To prastare miejsce, pełne smutku i bólu. Powinno się je zburzyć
Forteca Adamant – orlezjańska fortece zbudowana przez krasnoludy na Zachodnim Podejściu na skraju Szczeliny Otchłani – głębokiego kanionu, rzekomo sięgającego aż do Głębokich Ścieżek.
Historia[]
Forteca wygląda na niewielką, jest jednak wytrzymała – wysokie ściany zbutowane są z twardego kamienia i metalu. Zbudowana została od strony rozpadliny, pod nią rozciągają się olbrzymie komnaty. Dawniej należała do Szarej Straży, którzy w tym miejscu podczas Drugiej Plagi odparli mroczne pomioty, stając się symbolem ich niewiarygodnego osiągnięcia. Stanowiła wtedy dom dla ponad tysiąca ludzi i gryfów.
Z biegiem lat Zachodnie Podejście stało się pustkowiem, a utrzymanie twierdzy było coraz mniej opłacalne dla komentantów Szarych. Poświęcenie zakonu stało się dla miejscowych odległym wspomieniem, którzy mimo ataków demonów na okolicę uważali, że niebezpieczeństwo ze strony Zasłony i pomiotów wypełzających ze Szczeliny Otchłani dotyczyło tylko Strażników. Wraz z topniejącą ilością personelu i wyginięciem gryfów Strażnicy ostatecznie w niesławie wycofali się do Montsimmard. U schyłku Wieku Świętego forteca została porzucona, stając się symbolem kręski Strażników w tym regionie.
Dragon Age: Rozłam[]
Forteca stała się domem wyciszonego Faramonda, który przybył do niej ze względu na bardzo cienką w tym miejscu Zasłonę. Mieszkańcy twierdzy wsparli jego badania, wskutek czego w roku 9:40 Smoka stała się ona celem ataku demonów. Wszystkie okoliczne budynki za wyjątkiem samej twierdzy doszczętnie spłonęły, zaś większość mieszkańców zginęła, a ich ciała zostały opętane przez duchy. Wydarzenia przeżyła tylko jedna osoba.
Dragon Age: Inkwizycja[]
W roku 9:41 Smoka twierdzę zasiedlili orlezjańscy Szarzy Strażnicy sprzymierzeni z Venatori. Poświęcając wojowników ze swojego bractwa, magowie zaczęli przyzywać demony, mając zamiar stworzyć niepokonaną armię, z którą ruszą na Głębokie Ścieżki, aby pokonać Dawnych Bogów. Twierdza zostaje jednak oblężona przez Inkwizycję, której celem jest tevinterski magister Livius Erimond. Gdy Inkwizytor, Hawke i sprzymierzony z nimi Strażnik docierają do komendantki Clarel, udaje im się przekonać ją, że Erimond działa w imieniu Koryfeusza – prawadwnego mrocznego pomiota. W wyniku walki Inkwizytor, jego towarzysze, Hawke i Strażnik przypadkowo trafiają do Pustki, gdzie Hawke lub Strażnik poświęcają życie, aby pokonać demona Koszmaru. Po powrocie z krainy snów Inkwizytor może sprzymierzyć się ze Strażnikami lub wygnać ich z Orlais, a następnie nakazać Szarżownikom Byka zniszczyć twierdzę.