Szmaragdowi Rycerze – zakon dalijskich wojowników odpowiedzialnych za ochronę Dalii w czasach, kiedy była ona jeszcze niezależnym elfickim królestwem.
Po rozpoczęciu Świętego Marszu przeciwko Dalii Szmaragdowi Rycerze dowodzili w bitwach z armiami ludzi, jednak ostatecznie wszyscy zginęli. Ich legenda stanowi przypomnienie o czasach, kiedy Dalia należała do elvhen.
Historia[]
Orlezjanie i elfy inaczej postrzegają osławionych Rycerzy. Dla ludzi byli oni dzikusami, z kolei dla elfów romantycznymi bohaterami[1]
Kiedy elf poprzysiągł służbę Szmaragdowym Rycerzom, ku jego czci w Szmaragdowej Marchii sadzono drzewo, będące jednocześnie symbolem złożonej przez niego przysięgi. Po śmierci Rycerza jego szczątki składano w Din’an Hanin. Do boju ruszali na hallach, a towarzyszyły im wilki nazywane Strażnikami Rycerzy.
Jednym z oddziałów Szmaragdowych Rycerzy byli łowcy Pustki, chroniący Dalię przez demonami i maleficarami[2].
Din’an Hanin, grobowiec Szmaragdowych Rycerzy
Działania kilku ze Szmaragdowych Rycerzy przyczyniły się do zorganizowania Świętego Marszu na Dalię. Jeden z wojowników, Elandrin, zakochał się ze wzajemnością w ludzkiej kobiecie, Adalane, mieszkającej w osadzie Czerwone Rozdroża. Zdawał sobie sprawę, że chcąc mieszkać z nią będzie musiał przyjąć wiarę w Stwórcę, wiedząc jednak, że zarówno Stwórca, jak i elficcy bogowie od dawna są nieobecni, zmiana wiary nie miała dla niego znaczenia. Szmaragdowi Rycerze zdali sobie sprawę z zamiarów Elandrina i założyli, że po zmianie stron zdradzi ludziom ich sekrety, wysłali więc do Czerwonych Rozdroży oddział dowodzony przez jego siostrę Sionę.
Adalane, widząc Sionę, założyła, że to Elandrin i wybiegła na spotkanie, została jednak zastrzelona przez elfkę. Ludzie z wioski, słysząc krzyk Adalane, pobiegli sprawdzić, co się stało. Kiedy tylko zobaczyli Rycerzy, zaatakowali ich, nie mieli jednak szans w starciu z doborowymi oddziałami elfów. Elandrin przybył na miejsce dopiero po zakończonej walce i objął ciało martwej ukochanej. Kiedy na miejsce przybyli kolejni ludzie, widząc martwych pobratymców i zakrwawionego elfa, zastrzelili go, a jego ciało wrzucili do pobliskiej rzeki.
Owo wydarzenie przelało czarę goryczy napiętych stosunków pomiędzy ludźmi i elfami i przyczyniło się do zorganizowania przez Zakon Świętego Marszu na Dalię.
Znani Szmaragdowi Rycerze[]
- Andrale
- Briathos – pomógł trzymać misjonarzy Zakonu i templariuszy z dala od granic Dalii. Na jego cześć nazwany został region Świętych Równin
- Elandrin
- Ilan
- Lindirane – ostatni Szmaragdowy Rycerz, który zginął podczas Drugiego Świętego Marszu na Dalię. Kiedy Halamshiral zostało zdobyte przez Orlezjan, na Świętych Równinach poprowadziła ostatnią desperacją szarżę przeciwko najeźdźcom. Wyzwała na pojedynek orlezjańskiego bohatera sir Brandisa z Jeziora Celestine, jednak zginęła nie od jego ostrza, a strzały wystrzelonej przez innego żołnierza
- Mathalin – uważany za pierwszego Szmaragdowego Rycerza i pierwszego, który dzierżył legendarny miecz Evanura wykuty specjalnie dla niego przez boga rzemiosła June’a
- Nomaris – jeden z ostatnich Rycerzy ocalałych na Świętych Równinach
- Rin
- Siona
- Soran
- Sulan – giermek Mathalina, który otrzymał od niego Evanurę
- Talim
- Vaharel – odpowiedzialny za poprowadzenie oblężenia Montisimmard podczas Drugiego Świętego Marszu