Awarski szaman, przykład ludowego czarodzieja
Magia ludowa, wśród uczonych znana również jako „rozstrój mocy tajemnej”[1] – forma ukierunkowania magii różniąca się od tej, którą wykorzystują typowi magowie. Władające nią osoby swoje zdolności magiczne rozwinęły niekonwencjonalnymi metodami, tj. poza Kręgiem Maginów[2], w związku z czym uznawane są za apostatów. Terminy „magia ludowa” i „ludowy czarodziej” wprowadzone zostały przez Zakon jako obelżywe określenie osób, które nie praktykują magii w Kręgu[1]. Niektórzy ludowi czarodzieje nie są nawet świadomi swojej natury, a ich nierozwijane zdolności mogą zamanifestować się w najróżniejszy sposób, co jednostka taka może przypisać swojej wierze, silnej woli czy innemu bytowi[3].
Dokładne studia nad magią ludową prowadził w Wieku Wież magister Allineas, który ukuł termin „rozstrój mocy tajemnej” i stwierdził, że talent magiczny jest jak płynąca rzeka. Jeśli wykorzystywany jest przez maga, zostanie prawidłowo ukierunkowany, z kolei pozostawiony samemu sobie może popłynąć w nieoczekiwanym kierunku[1]. Kiedy dana osoba stanie się ludowym czarodziejem, nie ma już dla niej odwrotu, ponieważ nie może nauczyć się rzucania zaklęć tak, jak robią to zwykli magowie.
„Ludowi czarodzieje” i „wiedźmy” nie zawsze praktykują zakazaną magię, a ich talenty często obejmują zdolności ze szkoły kreacji i rzucania uroków oraz przekleństw, jak również możliwość zmieniania kształtu. Dzięki swoim umiejętnościom mogą posiadać zdolność komunikowania się z duchami. Ludowi czarodzieje posiedli moce, których nie mogą odtworzyć magowie z Kręgu, a nieprzewidywalność kierunku, w jakim może pójść ich talent magiczny, uznana została przez Zakon za zagrożenie.
Przed założeniem Kręgu talent taki często wykorzystywany był w starożytnych tradycjach i rytuałach, a wiedza tajemna przekazywana była na następnie pokolenia. Przykładem ludowych czarodziejów mogą być „wiedźmy” Chasyndów i „szamani” Awarów[3]. Za ludowych czarodziejów uznaje się również saarebasów qunari, biegłych zwłaszcza w zaklęciach ze szkoły zniszczenia[4].
Ludowi czarodzieje prowadzą chaotyczne życie, zanurzając się w mroku, pokusach, a czasem nawet w obłędzie. Ze względu na nieokiełznany talent, żyją krótko. Termin „rozstrój mocy tajemnej” ma odzwierciedlać ich podatność na popadnięcie w obłęd[1].
Znani ludowi czarodzieje[]
- Amrytu – zielarka, która odkryła żyłę amrytu
- Solas
- Morrigan
- Saarebasowie
- Szalony pustelnik
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Dragon Age: Asunder, s. 331
- ↑ Dragon Age: The World of Thedas Volume 1, s. 105
- ↑ 3,0 3,1
Kodeks: Apostaci
- ↑ Wywiad z Davidem Gaiderem