Syderyczni magistrowie

Wobec mocy siedmiu Syderycznych Magistrów
Zasłona ustąpiła niczym najkruchsze szkło.
— Pieśń Ciszy 2:7

Syderyczni magistrowie
Rangi	Dyrygent Chóru Ciszy Architekt Piękna Strażnik Nocy Kowal Płomieni Taksator Niewolnictwa Augur Tajemnic Szaleniec Chaosu
Rasa	Ludzie
Obszar działalności	Starożytne Imperium Tevinter
Pojawia się w	Dragon Age: Powołanie Dragon Age: Przebudzenie Dragon Age: Inkwizycja

Syderyczni magistrowie, potocznie nazywani siedmioma magistrami – siedmiu członków starożytnego Magisterium Imperium Tevinter, a zarazem najwyższych kapłanów Dawnych Bogów, którzy w roku -395 Starożytności weszli cieleśnie do Pustki, a następnie wkroczyli do Złotego Miasta. Według Zakonu andrastańskiego, ich czyn stanowił Drugi Grzech i zapoczątkował Pierwszą Plagę, sprowadzając na Thedas mroczne pomioty.

Siedmiu magistrów często spiskowało przeciwko swoim wrogom, jak również przeciwko sobie nawzajem, wobec czego – chcąc chronić swoją tożsamość – zamiast imion używali pseudonimów. Większość informacji na temat „Siedmiu”, w tym ich prawdziwe imiona, przepadło w pomroce dziejów.

Historia

Dyrygent Ciszy

Około roku -2800 Starożytności Dawni Bogowie zaczęli szeptać z Pustki do swoich wielkich kapłanów, a pierwszym, który to uczynił, był Dumat. Kapłanem Boga Ciszy był Sethius Amladaris, znany pod przydomkami „Koryfeusz” i „Dyrygent”, i to on wdrożył w życie plan dostania się do Złotego Miasta. Dumat kusił go, żeby odwiedził go osobiście w Złotym Mieście, za co ten w zamian obdarzy go boskością, jako że – jak twierdził Dawny Bóg – jest najmądrzejszym i najpotężniejszym spośród siedmiu, ulubieńcem Dumata. „Dyrygenta” ogarnęła obsesja na temat tego, co usłyszał, przekazał usłyszane słowa innym kapłanom i akolitom Ciszy, którzy tak samo jak on zapragnęli wykonać wolę bogów. Pierwszy akolita doradził Koryfeuszowi zawrzeć sojusz z wielkim kapłanem Urthemiela, Architektem Piękna, ponieważ sami – mimo całej swojej mocy – nie byli w stanie dostać się do Złotego Miasta.

Architekt Piękna

Dyrygent spotkał się w tajemnicy z Architektem, żeby powiedzieć mu, co usłyszał od Dumata, ten jednak stwierdził, że pomysł dostąpienia przez śmiertelników boskości jest bluźnierstwem i odmówił pomocy. Zaintrygowany słowami Koryfeusza, postanowił rozmówić się ze swoim bogiem, Urthemielem. Bóg Piękna zachęcił Architekta, żeby przyszedł do niego do Złotego Miasta, a ten obdarzy go boską mocą zamiast Dyrygenta i sprawi, że Thedas będzie rajem na ziemi. Wielcy kapłani Dumata i Urthemiela zdecydowali się pracować razem, chociaż każdy miał swoje własne cele. Ich połączone siły okazały się jednak niewystarczające, wobec czego zwrócili się do pozostałych pięciu wielkich kapłanów: Strażnika Lusacana, Kowala Totha, Taksatora Andorala, Augur Razikale i Szaleńca Zazikela. Każdy z nich naradził się ze swoim bóstwem, które potwierdziło słowa Koryfeusza, obiecując jednak, że to oni dostąpią boskości zamiast niego. Wspólnie zdołali zgromadzić moc wystarczającą do tego, żeby cieleśnie wejść do Pustki, a mimo twierdzenia, że pomagają w realizacji planu Dyrygenta, każdy chciał posiąść boską moc dla siebie.

W celu zebrania mocy wystarczającej do wejścia do Złotego Miasta, wybrano stu akolitów, których zadaniem było zgromadzenie niewyobrażalnej ilości lyrium i niewolników. Krew niewolników w połączeniu z lyrium doprowadziła do rozdarcia Zasłony, przez które wielcy kapłani mogli bezpiecznie wejść do królestwa duchów. Nie wiadomo, co dokładnie stało się później, ponieważ nie zachowały się żadne rzetelne zapiski na ten temat, a Zakon andrastański i Imperialny od tamtego czasu wielokrotnie zmieniały treść Pieśni Światła, żeby pasowała ona do ich wersji wydarzeń. Niektórzy, jak andrastanie, uważają, że pycha magistrów skaziła Złote Miasto, a Stwórca – prawdziwy bóg, przeciwieństwo fałszywych Dawnych Bogów i jedyna boska istota zamieszkujące Złote Miasto – wygnała siedmiu. Według innych źródeł miasto było już skażone, kiedy weszli do niego magistrowie. Koryfeusz twierdzi, że nie było w nim nikogo, a tron Stwórcy był pusty.

Bez względu na to, co wydarzyło się w Pustce, magistrowie powrócili do świata śmiertelników – zawiedzeni, że nie zdobyli mocy, które im obiecano. Przybyli jednak ze skażeniem, które zapewniło im pewne umiejętności podobne do tych, które posiadają arcydemony, takie jak dowodzenie skażonymi stworzeniami (w tym m.in. mrocznymi pomiotami i Szarymi Strażnikami), możliwość zmieniania kształtu i opętywania innych. Niedługo po ich powrocie ze Złotego Miasta rozpoczęła się Pierwsza Plaga.

Według Pieśni Ciszy, po powrocie „Siedmiu” zapłonęło niebo. Ówczesny archont podążył tym śladem i dotarł do magistrów, którzy go zaatakowali, ale nie zdołali zabić. Archont użył magii, chcąc oczyścić skażoną krainę, ale bez powodzenia, wobec czego wezwał duchy z Pustki, żeby wspomogły go w walce. Wykorzystując magię, rozproszył magistrów po różnych zakątkach Thedas i powrócił do Minratusu, gdzie wyczekiwał Plagi.

Udział

Co najmniej dwóm spośród siedmiu magistrów – Koryfeuszowi i Architektowi – przeżywa do Wieku Smoka.

Dragon Age: Początek – Przebudzenie

W roku 9:30 Smoka, Architektowi udaje się dotrzeć do Urthemiela. Podejmuje próbę oczyszczenia go ze skażenia, ale kończy się to niepowodzeniem. Dawny Bóg powstaje jako arcydemon Piątej Plagi. Komendant może zabić Architekta, jednak nie wiadomo, czy ten rzeczywiście ginie. Jeżeli główny protagonista zdecyduje się go oszczędzić, Architekt dotrzymuje danego słowa i wycofuje swoich wyznawców z Głębokich Ścieżek.

Dragon Age II

Koryfeusz przez wieki więziony jest w więzieniu Szarych Strażników, którzy nie są w stanie go pokonać. Zostaje jednak uwolniony przez nieświadomego Hawke’a. Koryfeusz, pamiętając o słowach Dumata, który obiecał mu boskość, postanawia zostać bogiem na własną rękę. Wprowadza w życie plan, dzięki któremu ponownie powróci do Czarnego Miasta.

Dragon Age: Inkwizycja

Koryfeusz próbuje ponownie dostać się do Czarnego Miasta. W tym celu próbuje wykorzystać Kulę Zniszczenia, by wejść fizycznie do Pustki. Inkwizytor staje się przypadkowo nosicielem Kotwicy dzięki której jest w stanie zrobić to, czego nie udało się Przedwiecznemu. Później, Koryfeusz próbuje zdobyć starożytną wiedzę elfów ze Studni Smutków, by znaleźć alternatywę dla spełnienia swojego planu. Kończy się to jego klęską, ponieważ główny protagonista uprzedza go także w tym aspekcie. Ostatecznie Koryfeusz prawdopodobnie zostaje zabity przez Inkwizytora, gdy używa on swojej kotwicy celem wygnania Przedwiecznego do Pustki. Zabija także jego osobistego smoka, przez co antagonista nie jest w stanie odradzać się w istotach skażonych Plagą.

Losy pozostałych Syderycznych Magistrów

Koryfeusz stwierdza, że nie wie, co stało się z pozostałymi magistrami – nie ma pojęcia, czy udało im się uciec ze Złotego Miasta, a nawet jeżeli tak, to nie nawiązał z nimi żadnego kontaktu i uważa ich za straconych. Istnieją jednak spisane relacje krasnoludów, którzy na Głębokich Ścieżkach spotkali trzy mroczne pomioty, z opisu odpowiadające syderycznym magistrom, kłócące się o Czarne Miasto. Kłótnia zakończyła się śmiercią jednego z pomiotów, który został zjedzony przez swojego zabójcę, oraz ucieczką trzeciego.