Traktat nevarski

Traktat nevarski^[1] – umowa podpisana w roku 1:20 Boskiej pomiędzy Inkwizycją a Zakonem, na mocy której zjednoczyły się one pod jednym sztandarem i stworzyły armię Zakonu. Za czasów rządu cesarza Kordillusa Drakona I stworzyły Krąg Maginów. Po podpisaniu traktatu Inkwizycja podzieliła się na dwie osobne grupy – Poszukiwaczy Prawdy i zakon templariuszy.

Historia Edytuj

Na początku Wieki Boskiej, niedługo po założeniu w Orlais Zakonu, użycie magii – chociaż pozostawała zakazana – było powszechne, ale niekontrolowane przez żaden organ. Inkwizycja stanowiła samozwańczą organizację, której celem była ochrona ludzi przed tyranią magów w każdej możliwej formie – magami krwi, plugawcami, kultystami czy heretykami. Po Pierwszej Pladze Zakon uznał jednak, że magowie mogą być przydatnym narzędziem do chronienia ludzi, dlatego poszukiwano lepszego rozwiązania.

Po podpisaniu traktatu w roku 1:20 Inkwizycja zgodziła się to zakończyć działalność i przyjąć zwierzchnictwo Zakonu. Łowcy magów zamienili się ich w protektorów, zakładając zakon templariuszy, którego zadaniem było pilnowanie osób władających magią zamkniętych w Kręgach. Starsi członkowie Inkwizycji zostali Poszukiwaczami Prawdy, nadzorującymi templariuszy i pełniącymi rolę tajnych agentów Boskiej.

Zerwanie traktatu Edytuj

W roku 9:40 Smoka Boska Justynia V podjęła działania, w wyniku których w Kręgu w Białej Iglicy wyrżnięto templariuszy, zaś magowie oswobodzili się, a następnie przegłosowali oddzielenie się od Zakonu. Wielki Poszukiwacz Lambert van Reeves, uznając działania Boskiej za niezgodne z treścią traktatu, zerwał je w formie listu. Czynem tym wypowiedział posłuszeństwo Poszukiwaczy i templariuszy wobec Zakonu, a następnie rozpoczął działania mające na celu powstrzymaniu magów sposobami, które uzna za stosowne. Następstwem zerwania traktatu była eskalacja agresji templariuszy wobec magów, która przerodziła się w trwającą dwa lata wojnę, zakończoną w roku 9:42 przy udziale drugiej Inkwizycji.

Przypisy