Solas

Trzeba zrozumieć jedno: prawdziwy bóg nie musi niczego udowadniać. Jeśli ktoś próbuje, to jest kłamcą albo szaleńcem

— Solas, Dragon Age: Inkwizycja

Solas
Informacje biograficzne
Rasa	Elf
Płeć	Mężczyzna
Informacje polityczne
Przynależność	inkwizycja Inkwizycja
Statystyki
Klasa	Mag
Specjalizacja	Mag szczelin
Pozostałe informacje
Występy	Dragon Age: Inkwizycja Dragon Age: Cesarstwo masek Heroes of Dragon Age Dragon Age: Deception Dragon Age: Tevinter Nights The Dread Wolf Rises
Dubbing	Gareth David-Lloyd

Solas – elfi apostata i ludowy czarodziej, jeden z towarzyszy w Dragon Age: Inkwizycja i opcja romansowa dla elfiej Inkwizytorki.

Przeszłość

Nauczyłem się bronić przed co bardziej agresywnymi duchami - i bezpiecznie obchodzić z pozostałymi

— Solas, Dragon Age: Inkwizycja

Solas dorastał w małej wiosce na północy, choć większość swojego życia spędził samotnie w dziczy. Według niego, miejsce, w którym dorastał nie było ciekawe dla młodzieńca obdarzonego magią. Jednak kiedy spał, duchy z Pustki pokazywały mu przebłyski cudów, o jakich wcześniej nie miał pojęcia. Z tego powodu, cenił sobie kontakt z nimi i było mu coraz ciężej się budzić. Ostatecznie, nauczył się, w jaki sposób bronić się w razie potrzeby i nawiązać bezpieczny kontakt z duchami. Potrafił coraz lepiej kontrolować swoje sny, wiedziony ciekawością. Solas nie spędził jednak całego życia na śnieniu. W końcu nie mógł znaleźć w Pustce niczego nowego.

Chociaż spiczaste uszy wyraźnie wskazują, że jest elvhen, sam nie uważa się ani za Dalijczyka, ani za miejskiego elfa. Pomimo braku kontaktu z Kręgiem Maginów czy dalijskimi nauczycielami – chociaż podczas podróży stykał się z wędrownymi klanami – mistrzowsko opanował swoje magiczne umiejętności. Jego największym zainteresowaniem była Pustka. Zamiast opowiedzieć się za którąś ze stron w wojnie magów z templariuszami, wolał spędzać czas śniąc w starożytnych ruinach i ucząc się od zamieszkujących je bytów zza Zasłony wszystkiego, czego mógł się o nich dowiedzieć. Różnego rodzaju istoty próbowały go kusić nie bardziej, niż owoc zachęcający jaskrawymi barwami, żeby go zjeść.

Solasowi zdarzyło się śnić w Ostagarze, dzięki czemu, był świadkiem okrucieństwa pomiotów i waleczności fereldeńskich wojowników. Widział, jak Alistair Theirin i Strażnik rozpalali ogień sygnalizacyjny oraz moment, w którym Loghain Mac Tir zdradził wojska Cailana Theirina

Elf mimo swojego osobliwego zainteresowania, nie był samotnikiem - nawiązał wiele długotrwałych przyjaźni. Duchy Mądrości chętnie dzieliły się z nim swoją starożytną wiedzą i doświadczeniami. Natomiast Duchy Intencji pomagały mu w poszukiwaniach. Nawet ciekawskie, psotne duszki, naprowadzały go na skarby, które zdarzało mu się przeoczyć. Jego przyjaciele, przeżywali razem z nim radości i smutki.

Osobowość

Szczerze mówiąc, życie w tym świecie podczas poszukiwań nowych obszarów Pustki sprawiło mi wiele radości.

— Solas, Dragon Age: Inkwizycja

Kiedy nie towarzyszy członkom Inkwizycji, woli przebywać w samotności. Chociaż przez Krąg Maginów może być uważany za „ludowego czarodzieja”, niektórych magicznych zdolności nauczył się sam, a do najważniejszych z nich należy świadome śnienie w celu poznania historii miejsc, w których Zasłona jest cienka, jak również manipulowanie rozdarciami Zasłony, którego nauczył się dzięki swojej wiedze o Pustce. W związku z tym jest znacznie bardziej otwarty na krainę duchów niż większość Thedasian, nauczonych przez Zakon, że należy obawiać się zarówno jej, jak i wszystkiego, co z nią związane.

Fundamentalnymi zasadami wyznawanymi przez Solasa są przyczyna i skutek, niezbywalne prawo każdej istoty do bycia wolną oraz to, że wiedza jest nagrodą. Stwierdza, że wiele konfliktów toczących obecnie Thedas – magowie przeciwko templariuszom, elfy przeciwko ludziom, duchy przeciwko demonom – to nic innego jak czarno-biała redukcjonistyczna dychotomia, która prowadzi do tragedii. Chociaż podejmował próby nawiązania kontaktu z innymi – przede wszystkim z Dalijczykami, do których ma sceptyczne podejście – żeby przekazać im swoją wiedzę o Pustce, z reguły był wyśmiewany oraz nazywany kłamcą i szaleńcem, zarówno przez sprzymierzeńców, jak i przeciwników. W innych budzi to czasami przekonanie, że nie przejmuje się losem innych elfów, chociaż w rzeczywistości obawia się on, że w obecnej sytuacji nie można im w żaden sposób pomóc, sam zaś jest zmęczony ignorancją. Ma jednak umiarkowane poglądy na temat niedoli elfów, zaś tych zamieszkujących obcowiska jest mu żal tak samo, jak przedstawiciela każdej innej rasy potrzebującego pomocy. Postrzega świat jako miejsce zamieszkiwane przez osoby, które kurczowo trzymają się zachowanych strzępków wiedzy, którym jednak brakuje potęgi do przywrócenia tego, co utracono.

Mieszkańcy Podniebnej Twierdzy postrzegają go jako uprzejmego i słownego mężczyznę, który cudem poprowadził ich do tajemniczej fortecy. Zapewnił Inkwizycji dokładnie takie informacje i narzędzia, jakich potrzebowała i to w chwili największej potrzeby, zaś jego wiedza magiczna jest zarówno niezwykła, jak i niezwykle przydatna. Nie mówi ani z akcentem właściwym Dalijczykom, ani miejskim elfom. Kucharze zauważyli, że niewiele je, ma jednak osobliwe wymogi odnośnie herbaty. Jest wprawnym graczem w kapryśny los i szachy. W czasie swojego śnienia, Solas uwielbiał odwiedzać pola bitew. Duchy tak bardzo napierały na Zasłonę, że wystarczyła jedna myśl, by ją przeniknąć.

Według Sery, Solas za bardzo rozpamiętuje dawne krzywdy, choć koniec końców jej to nie przeszkadza. Z jej perspektywy, Elf jest co najmniej dziwny, bo rozgrzebuje przeszłość i co więcej, obnosi się z tym.

Udział

Dragon Age: Inkwizycja

Dołączyłem do Inkwizycji, bo groziło nam wszystkim straszliwe niebezpieczeństwo

— Solas, Dragon Age: Inkwizycja

Wiedząc, że dzięki swojej wiedzy na temat Pustki będzie mógł pomóc w zamknięciu Wyłomu, dobrowolnie udaje się do obozu Inkwizycji, bez protestów oddając swój kostur przedstawicielom Zakonu. Ci – mając nadzieję, że znajdzie sposób na zamknięcie szczelin – udzielają mu pozwolenia na zbadanie jedynego ocalałego z wybuchu podczas konklawe Boskiej i pomniejszej szczeliny.

Solas formalnie po raz pierwszy pojawia się kilka dni później, w Górach Mroźnego Grzbietu, próbując wraz z Varrikiem Tethrasem odeprzeć demony, które wyszły ze szczeliny prowadzącej do Pustki. W czasie walki, dołącza do nich Inkwizytor wraz z Kasandrą Pentaghast. Po odparciu przeciwników, Solas nakazuje głównemu protagoniście zamknąć szczelinę. Nie traci czasu i chwyta jego rękę ze znamieniem, kierując ją w stronę przejścia do Pustki. Okazało się, że szczelina zniknęła, lecz sam Inkwizytor zdziwił się, że posiada taką moc. Solas zauważył, że to zasługa głównego protagonisty, że zdołał zamknąć przejście, którym przedostawały się demony. Elf uważa, że jakkolwiek magia otworzyła Wyłom na niebie, umieściła również znamię na ręce Bohatera. Solas już wcześniej założył, że dzięki znamieniu można zamknąć szczeliny, a teraz się to potwierdziło. Elf dostrzega rozwiązanie problemu za pomocą Inkwizytora. Do rozmowy wtrąca się Varrik Tethras, który charyzmatycznie stwierdza, że wobec tego nie będzie musiał mieć demonów na głowie. Jeżeli Inkwizytor zapyta krasnoluda, czy jest z zakonu, Elf zacznie się podśmiechiwać nie wierząc, że w ogóle mogło paść takie pytanie. Następnie naśladując innych, przedstawia się głównemu protagoniście i dodaje, że miło mu widzieć go przy życiu.

Kasandra zauważa, że Solas jest apostatą dobrze zorientowanym w kwestii szczelin. Jednak elf stwierdza, że obecnie wszystkich magów można nazwać odszczepieńcami, ponieważ nie doszło do porozumienia na Konklawe. Mężczyzna tłumaczy również skąd bierze się jego wiedza. Mag wiele podróżował, co pozwoliło mu nabyć wiedzę na temat Pustki. Dodaje również, że przybył, by pomóc zamknąć Wyłom. W przeciwnym wypadku szczelina pochłonie każdą żywą istotę, bez względu na pochodzenie.

Po wszystkim, Elf liczy na to, że rządzący będą pamiętać, kto pomógł, a kto tego nie zrobił. Następnie Solas mówi Kasandrze, że magia związana z Wyłomem nie przypomina mu żadnej innej. Zauważa, że Inkwizytor nie jest jej więźniem, a oprócz tego, trudno mu sobie wyobrazić maga, który wykorzystywałby taką moc. Po rozmowie, razem z głównym protagonistą rusza zamknąć Wyłom, walcząc z demonami u jego boku.

Po zniwelowaniu zagrożenia, Elf rozgościł się w Azylu - miejscu, które stało się bazą wypadową. Kiedy Inkwizytor rozpoczyna rozmowę z Solasem, mag nazywa go Wybrańcem Andrasty, bohaterem, który wszystkich ocali. Świadomy tego, że jego słowa mogły się wydawać drwiną, zasugerował, że wcale nią nie były. Zauważył, że obecne czasy są cyniczne. Następnie wyjawia, że zagłębiał się w Pustkę, odwiedzając starożytne ruiny i pola walki, by poznać marzenia zaginionych cywilizacji. Pozwoliło mu to zobaczyć, jak duchy odgrywają krwawe wojny z odległej przeszłości. Zaznacza również, że każda wojna ma swoich bohaterów i ciekawi go, jakim bohaterem zostanie Inkwizytor. Obiecuje zostać w Inkwizycji, do czasu unicestwienia zagrożenia, mimo, że miał co do tego wątpliwości, ponieważ jest apostatą, odstępcą otoczonym przez siły Zakonu w samym środku buntu magów. Solas wie, że Kasandra jest wobec tego pobłażliwa, ale to nie zmniejsza jego ostrożności. Następnie wyraża nadzieję, że templariusze lub magowie, zdołają zamknąć Wyłom.

Podczas następnej rozmowy, Solas wyjawia, że unicestwienie zagrożenia jest głównym zadaniem Inkwizycji, ale ma też nadzieję odkryć, czego użyto do jego stworzenia. Przypuszcza, że każdy artefakt o mocy, która pozwala stworzyć Wyłom jest niebezpieczny. Według niego, dowodem na to jest zniszczenie konklawe. Inkwizytor zauważa, że taki przedmiot mógł zostać zniszczony przez destrukcję, lecz Solas stwierdza, że główny protagonista jakoś przeżył, sugerując, że odpowiedź nie jest taka prosta. Dodaje, że w obecnym wieku nie widziano niczego porównywalnego z artefaktem, którym stworzono Wyłom. Nie uwierzy, że uległ zniszczeniu, dopóki na własne oczy nie zobaczy jego szczątków. Zauważa, że Inkwizycja powinna odzyskać ten przedmiot, bo agenci Leliany nic nie znaleźli.

Zapytany o Pustkę, Solas stwierdza, że wie na jej temat bardzo dużo, dzięki swoim wędrówkom. Zauważa jednak, że pewników nie ma za wiele, ale może się podzielić tym, co wie. Elf chętnie rozmawia na temat tego, czym jest Wyłom, Pustka i Zasłona. Dodaje, że piętno na dłoni głównego protagonisty, pozwala mu mieć pewną kontrolę nad rozdarciem. Z tego powodu przypuszcza, że ktoś musiał być jego twórcą. Elf jest zaniepokojony w momencie, kiedy Inkwizytor chce się o nim czegoś dowiedzieć, ale ostatecznie zgadza się udzielić na swój temat parę informacji. Wyjawia, że dołączył do Inkwizycji wiedziony chęcią powstrzymania zagrożenia. Uważa, że gdyby wrogowie zniszczyli świat, nie miałby gdzie wyśnić swojej Pustki.

Jeżeli zwerbowano zbuntowanych magów jako sojuszników: Solas zauważa, że Inkwizycja ma po swojej stronie magów. Nie ma problemu z tym, że stali się nowymi sojusznikami. Uważa, że dzięki nim powinno się udać zamknąć Wyłom. Mag zastanawia się również, czy Inkwizytor jest pewien, że przeżył podróż w czasie. Według niego, to mogła być tylko iluzja, jakaś magiczna sztuczka Pustki. Solas zauważa, że Inkwizycja musi zwyciężyć, by uniknąć mrocznej przyszłości Przedwiecznego. Wskazuje na to, by Inkwizytor się przygotował, bo już dwa razy pokrzyżował plany Koryfeuszowi.

Solas towarzyszy Inkwizytorowi w drodze do Wyłomu. Wzmacnia morale nowych sojuszników Inkwizycji i jest świadkiem tego, jak Bohater pozbywa się zagrożenia. Po zniszczeniu bazy Inkwizycji w Azylu, okazuje się, że Bohater przeżył i prosi go na słowo. Solas wyjaśnia Inkwizytorowi, że kula wykorzystywana przez Koryfeusza jest starożytnym elfickim artefaktem pozwalającym na ukierunkowywanie magii. Mówi również, że to właśnie dzięki niej, Przedwiecznemu udało się otworzyć Wyłom. Jej odblokowanie musiało spowodować eksplozję, która zniszczyła konklawe. Dodaje, że takie kule nazywano niegdyś soczewkami, bo podobno przesyłały moc od elfickich bogów. Niektóre z nich były przypisane do konkretnych członków panteonu. Solas zauważa, że według Koryfeusza, kule są tevinterskie. Elf stwierdza, że magię jego imperium zbudowano na kościach elfickiego ludu. Obawia się, że jeżeli inni poznają pochodzenie kuli, postawi to w złym świetle wszystkie elfy.

Solas towarzyszy Inkwizytorowi w trakcie podróży do miejsca, w którym Inkwizycja mogłaby założyć swoją siedzibę. Według niego, atak na Azyl zmienił wszystko i wszystkich. Jako jeden z pierwszych, Elf dostrzega Podniebną Twierdzę.

Po pewnym czasie, Solas rozmawia z Kasandrą Pentaghast i Vivienne w pobliżu głównej bramy Podniebnej Twierdzy. Z perspektywa Elfa, Cole nie posiada zdolności maga. Jednak jako duch, potrafi usuwać innym pamięć. Według niego, nie można nazwać go demonem, bo prawda jest bardziej skomplikowana i nie jest tak łatwo określić jego naturę. Następnie wyjaśnia naturę demonów i zaprzecza, by Cole był opętany. Dzięki temu jest wyjątkowy i chce pomóc Inkwizycji. Głosuje za tym, by Inkwizytor pozwolił mu zostać, bo nie stanowi zagrożenia. Według Solasa, duchy i demony przychodzą z Pustki i wiążą się z materią. Jednak jak twierdzi, Cole świadomie przybrał postać człowieka i nikogo nie opętał. Dodatkowo zjawił się przed Wyłomem i żyje od wielu miesięcy, być może lat. Solas mówi, że Cole jest młodzieńcem i to jest dla niego niezwykłe. Elf pragnie dowiedzieć się, co młodzieniec ma do powiedzenia o sobie, ale okazuje się, że gdzieś zniknął.

W późniejszym czasie, Inkwizytor wypytuje Solasa na temat Koryfeusza. Elf stwierdza, że oboje już o nim rozmawiali podczas podróży do Podniebnej Twierdzy i nie wie, co jeszcze mógłby dodać od siebie. Według niego, Kasandra Pentaghast i Varrik Tethras wiedzą więcej o wrogu Inkwizycji. Ostatecznie jednak zgadza się udzielić kilku odpowiedzi, ale zaznacza, że będzie zgadywać najlepiej jak tylko potrafi. Zapytany o kulę, mężczyzna stwierdza, że zapewne dzięki niej, Koryfeusz utworzył Wyłom. Jednak według niego, wybuch, który zniszczył Konklawe powstał przez przypadek. Z jego perspektywy, to był wynik uwolnienia mocy, która wzbierała przez całe wieki. Solas uważa, że Inkwizytor skompromitował Koryfeusza niszcząć Azyl, dlatego wróg wróci do swoich planów wywołania chaosu w Orlais, które będzie chciał potem podbić dla Imperium Tevinter.

Podczas następnej rozmowy, Solas spotyka się z Inkwizytorem we śnie. Oboje wtedy znajdują się w zniszczonym Azylu, który jednak w marzeniu sennym wygląda na nienaruszony. Elf zauważa, że to miejsce nie jest przypadkowe - dla Bohatera ma olbrzymią wartość z powodu przeszłości. Mężczyzna wyjawia, że czuwał nad Inkwizytorem, kiedy główny protagonista był nieprzytomny po zamknięciu Wyłomu i obserwował Kotwicę. Oprócz tego, wyznaje, że Kasandra Pentaghast podejrzewała go o dwulicowość, bo prowadził swoje własne badania nad Pustką. Wspomina, jak groziła mu śmiercią, jeżeli nie osiągnie rezultatów. Według niego, Inkwizytor miał się już nigdy nie obudzić - to było zbyt niemożliwe. Elf przyznaje również, że był gotowy uciec, bo nikt sobie na początku nie ufał, a sam odczuwał frustrację i lęk, bo jego magia nie działała na szczeliny. Solas wyznaje, że poczuł ulgę, kiedy Inkwizytor nagle się pojawił i zniwelował zagrożenie skinieniem ręki. Potem mężczyzna wskazuje na to, że pobyt w Azylu nie jest rzeczywisty, a Inkwizytor wybudza się ze snu.

Jakiś czas później prosi Inkwizytora o pomoc duchowi mądrości, którego magowie przyzwali do świata ludzi wbrew jego woli. Po odnalezieniu ducha na Świętych Równinach okazuje się, że magowie – szukając ochrony przed bandytami – zmielili jego naturę, przez co zamienił się w demona dumy. Zniszczenie wiążących go filarów zamienia demona w jego pierwotną formę humanoidalnej kobiety. Kiedy duch odchodzi, Solas zwraca swój gniew przeciwko magom – Inkwizytor może przemówić mu do rozsądku lub pozwolić na wymordowanie grupki. Solas opuszcza drużynę i wraca do Podniebnej Twierdzy.

W świątyni Mythal, Solas, wraz ze strażnikiem Abelasem, wyjaśniają historię upadku Arlathanu i prawdziwą naturę vallaslinów.

Kiedy Inkwizytorowi udaje się pokonać Koryfeusza, Solas jest zrozpaczony zniszczeniem jego kuli – kolejnego zaginionego reliktu starożytnych elfów. Niedługo później opuszcza Inkwizycję i nie udaje się go odnaleźć nawet agentom Leliany.

W postepilogu Solas spotyka się z Flemeth, która nazywa go Straszliwym Wilkiem i starym przyjacielem. Solas wyjawia jej, że pozwolił Venatori zdobyć kulę, wiedząc, że przekażą ją oni Koryfeuszowi, który wyzwoli jej pełną moc – zrobi coś, czego on sam nie potrafił zrobić po długim śnie. Przeprasza Flemeth, która obejmuje go i również przeprasza. Podczas uścisku Solas w jakiś sposób oddziałuje na Flemeth, która – prawdopodobnie spetryfikowana – pada w jego ramiona, a z jej ciała zaczyna emanować światło. Kiedy Solas podnosi głowę, jego oczy przybierają ten sam kolor co poświata.

Intruz

Dwa lata po pokonaniu Koryfeusza zarządza siatką agentów i szpiegów wystarczająca dużą i potężną do przeszkadzania qunari. Wielu jego szpiegów działa również wewnątrz Inkwizycji, dzięki czemu odkrył spisek qunari mający na celu najechanie Thedas. Krzyżuje ich plany, nakazując swoim agentom dyskretne naprowadzić Inkwizycję na trop qunari.

Najeźdźcy, Smoczy Dech, ścigają go jako agenta Fen’Harela, nie mogą go jednak odnaleźć, ponieważ kontroluje eluviany i stał się już na tyle potężny, że może paraliżować wrogów za pomocą myśli. Inkwizytor badając sprawę swojego dawnego sojusznika odkrywa, że jest on w rzeczywistości Straszliwym Wilkiem, który wykorzystywał swoich szpiegów w Inkwizycji żeby prześwietlić spisek qunari.

Po spetryfikowaniu ostatniego najeźdźcy Solas tymczasowo stabilizuje Kotwicę na ręku Inkwizytora i wyjaśnia, że w zamierzchłych czasach walczył przeciwko Evanuris, którzy zdradzili i zabili Mythal – elficką boginię pokoju, będącą głosem rozsądku, kochającą i dbającą o swoich wyznawców. Jako karę stworzył Zasłonę i wygnał za nią Evanuris, czego skutkiem ubocznym były nieodwracalne szkody wyrządzone Elvhenanowi. Po przebudzeniu poprzysiągł sobie, że będzie kroczył samotną ścieżką Din’Anashiral w celu przywrócenia dawniej świetności elfom, nie zważając na cenę, jaką zapłaci za to całe Thedas, a do zmiany zdania nie można go przekonać nawet jeśli nawiązano z nim romans.

Solas w elfich ruinach

Wyjawia również, że nie oddał Kuli Zniszczenia Koryfeuszowi, a naprowadził na jej trop Venatori, mając zamiar odzyskać ją, kiedy Przedwieczny wyzwoli jej moc i w następstwie zginie, nie przewidział jednak, że posiadł on moc nieśmiertelności. Po śmierci Koryfeusza Solas zamierzał wejść do Pustki z Kotwicą, usunąć Zasłonę i przywrócić świat elfom. Wszystkie te wydarzenia miały miejsce na rok przed założeniem Inkwizycji, kiedy Solas pozostawał uśpiony, czekając aż kula nabierze mocy.

Ostrzega Inkwizytora, że organizacja tak wielka jak Inkwizycja z czasem nieuchronnie staje się podatna na korupcję, co już ma miejsce, ponieważ przeniknęli do niej zarówno jego agenci, jak i agenci qunari. Inkwizytor, osłabiony ze względu na ból wywoływany przez Kotwicę, grozi, że znajdzie go i powstrzyma lub próbuje przekonać, że obecny świat jest warty uratowania. Solas używa magii, żeby usunąć Kotwicę z ramienia Inkwizytora, zapobiegając zabiciu go. Poucza go, żeby cieszył się czasem, który mu pozostał, a następnie odchodzi.

Z wystarczająco wysokim poparciem, Solas jest znacznie bardziej skory do wyjaśnień. Jeżeli Inkwizytor będzie próbował go przekonać do zmiany zdania, odpowie, że chciałby się ponownie mylić i pyta, czy ma usunąć Kotwicę. Nie odpowiada jednak na pytanie o to, dlaczego świat musi zostać zniszczony, twierdząc, że Inkwizytor zawsze wykazywał się pomyślunkiem, który tak bardzo ceni, w związku z czym opowiedzenie mu wszystkiego byłoby zbyt proste.

Jeśli Inkwizytor nie zdobył poparcia Solasa lub nie jest zainteresowany wypytywaniem go, ten po krótce jedynie wyjawi swoją prawdziwą naturę i cel oraz doda, że znamię go zabije, po czym bezceremonialnie je usunie, dodając, że śmierć Inkwizytora sprawiłaby dodatkowe problemy. Mówi również, że on sam mógłby nosić Kotwicę nie umierając. Potwierdza także, że jest znacznie potężniejszy, niż w momencie ich pierwszego spotkania. Jeżeli Inkwizytor spróbuje zaatakować Solasa, ten doprowadza do rozbłysku Kotwicy i unieruchomienia go.

Jeżeli Inkwizytor zdobył wystarczająco dużo dowodów, sam może nazwać Solasa Fen’Harelem, zamiast usłyszeć prawdę od niego, na co Solas odpowie, że dobrze się spisał. Potwierdzono również, że zatrudnił elfickiego agenta Felassana, a następnie zabił go, kiedy nie udało mu się odzyskać dla niego eluvianów.

Elfka, która nawiązała z Solasem romans, zostanie przez niego nazwana „ukochaną”, a przed odejściem pocałuje ją po raz ostatni, zapewniając, że zawsze będzie o niej pamiętał. Inkwizytorka może w tym momencie zakończyć związek z nim.

Dragon Age: Deception

Gaius, elfi agent Fen'Harela wszedł w posiadanie idola z czerwonego lyrium podszywając się pod magistra Qintara. Oddał go jednak Domowi Danarius w zamian za informacje, choć nie jest to coś co zaakceptowałby Solas.

Dragon Age: Tevinter Nights

Callback

Nieukończony mural Solasa

Po tym jak dozorca Podniebnej Twierdzy zaczął odnawiać freski w rotundzie ujawnił się demon żalu przybierając postać z murali, które namalował Solas. Z wyglądu przypomina wilka z nieukończonego fresku, posiada wiele oczu oraz ma trzy ramiona. Twierdzi, że jest sercem tego co tu się znajdowało, echem, które dotknęło Pustki, uformowanym z bardzo starego żalu. Demon pyta się Sutherlanda czy zdaje sobie sprawę z strachu, który nadchodzi.

Sutherland oszukuje demona krzycząc, że żałuje pracy w samotności jak i wysługiwania się przyjaciółmi. Gdy kompania Sutherlanda zabija demona przez chwilę ukazuje się postać tego czym demon żalu mógł być wcześniej - duchem kontemplacji lub introspekcji, gdyby tylko pozwolono mu na myśl: "Mógł być lepszy wybór".

Genitivi Dies in the End

Na specjalne zlecenie Inkwizycji Philliam Bard!, brat Genitivi oraz dawna siostra zakonna Laudine zostają wysłani na Święte Równiny, by dokładnie zbadać prawdziwą historię Fen'Harela oraz elfich bogów. Odnajdują starożytną elfią bibliotekę, która "zapadła" się w Głębokie Ścieżki podczas "upadku" Arlathanu. W to samo miejsce wkrótce przybywa Rasaan w poszukiwaniu prawdziwego imienia Fen'Harela, gdyż jak twierdzi ani imię Solas ani miano Straszliwy Wilk, które zostało błędnie przetłumaczone, nie są jego prawdziwym imieniem, które jest kluczem do jego pokonania.

Half Up Front

Agenci Fen'Harela zamierzają zniszczyć Kont-aar za pomocą statku z materiałami wybuchowymi. Chcą zrzucić winę na tevinterskiego altusa, by mieć pewność, że nie dojdzie do pokoju pomięzy Qunari, a Imperium Tevinter. Mag, którego chcieli wrobić udaremnia atak wyprowadzając statek na otwarte morze. Obaj agenci popełniają samobójstwo, by nie dać się złapać.

The Dread Wolf Take You

Charter, szpieg Inkwizycji, przybywa na spotkanie z szpiegami z całego Thedas, w którym mają wymienić się informacjami na temat Solasa. Spotkanie odbywa się w "Domu Herbatowym", a udział w nim poza Charter biorą: zabójca Kartelu, czarodziejka Mortalitasi, Egzekutor Zza Morza oraz orlezjański bard.

Zabójca z Kartelu opowiada jako pierwszy swoją historię, opisując jak to agenci Solasa próbowali odzyskać idola z czerwonego lyrium odzyskanego z ciała Meridith oraz jak zabił on krasnoludy we śnie.

Mortalitasi opowiada jak została zaatakowana wraz z resztą magów w Pustce przez Straszliwego Wilka podczas używania w rytuale idola z czerwonego lyrium. Opisuje go jako sześciooką bestię podobną do demona dumy, wysokości smoka. Straszliwy Wilk oskarża ich o nieostrożne korzystanie z idola, który jest jego własnością , zagrażając tym samym całemu światu. Grozi, że jeżeli kiedykolwiek spętają jakiegoś ducha ich dusze należą do niego. Następnie mortalitasi zostali zaatakowani przez duchy w świecie realnym.

Orlezjański bard twierdzi, że widział jak w domu aukcyjnym w Llomerryn dochodzi do konfrontacji Qunari z agentami Tevinteru. Niespodziewanie pojawił się Straszliwy Wilk we własnej osobie i odebrał idola.

Solas w teaserze Game Awards

Grafika koncepcyjna Solasa dla Dragon Age'a 4

Gdy wszyscy zaczynają się wzajemnie oskarżać o kłamstwo, Charter zdaje sobie sprawę, że siedzi przed nią Solas udający orlezjańskiego barda, mając na sobie smoczą maskę z długimi blond lokami oraz, że gdy dotknął Egzekutora w rękę, tak na prawdę zamienił go w kamień, by uniemożliwić mu mówienie. Solas zabija zabójcę Kartelu i Mortalitasi, jednak daruje życie Charter. Twierdzi, że robi to co musi i być może ocali świat i elfy takie jak Charter. Wyjawia, że wyjawienie swojego planu Inkwizytorowi było chwilą słabości oraz powtarza, że nie jest bogiem, a jedynie że jest dumny, porywczy i głupi. Odchodząc prosi Charter, by przekazała Inkwizytorowi, że jest mu przykro.

The Dread Wolf Rises

Teaser z 2018 roku Game Awards przedstawia Solasa jako lektora mówiąc: "Więc w końcu mnie znalazłeś/aś. Pewnie masz jakieś pytania". Jest to dokładnie to samo pytanie, które Solas zadaje Inkwizytorowi w Inruzie. Spekuluje się, że Solas to jedna lub obie postacie na muralu pokazanym na końcu ścieżki.

Grafika koncepcyjna Solasa

Zwiastun "Behind the Scenes" wypuszczony 27 sierpnia 2020 roku ukazuje nowe grafiki koncepcyjne postaci oraz miejsc, w tym Solasa. Gareth David-Lloyd, który podkłada głos pod Solasa wypowiada zdanie: "Nazywają mnie Straszliwym Wilkiem. Jak będą nazywać ciebie, gdy to wszystko się skończy?" Jako, że Inkwizytor zna już tożsamość Solasa/Fen'Harela to zdanie wydaje się być zaadresowane do nowego protagonisty.

Poparcie

Poparcie Solasa można zdobyć okazując inteligencję, nawet jeśli oznacza to czasami bycie bezwzględnym - zadając pytania i myśląc. Reaguje również pozytywnie na działania, które generalnie wspierają magów i elfy (oraz ogólnie zmarginalizowanych ludzi i grup), a także na otwartą postawę wobec magii i Pustki, a także duchów i demonów. Pozostawanie upartym lub defensywne w kwestiach kultury elfów, szczególnie jeśli Inkwizytor jest elfem, może prowadzić do spadku poparcia.

Solas zawsze będzie wybierać bardziej przemyślane rozwiązania i mocno wierzy w wolność osobistych myśli. Wybory, które unieważniają te czynniki w grze, są sprzeczne z jego filozofią. W związku z tym poświęcenie Szarżowników Byka, pozwolenie na śmierci jego przyjaciela ducha mądrości i rekrutacja Szarych Strażników spowoduje całkowitą dezaprobatę Solasa. Ogólnie Solas popiera „ludzi, którzy są zainteresowani zdobyciem wiedzy”.

Ukończenie zadania "Mierzenie Zasłony", a także powiązanych zadań, aby wzmocnić Zasłonę i zabezpieczyć elfie artefakty, również prowadzi do zwiększenia aprobaty ze strony Solasa.

Jeśli poparcie Solasa spadnie zbyt nisko, w Podniebnej Twierdzy wydarzy się scena, w której Solas konfrontuje się z Inkwizytorem mówiąc o jego manipulacyjnym zachowaniu i wsparciu podzielającej ignorancji. Solas z rozczarowaniem czerpie pociechę z faktu, że Inkwizytor posłużył za przykład udowodnienia słuszności każdego negatywnego stereotypu na temat ich rasy. Pomimo różnic, Solas pozostaje z Inkwizycją z powodu braku lepszych opcji rozwiązania obecnego kryzysu i ma nadzieję, że pewnego dnia zostanie wysłuchany.

Prolog

• Solas lekko pochwala, jeżeli po pierwszym spotkaniu z nim, w trakcie rozmowy, Inkwizytor zauważy, że Elf sprawia wrażenie, jakby dużo wiedział o Wyłomie.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zapyta go, co będzie robił po pozbyciu się wszystkich szczelin.

Azyl

• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor dopyta Solasa, co ma na myśli mówiąc o starożytnych ruinach i polach walki.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor stwierdza, że imponuje mu zagłębianie się w Pustkę.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zauważy, że Kasandra Pentaghast ufa Solasowi i nie pozwoli, by coś mu się stało.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zapyta się go o wybuch, który mógł zniszczyć artefakt zdolny stworzyć Wyłom.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zapyta Solasa o Wyłom oraz Zasłonę.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor stwierdza, że koncepcja, w której Pustka przeplatałaby się z rzeczywistością jest niesamowita.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zapyta się go, czy ludzie mogliby jakoś współistnieć z duchami i demonami.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor zapyta się go, czy Elf dołączył do Inkwizycji, by móc zobaczyć w Pustce coś nowego.
• Solas lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor będzie kontynuować temat duchów, z którymi Elf miał kontakt w przeszłości oraz stwierdzi, że mu to imponuje.
• Solas popiera, jeżeli Inkwizytor stwierdza, że duchy też są osobami i przeciwstawi się koncepcji Zakonu.
• Solas lekko pochwala Inkwizytora, jeżeli Bohater po zwerbowaniu magów stwierdza, że Gereon Alexius nie stworzyłby iluzji, w której ginie w płomieniach.

Zaziemie

• Solas lekko pochwala wybudowanie trzech strażnic w ramach zadania pobocznego Bezpieczeństwo gospodarcze.

Romans

Solas jest potencjalną opcją romansową dla elfiej Inkwizytorki, która może zacząć flirtować z nim niemalże na samym początku gry, po przebudzeniu się w Azylu i ustabilizowaniu Wyłomu. Jeżeli skorzystano z opcji flirtu, pierwsza możliwość pocałowania go pojawia się po dotarciu do Podniebnej Twierdzy i rozmowy z nim w Pustce przypominającej Azyl. Solas przeprosi Inkwizytorkę za swoje impulsywne zachowanie, stwierdzając, że w Pustce zrobienie czegokolwiek jest łatwiejsze. Lavellan może stwierdzić, że do niczego więcej już pomiędzy nimi nie dojdzie lub dać mu do zrozumienia, że nawiązali już więź, z czym Solas się zgodzi. Doda jednak, że potrzebuje czasu na przemyślenie rozpoczęcia związku z nią.

Także wykonanie osobistego zadania Solasa, Piękna, nowa Pustka, może zwiększyć jego poparcie lub doprowadzić do zerwania romansu, w zależności od wybranych opcji dialogowych. Na tym etapie Solas poprosi Inkwizytorkę o rozmowę na osobności, podczas której można oficjalnie rozpocząć romans z nim. W przypadku jego rozpoczęcia, zabrnie go do Pałacu Zimowego podczas zadania Oczy i serca przebiegłe skutkowało będzie dodatkowymi dialogami i przerywnikami filmowymi z Solasem. Jeżeli Inkwizytorka wykonała jego osobiste zadanie i odpowiednio poprowadziła romans, po rozstrzygnięciu sprawy sukcesji orlezjańskiego tronu Solas zaprosi ją do tańca.

Po wydarzeniach w świątyni Mythal Solas może poprosić Inkwizytorkę o spędzenie z nim czasu, co doprowadzi do kulminacji romansu, podczas której zaprowadzi ją do odosobnionego zagajnika w Crestwood, gdzie proponuje jej wyjawić prawdziwą naturę vallaslinów, żeby udowodnić, jak jest dla niego ważna. Proponuje również usunięcie vallaslinu z twarzy Inkwizytorki, na co ta może przystać lub odmówić. Po pocałunku Solas przeprasza ją za odwracanie jej uwagi od obowiązków i obiecuje, że taka sytuacja już nigdy więcej się nie powtórzy. Kiedy Inkwizytorka próbuje z nim o tym porozmawiać, Solas zdaje się żałować tego, że ją zranił, odmawia jednak udzielania odpowiedzi na pytanie, dlaczego nie może z nią być, jak również przyznania, że mu na niej nie zależy, twierdząc, że angażowanie się w związek z nią było z jego strony „samolubne”. Kiedy Inkwizytorka próbuje go przekonać, żeby jej nie opuszczał, a następnie wyznaje mu miłość, odpowiada jej, że ma „wyjątkową i wspaniałą wolę”, ale w tym świecie nie mogą być razem.

Po pokonaniu Koryfeusza mówi Inkwizytorce, że bez względu na to, co nadejdzie, ich uczucie było prawdziwe. Jeżeli Inkwizytorka zakończyła związek z nim mówi, że ma prawo być zła i wyraża nadzieję, że kiedyś zrozumie.

Intruz

Jeżeli Inkwizytorka nie zakończyła związku z Solasem, próbuje przekonać go do zaniechania swoich planów, na co ten odpowiada, że pokazała mu, że na świecie jest jeszcze coś wartościowego i że nigdy o niej nie zapomni, a przed odejściem całuje ją.

Zadania

• Mierzenie Zasłony
• Piękna, nowa Pustka
• Co pozostaje uśpione

Początkowe statystyki

Umiejętności

Drzewka umiejętności	Początkowe zdolności
Duch	Bariera
Burza
Morze ognia
Zima	Uścisk zimy
Mag szczelin (specjalizacja)

Wyposażenie

Broń	Lodowa laska ucznia
Pancerz	Płaszcz ucznia (Solas)

Ciekawostki

• W języku elfów jego imię oznacza „dumę”.
• Może zostać uderzony przez Inkwizytora, jeżeli ten będzie miał z nim negatywne stosunki.
• Solas najbardziej boi się umrzeć w samotności.
• Czasami podczas rozmów używa pentametru jambicznego, a Inkwizytor zawsze otrzyma od niego punkty poparcia, jeżeli odpowie tym samym.
• Bardzo dobrze gra w karty. Blackwall wspomina, że nauczył go zasad zeszłej nocy i od razu został przez elfa pokonany.
• Według Davida Gaidera Duma - w terminologi Pustki - stworzona może zostać z skorumpowanego ducha Wiary. Według Solasa duchy Wiedzy również mogą zostać przemienione w demona dumy.
• W Imperium Tevinter znajduje się miasto o nazwie Solas.
• Patrick Weekes uważa, że Solas jest około czterdziestki.
• Solas jest pierwszą postacią, z którą można wejść w romans tylko jako elfka w historii Dragon Age'a.
• Początkowo Solas nie miał być opcją romansową w Dragon Age: Inkwizycja.
• Solas jest nazywany przez Varrica "wesołkiem". Takie samo przezwisko Varric nadaje sarkastycznemu Hawke'owi w DLC Znak Zabójcy w Dragon Age II.
• Według Patricka Weekesa napisanie postaci z "ukrytą głębią" było dużym wyzwaniem, ale zapewniło wiele możliwości.
• Początkowo Solas miał być o wiele słabiej napisaną postacią, skłonną do częstego kłamania. Miał również sporo opowiadać o elfach
• Cole zdawał sobie sprawę z prawdziwej tożsamości Solasa.

Galeria

Inkwizytor atakuje Solasa

Inkwizytor uderza Solasa

Solas korzystający z mocy Fen’Harela

Karta romansu z Solasem

Podstawowa karta Solasa

Karta tarota po zakończeniu gry