bramy Podniebnej Twierdzy. Upiera się, by Cole opuścił Inkwizycję, ponieważ nie jest zagubionym szczeniakiem, którego można przygarnąć. Poszukiwaczka zastanawia się, czy kobieta nie powiedziałaby tego samego o apostacie. Solas twierdzi, że Cole jest duchem. Jednak Vivienne poprawia go, że jej zdaniem to demon. Mężczyzna wyjawia, że prawda jest znacznie bardziej skomplikowana. Według niej, bez względu na nazwę, Cole stanowi zagrożenie.
Po zmianie wystroju Podniebnej Twierdzy, Vivienne komentuje ten czyn na balkonie. Okazuje się, że kobieta lubi Inkwizytora do tego stopnia, że planuje zabrać go do Val Royeaux gdy pokonają Koryfeusza, żeby porozmawiać ze znajomą szwaczką w sprawie wystroju i tkanin. Vivienne zauważa również jak bardzo ważny jest wizerunek a ktoś taki jak przywódca Inkwizycji musi się szczególnie dobrze prezentować. Vivienne jest także wdzięczna za odzyskanie zagubionych ksiąg Kręgu Maginów, jeżeli Inkwizytor postanowi ukończyć jej zadanie.
Po wydarzeniach w fortecy Adamant, Magini przyznaje, że nigdy nie zdarzyło jej się wejść fizycznie w Pustkę oraz od czasu, kiedy magistrowie najechali Złote Miasto nikt inny tego nie zrobił. Zazdrości Inkwizytorowi, że może poznawać tajemnice niematerialnego świata.
Po Wielkim Balu, kobieta chce dokończyć pewną miksturę alchemiczną, ale nie udało jej się zdobyć serca śnieżnej wiwerny. Magini wyjawia, że już wysłała rycerzy celem zdobycia składnika, ale zginęli w wojnie domowej. Z tego powodu, prosi Inkwizytora o pomoc. Zapytana o powód przygotowania mikstury, kobieta zdradza, że chodzi o specjalne zamówienie dla jednego z członków Rady Heroldów. Ostatecznie jednak stanowi to jej prywatną sprawę i nie chce wyjawiać szczegółów. Następnie wyrusza do Cullena Rutherforda żeby przekazać mu położenie legowiska wiwerny.
Po przyniesieniu serca śnieżnej wiwerny, Vivienne razem z Inkwizytorem udaje się do swojego umierającego partnera, Bastiena de Ghislaina. Aplikuje mu miksturę stworzoną z unikatowego składnika, ale mimo tego mężczyzna umiera. Po powrocie do Podniebnej Twierdzy, kobieta nie może uwierzyć, że Bastien nie żyje. Kobieta chce napisać o tym do jego syna Laurenta i zadbać o posługę.
Po pewnym czasie, Vivienne rozmawia z Inkwizytorem na temat następnej Boskiej. Według niej, kandydatka na Słoneczny Tron powinna mieć wdzięk, charyzmę i żelazną wolę. Z jej perspektywy Kasandrze może brakować pierwszych dwóch cech, ale to najlepsza następczyni. Vivienne twierdzi, że najważniejsze jest odtworzenie Kręgów i Zakonu Templariuszy - trzeba odbudować instytucje, które od wieków chronią Thedas i uciszyć malkontentów. Nie chce pozwolić, by anarchiści zagrażali życiu niewinnych ludzi. Po zaprowadzeniu porządku na świecie, chciałaby rozprawić się z wichrzycielami.
Jeżeli Morrigan pozyskała moc ze Studni Smutków: kobieta wyraża obawy o intencje czarownicy. Vivienne twierdzi, że Morrigan może użyć swojej mocy przeciwko Inkwizycji. Z tego powodu, mówi o zaklęciach, które pozwalają powstrzymać dowolnego maga przed użyciem zmiennokształtności lub powrotem do pierwotnej postaci. Wyjawia, że zleciła już prace nad takimi zaklęciami. Na koniec dodaje, że z dumą stanie do walki u boku Inkwizytora w ostatecznej bitwie.
W trakcie świętowania klęski Koryfeusza, kobieta wyjawia, że ma dużo pracy - musi bowiem wyznaczyć nowego Wielkiego Zaklinacza, a w wielu Kręgach nie ma nawet zastępców Pierwszych Zaklinaczy. Bardzo optymistycznie patrzy na odbudowę Kręgów i chce by Inkwizytor dobrze się bawił.
Intruz[]
Dwa lata po zabiciu Koryfeusza, Vivienne znajduje się w Pałacu Zimowym i cieszy się na widok Inkwizytora. Zaprasza go do SPA Cesarskich Ogrodów. Razem odprężają się, a kobieta proponuje się rozluźnić na kanapach.
Popracie[]
Azyl[]
Vivienne mocno potępia, jeżeli Inkwizytor zwerbował zbuntowanych magów jako sojuszników.- Vivienne mocno pochwala, jeżeli Inkwizytor stwierdzi, że Krąg miał mnóstwo wad, ale jest bardzo potrzebną instytucją.
- Vivienne popiera Bohatera, jeżeli Inkwizytor wyrazi chęć przywrócenia głosu Zakonowi po zamknięciu Wyłomu.
- Vivienne lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zgadza się co do dodatkowych środków ostrożności w przypadku zwerbowania zbuntowanych magów.
- Vivienne popiera, jeżeli Inkwizytor zgadza się z tym, że magia jest niebezpieczna i stanowi igranie z ogniem.
- Vivienne mocno pochwala, jeżeli Inkwizytor wyrazi chęć przywrócenia Kręgów.
Zadania[]
- Cesarska zaklinaczka.
- Przysługi dla Zaklinaczki.
- Sprowadź mi serce Królewny Śnieżki.
Początkowe statystyki[]
Wyposażenie[]
| Broń |  Lodowa laska adepta
|
| Pancerz |  Okrycie zaklinacza
|
| Hełm | Orlezjański hennin |
Ciekawostki[]
- Jej postać została napisana przez Mary Kirby.
- Została opisana jako „ambicja”.
- W zadaniu Oto jest otchłań na cmentarzu strachu na północno-wschodnim krańcu mapy, na jej nagrobku widnieje „nieistotność”.
Zobacz też[]
Galeria[]
.png "Vivienne (DAI).png (1,25 MB)")
Filmy[]
|
Członkowie drużyny i doradcy w Dragon Age: Inkwizycja |
| ||
|---|---|---|---|---|
| Członkowie drużyny: Żelazny Byk • Blackwall • Dorian Pavus • Kasandra Pentaghast • Varrik Tethras Vivienne • Sera • Solas • Cole | ||||