To obietnica czyni strażnika. Obietnica, że będzie chronić innych... nawet za cenę własnego życia
Thomas „Thom” Rainier, znany również jako Gordon Blackwall – potencjalny szary strażnik i towarzysz w Dragon Age: Inkwizycja, opcja romansowa dla Inkwizytorki.
Przeszłość[]
Blackwall pochodzi z Markhamu, położonego w Wolnych Marchiach. Był zwyczajnym żołnierzem wyszkolonym we władaniu mieczem i słuchaniu rozkazów. Męczyło go prowadzenie cudzych wojen.
W młodości uczestniczył w Wielkim Turnieju. Jeden z kawalerów udzielał mu wówczas pomocy, a po zakończeniu pojedynków zaproponował, że będzie go szkolić. Blackwall odmówił, kierując się źle pojętą dumą. Po latach żałuje swoje decyzji.
Podczas Piątej Plagi w 9:30 Smoka, stacjonował w Val Chevin. Sprzeciwiał się decyzji Loghaina o zamknięciu granic Fereldenu i wygnaniu Szarej Straży. Prawdopodobnie to on wysłał Riordana. Jest również znajomym Duncana. Miał siostrę o imieniu Liddy, która zmarła jakiś czas przed wydarzeniami przedstawionymi w Inkwizycji. Bez większego rozgłosu zabił kilka pomiotów.
Osobowość[]
Jestem takim samym żołnierzem, jak każdy, kto zginął w Azylu
— Blackwall, Dragon Age: Inkwizycja
Blackwall zawsze był samotnikiem. Inkwizycja dała mu możliwość nawiązania kontaktu z ludźmi. Oprócz tego, bardzo ceni sobie skromność i dokonywanie dobrych wyborów, ukierunkowanych na honor, męstwo, odwagę, współczucie. Niechętnie dzieli się informacjami na swój temat. Mężczyzna jest dumny z etosu strażnika, o czym często wspomina w rozmowie z Inkwizytorem i towarzyszami.
Bardzo szanuje szarych strażników za ich honor i oddanie. Uważa, że Szara Straż poświęca życie dla tych, których przysięgali bronić. Blackwall zawsze wierzył, że może stać się jednym z nich i być dobry. Blackwall jest nieco staroświeckim dżentelmenem pełnym szacunku dla kobiet, a Inkwizytorkę nazywa „swoją panią”. Później ujawnia nieco zgryźliwe poczucie humoru i głęboką uczuciowość. Zawsze uznawał się za dziwnego.
Według niego, świat byłby lepszy, gdyby ludzie skupili się na walce ze złem. Zamiast tego, wciąż próbują uporczywie wyjaśniać pochodzenie tego zła.
Udział[]
Zawsze myślałem, że opowieści o magistrach, którzy splugawili Złote Miasto, to zwykłe bajanie
— Blackwall, Dragon Age: Inkwizycja
Inkwizytor spotyka Blackwalla na Zaziemiu, gdy ten trenuje trójkę rekrutów, żeby mogli zwalczyć napadających ich bandytów. Nakazuje im trzymać tarcze w sposób poprawny. Zaleca jak mają się zachować na podczas walki. Kiedy dostrzega Inkwizytora, zastanawia się skąd zna jego imię i przy okazji osłania głowę Bohatera i swoje ciało tarczą, którą nosi. Nie ma wiele czasu na rozmowę, ponieważ bandyci zaczęli atak.
Po pokonaniu napastników, mężczyzna odsyła rekrutów do domów i jest indagowany przez protagonistę na temat zniknięcia fereldeńskich szarych strażników, bo mogą mieć coś wspólnego z zamordowaniem Boskiej. Blackwall twierdzi, że to niemożliwe i sam nie wiedział o zniknięciu oddziałów. Dodaje, że szarzy strażnicy na pewno nie zabili Boskiej, bo polityka nie jest ich celem. Inkwizytor dziwi się temu stwierdzeniu, ponieważ Blackwall pomógł prostym ludziom odeprzeć atak, czego jego zakon nie ma obowiązku robić. Mężczyzna wyjaśnia, że to zupełnie inna sytuacja i werbował w tym regionie. Dodaje też, że walczył z demonami i usłyszał o kradzieżach i wtedy postanowił przybyć. Nie sądzi jednak, by był już potrzebny rekrutom. Według niego, Szara Straż może natchnąć ludzi, by stali się lepsi, niż im się wydaje. Blackwall nie wie gdzie są szarzy strażnicy, ale przypuszcza, że mogli się udać do fortecy w Weisshaupt. Trudno mu jednak stwierdzić, dlaczego zniknęli wszyscy naraz. Tłumaczy, że sam nie znikł, ponieważ jego zadaniem było werbowanie ludzi na Zaziemiu. Kiedy Inkwizytor od niego odchodzi, Blackwall prosi, by się zatrzymał. Zwraca uwagę na to, że Boska nie żyje, a niebo jest rozdarte. Z tego powodu, w takich chwilach obecność szarych strażników jest równie zła, jak współudział w morderstwie Boskiej. Jeżeli Inkwizytor chce wszystko naprawić, mężczyzna oferuje swoją pomoc. Inkwizytor wie, że Inkwizycja potrzebuje pomocy, ale nie jest pewny tego, co może zrobić jeden szary strażnik. Blackwall stwierdza, że ocali świat, jeśli będzie to konieczne. Dodaje, że nie posiada doświadczenia w walce z demonami spadającymi z nieba, ale istnieje niewiele osób, które mają[1].
Jeżeli Inkwizytor zwerbuje Blackwalla, mężczyzna dołączy do Inkwizycji i będzie mógł towarzyszyć Bohaterowi w czasie podróży.
Jeżeli Inkwizytor odrzuci Blackwalla, mężczyzna odejdzie i nigdy więcej już się nie pojawi, co również skutkuje brakiem możliwości dodania go do drużyny.
W Azylu, Blackwall jest zszokowany tym, jak nierealnie wygląda Wyłom. Twierdzi, ze śmierć Boskiej i zniknięcie szarych strażników jest bezsensu. Mężczyzna wyjaśnia, że jego doświadczenie przyda się przy traktatach i starych pergaminach. Zastanawia się, jaka jest rola Inkwizytora w tym wszystkim. Wystarczy mu, jeżeli Inkwizycja dopadnie szubrawców, którzy zabili Boską.
Podczas rozmowy w Azylu, Blackwall zauważa, że ponoć w okolicach znajdują się opuszczone obozy Szarej Straży. Jeżeli czas pozwoli, chciałby to sprawdzić, a być może Bohater znajdzie coś cennego. Inkwizytor może również wypytać mężczyznę na temat szarych strażników. Mężczyzna również liczył, że Inkwizycja będzie mieć więcej ludzi, lepszy oręż. Stwierdza, że być może sprzyja jej Andrasta, ale wojny wygrywają tylko żołnierze. Imponuje mu fakt, że ludzie Inkwizycji są oddani i czerpią od Inkwizytora inspirację. Proponuje głównemu protagoniście zrobić z tego użytek, bo dzięki temu stworzy armię, przed którą klękną narody. Ubolewa nad tym, że świątynia w Azylu została zniszczona, bo miło by było ją zobaczyć.
Blackwall uważa, że spór między magami a templariuszami wydawał się nieunikniony. Jednak według niego, łatwo być mędrcem po szkodzie, a Zakon nigdy już się nie podniesie. Dodaje, że w pełni popiera przywrócenie porządku. Inkwizytor chce się również dowiedzieć czegoś na jego temat, bo zauważa, że „Blackwall” nie jest orlezjańskim nazwiskiem. Mężczyzna niechętnie dzieli się informacjami na swój temat.
Jeżeli Blackwall jest w drużynie w trakcie wykonywania zadania głównego 
Szeptem, po zakrzywieniu czasu przez Gereona Alexiusa, mężczyzna zostaje uwięziony w zamku na obszarze Redcliffe. Kiedy Inkwizytor przybywa go uwolnić, Thomas Rainier wzywa Andrastę na widok Bohatera, bo nie może uwierzyć, że żyje. Dorian Pavus stara się wyjaśnić w miarę logicznie, co się w ogóle wydarzyło i jak do tego wszystkiego doszło. Inkwizytor prosi Blackwalla o pomoc w pokonaniu Magistra. Mężczyzna zastanawia się czy sam nie oszalał, ale jeżeli jego koszmar ma się skończyć jest gotowy ponownie stanąć do walki. Jak sam stwierdza, przeżył koszmar, a naprawienie wszystkiego pozwolić nie dopuścić do przykrych dla niego wydarzeń. Głęboko pragnie, by Gereon Alexius zapłacił za swoje zbrodnie.
Jeżeli zwerbowano zbuntowanych magów jako sojuszników: Blackwall zauważa, że nigdy nie istniało proste rozwiązanie w kwestii magów. Popiera działania Inkwizytora i uważa, że jego decyzja wymagała odwagi. Według niego, Bohater dał zbuntowanym magom szansę, na którą każdy zasługuje. Blackwall zastanawia się jaka była inna wersja niego w mrocznej przyszłości Koryfeusza, dzięki czemu Inkwizytor może zyskać u niego możliwość zwiększenia poparcia.
Po przeprowadzce do Podniebnej Twierdzy, mężczyzna z podziwem patrzy na nową siedzibę Inkwizycji. Następnie razem z Inkwizytorek udaje się na mury, by sprawdzić umocnienia. Na miejscu, mężczyzna stwierdza, że Inkwizycja wypatrzy Koryfeusza nawet z odległości wielu mil. Wyraża również smutek z powodu zniszczenia Azylu i śmierci wielu lojalnych ludzi. Blackwall przysięga głównemu protagoniście, że zabije Koryfeusza, choćby miał sam zginąć.
Zapytany o Koryfeusza stwierdza, że niewiele o nim wie. Zawsze uważał opowieści o magistrach za zwykłe bajanie. Nie sądził jednak, że ktoś taki jak Przedwieczny może w ogóle istnieć. Następnie opowiada zdawkowo o Szarej Straży.
Jeśli Blackwall towarzyszy Inkwizytorowi w oblężeniu Adamantu, może negocjować z tamtejszymi szarymi strażnikami, przypominając im o przysiędze i obowiązku.
Po zdobyciu Adamantu i balu w Halamshiral, jeśli Inkwizytor zdobył jego przyjaźń, Blackwall zaprasza go do tawerny. Tam opowiada historię o tym, jak będąc dzieckiem zignorował grupkę wyrostków, która znęcała się na bezdomnym, skomlącym o jedzenie psem, i wyraża poczucie winy, bo pozwolił zwierzęciu umrzeć. Stwierdza, że ludzie mogą uczynić świat lepszym, ale nie robią tego przez egoizm. Na koniec podsumowuje: „Zawsze znajdzie się ktoś do uratowania, jakiś zasrany kundel, który nie umie o siebie zadbać”. Jeśli Inkwizytorka nawiązała z nim romans, Blackwall nie opowiada tej historii, tylko spędza z nią pierwszą wspólną noc.
Po rozmowie w tawernie znika z Podniebnej Twierdzy. Posłaniec Inkwizycji daje bohaterowi notatkę sugerującą, że Blackwall zamierza uczestniczyć w publicznej egzekucji niejakiego Mornaya. Ten oskarżony jest o udział w masakrze niewinnej rodziny, dokonanej na zlecenie dowódcy Thoma Rainiera. Tuż przed egzekucją strażnik wstępuje na szubienicę i ujawnia, że to on jest wspomnianym Rainierem, a prawdziwy Blackwall nie żyje.
Gdy Inkwizytor odwiedza go w więzieniu, ma możliwość zdobycia dodatkowych informacji. Okazuje się, że Rainier był kapitanem orlezjańskiej armii i sojusznikiem wielkiego księcia Gasparda. Z pobudek finansowych przyjął zlecenie na zabójstwo Calliera, stronnika cesarzowej Celene. Zataił jednak tę informację przed swoimi żołnierzami, mówiąc im, że biorą udział w patriotycznej misji. Atak zmienił się w rzeź, kiedy okazało się, że Callierowi towarzyszy rodzina. Kapitan Rainier, dręczony wyrzutami sumienia, zbiegł. Po pewnym czasie spotkał szarego strażnika nazwiskiem Blackwall, który zapragnął go zwerbować. Podczas próby pozyskania krwi pomiotów do rytuału Dołączenia Blackwall zginął, ratując Rainiera przed śmiercią. Ten, z wdzięczności, przejął nazwisko i obowiązki Blackwalla, nie chcąc, żeby zaginęła pamięć o tak wartościowym człowieku. Od tamtego czasu żył jako strażnik. Kiedy jednak dowiedział się, że Mornay został złapany, nie mógł pozwolić mu umrzeć za zbrodnię będącą jego winą.
Inkwizytor ma możliwość sprowadzić Blackwalla do Podniebnej Twierdzy, żeby samemu móc go osądzić. Może go wówczas uwolnić, nakazać służbę Inkwizycji wbrew jego woli lub wysłać go do Szarej Straży po tym, jak Koryfeusz zostanie pokonany. Blackwall może odejść z Inkwizycji, jeśli pozwoli się cesarzowej umrzeć i ma się u niego niski poziom poparcia.
Jeśli Inkwizytor wygna szarych strażników z Orlais, może zrobić to samo z Blackwallem, jeśli zabrał go do fortecy Adamant. Po wygnaniu strażników może on również opuścić Inkwizycję z własnej inicjatywy, jeśli jego poziom poparcia dla Inkwizytora nie będzie dostatecznie wysoki.
Intruz[]
Jeżeli Inkwizytor zaprzyjaźnił się z Rainierem, w dwa lata po pokonaniu Koryfeusza może spotkać go – używającego już swojego prawdziwego imienia – przez Świętą Radą. Zapewnia go, że w dalszym ciągu może liczyć na jego wsparcie.
Jeżeli Rainier został ułaskawiony, spędził czas na odszukiwaniu członków swojej dawnej kompanii, żeby przeprosić ich i pomóc w naprawieniu wyrządzonych przez siebie szkód. Po Świętej Radzie podróżuje po całym Thedas, dając nadzieję potępionym i zapomnianym, w najciemniejszych lochach więzień znajdując w ludziach dobro. Okazując wiarę tym, którzy ją stracili, podnosi ich na duchu i czyni lepszymi, niż byli. Jeżeli Inkwizytorka nawiązała romans z Rainierem, podróżuje razem z nim.
Jeżeli Rainierowi nakazano dołączenie do szarych strażników, udaje mu się przeżyć Dołączenie i stacjonuje w Górach Vimmark. Odpowiada przed strażnikiem Stoudenmire’em, prowadzącym dochodzenie w sprawie więzienia Vimmark.
Jeżeli nie ujawniono jego prawdziwej tożsamości, pół roku po pokonaniu Koryfeusza opuścił Inkwizycję i oddał się w ręce sprawiedliwości, nie wiadomo jednak, czy za swoje zbrodnie został stracony, czy osadzony w więzieniu.
Poparcie[]
Żeby zdobyć aprobatę Blackwalla, należy być pomocnym i postępować honorowo. Nieznacznie zwiększa się ona również, kiedy mając go w drużynie zabija się mroczne pomioty. Jego poparcie znacząco wzrasta, kiedy podróżując z nim odnajduje przedmioty należące niegdyś artefakty szarych strażników. Jest jednym z czterech członków drużyny, którzy mogą opuścić Inkwizycję, a wiele poparcia stracić można pozwalając na zabójstwo cesarzowej Celene oraz skazując szarych strażników na wygnanie z Orlais.
Azyl[]
Blackwall lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor powie, że chce jedynie przywrócić porządek i zakończyć wojnę.- Blackwall lekko pochwala, jeżeli Inkwizytor powie, że brutalna siła nie zawsze jest rozwiązaniem, bo do zwycięstwa prowadzi wiele dróg.
- Blackwall lekko pochwala, jeżeli Inkwizytorka stwierdzi, że nie zasługuje na takie uwielbienie (flirt z Blackwallem), wówczas wojownikowi zaimponuje jej skromność.
Romans[]
- Z Blackwallem może romansować Inkwizytorka każdej rasy.
Flirt można rozpocząć już w Azylu. Po raz pierwszy, Bohaterka może stwierdzić, że mężczyzna ma przedziwny urok, jak na człowieka, który błąkał się po lesie. Blackwall odpowiada, że zawsze uważał się za dziwnego, lecz nie uroczego, ale przyjmuje komplement. Inkwizytorka zauważa, że może prawić ich więcej, ale na osobności, u niej. Z wrażenia i dezorientacji, Blackwall głęboko kaszle i wyjawia, że nie spodziewał się takich słów. Dziękuje za kuszącą propozycję i stwierdza, że musi ją starannie rozważyć.
Po odszukaniu wszystkich opuszczonych obozów szarych strażników, Blackwall wyznaje, że Inkwizytorka nie musiała mu pomagać, a mimo tego nie odmówiła udzielenia pomocy. Mężczyzna uważa, że Bohaterka jest honorową i niezłomną kobietą. Zaczyna ją podziwiać i utwierdzać się w przekonaniu, że słusznie postąpił dołączając do głównej protagonistki. Inkwizytorka wyjawia, że nie wiedziała o takim nastawieniu ze strony Blackwalla. Mężczyzna odpowiada, że Bohaterka ma cały świat u swych stóp, w tym również jego. Bardzo mu imponuje skromność głównej protagonistki i zaleca skończyć rozmowę, zanim go za bardzo poniesie.
Po przybyciu do Podniebnej Twierdzy Blackwall proponuje Inkwizytorce inspekcję murów. Podczas przechadzki dochodzi do pierwszej poważnej rozmowy, w której strażnik ujawnia swoją sympatię do niej. Stwierdza, że kiedy Koryfeusz zaatakował Azyl, sprawa stała się osobista ze względu na główną protagonistkę. Przysięga, że zabije Przedwiecznego, choćby miał zginąć. Inkwizytorka mówi, że nie chce, by Koryfeusz odebrał jej kogokolwiek, a szczególnie Blackwalla. Mężczyzna zauważa, że nie zasługuje na takie traktowanie. Uważa, że jest takim samym żołnierzem jak każdy, kto zginął w Azylu. Według Blackwalla, związek między nimi nie jest możliwy z uwagi na publiczne obowiązki. Z jego perspektywy, oboje muszą skupić się na zadaniu, choć jest rozdarty w uczuciach.
Po odkryciu na Wybrzeżu Sztormów zaginionej odznaki konstabla Szarej Straży, Blackwall pojawia się nocą na balkonie kwatery Inkwizytorki. Dziękuje jej za wsparcie w trudnym dla niego momencie, twierdząc jednocześnie, że nie zasługuje na nie. Jednak w dalszej rozmowie to Inkwizytorka musi podjąć decyzję odnośnie przyszłości ich związku. Jeśli zdecyduje się zostać z Blackwallem, ten uprzedza ją, że oboje będą tego żałować. Scena kończy się namiętnym pocałunkiem.
Jeśli Inkwizytorka zabierze Blackwalla do Halamshiral, po ukończeniu zadań mogą zatańczyć romantyczny taniec na pałacowym balkonie.
Po wydarzeniach w Adamancie i Halamshiral, Blackwall i Inkwizytorka spotykają się w tawernie. Zależnie od sposobu prowadzenia rozmowy, pojawia się możliwość wyboru bardziej „prywatnego” miejsca. Jeśli Inkwizytorka zdecyduje się na pozostanie w tawernie, Blackwall ofiaruje jej odznakę konstabla, a po chwili niepostrzeżenie odchodzi. W przeciwnym razie udają się na strych nad stajnią, gdzie spędzają ze sobą noc. Gdy Inkwizytorka się budzi, okazuje się, że Blackwall zniknął, pozostawiając jej odznakę i lakoniczny list.
Po udaremnionej egzekucji Mornaya i sprowadzeniu Blackwalla do Podniebnej Twierdzy, Inkwizytorka ma możliwość zarówno jego osądzenia, jak i zdecydowania o dalszym wspólnym życiu.
Początkowe statystyki[]
Wyposażenie[]
| Broń |  Długie ostrze najemnika
|
 Wzmocniona tarcza
|
| Pancerz |  Zbroja obrońcy
|
 Hełm gryfa
|
Ciekawostki[]
- Scenarzystką odpowiedzialną za postać Blackwalla jest Sheryl Chee.
- W materiałach promocyjnych do Inkwizycji określany jest jako „Rozwiązanie”.
- Lubi psy.
- Najbardziej obwinia samego siebie.
- Jeśli Inkwizytorka nawiąże romans z Blackwallem, może usłyszeć w karczmie następującą plotkę: „Konie są wystraszone. Dziwne odgłosy dobiegały ze strychu. Jakieś grzmocenie po nocach”.
- Został odznaczony Srebrytowymi Skrzydłami Odwagi, które otrzymują orlezjańscy strażnicy za czyny wielkiej odwagi. To, co zrobił, żeby je zyskać, pozostaje tajemnicą Straży.
Galeria[]
Objawienia
Zobacz też[]
Przypisy
- ↑ BioWare, „Dragon Age: Inkwizycja”, 2014 rok.
|
Członkowie drużyny i doradcy w Dragon Age: Inkwizycja |
| ||
|---|---|---|---|---|
| Członkowie drużyny: Żelazny Byk • Blackwall • Dorian Pavus • Kasandra Pentaghast • Varrik Tethras Vivienne • Sera • Solas • Cole | ||||