Mroczne pomioty to dzikie, nieokrzesane stworzenia. Bardziej przypominają szarańczę niż ludzi.
Mroczne pomioty, wśród Awarów znane jako nocni najeźdźcy – rasa humanoidalnych skażonych stworzeń, gnieżdżących się w podziemiach Thedas. Gdy natrafiają na Dawnego Boga, narażają go na skażenie, zamieniając w arcydemona, który prowadzi ich do ataku na powierzchnię, zapoczątkowując Plagę. Pomioty są prawdopodobnie największym zagrożeniem dla Thedas – są żądne krwi i liczne, a kieruje nimi jedynie żądza zabicia lub spaczenia wszystkiego, co stanie im na drodze.
Charakterystyka[]
Mroczne pomioty są opisywane jako blade stworzenia z dziwną czernią krwawiącą z oczu i ust. W ich ciałach płynie czarna posoka. Mroczne pomioty nie muszą jeść, ponieważ podtrzymuje je skażenie, jednakże mogą żywić się z innych powodów. Co więcej, skażenie zapewnia szybkie gojenie się ran, co również wyjaśnia brak umiejętności leczenia wśród mrocznych pomiotów. Dzięki temu, ogry mogą zregenerować się do pełnego zdrowia w ciągu kilku minut. To uzdrowienie pozwala nawet na odtworzenie utraconych części ciała po pewnym czasie.
Mroczne pomioty doskonale widzą w ciemności, a gorzej przy świetle słonecznym. Nawet podczas Plag, kiedy słońce zasłaniają złowieszcze chmury w wyniku magii Plagi, stworzenia te są nadal słabsze i bardziej bojaźliwe w świetle dnia niż w nocy.
Nierozważnym jest jednak traktować je jako bezmyślne bestie. Pomioty są bezwzględne dla przybyszów – zaatakują każdego, kto zapuści się do ich podziemnych siedzib, a podczas Plag bez litości zmasakrują każdego, kto stanie im na drodze.
Skażenie[]
Krew mrocznych pomiotów jest trująca, ale nie musi być śmiertelna.
Horda mrocznych pomiotów połączona jest ze sobą poprzez skażenie, służące jako „umysł”. Podczas gdy wyższe rangą pomioty, jak emisariusze czy alfy, mają ograniczony wpływ na pomniejsze grupy, a Architekt i Matka mogli rozkazywać większym grupom, jedynie arcydemon może przewodzić całej hordzie. Mroczne pomioty nie muszą jeść, ponieważ żywią się skażeniem, są jednak zdolne do jedzenia z powodów innych niż dieta. Skażenie pozwala na szybkie leczenie ran, co wyjaśnia brak uzdrowicieli w szeregach pomiotów. Po pewnym czasie dzięki skażeniu możliwe jest nawet odrośnięcie utraconych kończyn.
Bereskarn, skażony plagą niedźwiedź
Terytoria podbite przez mroczne pomioty stają się wyludnionymi, niszczejącymi miejscami zamieszkałymi przez stworzenia skażone plagą. Osoby narażone na kontakt z krwią pomiotów lub ich skażeniem często same zaczynają chorować, stając się ghulami. Gdy skażenie rozwinie się dostatecznie, mroczne pomioty rozpoznają ich jako swoich. Ludzie tacy wykazują oznaki szaleństwa i schizofrenii, z reguły pracując nad wytwarzaniem dla pomiotów broni i pancerzy, podczas gdy kobiety zamieniane są w matki lęgu. Mężczyźni, gdy przestaną być efektywni, zostają zabici lub pożarci. Na skażenie narażone są również zwierzęta, które stają się m.in. wilkami plagi czy bereskarnami. Gdy skażenie dotyka florę, z reguły zabija rośliny i drzewa, przez co ziemia na wiele lat przestaje nadawać się do uprawy. W pobliżu skażenia rosną jednak grzyby głębinowe.
Z czasem stworzenia skażone plagą zatracają wyższe funkcje, przez co szaleją i potencjalnie zostają kanibalami. Skażenie pozwala również na odczuwanie myśli Dawnych Bogów. Rytuał Dołączenia w znacznym stopniu spowalnia rozwój skażenia u Szarych Strażników, ale po około trzydziestu latach wyraźnie zauważalne stają się jego efekty. Gdy Szary Strażnik zaczyna słyszeć wołanie Dawnych Bogów, schodzi na Głębokie Ścieżki, gdzie przed śmiercią stara się zabić tyle pomiotów, ile zdoła. Jeżeli nie zginie, zanim jego umysł zostanie spaczony, staje się ghulem.
Genlok emisariusz rzucający zaklęcie
Zapewniając mrocznym pomiotom odporność Strażników na skażenie, Architekt był w stanie sprawić, że pomioty zyskiwały inteligencję i – pod względem zachowania – zaczynały przypominać ludzi. Skażenie pełni również funkcję swego rodzaju nośnika magicznych mocy podobną do lyrium, co pozwala emisariuszom na rzucanie zaklęć. Potencjalnie umożliwia to rzucanie potężnych zaklęć również Szarym Strażnikom nie będących magami, jako że ich krew skażona jest tak samo, jak krew pomiotów.
Pochodzenie[]
Według Zakonu[]
Według nauk Zakonu, to ludzka pycha dała początek mrocznym pomiotom. Dawno temu, większością znanego nam świata władali magistrowie z Imperium Tevinter. W swej pysze uznalu, że ich magia jest niepokonana i wyobrażali sobie, że są potężniejsi od samego Stwórcy. Z takim przekonaniem najechali Jego złote miasto, planując je sobie przywłaszczyć, pozbywając się zarazem tego, który ich stworzył. Byli jednak nieczyści i grzeszni - tym właśnie grzechem zbrukali złote miasto plugawiąc je po wsze czasy. Stwórca ich przeklął i wygnał. Gdziekolwiek się udali, nieśli ze sobą zarazę swego grzechu. Ziemie, których dotykała zaraza, stawały się splugawione i znikało z nich wszelkie życie. Zamiast niego pojawiły się mroczne pomioty, by nas dręczyć i przypominać o naszej arogancji.
Według Zakonu, mroczne pomioty powstały, kiedy magistrowie z Imperium Tevinter otworzyli portal prowadzący do Złotego Miasta, skażając królestwo Stwórcy, który strącił ich i zesłał z powrotem na ziemię jako pierwsze mroczne pomioty. W podziemiach urosły w siłę i kopały coraz głębiej, aż w końcu odnalazły miejsce uwięzienia Dawnego Boga Dumata. Oswobodzony ze swojego więzienia i skażony przez pomioty stał się pierwszym arcydemonem i poprowadził hordę pomiotów na świat na powierzchni, rozpoczynając Pierwszą Plagę.
Wierzenia Zakonu są przynajmniej po części prawdą, jako że Koryfeusz przyznaje, że był jednym z siedmiu magistrów, którzy wkroczyli do Złotego Miasta.
Według krasnoludów[]
Krasnoludy nie wierzą w podania Zakonu, same jednak nie posiadają własnej wersji historii dotyczącej pochodzenia mrocznych pomiotów. Odkąd pamiętają, po prostu wychodziły one z podziemi. Hordy pomiotów zaatakowały Głębokie Ścieżki, prowadząc do upadku imperium krasnoludów, przez stulecia zdobywając kolejne królestwa, aż w końcu pozostały tylko dwa thaigi – Orzammar i Kal-Sharok.
Według Tevinterczyków[]
Tevinterczycy zaprzeczają temu, jakoby przyczynili się do rozpoczęcia Plag. Twierdzą, że mroczne pomioty istniały od zawsze, a magistrowie nie mają z nimi nic wspólnego.
Historia[]
Kiedy wychodzą na powierzchnię, niczym plaga szarańczy sieją zarazę i cierpienie.
Wraz z upadkiem Złotego Miasta i rozpoczęciem Pierwszej Plagi w roku -395 Starożytności (800 IT), horda mrocznych pomiotów rozpleniła się po Thedas, niszcząc wszystko na swojej drodze. Na powierzchni najbardziej ucierpiało Imperium Tevinter, które w wyniku inwazji zostało znacząco osłabione, z kolei podziemne imperium krasnoludów praktycznie przestało istnieć – ocalały jedynie królestwa Orzammaru, Gundaaru, Hormaku i Kal-Sharok. Po blisko stu latach beznadziejnych, niekończących się walk, w roku -305 Starożytności w fortecy Weisshaupt do życia powołany został zakon Szarych Strażników, któremu udało się zgładzić arcydemona w bitwie na Milczących Równinach. Chociaż inwazja została zakończona, mroczne pomioty wróciły pod ziemię, żeby odbudować swoje siły.
Horda pomiotów podczas Plagi
W ciągu kolejnych stuleci doszło do jeszcze czterech Plag – ostatnia z nich miała miejsce w roku 9:30 Smoka. Za każdym razem Plagę udało się powstrzymać, ponosząc przy tym znaczące straty – zanim pomioty zostały odparte przez Strażników i zjednoczone narody Thedas, odparte, niszczyły całe miasta lub nawet królestwa. Za wyjątkiem Anderfels, pojawienie się pomiotów na powierzchni z reguły zwiastuje nadejście Plagi, która jednak nie rozpocznie się, dopóki nie zostanie przebudzony arcydemon. Chociaż bez jego przywództwa rajdy pomiotów wciąż są śmiertelnie niebezpieczne, ich siły są znacznie mniejsze i mniej efektywne. Pod ziemią jednak krasnoludy od ponad tysiąca lat bezustannie walczą z pomiotami – mimo że walka ta jest skazana na niepowodzenie, w minionych dziesięcioleciach krasnoludom udało się odzyskać dwa thaigi.
Kultura i społeczeństwo[]
Stare księgi mówią, że mroczne pomioty są równie zróżnicowane co mieszkańcy powierzchni.
Kuźnia pomiotów ozdobiona czaszką skażonej halli
W przeciwieństwie do innych znaczących ras Thedas, mroczne pomioty mają niezwykle ubogo zorganizowaną kulturę i organizację społeczną, w większości przypadków można uznać je za dzikusów – są raczej jednym ciałem, którego „umysłem” jest skażenie. Nie jedzą ani nie budują domów. Jedynym świadectwem kulturowym pomiotów są posągi wyobrażające Dawnych Bogów i prymitywne rzeźby.
Dojrzałe mroczne pomioty nadal nie sprzyjają sobie nawzajem i mają tendencję do grupowania się razem ze swoim rodzajem np. genloki z genlokami, nawet podczas podróży w grupie. Bez bezpośredniego przywództwa arcydemona, „łańcuch dowodzenia” w szeregach pomiotów zdaje się załamywać – poszczególne alfy i omegi przejmują dowodzenie, dzieląc hordę na grupy, które walczą ze sobą o dominację. Nawet bez Plagi, całe życie pomiotów poświęcone jest wojnie – kowale bezustannie wykuwają broń, matki lęgu bezustannie rodzą nowe mioty, które bezustannie poszukują Dawnych Bogów lub atakują ocalałe królestwa krasnoludów. Wiadomo, że po pokonaniu jakiegoś arcydemona, mroczne pomiotu wracają pod ziemię, by ponownie zarazić Dawnego Boga, co sprawia, że Plagi pojawiają się cyklicznie.
Podczas Plagi tylko Arcydemon może dowodzić całą hordą mrocznych pomiotów. Alfa służą jako dowódcy i generałowie mrocznych pomiotów, podczas gdy omegi są „zastępcami dowódcy” Arcydemona. Najsilniejsze alfy i omegi otrzymują bezpośrednie rozkazy od samego Arcydemona. Emisariusze dbają o to, aby mroczne pomioty postępowały zgodnie z wolą Arcydemona i aby alfy służyły interesom smoka, a nie własnym. Architekt i Matka byli w stanie dowodzić dużymi grupami mrocznych pomiotów.
Mroczne pomioty w bardzo niewielkim stopniu posiadają jakąś formę kultury. Nie mają imion oraz nie budują domów. Gniazdo mrocznych pomiotów to podziemna komnata porośnięta organicznymi pasmami, pełna ciemnych worków skażonego mięsa. Jednak wiadomo, że hurloki ozdabiają się grubo rzeźbionymi tatuażami, aby upamiętniać swoje zabójstwa i czyny.
Mroczne pomioty posiadają ograniczoną wiedzę rzemieślniczą. Jest to przede wszystkim związane z produkcją prymitywnej zbroi i broni, a także prymitywnych fortyfikacji z pozostałości krasnoludzkich zapasów znalezionych na Głębokich Ścieżkach. [8] Mroczne pomioty nie potrafią pływać i nie mają statków.
Rozmnażanie[]
Pierwszego dnia przybywają i wszystkich chwytają.
Drugiego dnia nas biją, niektórych zjadają.
W dzień trzeci się zjawiają, mężczyzn dobijają.
Czwartego dnia siedzimy i ze strachu drżymy.
Piątego dnia wracają, znowu dziewkę zabierają.
Szóstego dnia śnimy i jej wrzaski słyszymy.
Siódmego dnia swój brud wpychają jej do ust.
Ósmego dnia cierpimy, gdy o niej myślimy.
Dziewiątego dnia zabija braci i uśmiechu nie traci.
Teraz ucztuje jak zmora, gdyż zmieniła się w potwora.
Matka lęgu
Jako gatunek mroczne pomioty są aseksualne i nie mogą się rozmnażać. Do reprodukcji zdolna jest jedynie specyficzna odmiana ghuli znana jako matki lęgu. Porwane kobiety, wystawione na skażenie i zmuszone do zjadania mięsa, ostatecznie przechodzą przemianę, w wyniku której umierają lub zostają matkami lęgu, których jedynym zadaniem jest wydawanie na świat kolejnych miotów mrocznych pomiotów. Proces przemiany jest bardzo drastyczny i okrutny. Kobieta jest zmuszana do jedzenia własnych przyjaciół i picia ich krwi. Później następuje etapowy wzrost i puchnięcie ciała. Skóra staje się szara i zaczyna cuchnąć aż w końcu całokształt formuje się w potwora.
Pojedyncza matka lęgu w ciągu całego życia jest zdolna urodzić dziesiątki tysięcy pomiotów, a każda rasa wydaje na świat inny rodzaj pomiota. Ludzkie kobiety rodzą hurloki, krasnoludzice genloki, elfki wrzeszczoty, a qunari – ogry. Pomioty przejmują część zdolności właściwych dla rasy matki lęgu, np. genloki są odporne na działanie magii. Nowonarodzone pomioty wyglądają mniej więcej jak dzieci.
Mężczyzn zabijają... mają dla nich litość. Ale kobiet pragną dla siebie. Chcą cię dotykać, formować, zmieniać, aż będziesz ich pełna...
Mężczyźni są zabijani, ponieważ ze względu na swoją naturę nie są w stanie stać się matkami lęgu. Ich mięsem karmi się kobiety lub mroczne pomioty same się nimi żywią.
Stąd się biorą... dlatego nas nienawidzą... Potrzebują nas. Dlatego nas biorą, karmią.
Hierarchia[]
Po narodzinach nowonarodzone pomioty walczą między sobą i próbują zabić się nawzajem, prawdopodobnie kierowane instynktem, co ma służyć wyeliminowaniu słabych jednostek.
Zwój przedstawiający genloka
Najsilniejsi i najsprytniejsi spośród pomiotów określani są mianem „alf”, stanowią oni dowódców i generałów ich armii. Podczas Plag kontrolowani są oni przez emisariuszy, pilnujących, żeby wykonywali wolę arcydemona, a nie swoją własną. Alfy łatwo zauważyć wśród pomiotów, jako że z reguły są silniejsi i noszą lepsze pancerze niż przeciętni żołnierze. Emisariusze są jedynymi znanymi pomiotami zdolnymi do komunikowania się z innymi rozumnymi rasami. Ponad alfami istnieją spotykane niezwykle rzadko omegi. Najsilniejsi spośród alf i omeg otrzymują rozkazy bezpośrednio od arcydemona, zaś dopóki nie zostanie on przebudzony, sprawują funkcję dowódców.
Alfa[]
Niekiedy młody pomiot okazuje się tak silny, że zabija całą resztę miotu i zostaje alfą. Alfy są z reguły wyższe, silniejsze i znacznie bardziej inteligentne, niż pozostałe pomioty, w związku z czym obejmują dowództwo nad słabszymi. Noszą także lepszą zbroję.
Omega[]
Alfa, któremu uda się zabić pozostałe alfy, staje się rzadkim omegą, służącym jako „zastępca” Arcydemona.
Odmiany mrocznych pomiotów[]
Hurlok[]
Genlok[]
Wrzeszczot[]
Emisariusz[]
Emisariusze to bardzo inteligentne mroczne pomioty, które czerpią moc ze skażenia do rzucania zaklęć. Działają jako „szamani” lub duchowi przywódcy mrocznych pomiotów. Emisariusze alfa to najpotężniejsi spośród władających magią mrocznych pomiotów.
Unikalne odmiany mrocznych pomiotów[]
Wśród mrocznych pomiotów pojawiają się także jednostki bardziej unikatowe, które wyróżniają się czymś szczególnym np. potrafią mówić albo mają znacznie większy iloraz inteligencji:
Język i zachowanie[]
Przeciętny pomiot nie posiada inteligencji wyższej niż zwierzęta. Stworzenia te nie posiadają też własnego języka – posługują się chrząknięciami i warknięciami, chociaż arcydemony są w stanie komunikować się z nimi telepatycznie. Niektóre pomioty, jak wrzeszczoty i łotrzykowie genloków, potrafią zastawiać pułapki i zasadzać się na nieostrożnych. Mają też zdolność do korzystania z przedmiotów stworzonych przez ludzi, takich jak np. balisty. Jeżeli pomioty oszczędzą przeciwnika, zostanie on zaciągnięty na Głębokie Ścieżki, gdzie zostanie on zaprzęgnięty do pracy ponad możliwości – gdy jego przydatność się skończy, zostaje pożarty, torturowany dla zabawy lub, w przypadku kobiet, zamieniony w matkę lęgu. Pomioty zdają się prawie w ogóle nie odczuwać strachu – chociaż wycofają się, jeśli zostaną przytłoczone bez przywództwa arcydemona, nigdy nie złożą broni, bez względu na to, ile z nich zostanie zabitych.
Pomimo braku komunikowania się za pomocą języka rozumnego, istoty te dobrze się ze sobą komunikują, niektóre nawet okrutnie się śmieją, gdy atakują i zabijają swoich wrogów. Często można je zobaczyć, jak wykonują drwiące i/lub groźne gesty w stronę swoich przeciwników przed walką, zwłaszcza przed większą bitwą. Wszystkie mroczne pomioty są połączone poprzez skażenie, funkcjonując jako kolektywny umysł. Potrafią nawet wyczuć Szarych Strażników, tak jak oni wyczuwają ich. Emisariusze i przynajmniej niektóre alfy potrafią mówić. Z tego powodu, emisariusze czasami drwią lub stawiają ultimatum swoim wrogom.
Gdy pomioty nie są kierowane przez arcydemona ani nie walczą – czy to pomiędzy sobą, czy z innymi rasami – bezustannie poszukują śpiącego Dawnego Boga, kierowani „pieśnią” smoka. Potrzeba ta zdaje się przyćmiewać wszystko inne – jeśli zajdzie taka potrzeba, będą poszukiwać go bez przerwy przez całe stulecia. Mimo nieobecności Dawnych Bogów, są oni czczeni przez mroczne pomioty, które ku ich czci tworzą makabryczne posążki, sztandary i totemy z kości, skóry, a nawet mięsa.
Dając mrocznym pomiotom odporność Szarych Strażników na skażenie, Architekt jest w stanie obdarzyć je rozumem. Istoty uwolnione przez niego spod wezwania Dawnych Bogów są zdolne do mówienia i prowadzenia taktycznej wojny.
Polityka[]
Mroczne pomioty istnieją wyłącznie w jednym celu, którym jest wywoływanie wojen i chaosu przeciwko wszystkim żyjącym istotom w Thedas. Z reguły są całkowicie wrogo nastawione do obcych. Każda żywa istota zauważona na Głębokich Ścieżkach zostaje zaatakowana, a wszystko, co stanie na drodze hordzie podczas najazdu lub Plagi, zostaje bezlitośnie zabite. Poddanie się mrocznym pomiotom jest ogólnie pozbawione sensu, nawet jeśli kogoś oszczędzą i tak zaciągają go z powrotem na Głębokie Ścieżki.
Ci, którzy mają styczność z mrocznymi pomiotami, w końcu zapadają na zarazę, giną lub zamieniają się w ghule. Kiedy skażenie wystarczająco się rozwinie, mroczne pomioty rozpoznają istosty skażone jako swój własny gatunek, a ghule mogą wyczuwać mroczne pomioty. Tacy ludzie często wykazują oznaki szaleństwa i zazwyczaj są sojusznikami dla mrocznych pomiotów, aby wytwarzać dla nich broń i zbroję.
Mężczyźni są pożerani i torturowani dla rozrywki, podczas gdy kobiety zamieniają się w matki lęgu. Mroczne pomioty nieustannie toczą wojnę z krasnoludami, nawet poza Plagą (z wyjątkiem Pierwszej Plagi). Krasnoludy postrzegają Plagę jako jedyny czas spokoju, ponieważ jest to jedyna okazja, która sprawia, że mroczne pomioty opuszczają Głębokie Ścieżki wychodząc na powierzchnie.
Ciekawostki[]
- Niewiele wiadomo o fizjologii pomiotów. Jeśli w drużynie Hawke’a podczas wykonywania zadania
Złoto głupców znajduje się Izabela, stwierdza: „Pomioty rozbiły skrzynię. Dobra! Ale musiały też na nią naszczać?”, co może sugerować, że pomioty zachowują pewne funkcje biologiczne właściwe dla innych ras. Dodatkowo Anders stwierdza w pewnym momencie, że „Cholerne mroczne pomioty zasrają wszystko, czego się dotkną”, chociaż sądząc po jego poddenerwowanym tonie, wypowiedź mogła być przenośnią. - Pochodzenie pomiotów przypomina pochodzenie orków z mitologii Śródziemia J. R. R. Tolkiena. Podczas gdy Dawni Bogowie chcieli posiąść niebiosa, Ainur Morgoth i jego wyznawcy chcieli zapanować nad Valinorem, za co zostali strąceni do Ardy, gdzie spaczyli wiele żywych istot, zmuszając je do służenia im. Dawni Bogowie zostali strąceni do Thedas, a ich skażenie spaczyło wiele istot. Bez przewodzącego im Morgotha orkowie pozostają pod ziemią, często walcząc z krasnoludami, tak jak mroczne pomioty bez przywództwa arcydemona.
Galeria[]
Zobacz też[]
- Kodeks: Mroczne pomioty
- Kodeks: Dzieci
- Kodeks: Genloki
- Kodeks: Hurloki
- Kodeks: Hurlok (Inkwizycja)
- Kodeks: Hurlok alfa
- Kodeks: Hurlok alfa (Inkwizycja)
- Kodeks: Matka lęgu
- Kodeks: Ogr
- Kodeks: Opancerzony ogr
- Kodeks: Pierwsze mroczne pomioty
- Kodeks: Pomioty
- Kodeks: Wrzeszczot
- Kodeks: Wyznawcy
| Mroczne pomioty | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Plagi | Pierwsza · Druga · Trzecia · Czwarta · Piąta | |||||
| Stworzenia | Pospolite | Arcydemony · Dzieci · Emisariusze · Genloki · Ghule · Hurloki · Matki lęgu · Ogry · Wrzeszczoty | ||||
| Siedmiu | Architekt · Koryfeusz | |||||
| Dawni Bogowie | Dumat · Zazikel · Toth · Andoral · Urthemiel · Razikale · Lusacan | |||||
| Zobacz też | Czerwone lyrium · Głębokie Ścieżki · Legion Umarłych · Skażenie · Szarzy Strażnicy | |||||