W Pustce nie ma geografii. Miejsce i czas są tam mniej ważne, liczą się symbole i znaki
Pustka – metafizyczna kraina oddzielona od Thedas Zasłoną.
Odwiedzający[]
Każda żywa istota w Thedas trafia do Pustki, gdy jej dusza opuszcza ciało po śmierci, albo podczas snów, dodatkowo magowie mogą wejść do niej również za pomocą zaklęć. Jedynym wyjątkiem są niewiewające snów krasnoludy. Większość ludzi nie pamięta czasu spędzonego w Pustce, aczkolwiek magowie zachowują w niej „przytomność” i pamiętają pobyt w niej. Chociaż qunari twierdzą, że nie miewają snów tak jak krasnoludy, często można spotkać ich w Pustce.
Magowie z Kręgu nierzadko odwiedzają Pustkę za pomocą lyrium, zwłaszcza podczas rytuału Katorgi, w którym uczeń wystawiany jest na działanie demona, co prowadzi albo do przemienienia się w plugawca i natychmiastowego zabicia przez templariuszy albo – w przypadku poradzenia sobie z demonem – awansowania na pełnoprawnego maga. Śniący mogą wejść do Pustki na zawołanie. Korzystanie z magii jest w Pustce możliwe, chociaż rzucenie zaklęcia może mieć nieprzewidziane skutki, ponieważ magia nie podlega prawom natury.
Charakterystyka[]
Pustka to królestwo snów i kraina umarłych. A przynajmniej tak opisują ją magowie
— Templariusz w Ostagarze, Dragon Age: Początek
W swojej surowej postaci Pustka jest dziwnym przerażającym miejscem pełnych czarnych skał i żył surowego lyrium, w którym zawsze panuje noc. Takimi pustymi miejscami są luki pomiędzy snami. W oddali na horyzoncie zawsze widoczna jest wyspa z Czarnym Miastem, upiorną metropolią z poskręcanymi iglicami, do której nie udało się dotrzeć żadnej żyjącej istocie od czasów próżnych magów z Tevinteru, czym wywołali Pierwszą Plagę. Od Czarnego Miasta z dala trzymają się nawet potężne demony.
Pustka ukształtowana przez sny może wyglądać zupełnie inaczej. Większość krainy podzielona jest pomiędzy pola lub wymiary należące do żyjących w nich duchów albo demonów, które mogą zmieniać wygląd Pustki w taki sposób, aby oddawać to, co chcą pokazać śmiertelnikom w snach. Powielają miejsca, przedmioty, ludzi i idee ze świata rzeczywistego, często na okrutny albo dezorientujący sposób. Kopie takie nie są spójne i zmieniają się w zależności od ruchów śpiącego. Demony, których domeny odwiedzane są przez wiele osób rządzić mogą wielkimi połaciami Pustki, podczas gdy wspomnienia i idee zapomniane już w świecie rzeczywistym powoli odpływają w nicość wraz z tym, jak władające nimi duchy tracą moce.
Pustka jest odzwierciedleniem świata wokół niej i dziedziną duchów. Śniący może odkryć w niej coś nowego tylko wtedy, kiedy zdecyduje się podróżować. Ten metafizyczny świat jest ograniczony przez wyobraźnię. Z tego powodu, by znaleźć w nim coś ciekawego, należy mieć również interesujące wnętrze. Pustka stanowi odzwierciedlenie świata lub raczej pamięci o nim. Śniąc w starożytnych ruinach, można zobaczyć miasto, które zniknęło w mrokach dziejów. Metafizyczny świat jest lustrzanym odbiciem umysłów żywych istot[1]. W samym sercu Pustki znajduje się Czarne Miasto.
Nauczania Zakonu[]
Według Zakonu Pustka jest domeną pierwotnej materii, z której Stwórca ukształtował świat fizyczny i wszystkie żywe istoty. Stworzona została przez Stwórcę i zasiedlona przez duchy, czyli jego pierwsze „dzieci”. Niezadowolony z nich, ponieważ były „ulotne i nieustannie się zmieniające”, stworzył Thedas, oddzielając je od Pustki Zasłoną i zaludniając śmiertelnymi istotami. Wiele duchów było zazdrosnych o nowe dzieci Stwórcy i stały się tym, co śmiertelnicy nazywają demonami, naśladując ich podłe pragnienia i grzechy.
Według Pieśni Światła Czarne Miasto było początkowo Złotym Miastem, siedzibą Stwórcy. Gdy tevinterscy magowie podjęli próbę fizycznego wejścia do niego, spaczyli je swoją pełną pychy ambicją, za co ukarani zostali przemianą w mroczne pomioty, co zapoczątkowało Pierwszą Plagą. Według Pieśni Światła gdy dotrze ona we wszystkie zakątki świata, Stwórca przebaczy ludzkości i powróci, przywracając dawną chwałę Złotemu Miastu.
Zakon uważa również, że gdy człowiek umiera, jego dusza przechodzi przez Pustkę do życia pośmiertnego na stronę Stwórcy. Ci, którzy odwrócili się od Stwórcy, wchodzą do Pustki i przepadają, powracając do swojej pierwotnej formy, z której zostali stworzeni. Zostają w ten sposób skazani na wieczną tułaczkę po Pustce. Według Zakonu, duchy nie są osobami.
Inne wierzenia[]
- Starożytni Tevinterczycy wierzyli, że Pustka jest siedzibą Dawnych Bogów, a Złote Miasto stanowi centrum ich boskich mocy.
- Dalijczycy wierzą, że w czasach Arlathanu ich przodkowie nie umierali, a wchodzili w podobny do snu stan znany jako uthenera, w którym wędrowali po pustce w towarzystwie Falon’Dina i Dirthamena. Mogli nauczyć się tajemnic snów, a niektórzy powrócić do Ludu z nową wiedzą.
Według starożytnych elfów Pustka była świętym miejscem, w którym dawniej zamieszkiwali bogowie. Według opisów Fen’Harela sprzed upadku Arlathanu obecnie bogowie żyją uwięzieni w Wiecznym Mieście w centrum Pustki, gdzie Straszliwy Wilk żywi się duszami umarłych. - Według qunari Pustka jest „Krainą Zmarłych”, wobec czego qun zabrania wchodzenia do niej. Mimo to ich magowie prawdopodobnie są tak samo z nią powiązani, jak magowie ludzcy czy elficcy.
- Według duchów, jak np. Justyniana, po śmierci dusze trafiają do Pustki, ale nie są one pewne ich dalszych losów.
- Solas twierdzi, że Pustka i jej mieszkańcy są odzwierciedleniem oczekiwań śniącego. Ktoś, kto spodziewa zobaczyć się demona zamiast ducha, zobaczy go podda się uprzedzeniom.
Ciekawostki[]
- Osoby przebywające w Pustce śnią o ukochanych osobach, ponieważ duchy rozpoznają więzi pomiędzy duszami, które w snach mają wielką moc.
- Chociaż za sprawą magii nie można zobaczyć przyszłości, magowie mogą zinterpretować odpowiednie sny i wizje, jakich doświadczą w Pustce, żeby spróbować przewidzieć wydarzenia, które dopiero nadejdą. Jednak każdy śniący – mag lub niemag – może doświadczyć w Pustce wyjątkowych dla siebie wizji.
Wpisy do kodeksu[]
Kodeks: Pustka- Kodeks: Czarne Miasto
Kodeks: Rozdarcia Zasłony- Kodeks: Za Zasłoną: Duchy i demony
- Kodeks: Krocząc po Pustce: Katorga
- Kodeks: Krocząc po Pustce: Zamarłe chwile
- Kodeks: Prawa natury w Pustce
Przypisy
- ↑
BioWare, „Dragon Age: Inkwizycja”, 2014 rok, Rozmowa z Solasem w Azylu.