Baran to cudowne stworzenie. Jego wełna stanowi najlepszą podszewkę zimowych płaszczy po tej stronie gór. Rogi i kości można zmielić na proszek i zmieszać z glebą, by rodziła zdrowsze plony, lub zwęglić, zmielić na proszek i stworzyć tusz. Skóra zapewnia dobrą ochronę przed wiatrem. Łajnem można palić w trudnych czasach. Tłuszcz wytapiać na świece. A nawet jeszcze nie wspomniałem o mięsie! Dorosły baran pozwala ugotować gulasz dla całej osady, który wystarczy na tydzień.
Więc nie będzie więcej narzekania na „zapłatę w owcach” za pracę podczas zbiorów. Dzięki temu baranowi i kilku owcom możesz założyć własne stado. Masz szczęście, że je dostajesz i nie musisz iść łapać i ujarzmiać dzikich. Choć raz posłuchaj ojca: zadbaj o te zwierzęta, a one zadbają o ciebie.
- — List od fereldeńskiego rolnika do syna