(Dodano nową stronę „{{Wpis |tytuł = Historia Kirkwall: rozdział 3 |obraz = DA2 Qunari - cutscene art (act 1).jpg |gra1 = Dragon Age II |sekcja = Wiedza |lo...”) Znacznik: sourceedit |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* {{Kodeks2|Kodeks: Historia Kirkwall: rozdział 2}} |
* {{Kodeks2|Kodeks: Historia Kirkwall: rozdział 2}} |
||
* {{Kodeks2|Kodeks: Historia Kirkwall: rozdział 4}} |
* {{Kodeks2|Kodeks: Historia Kirkwall: rozdział 4}} |
||
+ | |||
+ | {{DEFAULTSORT:historia kirkwall 3}} |
||
[[Kategoria:Wpisy do kodeksu (Dragon Age II)]] |
[[Kategoria:Wpisy do kodeksu (Dragon Age II)]] |
Aktualna wersja na dzień 15:00, 23 sie 2018
Qunari zjawili się w Kirkwall po raz pierwszy w 7:56 Burzy, podczas ostatniego z Nowych Świętych Marszów.
Narody Thedas próbowały raz na zawsze wyprzeć qunari z północnych części kontynentu. Zdesperowane armie qunari były w odwrocie, gdy ich flota, podejmując wielkie ryzyko, pożeglowała wzdłuż wybrzeża Amarantu i w pobliżu marchijskiego grodu Ostwick wysadziła na ląd potężne siły. Ich zadaniem było opanowanie miast Starkhaven oraz Kirkwall. Starkhaven, by zablokować prowadzące na północ drogi, a Kirkwall, aby odciąć drogę okrętom płynącym z Orlais przez Morze Przebudzonych. Działania te miały zahamować marsz nacierających na Rivan armii Thedas, pozbawiając je niezbędnych dostaw. Szturm Starkhaven zakończył się niepowodzeniem, ale Kirkwall zostało zaatakowane nocą, z wykorzystaniem kontrolowanych przez qunari magów saarebas, którzy dali podczas walki niesamowity pokaz czarnej magii. Miejskie mury runęły i gród został zdobyty. Następne cztery lata miały okazać się dla Kirkwall okresem najcięższej okupacji w historii miasta.
Niewiele pozostało z tamtych czasów dokumentów pisanych. Czyny qunari wyszły na jaw dopiero po odzyskaniu przez miasto wolności: odebrane rodzicom dzieci, przymusowe przechodzenie na religię qunari i brutalne obozy pracy. Ironią losu jest to, że stare kwatery niewolników w Dolnym Mieście, nienaruszone mimo upływu setek lat, qunari z powodzeniem wykorzystywali do sprawowania kontroli nad mieszkańcami miasta. Kiedy orlezjański kawaler, sir Lumile du Marais, pokonawszy uprzednio broniących się zaciekle qunari wjechał wreszcie do miasta, zapisał, co następuje: „Kirkwall pełne jest ludzi o nieobecnym wzroku, w którym brak choćby śladu niezależności”. Gdy w 7:60 Burzy cesarz mianował go pierwszym wicehrabią, du Marais za swoje najważniejsze zadanie uznał naprawę szkód wyrządzonych przez narzuconą obywatelom Kirkwall wiarę qunari. Z czasem zyskał sobie tak wielką sympatię mieszkańców, że gdy w 8:50 Błogosławionego miasto wyzwoliło się wreszcie spod orlezjańskich wpływów, tytuł „wicehrabiego”, mimo swego pochodzenia, przyjmowany jest przez wszystkich kolejnych władców Kirkwall.
- — Fragment księgi Kirkwall: Miasto Kajdan autorstwa brata Genitivusa, 9:24 Smoka.