Pamiętam...
Tuga. Tug był krasnoludem małomównym przy obcych i ostrożnie dobierającym słowa wśród przyjaciół. Niezbyt pasował do Orlais, ale też nigdy nie podał przyczyny opuszczenia domu. Zaakceptowałam jego towarzystwo i przyjaźń wiedząc, że w odpowiednim czasie podzieli się tym, co mu leży na sercu.
Zaśmiał się, gdy po raz pierwszy zapytałam go o jedwabne chusty. Siedzielibyśmy w skarbcu jakiegoś szlachcica napychając kieszenie klejnotami, a Tug przetrząsałby w tym czasie sterty łachów. Był to luksus praktyczny, ponieważ „nigdy nie możesz mieć pewności co do środków higieny w podróży”. Raz powiedział, nieco zbyt głośno, że nazbyt się rozpieszczał i „utracił swoją twardość”, ale podejrzewam, że chciał jedynie zobaczyć, jak Sketch na to zareaguje.