Gryfy podrywają się do lotu.
Założony w fortecy Weisshaupt w górach Anderfels zakon szarych strażników dał ludzkości nadzieję w jej najczarniejszej godzinie. Weterani wieloletnich bojów przeciwko mrocznym pomiotom połączyli swe siły, a najlepsi spośród nich zobowiązali się zrobić to, co będzie konieczne, aby powstrzymać falę ciemności. Ci wspaniali ludzie, elfy oraz krasnoludy połączyli swą wiedzę na temat wroga i sformowali wspólny front, by powstrzymać arcydemona.
I powstrzymali go. Nawet dzisiaj śpiewane są ballady o pierwszym ataku Szarej Straży na fale mrocznych pomiotów wdzierające się do miasta znanego jako Nordbotten, gdzie każdy ze strażników walczył z 10 albo i 20 pomiotami jednocześnie. Szwadrony szarych strażników na ich potężnych gryfach mknęły po czarnym niebie i atakowały straszliwego arcydemona bronią białą oraz magią: Och, cóż to musiał być za widok!
Trudno w to uwierzyć, ale szarzy strażnicy tę pierwszą bitwę wygrali. Unieśli ręce w geście zwycięstwa i nagle pojawiła się nadzieja. Szara Straż poprowadziła ludzi oraz ostatnich, niezłomnych obrońców krasnoludzkich siedzib przeciwko hordom arcydemona Dumata, w ciągu następnych stu lat to zdobywając, to znów tracąc przewagę, ale nigdy się nie cofając. Jak Thedas długie i szerokie rekrutowali każdego, kto posiadał dość umiejętności i siły, żeby wznieść sztandar Szarej Straży – bez różnicy, czy był to elficki niewolnik, czy szlachcianka rasy ludzkiej. W końcu, prawie dwieście lat po tym, jak pierwszy Dawny Bóg wyszedł spod ziemi, Szara Straż zebrała armie ludzi oraz krasnoludów, żeby stanąć do bitwy na Milczących Równinach. To właśnie tam Dumat został w końcu zabity i pierwsza Plaga dobiegła końca.
Imperium Tevinter miało stawić czoło kolejnemu problemowi, którym było nadejście prorokini Andrasty. Wspomnienia Plagi stawały się coraz odleglejsze. Po porażce Dumata mrocznych pomiotów nie traktowano już jako zagrożenia – z perspektywy czasu wiemy, że było to błędem. Szara Straż daleka była od wykonania swego głównego zadania.
- — Fragment Opowieści o zniszczeniu Thedas autorstwa brata Genitivusa, uczonego Zakonu
