Wielki Turniej to najstarsza i być może jedyna wspólna tradycja Wolnych Marchii. W tych niezwykle rzadkich dniach, gdy zostaje ogłoszony konkurs rycerski, wszyscy obywatele Marchii jednoczą się, żeby razem obserwować zmagania o tytuł mistrzowski.
Na Turniej przybywają wojownicy z całego Thedas. Sam Minratus wysyła zawsze co najmniej dwa tuziny uczestników, licząc, że honor zwycięzcy przypadnie Imperium. Pewnego razu Turniej wygrał awarski góral. Dwa razy z rzędu zwyciężczynią była Talisa z Sundarinu, wojowniczka z Anderfels; stało się to przyczyną skandalu wśród widzów i niezwykłych emocji wśród uczestników, a w końcu obwołano ją „najukochańszą mistrzynią w historii turnieju”.
Każdy mistrz otrzymuje wieniec z liści szałwii oraz miecz. Liście wieńca, ma się rozumieć, usychają – ma to przypominać o tym, że każde zwycięstwo jest ulotne – ale miecz, nazywany Celebransem, przechodzi z mistrza na mistrza od czasów pierwszego turnieju. Zapisywane są na nim imiona wszystkich zwycięzców; symbolizuje on nieśmiertelność legendy.
- — Fragment księgi W poszukiwaniu wiedzy: Historia podróży uczonego Zakonu autorstwa brata Genitivusa