To bardzo stosowne, że wybraliśmy Święte Równiny na nasze pole bitwy. To tu, wieki temu, marnie skończyło się dalijskie królestwo. Resztki elfiej armii, odmawiając kapitulacji, stawiły tu ostateczny opór bojownikom Andrasty: templariuszom, siostrom i szlacheckim patronom. Wierny walczyli w słusznej sprawie, a wiara poprowadziła ich do zwycięstwa. Od tamtej pory nazywano te równiny „Świętymi”.
Ktoś kiedyś powiedział, że równiny te charakteryzuje w równej mierze piękno i bitewny zgiełk. Nie zapowiada się, aby ten opis stracił na ważności. Jednak wojna, którą niesiemy do Dalii, wkrótce zostanie zapomniana, jeśli będziemy walczyć dobrze i dzielnie i odniesiemy decydujące zwycięstwo. Niech krzepi i prowadzi was wiedza, że walczycie w imieniu prawowitego cesarza. Na tych równinach dawno temu zwyciężyły prawda i sprawiedliwość, a jeśli Stwórca pozwoli, tak stanie się ponownie.
- — Przemowa marszałka Bastiena do żołnierzy przed rozpoczęciem bitwy