Zgromadzenie[1], znane również jako Zgromadzenie Klanów[2] – centralny ośrodek polityczny królestw krasnoludów, stanowiący również organ ustawodawczy. W Orzammarze jego siedziba znajduje się w salach Zgromadzenia w Diamentowym Zakątku i jest drugą po monarsze najbardziej wpływową siłą w królestwie, zdolną na wiele sposobów zachować swoją władzę. Wszyscy członkowie Zgromadzenia wywodzą się z najszlachetniejszych orzammarskich rodów i nie zasiada w nim żaden przedstawiciel innych kast[3]. W starożytnym imperium krasnoludów, co najmniej do rozpoczęcia Pierwszej Plagi, każde królestwo posiadało własne Zgromadzenie, które co prawda posiadało władzę w thaigu, przysięgało jednak wierność stolicy w Orzammarze[4].
Zgromadzenie Orzammaru[]
Struktura[]
Sekretarz Zgromadzenia[]
Sekretarz Zgromadzenia to jedna z najwyższych pozycji w orzammarskim społeczeństwie, a osoba piastująca to stanowisko jest powszechnie akceptowana i postrzegana jako lord, który nadzoruje posiedzenia Zgromadzenie. Ze względu na neutralność, może wygłaszać opinie albo wstrzymać się od głosu. Sekretarz posiada również władzę nad strażą miejską, a przynajmniej w czasach bezkrólewia. Podczas Piątej Plagi sekretarzem Zgromadzenia był Bandelor, a w dawniejszych czasach funkcję tę piastowało m.in. trzech Tethrasów.
Deszir[]
Członkowie Zgromadzenia nazwani są „deszirami”, co z języka starokrasnoludzkiego można przetłumaczyć jako „lorda zgromadzenia”[5]. Czasami nazywani są, zapewne ironicznie, „panami głębin”[6]. Podczas Piątej Plagi w Zgromadzeniu zasiadało osiemdziesięciu deszirów z najbardziej wpływowych rodów w mieście. Prawo do zabierania głosu w zgromadzeniu mają jednak jedynie te rody szlacheckie, które wśród przodków miały deszir, generała albo Patrona[2], wobec czego liczba członków może się zmieniać. W Zgromadzeniu nie mogą zasiadać przedstawiciele innych kast.
Żeby zostać członkiem Zgromadzenie, przede wszystkim musi zwolnić się miejsce, zazwyczaj poprzez śmierć lub rezygnację obecnego członka. Aktywny członek Zgromadzenia nominuje wtedy kandydata na wakat, który musi zostać zaakceptowany co najmniej jedną trzecią głosów[5] . Rezygnacje są jednak rzadko spotykane, ponieważ deszirowie – podobnie jak monarchowie – sprawują swoje funkcje dożywotnio. W celu otrzymania nominacji na deszira z reguły niezbędne są duże sumy pieniędzy[7], wydawane prawdopodobnie w celu stworzenia siatki politycznych sojuszników oraz na łapówki.
Funkcje[]
Zgromadzenie, jako organ ustawodawczy, ustanawia prawa i doradza monarsze, sprawuje również pomniejsze funkcje sądownicze. Każdy deszir może przedstawić pod głosowanie propozycję albo ustawę, ale żeby weszły one w życie, muszą zostać przegłosowane przez większość członków. Debaty nad niektórymi propozycjami mogą ciągnąć się nawet latami[5]. Zgromadzenie decyduje również o losie osób, które dopuściły się najpoważniejszych przestępstw, takich jak chociażby królobójstwo, i wymierza im karę[8]. W dawnych czasach jedną z najsurowszych kar było wygnanie na powierzchnię, stosowano je jednak niezwykle rzadko[9]. Kiedy Zgromadzenie przegłosuje ustawę na korzyść zgłaszającego, zostaje ona zapisana we Wspomnieniach.
Tron królewski w orzammarskiej sali Zgromadzenia
Propozycje nowych praw zgłaszać mogą również monarchowie, a są one rozpatrywane w tym samym trybie, co propozycje składane przez zwykłych deszirów. Jeżeli wśród członków Zgromadzenia nie ma jednomyślności co do głosowanej ustawy, np. przeszła bądź nie przeszła ona minimalną liczbą głosów, monarcha może skierować ją do dalszego czytania, co kończy się kolejnym głosowaniem. Ze względu na prawo weta ustawodawczego, monarcha może kierować dyskutowane ustawy do Zgromadzenia tak długo, aż zostanie podjęta decyzja, na którą liczy[5].
Zgromadzenie może znaleźć się w impasie, nie mogąc podjąć decyzji, co – zwłaszcza w przypadku wyboru nowego monarchy – może mieć tragiczne konsekwencje dla miasta. W takich czasach na porządku dzienne są chaos i rozlew krwi, podczas których kandydaci na najwyższy urząd walczą ze sobą o dominację. Monarcha wybierany jest większością głosów Zgromadzenia, z reguły jednak nie jest to proste, ponieważ w wyścigu o miano króla bądź królowej kandydaci często uciekają się do morderstw, szantaży i zdrad. W takim czasie zagrożeni są również członkowie Zgromadzenia, którzy mogą zostać zabici, żeby na ich miejsce dostał się ktoś przychylny kandydatowi. Z reguły monarcha wyznacza swojego następcę, najczęściej starszego syna, którego widzi jako kolejnego władcę i to taka osoba staje się pierwszym kandydatem na najwyższe stanowisko[10]. Nie jest to jednoznaczne z tym, że „pomazaniec” zasiądzie na tronie, decyzja bowiem zależy od Zgromadzenia, które w większości przypadków głosuje jednak zgodnie z wolą zmarłego króla. Prawo nie zabrania nominować na następcę córki, a chociaż na tronie Orzammaru zasiadały królowe, były to sytuacje niezwykle rzadkie.
Poza wyborem króla, Zgromadzenie głosuje również za nadaniem komuś tytułu Patrona, co stanowi zadanie mające nawet większe znaczenie niż wybór króla. Ogłoszenie kogoś Patronem jest równoznaczne z utworzeniem nowego rodu szlacheckiego imienia, której członkowie spełniają wymagania niezbędne do tego, żeby wytypować do Zgromadzenia nowego deszira, co może zmienić rozkład sił. Wiadomo, że Aeducan został ogłoszony Patronem przez wszystkich członków Zgromadzenia poza jednym (który został zabity przez pozostałych deszirów, żeby uzyskać jednomyślność), a Vollney został wybrany najmniejszą różnicą głosów w historii – zaledwie jednym.
Znani członkowie[]
- Bandelor – sekretarz Zgromadzenia podczas Piątej Plagi
- Lord Pyral Harrowmont
- Lord Denek Helmi
- Lady Dace
Zgromadzenie Kal-Sharok[]
Podobnie jak każde inne królestwo, Kal-Sharok posiadało Zgromadzenie zależne od najwyższego króla w stolicy, zostało jednak od niej odcięte podczas Pierwszej Plagi celem ochrony jej interesów. Thaig został ponownie odkryty w roku 9:12 Smoka, a – ku zaskoczeniu wszystkich – jego mieszkańcy przeżyli. Zgromadzenie Kal-Sharok, mimo protestów Orzammarczyków, odmawia uznania zwierzchnictwa króla zasiadającego w stolicy[11], która przed wiekami ich porzuciła i zmusiła do życia w izolacji. Wiadomo, że tamtejsze Zgromadzenie, którego posiedzenia odbywają się w thaigu Sharokovar[12], znacząco różni się od tradycyjnego, mogą w nim bowiem zasiadać przedstawiciele dowolnej kasty[11].
Zobacz też[]
Przypisy
- ↑ W polskich wersjach Początku i Dragon Age II nazywane Kongresem, nazwa zmieniona została na Zgromadzenie w Inkwizycji.
- ↑ 2,0 2,1 Nazwę taką wspomina sekretarz Bandelor.
- ↑ Wspomina o tym Denek Helmi.
- ↑ Dragon Age: The World of Thedas Volume 1, s. 35.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Dragon Age: Przewodnik gracza. Zestaw 2, s. 17.
- ↑ Wspomina o tym Oghren.
- ↑ Sugeruje to rozmowa z lordem Ronusem Dace’em w pochodzeniu krasnoludzkiego szlachcica, kiedy ten prosi o zapłatę w zamian za udzielenie mu pomocy.
- ↑ Sytuacja taka miała miejsce w pochodzeniu krasnoludzkiego szlachcica.
- ↑
Kodeks: Beregrand Śmiały
- ↑ Dragon Age: Przewodnik gracza. Zestaw 2, s. 18.
- ↑ 11,0 11,1 Dragon Age: The World of Thedas Volume 1, s. 40.
- ↑ Dragon Age: Przewodnik dla mistrza gry. Zestaw 2, s. 64.
