Historia podróży do Nevarry.
Gdy po raz czwarty spróbowałem przekroczyć granicę między Orlais a Nevarrą i zostałem zawrócony przez rycerzy, zdecydowałem się wybrać bardziej okrężną drogę: wyprawiłem się statkiem z powrotem do Fereldenu, a następnie kolejnym statkiem do Nevarry. Wynik był jednak wart wszystkich moich starań.
Cały kraj ów pełen jest sztuki, poczynając od posągów bohaterów, które stoją przy ulicach nawet w najdrobniejszych wioskach, po lśniący złotem budynek Kolegium Magów w Cumberlandzie. Być może jednak najbardziej zdumiewająca jest olbrzymia nekropolia tuż za murami miasta Nevarra. Inaczej, niż większość wyznawców Andrasty, Nevarrańczycy nie palą swych zmarłych. Zamiast tego uważnie konserwują ciała i zamykają je w ozdobnych grobowcach. Niektórzy spośród najbogatszych mieszkańców tego kraju rozpoczynają budowę swej krypty w całkiem młodym wieku, a grobowce te stają się niewiarygodnymi pałacami, wyposażonymi w ogrody, łaźnie i sale balowe – pogrążone w milczeniu i zarezerwowane wyłącznie dla zmarłych.
- — Fragment księgi W poszukiwaniu wiedzy: Historia podróży uczonego zakonnika autorstwa brata Genitivusa.