Leliana – orlezjańska bardka, która przybyła do Lothering, żeby zostać świecką siostrą zakonną. Potencjalna towarzyszka Strażnika i opcja romansowa, niezależnie od płci. Może również nauczyć specjalizacji barda. Pojawia się także w dodatku Pieśń Leliany jako główna protagonistka i doradczyni w Dragon Age: Inkwizycja.
Przeszłość[]
Leliana urodziła się w Orlais, ale jej matka pochodziła z Fereldenu i służyła orlezjańskiej arystokratce lady Cecylii Vasseur jako pokojówka gdy Cesarstwo Orlais najechało Ferelden. Z tego powodu, bardka bardziej czuła się Fereldenką. Gdy okupanci zostali pokonani, szlachcianka wróciła do ojczyzny, zabierając ze sobą swoją pokojówkę. Matka zawsze opowiadała Lelianie o Fereldenie. Dziewczyna sądziła, że po prostu tęskniła za swoim domem.
Kiedy została sierotą w wieku czterech lat, Cecylia zdecydowała się nią zaopiekować. Kobieta była bardzo życzliwa dla dziewczyny. Śmierć matki wywołał smutek u Leliany – żeby odciągnąć ją od złych myśli, szlachcianka zaopatrywała ją w książki. Dzięki temu bardka poznała wiele wspaniałych historii i kulturę Orlezjan. Często również ćwiczyła taniec na tarasie. Okazało się, że muzyka była prawdziwą pasją dziewczyny, dlatego nakłaniano Cecylię, żeby pozwalała jej rozwijać jej hobby. W końcu, szlachcianka postanowiła uczyć Lelianę grać i śpiewać również z racji swojego podeszłego wieku.
W wieku szesnastu lat odbyła pierwszą podróż do Val Royeaux, żeby uczestniczyć w przyjęciu swojej opiekunki. Dzięki temu poznała Marjolaine, która ją oczarowała. Dziewczynie imponowała jej odwaga i obeznanie. Wkrótce stały się bliskimi przyjaciółkami, które razem wybierały się na polowania. Na pierwszym z nich Leliana dostała od Marjolaine swój pierwszy łuk. Dzięki temu dziewczyna coraz bardziej stawała się uczennicą doświadczonej bardki.
W Val Royeaux, Leliana poznała również Józefinę Montilyet, która wydała na jej powitanie bal. Szpiegmistrzyni przyzwoicie wspomina swój pobyt w mieście, choć według niej, na przyjęciu było zbyt dużo polityków. O północy, kobiety poszły poszukać jakiejś prawdziwej imprezy i od tamtej chwili stały się przyjaciółkami.
Niedługo potem Leliana ponownie odwiedziła Marjolaine w Val Royeaux, gdzie przez lata kobieta uczyła ją sztuki bardów – manipulacji, infiltracji, szpiegostwa, sabotażu i skrytobójstwa. Dziewczyna zawsze jednak pozostawała pod wrażeniem, widząc jak Marjolaine jako doświadczona łowczyni na polowaniu bezlitośnie i bez wahania zabija umierające zwierzę. Leliana uważała ją za wyjątkową kobietę.
Gdy dołączyła do Zakonu w Lothering i stała się świecką siostrą, Leliana w końcu odnalazła spokój. Nie podobało jej się zachowanie towarzyszek, które według niej zachowywały się protekcjonalnie. Kobieta otwarcie dzieliła się swoimi przekonaniami z innymi. Twierdziła, że Stwórca objawia się w pięknie swego świata. Z tego powodu, niektóre siostry świeckie traktowały ją z pogardą, ponieważ chciały wierzyć w swoją wersję. Leliana należąc do Zakonu, nie złożyła żadnych ślubów.
W Lothering, zdarzyło się jej zamienić kilka słów z Bohaterem Kirkwall, wtedy rzadko też opuszczała Zakon i nie było okazji się bliżej z nim poznać. Oprócz tego, znała oboje bliźniąt Hawke, z czego Bethany Hawke znała lepiej i snuła jej różne opowieści. Jego brata, Carvera Hawke'a uważała za mruka.
Osobowość[]
Warto było żyć według tych wszystkich absurdalnych trendów, choćby tylko dla butów.
— Leliana, Dragon Age: Początek
Największą cechą charakterystyczną Leliany w kontekście osobowości jest jej mała obsesja na punkcie butów. Uwielbia dobierać ubrania i radzić w kwestii doboru garderoby. Kobieta stara się pozytywnie patrzeć na świat, ponieważ w każdym jego przejawie dostrzega Stwórcę. Bardka czuje z nim bardzo silny związek do tego stopnia, że uważa się za jego wybrankę, która musi pomóc powstrzymać Plagę.
Udział[]
Pieśń Leliany[]
Leliana wraz z Marjolaine, Tugiem i Sketchem przybywa do Denerim w celu wykonania kilku zleceń. W większości są to zadania, które obejmują małe kradzieże i liczne psikusy. Gdy Leliana wykonuje wszystkie potrzebne misje, kontaktuje się z Marjolaine, która zleca jej podłożyć rzekomo obciążające dokumenty w sypialni posiadłości arla Denerim. Leliana przenika do budynku przez okno wraz ze Sketchem i Tugiem.
Po przedarciu się przez większą część posiadłości, drużyna jest świadkiem tego jak Marjolaine uwodzi komendanta Harwena Raleigha, aby odciągnąć go od docelowego pomieszczenia. Leliana wykorzystuje okazję i zostawia dokumenty w sypialni. Jednak ciekawość zwycięża nad kobietą i postanawia sprawdzić ich treść. Okazuje się, że papiery mają orlezjańskie pieczęcie i zawierają dane militarne. Czyn Leliany podchodził zatem pod zdradę stanu.
Kiedy drużyna wróciła do swojej bazy kobieta konfrontuje się z Marjolaine. Ostatecznie jej zleceniodawczyni niechętnie zgadza się odzyskać papiery pozostawione w sypialni arla Denerim. Gdy kobiety się rozdzieliły Leliana usłyszała alarm i wraz z drużyną musiała wywalczyć sobie drogę ucieczki. Po wyjściu z posiadłości napotyka na swojej drodze Marjolaine, która zdradza kobietę i wbija jej sztylet w brzuch. Okazuje się, że zleceniodawczyni Leliany od początku współpracowała z Harwenem Raleighem. Komendant postanawia pojmać drużynę i uwięzić w lochach posiadłości arla Denerim. Leliana zostaje tam brutalnie pobita i popada w wielką rozpacz i zrezygnowanie. Na pomoc przychodzi jej niewidoczny dobroczyńca, którym jak się okazuje jest matka Dorothea, która przez kratki na suficie zrzuca jej broń oraz klucz do celi. Leliana wykorzystuje okazję i ucieka przy okazji odkrywając, że jej towarzysz Tug został brutalnie zamordowany stając w obronie Sketcha. Po drodze uwalnia także Silasa Corwaithe i innych przypadkowych więźniów.
Gdy Leliana wraz z drużyną wydostaje się na zewnątrz matka Dorothea prowadzi ją do Lothering. Kapłanka wyjaśnia jej, że dokumenty podłożone przez kobietę w rzeczywistości należą do niej i prosi o ich odzyskanie. Kobieta wraz z drużyną udaje się do opuszczonej zatoki, gdzie spotyka Harwena Raleigha i Marjolaine, którzy mają przy sobie dane militarne. Komendant zostaje zabity przez Lelianę lub Silasa Corwaithe w zależności od podjętego wyboru. Zemsta zostaje dokonana i drużyna zostaje rozwiązana.
Leliana już ostatni raz konfrontuje się z Marjolaine, aby wyjawić jej, że nie chce już dla niej pracować. Kobieta rezygnuje z wypełniania zleceń jako bard i nie chce już brać w tym udziału, ponieważ odnalazła wiarę w swoim własnym cierpieniu. Później, Leliana wraca do Lothering gdzie oddaje kapłance dokumenty i postanawia dołączyć do Zakonu Andrasty stając się świecką siostrą zakonną i odnaleźć spokój.
Dragon Age: Początek[]
Leliana po raz pierwszy spotyka Strażnika w Lothering, gdzie zaczepiają go żołnierze Loghaina Mac Tira. Kobieta widząc nadciągające kłopoty, stara się uspokoić ludzi podległych teyrnowi. Próba opanowania sytuacji nie osiąga jednak zamierzonego skutku i Leliana postanawia walczyć w obronie Strażnika. Po udanej potyczce, jeśli Bohater będzie chciał zabić poddających się żołnierzy, bardka nie będzie chciała na to pozwolić. Niezależnie od sytuacji, Leliana przeprasza Strażnika za to, że się wtrąciła, ale nie była w stanie jedynie obserwować rozwoju sytuacji. Następnie przedstawia się jako jedna ze świeckich sióstr zakonnych w Lothering. Kobieta twierdzi, że słyszała plotki o tym, że Bohater jest szarym strażnikiem.
Jeżeli Strażnik jest elfem: Leliana jest zaskoczona faktem, że główny protagonista jest elfem. Jednak według niej, elfy również chcą końca Plagi tak samo, jak ludzie.
Kobieta zauważa również, że Strażnik na pewno będzie potrzebował pomocy w walce z rocznymi pomiotami, dlatego postawia do niego dołączyć. Jednak po rozwinięciu tematu, okazuje się, że Leliana proponuje swoją pomoc w walce z Plagą powołując się na swoją wizję rzekomo przekazaną przez samego Stwórcę. Bardka przyznaje, że to brzmi całkiem niedorzecznie, jednak wierzy w to, co widziała. Według niej, Stwórca nie chce cierpienia dla ludzi i pragnie, by Plaga się skończyła. Głęboko wierzy w to, że zadanie Strażnika jest dziełem boga, w którego wierzy, dlatego prosi, by główny protagonista pozwolił jej dołączyć do drużyny.
Jeżeli Leliana została tylko raz odrzucona: Kobieta czeka na Strażnika przed wyjściem z lokacji. Prosi go, by tym razem pozwolił jej dołączyć do drużyny. Szczerze stwierdza, że kiedy usłyszała o mrocznych pomiotach, postanowiła opuścić klasztor na skutek poczucia jakiejś siły, która kazała jej to zrobić. Według Leliany, przybycie Strażnika do Lothering nie jest przypadkiem. Ostatecznie główny protagonista zgadza się, by bardka dołączyła do drużyny.
Jeżeli Leliana została odrzucona: Strażnik odmawia przyłączenia się bardki do drużyny. Mimo wszystko przy wyjściu po raz kolejny spotyka kobietę i ponownie odmawia jej dołączenia do swojej grupy tym samym zostawiając ją w Lothering.
Jeżeli Leliana została przyjęta: bardka z radością staje się pełnoprawnym towarzyszem drużyny i chętnie opuszcza wioskę wraz ze Strażnikiem. Wcześniej jednak otrzymuje pozwolenie od Wielebnej Matki.
Leliana pomaga przekonać Wielebną Matkę do wydania klucza, za pomocą którego staje się możliwe uwolnienie Stena, który przesiaduje w klatce bez pożywienia i wody. Według niej, nastały niezwykłe czasy, co uzasadnia niecodzienne sojusze. Z jej perspektywy, Sten dołączając do drużyny może zrobić coś dobrego.
Leliana uważa, że miała kontakt ze Stwórcą poprzez sen i znaki jakie pojawiały się wokół niej. Zakon głosi, że istota najwyższa nie kontaktuje się z ludźmi bezpośrednio i mimo tych przekonań, bardka pozostaje wierna swoim własnym poglądom. Z tego powodu Alistair Theirin wraz z Morrigan uważają ją za osobę niestabilną psychicznie.
Początkowo bardka starannie ukrywa swoją prawdziwą przeszłość twierdząc, że zostawiła ją już dawno za sobą i nie chce do niej wracać. Podczas rozmowy, wspomina Lothering oraz życie w Zakonie, które ofiarowało jej spokój. Nie wyjawia prawdy na temat pochodzenia swoich umiejętności twierdząc, że nauczyła się walczyć na szlaku, ponieważ nie zawsze była siostrą zakonną. W przypadku nawiązania z nią flirtu, kobieta wyjawia, że nie złożyła żadnych ślubów, które zakazywałyby jej uprawiać seks. Podczas rozmowy jest zawstydzona i nie wierzy, że prowadzi tę dyskusję. Leliana wyznaje, że była wędrownym minstrelem w Orlais i jej życiem były opowieści i pieśni. Nawiązuje do tego, jak zdarzyło jej się wstępować i otrzymywać za to oklaski oraz pieniądze.
Podczas kolejnej rozmowy, Leliana opisuje swoje dzieciństwo. Wspomina również swoją matkę - bardka najbardziej tęskni za zapachem kwiatów Łaską Andrasty , które jej matka trzymała w szafie z ubraniami. To wskazówka dotycząca możliwego prezentu. Według niej, kwiaty miały słodki i miły zapach. W Orlais bardzo trudno je zdobyć. Po wręczeniu Lelianie kwiatów, kobieta bardzo się cieszy, że Strażnik o niej pamiętał. Bardka bardzo tęskni za Val Royeaux oraz ładnymi rzeczami, które posiadała będąc w Orlais. Chodzi głównie o suknie, futra i buty. Dzięki rozmowie, Strażnik poznaje również lekką obsesję kobiety na punkcie butów. Bardka twierdzi, że mogłaby mówić o nich przez cały dzień.
Wkrótce, Strażnik wyjawia, że słyszał o minstrelach, którzy są szpiegami. Leliana staje się zaniepokojona i ciekawi ją, skąd Bohater pozyskał takie informacje. Następnie tłumaczy mu, że nie wszyscy minstrele szpiegują. Większość stanowią gawędziarze i śpiewacy. a niektórzy są nazywani bardami. Według Leliany, wiele osób używa słów „minstrel” i „bard” wymiennie, ale w Orlais mogłoby to doprowadzić do nieporozumienia. Następnie, kobieta tłumaczy jakie są różnice między wspomnianymi pojęciami. Strażnik domyśla się, że Leliana była kiedyś bardką. Wojowniczka chce urwać rozmowę, by niczego więcej nie wyjawić i twierdzi, że jej przeszłość nie ma już znaczenia. Strażnik jednak orientuje się, że to z powodu przeszłości kobieta ukryła się w Lothering. Bardka przyznaje mu rację, ale lubi mówić, że to Stwórca sprowadził ją do Zakonu.
Leliana opowiada również Strażnikowi różne historie. Dzieli się opowieścią na temat Flemeth oraz mrocznych pomiotów. Strażnik w ten sposób spędza z nią coraz więcej czasu, słuchając ciekawych historii. Wkrótce Strażnik znajduje w Głuszy Korcari rzadki kwiat - Łaskę Andrasty i postanawia podarować go Lelianie tym samym pamiętając o jej tęsknocie. Kobieta szybko zauważa, że roślina pachnie dokładnie tak samo jak jej matka i bardzo dziękuje Strażnikowi za pamięć.
Wkrótce Strażnik zaprzyjaźnia się z Lelianą, która coraz częściej odczuwa wyrzuty sumienia z powodu niedopowiedzeń na temat swojej przeszłości. W pewnym momencie zaczepia Bohatera i wyznaje mu, że go okłamała odnośnie opuszczenia Cesarstwa Orlais. Obawia się o reakcję Strażnika, ale szczerość jest dla niej ważniejsza. Leliana wyjawia, że pojawiła się w Fereldenie, ponieważ była ścigana na skutek zdrady Marjolaine, którą niegdyś kochała i ceniła. Leliana cieszy się, że może zrzucić z siebie ciężar rozmowy o zdradzie, której doświadczyła w przeszłości. Oznajmia również, że między nią a Strażnikiem nie ma już żadnych tajemnic.
Po rozwiązaniu konfliktu między wilkołakami a Dalijczykami, Lelianie przypomina się pewna piosenka sprzed lat. Przyznaje, że słyszała ją po śmierci swojej matki. Wspomina również elfkę, która poradziła jej, by nie obawiała się śmierci. Następnie śpiewa znajomą pieśń.
W późniejszym czasie, Leliana zauważa, że na nocnym niebie widać gwiazdy. Otwiera się przed Strażnikiem - według niej Plaga nie jest w stanie dosięgnąć gwiazd, co ją bardzo uspokaja. Następnie zwraca uwagę na konstelację Alindry i jej żołnierza. Kobieta chętnie opowiada historię gwiazdozbioru twierdząc, że jest jedną z jej ulubionych opowieści. Na końcu sama zastanawia się czy miłość przedstawiona w opowiedzianej przez nią historii faktycznie istnieje. Po odpowiedzi twierdzącej Strażnika, Leliana przyznaje, że nie spodziewała się takiej reakcji z jego strony - to dla niej przyjemna niespodzianka. Wyjaśnia, że zdążyła zauważyć surowość Strażnika i cieszy się, że głęboko tkwi w nim wrażliwość. Sugeruje, by Bohater częściej odsłaniał się ze swoimi uczuciami.
W trakcie wydarzeń w Wieży Kręgu, Leliana zostaje uwięziona w Pustce przez demona gnuśności, który tworzy dla niej alternatywną wersję rzeczywistości, w której kobieta nadal przebywa w klasztorze i modli się do Stwórcy. Strażnik dociera do niej i prosi ją o ponowne dołączenie. Bardka jednak nie rozpoznaje Bohatera i w ogóle go nie pamięta. Czuwa nad nią starsza kapłanka, która w rzeczywistości jest demonem. Strażnik nie poddaje się i wyjawia, że wszystko co widzi jest tylko doskonale przygotowaną iluzją. Leliana czuje dziwną i bliską więź z Bohaterem, dlatego postanawia mu zaufać. Kapłanka przemienia się w demona, który usiłuje powstrzymać bardkę. Strażnik dołącza do walki i pokonuje istotą. Wkrótce jednak znika, żeby ocalić resztę towarzyszy.
Podczas pobytu w Orzammarze, kobieta jest zafascynowana bryłkowcami. Twierdzi, że chciałaby jednego oswoić. Tego rodzaju zwierzęta nazywa również świnkami. Niemniej, później mówi Strażnikowi, żeby nie zwracał na nią uwagi, bo czasami intryguje się rzeczami błahymi.
W trakcie jednej z podróży, drużyna zostaje zaatakowana przez tajemniczych najemników. Leliana powstrzymuje Strażnika przed zabiciem ostatniego z nich. Kobieta usiłuje zdobyć informacje na temat pracodawcy grupy. Ranny najemnik wyjawia, że miał za zadanie zabić Lelianę oraz wskazuje dom w Denerim jako miejsce, w którym miał się spotkać ze swoim kontaktem po dokonaniu zabójstwa. Następnie Bardka rozmawia ze Strażnikiem przypuszczając, że za atakiem stoi jej dawna znajoma, Marjolaine. Oboje postanawiają udać się do Denerim, by się z nią skonfrontować.
Podczas poszukiwań świętych prochów Andrasty duch oskarża kobietę o wymyślenie swojej własnej wizji, aby zatrzeć ślad przeszłości. Twierdzi, że Leliana uczyniła to, aby uzyskać wokół siebie odrobinę uwagi będąc osobą zagubioną. Chciała czuć się ważna i obawiała się, że życie w Zakonie pozbawi ją wyróżnienia, ponieważ bycie siostrą zakonną było nudne i monotonne. Po usłyszeniu tych oskarżeń, Leliana denerwuje się i zaprzecza wszystkiemu.
Jeżeli Leliana została zabita: Bardka nie może patrzeć na bezczeszczenie prochów Andrasty i atakuje Strażnika. Ostatecznie zostaje zabita z ręki swojego towarzysza.
W późniejszym czasie Marjolaine wysyła zabójców, aby pozbyć się Leliany. Gdy Strażnik odpiera atak, jeden z napastników wyjawia kto był zleceniodawcą. Dzięki temu bardka dowiaduje się, że jej stara znajoma zatrzymała się w Denerim. Strażnik może pomóc członkowi drużyny raz na zawsze uwolnić się od przeszłości. Po dotarciu do miejsca pobytu Marjolaine następuje szybka walka ze strażnikami strzegącymi wejścia do pokoju. Potem następuje konfrontacja Leliany ze swoją dawną miłością. Marjolaine uważa, że bardka jest dla niej zbyt niebezpieczna, ponieważ za dużo wie. Dla Leliany jej stara znajoma jest szalona i przyznaje iż nigdy nie miała wobec niej żadnego planu. Pragnie się od niej tylko uwolnić. Marjolaine nie wierzy bardce i stwierdza, że obie są takie same i nawet jeśli ona zasłania się pomaganiem innym tak naprawdę nie jest to do końca szczere.
Jeżeli Marjolaine została zabita: Po włamaniu się do jej domu i zabiciu strażników przybocznych, Leliana konfrontuje się ze starą znajomą. Dzięki popraciu Strażnika bardka postanawia zabić dawną miłość wiedząc, że jeśli tego nie zrobi nigdy się od niej nie uwolni.
Jeżeli Marjolaine została oszczędzona: Mimo tak wielkiego cierpienia i niesprawiedliwości jakich doznała Leliana, kobieta postanawia oszczędzić dawną miłość mając także poparcie Strażnika. Marjolaine wraca do Orlais, ale nie daje gwarancji, że zostawi bardkę w spokoju.
Po wszystkim, Leliana rozmawia ze Strażnikiem w obozie, aby omówić kryzys wiary. Dziewczyna ma wahania czy Marjolaine nie miała przypadkiem racji, a jej wizja być może była tylko jej ucieczką od przeszłości. Leliana martwi się, że w rzeczywistości kocha niebezpieczeństwo i intrygi połączone z zabijaniem. W zależności od wyboru Strażnik może zachęcić dziewczynę, aby skupiła się na realizacji życia barda, wtedy kobieta stanie się bardziej zahartowana. W innym wypadku bohater ma prawo stwierdzić, że Leliana jest po prostu dobrą osobą i zostawiła przeszłość za sobą, a wszystko co robi czyni po to, aby pomagać innym.
Dragon Age: Początek – Przebudzenie[]
Jeżeli Strażnik nawiązał romans z Lelianą w Począteku , wówczas bardka wyśle do niego list miłosny, w którym życzy mu powodzenia w zwalczaniu mrocznych pomiotów w Amarancie. Następnie epilog wyjawia, że niektóre pogłoski przekazują, że bohater był widziany z kobietą w Denerim i nigdy nie wrócił już do Twierdzy Czuwania.
Dragon Age II[]
Leliana zostaje lewą ręką Justynii V. Następnie Boska wysyła bardkę do Kirkwall pod pseudonimem „Siostra Słowik”, w celu oszacowania czy konieczne będzie przeprowadzenie Świętego Marszu, aby powstrzymać konflikt między templariuszami, a magami. Podczas śledzenia grupy apostatów-rezolucjonistów, Leliana napotyka na swojej drodze Hawke’a i księcia Sebastiana Vaela w twierdzy wicehrabiego. Bardka prosi protagonistę, aby ostrzegł Wielką Kapłankę Elthinę przed grożącym jej niebezpieczeństwem oraz przekonał ją, aby udała się do Val Royeaux i poszukała tam schronienia w Wielkiej Katedrze.
W późniejszym czasie kobieta bierze udział w przyjąciu na Château Haine jako gość księcia Prospera de Montforta, gdzie spotyka Tallis, która jak się okazuje była jej byłą współpracowniczką.
Po przesłuchaniu Varrika Tethrasa przez Kasandrę Pentaghast, Leliana dowiaduje się, że przesłuchiwany nie wyjawił położenia Hawke’a i bardka postanowiła podjąć się innego planu.
Dragon Age: Rozłam[]
Leliana nadal służy Justynii V i poszukuje sposobu na rozwiązanie konfliktu między magami a templariuszami, który zaognił się po powstaniu w Kirkwall. Bardka jest również obecna na balu, gdzie chroni Boską. Kobieta wkrótce spotyka kapitan Evangeline, z którą zamienia parę słów.
W późniejszym czasie Leliana pojawia się, gdy Rhys oraz jego drużyna otrzymuje audiencję u Justynii V, po powrocie z fortecy Adamant. Kobieta powstrzymuje również atak Wielkiego Poszukiwacza wymierzony w syna Wynne. Następnie na rozkaz Boskiej, bardka pomaga uwolnić uwięzionych magów w Białej Iglicy. Jej obecność sprawiła, że Poszukiwacz nabrał podejrzeń o spisek przeciwko templariuszom, w którym Justynia V bierze udział.
Leliana bierze udział w pogrzebie Wynne, która została pochowana pod starym dębem w pobliżu Rubieży Andorala.
Dragon Age: Cesarstwo masek[]
Leliana nadal jest przedstawicielką Justynii V i wyrusza na spotkanie z Celene Valmont I do Uniwersytetu Orlais, aby omówić zaogniony konflit między templariuszami i magami. Mimo, że bardka stara się zachować anonimowość, Cesarzowa jest świadoma roli jaką odgrywa kobieta wraz z Boską. Celene żąda, żeby Justynia V złożyła oficjalne oświadczenie dotyczące sprawy związanej z konfliktem, w przeciwnym wypadku nie będzie mogła powstrzymać wścibskiej szlachty.
Dragon Age: Inkwizycja[]
Nie lekceważ potęgi słowa. Rozgniewany tłum zniszczy cię równie szybko, jak miecz.
— Leliana, Dragon Age: Inkwizycja
Po aresztowaniu Inkwizytora, Leliana wraz z Kasandrą Pentaghast jako pierwsze pojawiają się w lochu. Po bacznej obserwacji głównego protagonisty, kobieta stwierdza, że Poszukiwaczka za bardzo na niego naciska, a jest im potrzebny. Ostatecznie obie umawiają się, że Leliana będzie czekać w wysuniętym obozie.
Po dotarciu na miejsce, Inkwizytor jest świadkiem konfliktu między szpiegmistrzynią, a Roderykiem Asignonem z powodu sprzecznych pomysłów w związku ze strategią, która ma umożliwić dotarcie do Świątyni Świętych Prochów. Wkrótce Kanclerz kłóci się również z Kasandrą Pentaghast, a Leliana nie angażuje się w sprzeczkę zauważając tylko, że ich zadaniem jest służyć Justyni V.
Po dotarciu do Świątyni Świętych Prochów, Leliana spotyka się z drużyną na miejscu. Kasandra Pentaghst proponuje jej rozkazać, by żołnierze zajęli odpowiednie pozycje.
Po zamknięciu Wyłomu, Leliana przerywa dyskusję między Kasandrą Pentaghast a Roderykiem Asignonem, zauważając, że najprawdopodobniej za przerwaniem konklawe ktoś stoi i ma on wielu sojuszników. Kanclerz oburza się przez słowa Szpiegmistrzyni, która dodaje, że Wyłom wciąż istnieje, a znamię Inkwizytora jest jedyną nadzieją na jego zamknięcie. Następnie wyjaśnia głównemu protagoniście czym w istocie jest Inkwizycja. Według niej, Zakon będzie potrzebował sporo czasu, by znaleźć nową Boską. Oprócz tego, Leliana zauważa, że jeżeli Inkwizytor dołączy do organizacji, wówczas otrzyma immunitet.
Podczas pierwszej narady w Azylu, kobieta próbuje wyjaśnić na czym polega jej stanowisko w Inkwizycji, ale przerywa jej Kasandra Pentaghast mówiąc, że Leliana jest szpiegmistrzynią. Pełni również funkcję doradcy oraz prowadzi specjalnie wytrenowany oddział odpowiedzialny za ciche zabójstwa i szpiegostwo, zapewniając skuteczną alternatywę w kwestii rozwiązywania problemów zwłaszcza, kiedy zawodzi dyplomacja lub działanie zbrojne. Leliana odpowiada za sekrety na stole narad, zbieranie informacji oraz wysyłanie agentów. Kiedy Cullen Rutherford stwierdza, że lepiej poprosić o pomoc templariuszy w zamknięciu Wyłomu, bo magowie mogą doprowadzić do klęski, kobieta zupełnie się z tym nie zgadza, a słowa Komendanta nazywa czczymi spekulacjami. Oprócz tego, zauważa, że wszyscy wyczekują znaku, który da im nadzieję. Niektórzy twierdzą, że jest nim Inkwizytor. Leliana wyjawia również, że kapłanka Zakonu, Giselle, chciałaby porozmawiać z głównym protagonistą. Według niej, jej pomoc może okazać się nieoceniona. Następnie wyjaśnia, że kapłanka znajduje się na Zaziemiu, gdzie opiekuje się rannymi.
Po załatwieniu sprawy z matką Giselle, następuje druga, poważna narada, której głównym tematem jest negatywne nastawienie Zakonu wobec Herolda Andrasty i całej Inkwizycji. Leliana nie popiera tego, że Cullen Rutherford sugeruje zignorować zagrożenie dla głównego protagonisty. Doradza również Bohaterowi jak ma się zachować w Val Royeaux, gdzie spróbuje zasiać ziarno wątpliwości wśród kapłanek. Wyraża również sceptycyzm wobec pomysłu Kasandry Pentaghast, która proponuje wykorzystać imiona przedstawicielek Zakonu, które są w posiadaniu matki Giselle, ale ostatecznie zgadza się to zrobić wiedząc, że Inkwizycja nie ma na ten czas wielu możliwości.
W Azylu, Leliana przechodzi kryzys wiary, modląc się do Stwórcy o ludzi, którzy walczą, by mógł powrócić porządek na świecie. Kobieta odczuwa głęboki żal na myśl, że Bóg posyła tyle istnień na pewną śmierć. Po zauważeniu Inkwizytora, przerywa swój monolog. Mówi mu, że skoro jest wysłannikiem Andrasty, o którym tyle się mówi, to może zna odpowiedź na pytanie jaką Stwórcą prowadzi grę z ludzkością. Leliana zwraca również uwagę na wszechogarniające zniszczenie, ruiny w świątyni, kości w pyle. Kobieta uważa, że Inkwizytor nie uznałby tego, co się dzieje za sprawiedliwe, nawet, gdyby nie popierał pokoju Boskiej. Leliana odczuwa żal z powodu śmierci niewinnych istnień i wiernych, wymordowanych w miejscu, gdzie kiedyś stali najświętsi ze świętych. Uważa, że jeżeli taka jest wola Stwórcy, to czymże jest, jak nie grą albo okrutnym żartem. Przypomina również naukę Zakonu, który naucza, że Bóg porzucił ludzi i domaga się pokuty za grzechy. Żąda więc wszystkiego, ludzkiego życia, śmierci. Leliana wspomina fakt, że Justynia oddała mu wszystko, a i tak pozwolił jej umrzeć. Jej śmierć bardzo ją zabolała. Leliana nie chce Stwórcy, który nie interweniuje, żeby ocalić swe najwierniejsze sługi. Wspomina czas, kiedy wierzyła, że jest wybranką Boga. Leliana wtedy myślała, że współpracując z Boską, pomaga ludziom i realizuje plany Stwórcy wobec niej. Jednak teraz Justynia V nie żyje i wszystko na nic. Kobieta twiedzi, że bezsensu było służyć Stwórcy. Żałuje również, że w ogóle dała się zobaczyć Inkwizytorowi w takim stanie. Jednak wie, że musi sobie jakoś sama poradzić z tym brzemieniem. Tłumaczy, że to była chwila słabości i więcej się to nie powtórzy. Następnie, proponuje zabrać się do pracy.
Wkrótce okazuje się, że jeden ze szpiegów Leliany, Butler zdradził Inkwizycję, zabijając Farriera, który był jednym z jej najlepszych agentów. Sugeruje swojemu podwładnemu, by zabił zdrajcę w sposób czysty i bezbolesny. Wyjawia, że w końcu był jej przyjacielem. Inkwizytor interweniuje i może dokonać wyboru, czy poprzeć plan Leliany, czy może nie osłabiać temperamentu Szpiegmistrzyni.
Jeżeli Inkwizytor poprze Lelianę: Kobieta cieszy się, że główny protagonista się z nią zgadza.
Jeżeli Inkwizytor odrzuci plan Leliany: Kobieta początkowo próbuje przekonać głównego protagonistę do zmiany zdania twierdząc, że zdrada Butlera naraża innych agentów, jednak ostatecznie zgodzi się załatwić sprawę w inny sposób. Później podczas rozmowy z podwładnym, Bohater słyszy, że Leliana postanowiła pojmać Butlera żywego.
Po spotkaniu Inkwizytora z kapłankami Zakonu w Val Royeaux, Leliana oznajmia, że dostała wiadomość od agentów z miasta i dlatego wie, co się wydarzyło na rynku. Kobietę ciekawi, dokąd Lucjusz Corin poprowadził swój oddział. Zauważa, że raporty na ten temat są bardzo dziwne. Szpiegmistrzyni zwraca również uwagę na to, że wiele miesięcy temu zniknęli Szarzy Strażnicy Fereldenu. Leliana wysłała już wiadomość do tych, którzy stacjonowali w Orlais, ale oni również zaginęli. Przyznaje, że do główy jej nie przyszło, że mogą być jakoś powiązani z tym, co się dzieje. Według niej, wydarzenia ciekawie się zazębiają. Zauważa, że pozostali doradcy odrzucili jej podejrzenia, ale mimo tego, nie zamierza ignorować sytuacji. Melduje Inkwizytorowi, że dwa dni temu, jej agenci na Zaziemiu, podsłuchali wieści o Szarym Strażniku zwanym Blackwall. Proponuje go odszukać i w ten sposób uspokoić jej obawy. Leliana uważa, że sytuacja jest bardziej skomplikowana niż wszyscy sądzili.
Leliana raportuje Inkwizytorowi, że Inkwizycja otrzymuje doniesienia o szczelinach Pustki i demonach, a okoliczni mieszkańcy są przerażeni. Z kolei sytuacja coraz bardziej się pogarsza. Proponuje głównemu protagoniście zamknąć szczeliny, wówczas zaczną o nim krążyć legendy, a mieszkańcy Thedas zaufają Inkwizycji. Leliana chce, by Bohater skontaktował się z magami w związku z Wyłomem, ponieważ rozumie ich położenie. Uważa, że nie powinno się ich więzić w żaden sposób. Inkwizytor może zapytać się, czy kobieta dołączy do jego drużyny, ale Szpiegmistrzyni stwierdza, że posiada agentów na całym świecie i nie chce związać sobie rąk. Wspomina Justynię, która była jej przyjaciółką i mentorką. Następnie zdradza informacje na temat swojej przeszłości, a także opowiada o swoich koneksjach.
Podczas jednej z narad wojennych, Leliana sugeruje zawarcie sojuszu ze zbuntowanymi magami, czego Cullen nie popiera starając się przekonać Inkwizytora, aby zainteresował się templariuszami. Szpiegmistrzyni uważa, że ludzie władający magią powinni być traktowani bardziej sprawiedliwie i zasługują na wolność.
Podczas następnej narady, Leliana zauważa, że Gereon Alexius opanował Redcliffe, lecz zaprasza Inkwizycję do zamku na negocjacje. Według niej, jeżeli Inkwizytor odmówi, wówczas straci możliwość pozyskania zbuntowanych magów i zyska nowego wroga u bram. Natomiast szturm na zamek nie będzie korzystny. Leliana wyjawia, że istnieje tajne przejście, którym można wyprowadzać ludzi z zamku. Zauważa jednak, że jest zbyt wąskie dla żołnierzy, ale Inkwizycja mogłaby wysłać agentów. Zgadza się z Cullenem Rutherfordem, że to ryzykowne posunięcie, dlatego ważne, by odwrócić uwagę Gereona Alexiusa. Sugeruje, by przynętą został Inkwizytor, z którym Magister tak bardzo pragnie się spotkać.
W związku z wykonywaniem zadania głównego Szeptem, Leliana zostaje przeniesiona w przyszłość okupowaną przez Koryfeusza. Kobietę torturuje jeden z członków Venatori, w intencji zdobycia informacji na temat Inkwizytora. Kiedy Bohater wchodzi do pomieszczenia, Leliana korzysta z odwróconej od siebie uwagi i obezwładnia oprawcę nogami oraz skręca mu kark. Główny protagonista podbiega do niej i za pomocą klucza uwalnia ją. Leliana nie jest zbyt rozmowna i nie ma ochoty opowiadać o swoich przykrych doświadczeniach. Towarzyszy Inkwizytorowi w drodze do miejsca, gdzie przebywa Gereon Alexius.
Po odpieczętowaniu drzwi, główny protagonista konfrontuje się z Magistrem, który wydaje się żałować, że zmienił linię czasu. Mężczyzna twierdzi, że nic już nie ma znaczenia i użala się nad sobą. Leliana nie wytrzymuje tego emocjonalnie i bierze Feliksa Alexiusa jako zakładnika, podkładając mu ostrze do gardła. Gereon Alexius prosi kobietę, by nie robiła krzywdy jego synowi i dodaje, że zrobi wszystko, czego tylko zechce. Leliana mówi, że chce, by świat wrócił do poprzedniego stanu i zabija Feliksa, który na skutek działań ojca stał się ghulem. Rozwścieczony mężczyzna rzuca zaklęcie, które gwałtownie ją odpycha i rozpoczyna walkę z Inkwizytorem. Po pokonaniu przeciwnika, okazuje się, że Dorian Pavus potrzebuje godziny, by przygotować amulet, lecz Leliana nie zgadza się z tym i sugeruje wyruszyć natychmiast. Ostatecznie wszyscy uzgadniają, że Leliana wraz z towarzyszami Bohatera spróbują powstrzymać Koryfeusza, a w tym czasie Dorian Pavus przygotuje odpowiednie zaklęcie. W przyszłości okupowanej przez Przedwiecznego, Leliana ginie tuż przed wejściem Inkwizytora w szczelinę, za pomocą której główny protagonista powraca do właściwej linii czasu. Po zwerbowaniu zbuntowanych magów, Leliana rozmawia z resztą doradców w Azylu. Proponuje przeanalizować wydarzenia, których doświadczył Inkwizytor w czarnej wersji przyszłości. Najbardziej interesują ją armia demonów oraz zabójstwo cesarzowej Celene Valmont I.
Jeżeli zwerbowano zbuntowanych magów jako sojuszników: Leliana zauważa, że taką decyzją Inkwizytor najprawdopodobniej przysporzył sobie wrogów. Dodaje, że agenci Inkwizycji będą bacznie obserwować rozwój wydarzeń. Według niej, jeżeli zdoła namierzyć największych przeciwników, może jeszcze wyjdzie z tego coś dobrego. Sugeruje popracować nad poparciem Inkwizycji i imponuje jej odwaga z jaką Inkwizytor stanął w obronie magów.
Inkwizytor wspomina, że w mrocznej przyszłości Koryfeusza, Leliana oddała za niego życie. Kobieta nie jest tym zdziwiona, bo nie mogłaby przepuścić okazji, by za jedno małe istnienie otrzymać drugą szansę na zmianę dziejów.
Kiedy Azyl zostaje zniszczony, a Inkwizytor przejmuje Podniebną Twierdzę, Leliana przeprowadza się na najwyższy poziom. Kobieta jest również świadkiem mianowanie głównego protagonisty na przywódcę Inkwizycji i wręcza mu wielki miecz. Natomiast po wejściu do głównej sali, mówi, że Koryfeusz jest skłonny zniszczyć świat, by przedostać się do następnego, bez względu na wszystko. Dodaje, że jeżeli smok Przedwiecznego faktycznie jest arcydemonem, wówczas oznacza to początek kolejnej Plagi. Zauważa jednak, że Inkwizycja ma jedną przewagę - wie, co planuje Przedwieczny. Kobieta przypomina, że w mrocznej wersji przyszłości, Inkwizytor widział, że cesarzowa Celene Valmont I została zamordowana. Leliana wzdycha i wyjawia, że czułaby się pewniej, gdyby Inkwizycja miała więcej informacji na temat wroga. Do dyskusji dołącza Varrik Tethras, który twierdzi, że zna kogoś, kto ma cenne informacje na temat Koryfeusza. Leliana wie jedno - Kasandra Pentaghast nie daruje krasnoludowi, jeśli dobrze zgaduje, kogo mężczyzna ściągnął do Podniebnej Twierdzy.
W późniejszym czasie, Leliana otrzymuje od Cullena Rutherforda listę ofiar poległych w Azylu. Wiedząc, że Komendant ubolewa nad stratą, wyraża przykrość z tego powodu. Kiedy pojawia się Inkwizytor, Leliana przypuszcza, że Bohater obwinia ją za śmierć ludzi. Dodaje, że wciąż się zastanawia, czy mogła zrobić coś inaczej, by nie doszło do tego wszystkiego. Wyznaje, że kiedy zginęli pierwsi z jej zwiadowców, kobieta wycofała resztę i czekała na więcej informacji. Z tego powodu, Leliana zastanawia się, czy może gdyby ich wtedy nie odwołała, inni zyskaliby na czasie. Wyjaśnia jak bardzo bała się o swoich ludzi, a potem cały Azyl został stracony.
Podczas następnej rozmowy, Inkwizytor zauważa, że śmierć Justynii V mocno dotknęła Lelianę. Kobieta stwierdza, że tak naprawdę chodzi Bohaterowi o jej ostatnie rozterki związane z Azylem. Dodaje, że czuje się znacznie lepiej. Jednak potem następuje powrót do tematu o Justynii V. Kobieta stwierdza, że Boska była jej bardzo droga. Wspomina również moment, w którym była świadkiem unicestwienia Arcydemona przez Strażnika. Następnie opowiada o tym jak Justynia V poprosiła ją o pomoc, a Leliana nie odmówiła, bo czuła, że taka jest jej powinność.
Szpiegmistrzyni bierze udział w naradzie dotyczącej oblężeniu fortecy Adamant. Twierdzi, że trebusze nie wystarczą, by pokonać Szarych Strażników. Ujawnia zapiski o konstrukcji Fortecy, które pokazują wąśkie przejścia dzięki którym można ograniczyć pole bitwy. Uważa, że niektórzy Szarzy Strażnicy mogą posłuchać głosu rozsądku, ale nigdy otwarcie nie sprzeciwią się komendantce Clarel de Chanson. Natomiast magowie są niewolnikami Koryfeusza i walczą do samego końca.
Po uwolnieniu Szarej Straży spod jarzma Koryfeusza, wróg traci całą armię demonów. Leliana zauważa, że Szarzy Strażnicy mogą dać Inkwizycji ogromne wpływy i szacunek ze względu na starożytne traktaty oraz przywileje. Proponuje to wykorzystać. Kobieta przygotowuje również zaproszenia na bal w związku z przyszłym atakiem Koryfeusza na cesarzową Celene Valmont I.
Leliana modli się do Stwórcy o Boską. Po wejściu Inkwizytora wyznaje mu, że czytała raport na temat tajemniczego ducha w Pustce, który przypominał Justynię V. Pyta o jego charakter i osobowość, stara się dowiedzieć jak najwięcej od głównego protagonisty. Inkwizytor przekazuje Szpiegmistrzyni następujące i ostatnie słowa ducha: „Wybacz mi. Ja też cię zawiodłam.”.
W trakcie narady dotyczącej organizacji balu przez Celene Valmont I, Leliana twierdzi, że zabójcy na pewno ukryli się wśród ważnych osobistości. Dzieli się również wiedzą na temat ambasador Briali. Podczas Wielkiego Balu, uważa, że zabójca musi być kimś z bliskiego otoczenia Cesarzowej. Wspomina także, że Celene Valmont I jest zafascynowana mistycyzmem - przepowiadaniem przyszłości, rozmową ze zmarłymi. Z tego powodu posiada „doradcę do spraw okultyzmu”, która jest apostatką. Konkretniej chodzi o Morrigan - Leliana uważa, że czarownica zauroczyła Cesarzową i elitę jej dworu. Wyznaje, że miała już do czynienia z tą Wiedźmą w przeszłości, dlatego przestrzega Inkwizytora przed jej bezwzględnością i niejednoznacznością oraz proponuje ją sprawdzić. Wskazuje na tropy prowadzące do skrzydła z pokojami gościnnymi. Leliana zamierza także skontaktować się ze szpiegami Inkwizycji i sprawdzić czy nie mają innych poszlak.
Leliana zastanawia się nad przetrwaniem Inkwizytora podczas Konklawe. Próbuje zrozumieć, co miał na myśli duch Boskiej w Pustce, jednakże bez skutku co bardzo ją denerwuje. W nerwach stwierdza, że w Pustce są tylko złudzenia i wykrzywione odbicia.
Jeżeli Strażnik żyje: Leliana wyznaje, że liczyła na spotkanie ze Strażnikiem w fortecy Adamant. Twierdzi, że po zgładzeniu Arcydemona mężczyzna zajął się badaniami nad Plagą, więc może mieć przydatne informacje. Inkwizytor może odszukać Strażnika na stole przy którym się naradza.
Wkrótce Leliana otrzymuje zaszyfrowany list rzekomo od Boskiej. Według niej, wiadomość została napisana dawno temu, a kobieta miała ją dostać po śmierci Justynii V. Prosi Inkwizytora o pomoc w dotarciu do Valence, niewielkiej osady nad Morzem Przebudzonych, ponieważ jest tam coś ukryte.
Po dotarciu do Valence, Leliana wyjawia, że po zakończeniu Piątej Plagi przybyła do tego miejsca odwiedzić Justynię V znaną wtedy jako Matka Dorotea. Razem z Inkwizytorem spotyka na swojej drodze siostrę Natalie. Lelianę dziwi jej widok, ponieważ była przekonana, że dziewczyna udała się do Val Royeaux. Natalie jest nieco zdenerwowana, że Szpiegmistrzyni przyprowadziła ze sobą Inkwizytora. Gdy Inkwizytor odkrywa tajemnicę Valence, Leliana przestaje udawać przyjaciółkę i przykłada Natalie nóż do gardła przepraszając, że musiała czekać. Okazuje się, że w piątki nie śpiewa się w Valence Pieśni Błogosławieństw, czego Siostra nie wiedziała, dlatego została szybko zdemaskowana. Leliana domyśla się, że Natalie została przysłana przez Wielką Kapłankę Victoire, która nigdy nie zgadzała się z Justynią V, ale zachowywała to dla siebie. Natalie uważa, że Inkwizycję trzeba powstrzymać, bo odwróciła Thedas od prawdziwego Zakonu. Inkwizytor może pozwolić Lelianie ją zabić albo nakłonić ją do zaniechania tej próby. Bez względu na wybór oboje po wszystkim wracają do bazy Inkwizycji.
Szablon:Jeżeli Inkwizytor flirtował z Józefiną: Leliana widzi, że główny protagonista zaleca się do Ambasadorki. Uważa, że taki romans jest wysoce niemądry. Wyjawia, że Józefina jest naiwna w miłości nawet jeżeli zna się na dworskich intrygach. Leliana troszczy się o przyjaciółkę, dlatego nie chce żeby Inkwizytor nie traktował jej poważnie.
Zgłasza swoją kandydaturę, by zostać nową Boską. Leliana uważa, że należy pozbyć się Kręgów raz na zawsze, by magowie zawsze byli wolni. Zakon powinien uznać ich za dzieci Stwórcy. Wyznaje teorię, że każdy jest równo, a Zakon wciąż pozwala, by wszystkich dzieliły różnice. Następnie wskazuje na łagodność Boskiej, która nie pozwalała jej wprowadzić zmian. Leliana nie chce popełnić tego samego błędu i jest w stanie siłą wymusić zmiany. Według niej, ludzien nie doznają nagłego oświecenia i większość potrzebuje przewodnictwa. Dostrzega fakt, że Zakon zraził potencjalnych sojuszników ciemiężąc elfy i poniżając krasnoludy. Nie podoba jej się to zdecydowanie popiera ideę równości.
Przed ostateczną bitwą z Koryfeuszem, Leliana twierdzi, że jej ludzie przeszukują Świątynię Mythal, żeby znaleźć coś pożytecznego. Po śmierci Samsona templariusze są w rozsypce. Dziwi ją również umiejętność Przedwiecznego, która pozwala mu się odradzać w istotach skażonych Plagą.
Leliana jest drugą osobą, która zauważa zniknięcie Solasa. Twierdzi, że jej agenci nie wiedzą gdzie się znajduje. Jednocześnie jest pewna, że Solas nie zostanie znaleziony jeżeli sam się nie ujawni, ale zamierza szukać dalej. Inkwizytor podejrzewa, że Elf odszedł z poważnego powodu, a zniszczenie Kuli nie było jedynym powodem. Leliana jednak powstrzymuje Herolda przed refleksjami i proponuje mu świętować zniszczenie Koryfeusza wraz z pozostałymi.
Jeżeli Herold do niej podejdzie w czasie świętowania swojego zwycięstwa, wtedy kobieta zapyta się go czy smakują mu ptifurki, które Józefina Montilyet ściągnęła aż ze stolicy. Następnie wznosi toast za Inkwizytora.
Intruz[]
Dwa lata po zniszczeniu Koryfeusza, kobieta zauważa, że przedstawiciele Fereldenu i Orlais obawiają się Inkwizycji. Pierwsza strona pragnie ją rozwiązać z lęku. Wie, że czyny Inkwizytora zaczęły zmieniać oblicze Thedas, a jego wpływy można odczuć wszędzie. Proponuje postąpić sprytnie i udawać, że główny protagonista gra na ich korzyść.
Leliana zauważa martwego wojownika qunari i posyła po Inkwizytora, który omawia losy Inkwizycji na naradzie. Kobieta szybko rozpoznaje, że to antaam - siły zbrojne qunari, a więc nie szpieg. Z drugiej strony Leliana odkrywa, że był ciężko ranny, odcięty od swoich sojuszników, ale nie wie jak dostał się do Pałacu Zimowego. Mówi przyjaciołom, by byli w gotowości.
Później nakazuje agentom przeczesać Pałac Zimowy, by znaleźć gaatlok - beczki z prochem, które qunari próbują przmycić celem zrealizowania sabotażu. Kontaktuje się także ze swoimi zagranicznymi informatorami.
Romans[]
Z Lelianą może romansować zarówno kobieta jak i mężczyzna w Dragon Age: Początek. Kobieta jest bardzo czuła na punkcie uczciwości i jest bardzo podejrzliwa, jeżeli Strażnik flirtuje z innymi towarzyszami.
Jeżeli nawiązano romans z Morrigan: Kobieta pretensjonalnie pyta Strażnika, czy znalazł sobie inne zajęcie oprócz zabijania mrocznych pomiotów. Twierdzi, że widziała jak Morrigan wchodzi do jego namiotu. Nie sądzi, że była tam po to, żeby opowiedzieć historyjkę na dobranoc. Według Leliany, Strażnik brnie w jej bagno. Jeśli Bohater przekona ją, że między nim a Morrigan do niczego nie doszło, wówczas kobieta jest zdezorientowana. Twierdzi, że słyszała odgłosy, które wskazują na to, że doszło do zbliżenia, ale dopuszcza pomysł, że mogła się pomylić. Leliana wierzy w kłamstwo Strażnika i przyznaje, że wyciągnęła pochopne wnioski i czuje z tego powodu wstyd.
Jeżeli nawiązano romans z Zevranem Arainaiem: Kobieta twierdzi, że przypadkiem rozmawaiała z Elfem. Według niej, mężczyzna twierdzi, że Strażnik jest mu szczególnie bliski. Bohater może przekonać ją, że Elf kłamał, jeżeli posiada odpowiedni poziom perswazji, wówczas kobieta odczuwa dezorientację, ale wierzy Strażnikowi.
Początkowe statystyki[]
Wyposażenie[]
Broń |
Zaklęty sztylet (Początek) |
Pancerz |
Szata Zakonu |
Buty skórzane |
Ciekawostki[]
- Scenarzystką postaci Leliany w Początku i Inkwizycji była Sheryl Chee.
- Otrzymując od Strażnika Dziubdziusia, zapoczątkowała w Orlais modę na trzymanie bryłkowców jako zwierzątek domowych.
- W Początku Leliana myślała nad stworzeniem pieśni o Shale zatytułowanej „Posąg o złotym sercu”.
- Listy wysyłane przez Lelianę zawierają złowieszczą pieczęć słowika.
- Leliana pojawia się w Inkwizycji nawet wtedy, gdy zostaje zabita w Początku. Wyjaśnia, że przebudziła się po tym, jak Strażnik ją zaatakował, choć sama nie wie w jaki sposób.
Galeria[]
Dragon Age: Początek[]
Dragon Age: Inkwizycja[]
Zobacz też[]
Członkowie drużyny w Dragon Age: Początek | ||||
---|---|---|---|---|
Alistair Theirin • Leliana • Loghain Mac Tir • Morrigan • Oghren • Pies • Shale • Sten • Wynne • Zevran Arainai | ||||
Członkowie drużyny w Dragon Age: Początek – Przebudzenie | ||||
Anders • Justynian • Mhairi • Nathaniel Howe • Oghren • Sigrun • Velanna |
Członkowie drużyny i doradcy w Dragon Age: Inkwizycja | ||||
---|---|---|---|---|
Członkowie drużyny: Żelazny Byk • Blackwall • Dorian Pavus • Kasandra Pentaghast • Varrik Tethras Vivienne • Sera • Solas • Cole |