Co mogłoby powstrzymać imperium? Inne imperium. A ludzi tak zdeterminowanych jak Tevinterczycy? Podobnie zdeterminowani. Załóżmy, że najstarszy syn Maferata, Isorat, nie musiał wypełniać woli swego ojca, którego los naznaczony był piętnem ukrytej zdrady. Załóżmy, że Isoratowi polecono zerwać więzy łączące go z Maferatem i patrzeć wprzód, a nie do tyłu. Jak wtedy oceniać jego czyny?
Isorat otrzymał ziemie zamieszkane przez plemiona związane luźnym przymierzem. Jego odpowiedzią na zastaną sytuację było wielkie zjednoczenie, które większość obserwatorów potępia jako działanie aroganckie. Daleko idące zmiany w handlu, przesiedlenia służące zerwaniu lokalnych powiązań – wszystko to celem umocnienia scentralizowanej wymiany handlowej i władzy. Równano z ziemią miasta, by rozbudować nową stolicę – potężną i wpływową metropolię Val Royeaux, centralny punkt państwa Orlais. A wszystko to nie w imię utraconej Andrasty, ale powstrzymania majaczącego gdzieś Tevinteru.
Władzę udało się zunifikować, z różnicami kulturowymi było dużo trudniej. Zaangażowanie wszystkich w budowę nowego Orlais doprowadziło do podziału społeczeństwa na klasy, a z nimi nasilać się zaczął żal, że rządzi Fereldeńczyk. Isoratowi udawało się unikać piętna ojca – też uważano go za ofiarę – ale był przecież Alamarri. Co jeśli, drodzy czytelnicy, ostatni jednoczący element nie był dziełem przypadku ani nawet celowych działań Isorata, ale zwykłej nienawiści? Synowie Maferata mieli z powodzeniem stworzyć kraj, który mógłby równać się z Tevinterem, poświęcając siebie dla sprawy.
- — Fragmenty dzieła Historia inaczej: Przekazy z serca nieczystych zmian autorstwa Philliama Barda!
