W dzieciństwie Luthias był mniejszy niż większość dzieci Alamarri. Gdy miał lat 12, uratował Tuthę, syna wodza plemienia, gdy zaatakował go jego własny pies. Pies wściekł się, a kiedy rzucił się na Tuthę, Luthias zabił go gołymi rękoma. Ojciec Tuthy, Mabene, był pod wrażeniem siły oraz odwagi Luthiasa i wziął go do siebie na wychowanie, traktując jak własnego syna.
Gdy Luthias osiągnął wiek męski, stał się sławny ze względu na swoją charyzmę i odwagę. Choć wzrostem nie dorównywał innym wojownikom, nie było w całym plemieniu takiego, który mógłby się z nim równać, gdy idzie o siłę i waleczność. Po jakimś czasie, gdy Luthias był jeszcze młody, Mabene wysłał go do krasnoludzkiego miasta Orzammar, by wynegocjował tam przymierze. Plemię, którego wodzem był Mabene, wdało się w konflikt z Alamarri i potrzebowało każdej pomocy, jaką mogło zdobyć.
Luthiasowi nie udało się przekonać krasnoludzkiego króla, by ten pomógł jego plemieniu, ale zakochał się w córce króla, Skei. Luthias uciekł razem ze Skeją z królestwa krasnoludów i wrócił do swego plemienia. Skeja nauczyła Luthiasa, jak walczyć nie odczuwając bólu. Dzięki tej technice, zwanej „gniewem bitewnym”, Luthias stał się słynnym wojownikiem.
Luthias poprowadził swoje plemię ku wielu zwycięstwom aż w końcu zastąpił swego przybranego ojca, stając się wodzem plemienia. Spokój nie potrwał jednak długo. Podczas wspólnej uczty, w której udział wzięli przywódcy plemion Alamarri oraz Awarów, piękna i potężna Awarka Morrighan’nan zadurzyła się w Luthiasie i uwiodła go. Skeja dowiedziała się o ich schadzce i uciekła z wioski, udając się z powrotem do Orzammaru. Gdy Luthias odrzucił propozycję zawarcia małżeństwa, którą złożyła mu Morrighan’nan, ta wściekła się i od tej pory pomiędzy ich plemionami toczyła się wojna.
Alamarri walczyli z Awarami przez 15 lat. Podczas bitwy nad Czerwonymi Wodospadami potężny młody wojownik z plemienia Morrighan’nan rzucił Luthiasowi wyzwanie. Luthias został w walce ciężko ranny, ale zdołał ubić młodzieńca. Wtedy Morrighan’nan wyjawiła, że chłopiec był synem Luthiasa, poczętym 15 lat wcześniej podczas ich schadzki. Przeklęła Luthiasa, oskarżając go o zabicie własnego syna. Bitwa nad Czerwonymi Wodospadami zakończyła się klęską Luthiasa.
Morrighan’nan wygrywała bitwę po bitwie, aż w końcu Alamarri zepchnięci zostali ku podnóżom Gór Mroźnego Grzbietu. Tam Luthias miał stoczyć swoją ostatnią bitwę. Nocą, przed bitwą, odwiedziła Luthiasa Skeja, w zamian za wspólnie spędzoną noc oferując mu krasnoludzką kolczugę. Luthias zgodził się, a kolczugę założył rankiem ruszając do boju. Bitwa była zaciekła i krwawa, a Luthias i Morrighan’nan starli się ze sobą. W końcu, po długiej walce, Luthias zabił wojowniczkę, wcześniej jednak otrzymał śmiertelną ranę w serce. Kolczuga nie zdołała powstrzymać ciosu. Luthias umarł, a po bitwie z gór zeszła drużyna krasnoludzkich wojowników, którzy zabrali jego ciało z powrotem do Orzammaru.
- — Z Legendy o Luthiasie Krasnoludzkim Synu, autor nieznany, około -350 r. Starożytności.
