Kasandra Pentaghast/Dialogi

Dialogi Kasandry zawierają listę rozmów, jakie ma ze swoimi towarzyszami.

Komentarze dotyczące lokalizacji[]

Crestwood

Z tego co wiem, to jezioro jest od wieków źródłem miejscowych legend.
Wydawało mi się, że w Fereldenie przywrócono porządek. Widok takiego chaosu, nawet tutaj...
Nie trać czujności. W tym rejonie od wielu miesięcy grasują bandyci.
Od lat nie byłam w tej części Fereldenu.
(Na widok smoka po otwarciu śluzy) Smoczyca. Chyba musimy z nią walczyć.

Emprise du Lion

W taką pogodę cieszę się, że noszę zbroję.
Musimy uważać. Te góry to doskonałe miejsce na zasadzkę.
Na swój sposób te szczyty są piękne. Przypominają mi Góry Vimmark.
(Przy celach w twierdzy Suledin) Znaleźliśmy źródło dostaw czerwonego lyrium.

Jałowe Mokradła

Zachowajcie ostrożność. Te bagna roją się od różnego rodzaju stworów.
Wyobraź sobie tylko, jak tu będzie w środku lata.

Syczące Pustkowia

Ile lat mogą mieć te ruiny?
Jest przeraźliwie zimno, ale tak pogodnej nocy nigdy nie widziałam.
To idealne miejsce na kryjówkę. Tylko trzeba jeszcze przetrwać w tym klimacie.
Musimy uważać. Nocą na żer wychodzą drapieżniki.
(Kaszle.) Nigdy nie pozbędę się tego pyłu z gardła.
(W pobliżu oazy)
- Kasandra: Co to? Perfumy?

Szmaragdowe Mogiły

Miejcie się na baczności. Dalia jest pełna niebezpieczeństw.
Wieki temu moi przodkowie polowali tu na smoki. Ciekawe, jak te lasy wtedy wyglądały.
Dalia widziała tyle konfliktów, a mimo to nadal jest piękna.
(Walcząc z kawalerem Augustem) Co z ciebie za rycerz? Nie masz pojęcia, czym jest sprawiedliwość!
(Chateau d'Onterre) Coś tu się obudziło. Bądźcie czujni.
(Chateau d'Onterre) Miejsce takie, że mi skóra cierpnie.

Święte Równiny

To piękne miejsce, lecz mimo to niebezpieczne.

Wybrzeże Sztormów

Ta wilgoć od razu przenika przez zbroję, nieprawdaż?
Dziwi mnie, że nie ma tu żadnych statków. O tej porze roku powinno być ich mnóstwo.
Nazwali je Morzem Przebudzonych, bo ponoć tutaj przebudził się gniew Stwórcy.
(Przy Morzu Przebudzonych) Morze Przebudzonych. Przebyliśmy je, by dotrzeć do Azylu. Już się zdaje, jakby to było dawno temu.
(Po ujrzeniu smoka i olbrzyma)
- Varrik: Poszukiwaczko, znasz się na smokach. Co teraz robimy?
- Kasandra: Nie dajemy się zabić... żadnemu z nich.

(Przechodząc wzdłuż Morza Przebudzonych)
- Varrik: Morze Przebudzonych. Gdzieś za tą całą wodą jest Kirkwall.
- Kasandra: To była długa podróż do Azylu.
- Varrik: Zważywszy na towarzystwo, aż dziw, że nie dłużyła się bardziej.

(W trakcie zadania Czerwona Woda) Wielu z tych czerwonych templariuszy było dobrymi ludźmi. Żal patrzeć, jak spaczonо ich nie do poznania.
(Na Wyspie Smoków) Bądźmy czujni. Znajdujemy się na terytorium bestii.

Zachodnie Podejście

Przeklęty piasek. Pełno go wokół i wszędzie się wciska.
Ruszając na południe można dotrzeć do Szczytów Gamorgan i Rozdartego Morza. To niezbyt popularny szlak.
Orlais uważa te tereny za swoją własność, ale to tylko linie na mapie. Tak naprawdę ta pustynia nie należy do nikogo.
Możliwe, że to najbardziej niegościnne tereny w całym Thedas.
Piaskowe burze mogą trwać wiele dni. Czujesz się wtedy, jakby wiatr miał ci zedrzeć ciało z kości.
(Przy opuszczonych wozach) Bandyci? Przecież oni zabraliby wozy. Nie podoba mi się to.
(Przy zagubionym transporcie) Ktoś odpowie za śmierć ich wszystkich.
(Coracavus, przed walką z hurlokiem) Hurlok łatwo się nie podda. Bądźcie gotowi.
(Po pokonaniu Servisa podczas zadania Kłopoty z pomiotami) Teraz Venatori szybko się nie podniosą. To powinno umocnić nasze wpływy w regionie.

Zakazana Oaza

Jedna oaza na całym tym pustkowiu. Wydaje się bezkresne, prawda?
Pełno w tej okolicy starych kopalń. Większość pewnie lada chwila się zawali.
(Naturalny zbiornik) Ależ tu pięknie.

Zaziemie

Wygląda na to, że armia Fereldenu postanowiła się na razie nie mieszać.
Mieszkańcy powinni stąd uciekać. Tu jest zbyt niebezpiecznie.
- (Jeśli jest w drużynie) Sera: Dokąd mieliby się udać?
(Podczas eksploracji Zaziemia)
- Kasandra: Miejcie oczy szeroko otwarte. Zamęt w Fereldenie pozostawił te ziemie niebezpiecznymi jak nigdy dotąd.
- Vivienne: Ale wiesz o tym, że była tu Plaga, tak?
- Kasandra: Dobra, niech będzie. Z wyjątkiem okresu Plagi.

Dzicz Arbor / Świątynia Mythal

Słuchajcie, jak blisko są odgłosy walki! Teraz będzie gorzej.
(W drodze do drugiej blokady)
- Morrigan: Tam, na wprost. Cały obóz czerwonych templariuszy.
- Kasandra: Uważaj. Rozstawili łuczników na murach.

(Po zobaczeniu ciał Venatori)
- Morrigan: Widzę, że Venatori spotkali już strażników świątyni.
- Kasandra: To sprawiedliwa śmierć dla tych magów. Ale gdzie ich zabójcy?
- Morrigan: Bez wątpienia szykują kolejny pokaz gościnności.

Pałac Zimowy

(Po spotkaniu Briali w Apartamentach)
- Kasandra: Znowu polityka i dwulicowość. Czy tu w ogóle jest ktoś nieskażony tym świństwem?
- Vivienne: Na tym polega Gra, moja droga. Tutaj wszyscy w niej uczestniczą.
(Przy znalezieniu przywiązanego do łóżka nagiego żołnierza) Nie wiem, co gorsze: to, że Celene ucieka się do takich chwytów, czy to, że on dał się na to nabrać.

Zaginiona świątynia Dirthamena

(Po znalezieniu martwego ciała badacza) Jeden z badaczy z obozu. Gdzie jest reszta?

Kasandra i Blackwall[]

Kasandra: Bardzo się cieszę, że do nas dołączyłeś, Strażniku Blackwall.
Blackwall: Cały zaszczyt po mojej stronie, Poszukiwaczko.
Kasandra: Bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy silnych, cnotliwych wojowników.
Blackwall: Cnotliwych? Przesadzasz, Kasandro. Życie wielu Strażników dalekie jest od ideału.
Kasandra: Prawda, lecz mimo to członkowie waszego bractwa gotowi są oddać życie w obronie innych. Nigdy nie jest za późno, by się poprawić, stać się kimś lepszym.
Blackwall: Miejmy nadzieję.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Blackwall: Kasandro.
Kasandra: Poszukiwaczko Kasandro, jeśli już musisz się do mnie odzywać.
Blackwall: Poszukiwaczko Kasandro...
Kasandra: Choć wolałabym, abyś nic do mnie nie mówił.
Blackwall: A co się stało z „Nigdy nie jest za późno, by stać się kimś lepszym”?
Kasandra: Ktoś, kto naprawdę chce kroczyć drogą cnoty, nigdy by nie kłamał. Sam zyskałby szacunek, zamiast kraść szacunek należny innemu.

───────

Blackwall: No więc…
Kasandra: O co chodzi?
Blackwall: O nic. Delektuję się tą jakże przyjemną ciszą.

───────

Kasandra: Co ci się stało?
Blackwall: Mówisz do mnie?
Kasandra: Oszczędzasz lewą rękę.
Blackwall: Lekkie skręcenie. Jutro powinna już być w porządku. Doceniam twoją troskę.

Jeśli Blackwall opuści więzienie jako Szary Strażnik:

Kasandra: Wkrótce przekonamy się, czy poradzisz sobie jako ktoś, kogo dotąd udawałeś... Ja życzę ci dobrze.

W przeciwnym wypadku:

Kasandra: [do uzupełnienia]

Blackwall: Dziękuję, Poszukiwaczko Kasandro.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Blackwall: Przykro mi z powodu twojego ucznia.

Po ukończeniu zadania Obietnica zniszczenia:

[do uzupełnienia]

Przed ukończeniem zadania Obietnica zniszczenia:

Kasandra: Daniel był zdolny, ale niedoświadczony - wszyscy to widzieli. (Śmieje się.) On także.
Blackwall: Rozpuszczony jak dziadowski bicz?
Kasandra: Nie, choć można by tak sądzić. Był bardzo pilny, aż do przesady, co czasem działało na nerwy. Nie wiedzieć czemu uważał, że czegoś go mogę nauczyć.
Blackwall: Wspaniały młody człowiek.
Kasandra: Właśnie.

───────

Jeśli Alistair/Loghain/Stroud został pozostawiony w Pustce:

Kasandra: Poproszę Matkę Giselle, by odprawiła nabożeństwo za Alistaira/Loghaina/Strouda. Inkwizycja musi uczcić jego poświęcenie.

Po Objawieniach:

[do uzupełnienia]

Przed Objawieniami:

Kasandra: Dołączysz do nas, Blackwallu? Jeden z jego towarzyszy powinien wziąć w nim udział.
Blackwall: Znałem go nie lepiej niż ty, Kasandro. Ale złożę wyrazy szacunku.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Blackwall: Czy to prawda, że Leliana wie wszystko o wszystkich?
Kasandra: Tyle wie tylko Stwórca, ale nie zaszkodzi, jeśli ludzie będą wierzyć, że Leliana mu pod tym względem dorównuje.
Blackwall: Ty to popierasz?
Kasandra: Sprawia, że ludzie są szczerzy. Poza tym, jeśli trzeba się czegoś dowiedzieć, Leliana się tego dowie. Widziałam ją przy pracy.
Blackwall: Aha. Dobrze wiedzieć.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Blackwall: Parę dni temu widziałem, jak uderzasz pięścią w drzewo. Coś ci zrobiło?
Kasandra: Wszystko.
Blackwall: Rozumiem...
Kasandra: (Wzdycha.) W dzieciństwie męczył mnie katar sienny. Brat żartował, że powinnam mścić się za to na drzewach. Posłuchałam go i katar minął. Do dziś tak robię.
Blackwall: Przymus bezpośredni. Jestem na tak.

───────

Kasandra: Nie mogę zidentyfikować twojego stylu walki, a sztuki bitewne studiuję już wiele lat.
Blackwall: Pochodzi z... zewsząd. W młodości dużo podróżowałem.

───────

Blackwall: Tęsknię za naszymi sparingami, Kasand... Poszukiwaczko Kasandro. Byłaś godną szacunku przeciwniczką.
Kasandra: Mam inne obowiązki. Zwróć się do Żelaznego Byka. Zawsze jest gotów w coś przywalić.
Blackwall: Wolałbym uniknąć wstrząsu mózgu.

───────

Blackwall: Miałaś brata?

Po ukończeniu zadania Objawienia:

Kasandra: Tak, ale to nie twoja sprawa.
Blackwall: Ja miałem siostrę. Młodszą. Umarła, gdy byłem bardzo mały.
Kasandra: To prawda czy kolejny wymysł?
Blackwall: Nie mam już powodów, by kłamać, Kasandro. Często się zastanawiam, jaka by dziś była, gdyby nie umrała.
Kasandra: Jeśli choć pomyślisz, że byłaby podobna do mnie, to ci przywalę.
Blackwall: Może to lepsze niż złościć się w milczeniu?
Kasandra: (Chichocze.)

Przed ukończeniem zadania Objawienia:

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Jak możesz wytrzymać w stajniach Podniebnej Twierdzy?
Blackwall: Panuje tam spokój. Lubię relaksować się w samotności.
Kasandra: Nie wiem, jak w takim smrodzie można się "relaksować".
Blackwall: To tylko konie.
Kasandra: Jakie tam konie. To nurzające się w gnoju potwory z kopytami i ogonem.

───────

Blackwall: A więc ty byłaś Prawą, a Leliana Lewą Ręką Boskiej?
Kasandra: Tak. I jeśli zażartujesz, że nie wiedziała prawica, co czyni lewica, to ci przywalę.
Blackwall: Ja? Nie, takie tandetne żarty nie są w moim stylu.

───────

Kasandra: Osełka, którą mi pożyczyłeś, nadaje broni nadzwyczajną ostrość.
Blackwall: To kamień zwany czarnym celestynem. Jedyny, jakim traktuję moje ostrza. Wiesz co? Zatrzymaj go. Znajdę sobie inny.

Przed ukończeniem zadania Objawienia:

Kasandra: Dziękuję. To bardzo miłe z twojej strony.

Po ukończeniu zadania Objawienia:

Kasandra: Obejdzie się.
Blackwall: Oczywiście.

───────

Blackwall: Powiadają, że twój ród prawie doprowadził do wyginięcia smoków. Szkoda. To imponujące bestie.
Kasandra: Imponujące? Powtórz to, gdy zobaczysz kupę smoczego gówna większą od twojego domu.

Kasandra i Cole[]

Kasandra: Cole, jeśli masz walczyć u naszego boku, to powinieneś wykonywać rozkazy. Inkwizytor/ka wierzy, że chcesz pomóc, ale ja nie pozwolę, byś krzywdził niewinnych.
Cole: Tak. Ratuj maluczkich, pomagaj gnębionym. Jeśli stanę się demonem, zabij mnie.
Kasandra: Możesz być pewien, że to zrobię.
Cole: I słusznie.
Kasandra: Ty... mówisz poważnie, prawda?
Cole: Tak. Mam nadzieję, że ty też.

───────

Cole: Jesteś lepszą Poszukiwaczką niż Lambert. Troszczysz się o wszystkich.
Kasandra: Znałeś Wielkiego Poszukiwacza Lamberta?
Cole: To ja go zabiłem. Bardziej zależało mu na powstrzymaniu magów niż ratowaniu ludzi.
Kasandra: Zabiłeś Wielkiego Poszukiwacza.
Cole: Żałośni magowie. Trzeba ich zmiażdżyć na Rubieżach Andorala albo zamorzyć głodem. Jedno i drugie równie dobre. Muszę pokazać światu, jak Poszukiwacze zwyciężają, jak przejmują władzę. Jak obalają Boską i triumfują w oczach Stwórcy.
Kasandra: Nie wiem, czy powinnam ci wierzyć.
Cole: Wierzysz przecież, że go zabiłem.

───────

Kasandra: Cole, czy masz jakiś dowód na to, czego według ciebie dopuścił się Wielki Poszukiwacz Lambert?
Cole: Byłem tam. Nie potrzebowałem dowodu.
Kasandra: Można go było postawić przed obliczem sprawiedliwości. Są przecież zasady...
Cole: Korzystał z nich, aby krzywdzić ludzi. Zawsze potrafił uzasadnić swą rację, nawet gdy zabił moją przyjaciółkę.
Kasandra: Miałeś przyjaciółkę?
Cole: Śliczną templariuszkę. Zginęła broniąc mnie i Rhysa. Później wydobrzała.
Kasandra: Wolę nie wiedzieć, co to znaczy.

───────

Kasandra: Myślałam nad tym, Cole, co powiedziałeś o Wielkim Poszukiwaczu. Jeśli to prawda, być może zasługiwał na śmierć. Choć to nie ty powinieneś był go zabić.
Cole: Dalej krzywdziłby ludzi.
Kasandra: To nie takie proste.
Cole: Dlaczego? Sprawił, że templariusze widzieli w magach potwory, naciskał ich, aż wszystko się zawaliło.
Kasandra: Sądziliśmy, że Lambert padł ofiarą zamachu. Jego śmierć podsyciła płomień rebelii, zginęło wielu ludzi.
Cole: Ale nie z jego ręki.
Kasandra: (Wzdycha.)

───────

Kasandra: Cole, zabiłeś Wielkiego Poszukiwacza Lamberta, aby nikogo już nie mógł skrzywdzić.
Cole: Tak. Dziękuję za pamięć. Ludzie czasem o mnie zapominają.
Kasandra: To dlatego udałeś się do Therinfal?
Cole: Większość brzmiała tak samo, ale ich przywódcy byli pokaleczeni, otępiali, chorzy od nowej pieśni. Chciałem, by nie pozwolili mi krzywdzić ludzi, tymczasem to ja musiałem ich powstrzymać. Chwileczkę. O coś pytałaś.
Kasandra: Może powinniśmy pomyśleć o czymś... przyjemniejszym.
Cole: O pomaganiu ludziom?
Kasandra: Tak. O czymś takim.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Cole: Strażnicy chcieli pomóc, lecz zamiast tego wyrządzili ludziom krzywdę. Ty byś ich odprawiła, Kasandro.
Kasandra: Myślę, że tak byłoby bezpieczniej, ale pewności mieć nie możemy.
Cole: Jeśli Inkwizycja przestanie pomagać, dokąd się udamy, aby uchronić przed sobą ludzi?
Kasandra: Straż upadła. Inkwizycja nie musi podzielić jej losu.
Cole: Strażnicy myśleli tak samo. Templariusze również.
Kasandra: Dlatego musimy być czujni.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Cole: Tarcza wyłapuje cios, ostrze spada na cel i tnie, wprawiając rękojeść broni w drżenie. Kolejny bandyta pada martwy. Skuteczne uderzenie, Lucjusz byłby dumny. Oczy bandyty spotykają się z moimi, gdy pada przerażony. Wielka strata.
Kasandra: Opuść mój umysł, Cole.
Cole: Nie musisz się tego wstydzić.
Kasandra: Nie wstydzę się. Ci bandyci zasługiwali na śmierć.
Cole: Nie o to chodzi. Wstydzisz się, że jesteś z tego dumna. Nie mogłaś pomóc bandytom. Są ludzie, którzy muszą umrzeć. To, że czujesz dumę ze swych umiejętności, nie oznacza, że jesteś okrutna.
Kasandra: Chyba powinnam ci podziękować.

───────

Cole: Zdarza ci się zdejmować zbroję i z nią rozmawiać?
Kasandra: Nie.
Cole: Może powiedziałaby ci coś miłego.

───────

Po ukończeniu zadania personalnego Posłuszny swej woli:

Kasandra: O co ci chodzi, Cole? Skąd te dziwne spojrzenia?
Cole: Ciastko z jagodami, lepkie w twoich palcach. Wyciągają się małe dłonie, gdy Antoni przełamuje swoje na pół. Ale gdy dotarłaś do kuchni, nic się już nie uchowało.
Kasandra: O, tak. Są pyszne, ale bardzo szybko znikają.

Jeśli Cole został w większym stopniu człowiekiem:

[do uzupełnienia]

Jeśli Cole został w większym stopniu duchem:

Cole: Przyniosę ci jedno. Kucharze mnie nie widzą.
Kasandra: To, że cię nie widzą, nie znaczy, że to nie kradzież.

───────

Cole: Twój łokieć go uradował.
Kasandra: Mój... O kim mówisz?
Cole: O uczniu kowala. Tym, który naprawił zbroję. Wstydził się spytać, czy jesteś zadowolona. Dostrzegł twój uśmiech, gdy sprawdzałaś nałokietnik. Napełnił go radością.
Kasandra: Chłopak dobrze się sprawił. Podziękuję mu, gdy wrócimy do Podniebnej Twierdzy.
Cole: Moje łokcie nikomu nie sprawiają radości.

───────

Cole: Ty nie lubisz umarłych, Kasandro.
Kasandra: To było pytanie? A co, powinnam ich lubić?
Cole: Umarli z mrocznego miasta. Obleczeni w płótna pachnące słonecznikami. Nienawidziłaś ich śpiewu.
Kasandra: Ach, Wielka Nekropolia. Tak, nie widziałam w tym sensu.
Cole: Może umarli lubią ten śpiew.
Kasandra: Wolę się nad tym nie zastanawiać.

───────

Cole: Twój wuj za tobą tęskni, Kasandro.
Kasandra: Dogrzebałeś się tego w mojej głowie, co?
Cole: Nie. Napisał do ciebie list. Na kartce był ból.
Kasandra: Ile razy mam ci powtarzać, żebyś nie grzebał w moich komnatach?

───────

Kasandra: Cole, jakiś czas temu znalazłam na poduszce medalik...
Cole: Należał do Antoniego.
Kasandra: Właściwie to należał do mojej babki, ale w środku był portret Antoniego. Myślałam, że go zgubiłam.
Cole: Bo tak było. Aby go odzyskać, musiałem pokonać szczura.
Kasandra: Dziękuję?
Cole: To nie był duży szczur.

───────

Cole: Kasandro, kim jest... Regalyan?
Kasandra: Kimś, kto nie powinien zaprzątać ci głowy.
Cole: Myślałaś o chwili, gdy...
Kasandra: A teraz myślę o czymś innym. Zgadniesz o czym?
Cole: Nie zmieściłby się tam mój kapelusz...

Kasandra i Dorian[]

Dorian: Muszę ci się przyznać, Kasandro, że nigdy nie słyszałem o tych „Poszukiwaczach Prawdy”.
Kasandra: Nic dziwnego. Przecież w Tevinterze ich nie ma.
Dorian: Ale kim są? Jakimiś supertemplariuszami? To jeden z tych południowych sekretów, takich jak należyta higiena?
Kasandra: Kiedyś trzymaliśmy się w cieniu. Nadzorowaliśmy zarówno templariuszy, jak i magów.
Dorian: Ta. Nieźle wam poszło.
Kasandra: Daruj sobie te komentarze. Rebelii magów nawet my nie byliśmy w stanie kontrolować.

───────

Dorian: Nawiasem mówiąc, Kasandro, doskonale wiem, że mnie okłamałaś.
Kasandra: Ja okłamałam ciebie?!
Dorian: Gdy powiedziałaś, że Poszukiwacze nie byli w stanie opanować rebelii magów. Dowiedziałem się, że wasze bractwo mogło jej zapobiec, zamiast tego jednak pchnęło templariuszy do wojny.
Kasandra: To właśnie dlatego opuściłam bractwo.
Dorian: Odruchowa obrona twoich dawnych towarzyszy? Jestem to w stanie zrozumieć.

───────

Kasandra: Dorianie, twoja wcześniejsza ocena Poszukiwaczy nie była sprawiedliwa.
Dorian: Czyżby? To nie oni odpowiadali za utrzymanie pokoju z magami?
Kasandra: Co ty byś powiedział, gdyby ktoś oceniał Tevinter wyłącznie na podstawie czynów części magistrów i handlarzy niewolników? Właśnie, uznajmy, że twoja ojczyzna nie ma nawet jednej zalety. Poszukiwacze zawiedli, bez wątpienia, lecz sytuacja była złożona i dobrze o tym wiesz.

───────

Dorian: Kasandro, jestem ci winien przeprosiny.
Kasandra: Przeprosiny? Za co?
Dorian: Za to, że oceniałem Poszukiwaczy. Powinienem był milczeć, biorąc pod uwagę, co sam czuję wobec Tevinteru.
Kasandra: To bardzo… nad wyraz przyzwoicie z twojej strony, Dorianie.
Dorian: Miło było cię podjudzać. Robią ci się takie małe zmarszczki między brwiami… O! Oto i one! Rozkoszne.
Kasandra: Rób tak dalej, to zobaczymy, czy nadal będziesz mieć o nich takie zdanie.

───────

Dorian: Nadal mnie nie lubisz, Kasandro? Choć upłynęło już tyle czasu?
Kasandra: Jakie to ma znaczenie? Różnimy się pod każdym względem.
Dorian: Nie każdym. Weźmy choćby moją rodzinę.
Kasandra: Twój ród właścicieli niewolników i magistrów Imperium.
Dorian: Koszmar, nieprawdaż? Zawsze powtarzałem: Na stos z tą ferajną i problem z głowy.
Kasandra: (Chichocze.) No tak. Taka opcja też istnieje.
Dorian: Wiedziałem, że znajdziemy wspólne zainteresowania.

───────

Kasandra: O co może chodzić Koryfeuszowi? Ty powinieneś wiedzieć, Dorianie.
Dorian: Niech zgadnę: bo też jestem Tevinterczykiem?
Kasandra: Cóż, masz lepszy wgląd w umysł Tevinterczyka niż ktokolwiek tu z obecnych.
Dorian: Kasandro, złotko, Koryfeusz pochodzi z Tevinteru, który od tysięcy lat już nie istnieje. Sprzedaje nostalgiczną wizje, która niewiele ma wspólnego z moim Tevinterem. Z Tevinterem jego zwolenników także.

───────

Kasandra: Naprawdę sądzisz, że Venatori nie wiedzą, co zrobi Koryfeusz?
Dorian: Część moich ziomków z przerażeniem patrzy na aktualny stan naszego kraju. Słyszą, jaki był kiedyś potężny i wspaniały, i myślą sobie: "Tak byłoby lepiej. Tak być musi". Nie dostrzegają, że Koryfeusz nie był obecny przy naszym upadku i nie wie, że nie dało się go uniknąć.
Kasandra: Czy można mu jakoś uświadomić prawdę?
Dorian: Mnie o to pytasz? On zapewne uważa, że sam jest prawdą.

───────

Jeśli Inkwizytor nawiąże romans z Kasandrą:

[do uzupełnienia]

───────

Jeśli Inkwizytor nawiąże romans z Dorianem:

[do uzupełnienia]

───────

Po ukończeniu osobistego zadania Doriana:

Kasandra: Domyślam się, Dorianie, że twój ojciec wrócił do Tevinteru?
Dorian: (Wzdycha.) Miejmy nadzieję.
Kasandra: Mój ojciec umarł, gdy byłam jeszcze dzieckiem. Ledwie go pamiętam.
Dorian: Nie powiem, że masz szczęście, bo to nie byłaby prawda, ale są dni, gdy…
Kasandra: Rozumiem. I bardzo ci współczuję.

───────

Dorian: Czy to prawda, Kasandro, że Rytuał Wyciszenia można odwrócić?
Kasandra: Prawda. I nie spytam, skąd się o tym dowiedziałeś.
Dorian: Na tchnienie Stwórcy. Gdyby policzyć Wyciszonych w samym Tevinterze...
Kasandra: Dziwię się, że w twojej ojczyźnie w ogóle się ten rytuał przeprowadza.
Dorian: To wyrok wydawany przez Magistrum. "Nadużycie magii" można interpretować na wiele wygodnych sposobów.
Kasandra: Proces odwrócenia rytuału jest skomplikowany i wymaga jeszcze badań, ale tak - będzie mieć kontrowersje tutaj i za granicą.

───────

Dorian: Mały ptaszek mi zdradził, Kasandro, że być może zasiądziesz na Słonecznym Tronie.
Kasandra: Zgaduję, że mężczyzna byłby dla ciebie bardziej odpowiedni.
Dorian: Widzę cię jako pierwszy krok ku ziszczeniu tej wizji.
Kasandra: Jeśli rzeczywiście do tego dojdzie, nie będzie ci tak do śmiechu.
Dorian: Nie powinnaś nawet tego rozważać. Pomyśl tylko, jak atrakcyjnym stałabyś się celem.
Kasandra: Nie chcę się teraz nad tym zastanawiać.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Po ukończeniu Oto jest otchłań:

Kasandra: Zastanawiam się, czy Arcydemona w ogóle da się zabić, skoro przeżył upadek w Bezdenną Rozpadlinę.
Dorian: To raczej dowód, że nie mamy do czynienia z Arcydemonem.
Kasandra: Jak to?
Dorian: Jeśli Szara Straż potrafi zrobić coś dobrze, to zabić Arcydemona. A ten nadal żyje. Myślę, że stworzył go Koryfeusz. Na cześć Dawnych Bogów albo na ich podobieństwo.

Jeśli zadanie Co duma uczyniła nie zostało ukończone:

[do uzupełnienia]

Jeśli zadanie Co duma uczyniła zostało ukończone:

Kasandra: Widzieliśmy, że Koryfeusz jest nieśmiertelny. Czy to znaczy, że obaj są tacy?
Dorian: Albo to, albo będziemy potrzebować dużo głębszej rozpadliny.

───────

Kasandra: Czemu tak na mnie patrzysz, Dorianie?
Dorian: Próbuję sobie wyobrazić, jak byś wyglądała w sukni.
Kasandra: Próżny trud. Skoro mój wuj nie dał rady mnie w żadną wcisnąć, to ty też nie zdołasz.

───────

Dorian: Wiesz, Kasandro? Byłem kiedyś z rodziną w Nevarze.
Kasandra: I bez wątpienia poznałeś ją lepiej niż ja.
Dorian: Byłem młody i pragnąłem tylko odwiedzić jakąś nekropolię. Za wszelką cenę.
Kasandra: Są mroczne i pełne nieumarłych. A na myśl o tym zatęchłym smrodzie nadal zbiera mi się na wymioty.
Dorian: Ach. Marzenie z dzieciństwa legło w gruzach.

───────

Dorian: Powiedz: Czy nevarskie miasta umarłych naprawdę pełne są nieumarłych?
Kasandra: Oczywiście. Mortalitasi wabią duchy, by te brały w posiadanie spoczywające tam ciała.
Dorian: I co dalej? Pozwalają im... chodzić gdzie dusza zapragnie?
Kasandra: Tylko w opuszczonych miejscach. Reszta, jak przypuszczam, pozostaje zamknięta w grobowcach.
Dorian: Na zawsze? Prawie mi ich żal.
Kasandra: Po jakimś czasie jęki zaczynają działać na nerwy, możesz mi wierzyć.

───────

Dorian: Kasandro, jak chcesz zostać zapamiętana? Dzielna, seksowna rebeliantka, walcząca ze status quo?
Kasandra: Nie mam wpływu na to, jak zostanę zapamiętana.
Dorian: Uniesiony wysoko miecz, błękitna, powiewająca na wietrze apaszka i wschód słońca za plecami?
Kasandra: Błękitna apaszka? Coś takiego miałabym na siebie włożyć?
Dorian: Mówimy o obrazie. No już, pomóż mi. Będzie fantastyczny.

───────

Dorian: Czy gdybyś nadal była Poszukiwaczką, zaciągnęłabyś mnie do jednego z waszych Kręgów?
Kasandra: Nie jestem już Poszukiwaczką.
Dorian: Ale byś to zrobiła, mimo że jestem tak niewiarygodnie czarujący?
Kasandra: Tak. Z pewnością bym cię tam zaciągnęła. Bezdyskusyjnie.

───────

Kasandra: Dorianie, doszły nas słuchy o dziwnych zwyczajach templariuszy z Imperium.
Dorian: Wszystko prawda.
Kasandra: Nie powiedziałam ci nawet, co słyszałam.
Dorian: Nieważne. Wszystkie są prawdziwe. Szczególnie te o winogronach i piórkach.
Kasandra: Och. Właśnie do tego zmierzałam…

───────

[do uzupełnienia]

───────

Dorian: Powiedz mi, Kasandro: czy rodzina próbowała cię swatać?
Kasandra: Wujek próbował, przysyłał tabuny kandydatów — aż jednemu złamałam rękę. Po tym było ich mniej.
Dorian: Przyznaję, tego nie próbowałem.
Kasandra: To był wypadek. Cóż… prawie.

───────

Dorian: Kasandro, moja matka zna pewnego Pentaghasta. Może o nim słyszałaś.
Kasandra: Pentaghastowie to wielki klan, Dorianie. Nie mogę znać ich wszystkich, nawet bym nie chciała.
Dorian: Wyjątkowo otyły mężczyzna. Trzy podbródki, cztery posiadłości, pięć sposobów, aby cię sprzedać, jak mawiała matka.
Kasandra: Och, tego akurat znam. Kuzyn Loren z wędrującymi rączkami.

Kasandra i Sera[]

Sera: Znowu się szczerzysz. Jak podczas wcześniejszej walki. Co cię tak bawi?
Kasandra: Wystarczył najprostszy czar, żebyś zbladła jak ściana. Gorsze odpierałam na szkoleniu.
Sera: Wybacz, że boję się tego, przed czym ostrzegano mnie całe życie - jak większość, która nie jest Poszukiwaczami.
Kasandra: Przepraszam. Mogłabym pomóc, jeśli chcesz.
Sera: Pfft! Nie, mam co innego do roboty. Możesz pomóc, stając przede mną.
Kasandra: To mogę zrobić.

───────

Sera: Wiesz co? Nie powinnaś żartować z ludzi, którzy boją się magii, tylko dlatego, że możesz ich przestraszyć.
Kasandra: Rozumiem, że masz mnie za przerażającą.
Sera: Nie, nago jesteś niczego sobie. Ale w zbroi i wściekła? Jak myślisz, kogo widzą ludzie?
Kasandra: Poszukiwaczkę broniącą słusznej sprawy.
Sera: Oto, czego nauczyła mnie ulica: „Aaa, magowie! Aaa, templariusze! Aaa, Tevinterczycy! Aaa, jeść!”. Gdy jesteś mała, wszystko jest „Aaa!”.

───────

Kasandra: Sero, przepraszam.
Sera: Że co proszę?
Kasandra: Pochodzę ze szlacheckiej rodziny, byłam szkolona na Poszukiwaczkę od szóstego roku życia. Kroczyłam z Boską. Nigdy nie zastanawiałam się, jak wyglądam dla zwykłych ludzi. Rzeczywiście muszę zdawać się przerażająca.
Sera: Nie, jesteś w porządku. Ale daruj sobie to o „zwykłych ludziach”. Wychodzisz przez to trochę na buraka.

───────

Sera: Jaka ona była? To znaczy Boska. Była tak ładna jak jej talerze?
Kasandra: Ładna jak jej co?
Sera: Talerze, te z jej portretem. Sprzedawano je w sklepach w Val Royeaux. Dużo ich wisi na ścianach. Kosztują krocie, a nawet jeść z nich nie można. No, częściowo można. Ale ta żółto-brązowa farba jest trująca. Nie można było kłaść purée na jej oczach.
Kasandra: Umieszczają portrety Przenajświętszej na talerzach?!

───────

Sera: Już dobrze, Kasandro? Możesz mi powiedzieć, jaka ona była?
Kasandra: Kto? Ach. Boska? Tak, przepraszam. Nie przywykłam do... do tak nieortodoksyjnego okazywania wiary. Przenajświętsza była wizjonerką. Służyłam jako jej Prawa Ręka i robiłabym to, dopóki by mnie potrzebowała.
Sera: Ale nie znałaś jej?
Kasandra: Właśnie powiedziałam, że byłam jej Prawą Ręką.
Sera: Dobra, nieważne. Zapytam Lelianę. Widać, że te dwie coś łączyło. Ból jak po stracie kogoś z rodziny.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Sera: Co sądzisz o tym całym bajzlu i demonach w świątyni, Kasandro?
Kasandra: Wierzę, że Inkwizytor/ka zrobił/a, co uznał/a za najlepsze.
Sera: Naprawdę? Pani Szkolona-od-urodzenia nie ma żadnego problemu ze świątynią pod wezwaniem „Chrzanić Zakon”?
Kasandra: Nie mówiłam, że nie mam problemu. Mówiłam, że wierzę.

───────

Sera: Przestań to we mnie wbijać!
Kasandra: O czym ty mówisz? Moja broń nawet nie jest w pobliżu...
Sera: Spojrzenie. To litościwe, łzawe spojrzenie. Czemu je we mnie wbijasz?

Jeśli Sera była w Pustce:

[do uzupełnienia]

Jeśli Sera nie była w Pustce:

Kasandra: Wiem, że zaniepokoiło cię to, co stało się w fortecy Adamant. Jeśli będziesz chciała porozmawiać...
Sera: Inkwizytor/ka wrócił/a. Tylko to się liczy. Może to ty ciągle drżysz. Wszyscy muszą po prostu przestać o tym myśleć i poczuć się lepiej.
Kasandra: Masz rację. Od razu mi lepiej.

───────

Sera: Hej, Kasandro! Naprawdę tak się nazywasz czy tylko ich nabierałaś?
Kasandra: Nabierałam kogo?
Sera: W Pałacu Zimowym. Nabierałaś ich, czy naprawdę nazywasz się Kasandra Alergia Porta Fillomagia Pentaghast?
Kasandra: Naprawdę się tak nazywam. Moja rodzina jest równie pretensjonalna co wielka.
Sera: (Śmieje się.) Jak zapamiętujesz te wszystkie imiona?
Kasandra: Mam je wyszyte na wszystkich ubraniach.

Jeśli Inkwizytor nie ma romansu z Kasandrą:

Sera: (Śmieje się.) Niemożliwe, żeby zmieściły się na twoich gaciach!
Kasandra: (Śmieje się.)

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Sero, rozmawiałam ostatnio z Dagną – czy brałaś któreś z jej narzędzi?
Sera: Tylko to, które usuwa te przykręcone cosie. Miałam odłożyć. Odłożę.
Kasandra: Po co w ogóle je zabierałaś?
Sera: Potrzebowałam do zawiasów.
Kasandra: Jakich zawiasów?
Sera: Tych przy drzwiach? Nie bój się – nie twoich.
Kasandra: To pocieszające.

───────

Sera: Kasandro, przywaliłaś kiedyś niedźwiedziowi?
Kasandra: Co? Nie! Czemu miałabym?
Sera: No to po co ci on? Trening, znaczy się. Jesteś twardsza niż żołnierze Cullena. Musi być jakiś powód.
Kasandra: Jestem Poszukiwaczką, służącą Boskiej. Walczę o prawdę.
Sera: No już dobrze. Po prostu wydaje się, że jakbyś chciała, to mogłabyś przywalić niedźwiedziowi.

───────

Kasandra: Sero, dlaczego zakładasz, że użyłabym mojego szkolenia, żeby bić zwierzęta?
Sera: Co, chodzi o "bicie niedźwiedzia"? Nie wiem, uznałam, że chciałabyś sprawdzić, czy potrafisz? No, bo ja czasami strzelam, żeby sprawdzić, czy w coś trafię. Andrasta zabroniła korzystać z umiejętności dla zabawy? Znaczy się, dla własnej zabawy. Dla niedźwiedzia mniej. Masz niezły zasięg.
Kasandra: Nie. Nie, Andrasta nie wspomniała, że nie należy bić niedźwiedzi.
Sera: Sama widzisz. Na co czekasz?

───────

Kasandra: Sero, jak udało ci się przeżyć?
Sera: O co ci chodzi?
Kasandra: Od dzieciństwa szkolili mnie najwięksi fechmistrze naszej ery. Ciebie osierocono, przeżyłaś na ulicach dzięki sprytowi i strzałom. Obu masz niedostatki.
Sera: Phi, widać, że pochodzisz ze szlachty. Daj sobie spokój. Nie jestem nawet bliska dna, na jakim żyją prawdziwi ludzie.

───────

Sera: Kasandro, skoro szkolono cię od młodości, jak długo byłaś we włochatym oku Andrasty?
Kasandra: Czym Andrasty?
Sera: Ci z mieczami z włochatym okiem. No wiesz: "Puk, puk, Inkwizycja, włochate oko Andrasty pyta, co porabiasz?"
Kasandra: Oko jest spowite ogniem. Światłem Stwórcy i płomieniami poświęcenia Andrasty.
Sera: No to potrzebujecie lepszych malarzy. Ja myślałam, że była ognistoruda.
Kasandra: Bo była.
Sera: No to wszystko jasne.
Kasandra: Nie. Nie będziemy o tym mówić.

───────

Sera: Nie wykorzystałaś wszystkich prób.
Kasandra: Daję za wygraną. Nawet mnie ta zabawa nie interesuje.
Sera: Dajesz ciała... może skrzyżuj nogi i zgaduj?
Kasandra: Daję za wygraną. Znaczy rezygnuję.
Sera: Też mi z ciebie „Poszukiwaczka”.

───────

Sera: No dawaj. Zgadnij jeszcze raz!
Kasandra: Dobrze. W Thedas.
Sera: To musi być miejsce, ale nie każde miejsce.
Kasandra: Może gdybyś zdradziła mi zasady?
Sera: Jakie zasady? Każdy umie zgadywać. Poza tobą.
Kasandra: (Wzdycha.)

───────

Kasandra: Oto kolejna odpowiedź, Sero: Ansburg.
Sera: Hm, nieźle. Powinno brzmieć bardziej… południowo.
Kasandra: No dobrze. Wysokoże.
Sera: Nie jesteś w tym zbyt dobra.
Kasandra: Nie znam aż tak dobrze Fereldenu.
Sera: Po prostu zgaduj. Zabawne miejsce.

───────

Kasandra: Kolejna próba, Sero: urodziłaś się w Denerim?
Sera: Co? Nie. Ty to próbujesz zgadnąć?
Kasandra: Od tego pytania zaczęło się to wszystko!
Sera: To było twoje pytanie. Ja tylko myślałam, że coś na mapie rymuje się z "dupa". Poza tym nie wiem i mało mnie obchodzi, gdzie się urodziłam.
Kasandra: (Wzdycha, odchrząkuje.) No to dupa.
Sera: O, to dla mnie? (Śmieje się.)

───────

Sera: To gdzie ty się urodziłaś, Kasandro?
Kasandra: Nie chcesz zgadywać?
Sera: Dobra. Na górce najmiększego złota, a kapłani w wielkich kapeluszach poklepywały cię po pupci i grały fanfary?
Kasandra: Co to w ogóle... Urodziłam się na wozie w połowie drogi między Cumberland i Val Chevin.
Sera: Twarda z ciebie sztuka. Na podłodze?
Kasandra: Tak twierdzi mój brat. Nie taki luksus, jak to sobie pewnie wyobrażałaś.

───────

Sera: Trzy jaja, kanarka i mokry herbatnik!
Kasandra: Mamy wiedzieć, co to znaczy?
Sera: Żart, który ci opowiadałam i nie mogłam sobie przypomnieć końcówki? No więc facet mówi: „Trzy jaja, kanarka i mokry herbatnik”. (Chichocze.) Niezły, co nie?
Kasandra: Jeśli nie trochę bluźnierczy.
Sera: Pfft, jest zabawny.

───────

Sera: Przypomnij, jak brzmi stare motto Inkwizycji?
Kasandra: Nie będę powtarzać, Sero.
Sera: No powiedz...
Kasandra: (Wzdycha.) „W mrok, bez lęku”.
Sera: Czekoladę sprzedają z łęku. (Śmieje się.)
Kasandra: Stwórco, miej litość.
Sera: Po prostu nienawidzisz czekolady.

───────

Kasandra: Sero, zauważyłam, że zniknęła jedna z moich książek.
Sera: Może zapytaj Dziwoląga. Ciągle wszystkiego dotyka.

───────

Sera: Czyli spędziłaś mnóstwo czasu przy martwych? Zwłokach?
Kasandra: My, Nevarczycy, oddajemy szacunek zmarłym w rodzinnych kryptach.
Sera: Oddajecie szacunek? Znaczy układacie ich w pozy, ubieracie i takie tam?
Kasandra: Nie tak, jak to przedstawiasz.
Sera: Jak wielki domek lalek z trupami. A domki dla lalek są wystarczająco dziwne.
Kasandra: (Wzdycha.) No, to teraz wiesz.

───────

Sera: Róża! Nie, czekaj! Jajo drozda!
Kasandra: Czy to kolejna gra?
Sera: Próbuję zgadnąć kolor twoich gatek.
Kasandra: Ja nie noszę "gatek".
Sera: Pfft! Czy wszyscy to słyszeli? (Śmieje się.)

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Sero, czy ty wierzysz w Stwórcę?
Sera: Tak? Część trochę pokręcili, ale... czekaj, a co?
Kasandra: Tak tylko pomyślałam, że to, jak żyłaś...
Sera: Co, nie pasuje, bo nigdy nie dołączyłam do jakiegoś świętego cosia?
Kasandra: Przecież jesteś złodziejem.
Sera: Ja odbieram. A ty zabijasz ludzi.
Kasandra: Prawda, ale... tylko tych, których muszę.
Sera: Tych, którzy zasługują? Racja, bardzo się różnimy.

Kasandra i Solas[]

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Solas: Poszukiwaczko, twoja Inkwizycja rośnie.
Kasandra: To nigdy nie była moja Inkwizycja, Solasie.
Solas: Wykonałaś czarną, niewdzięczną pracę i wprawiłaś koła w ruch. Nie czujesz żalu, że musisz przekazać tę władzę komuś innemu?

Jeśli Inkwizytor i Kasandra nie darzą się sympatią:

Kasandra: [do uzupełnienia]

Jeśli Inkwizytor i Cassandra darzą się sympatią:

Kasandra: Wykonałam swoje zadanie, ale władza, o której mówisz, nigdy nie należała się mnie. Znam siebie i nie jestem przywódczynią, której potrzebujemy. Dlatego nie żałuję.

Solas: Znów mnie zaskakujesz, Poszukiwaczko.
Kasandra: Musisz mieć o mnie bardzo złą opinię, skoro tak często cię zaskakuję.
Solas: Nie złą, tylko realistyczną. Bardzo niewielu, nawet honorowych, oddaje zdobytą władzę.

───────

Jeśli zadanie Bohaterowie słusznej sprawy zostało ukończone i Templariusze zostali sojusznikami:

Kasandra: Sprzymierzenie się z Inkwizycją prawdopodobnie da templariuszom znacznie więcej władzy.
Solas: Tak, to bardzo prawdopodobne.
Kasandra: Czy to cię martwi?
Solas: Gdybym miał zostać spętany, już byś to zrobiła. Jestem atutem, jeśli nie przyjacielem. Mogę nie zgadzać się z decyzjami Inkwizycji, ale takie zmartwienia bledną w obliczu tego, co nam zagraża. Nieważne, kto za to odpowiada, konflikt między templariuszami i magami pomógł Koryfeuszowi dojść do władzy. Nie możemy sobie pozwolić, by polityczne spory odciągnęły nas od obowiązku.
Kasandra: Zgadzam się. Kiedy to się skończy, obiecuję, że to, co zrobiłeś, nie zostanie zapomniane.
Solas: Dziękuję, Poszukiwaczko. Chyba.

───────

Po ukończeniu zadania Obietnica zniszczenia:

Solas: Jak przyjąłeś wieści na temat swoich Poszukiwaczy, Kasandro?
Kasandra: A jak się spodziewasz? Poświęciłam zakonowi większość życia. Tak wiele zrobiłam w ich imieniu, sądząc, że czynię dobro.
Solas: Teraz, kiedy wiesz, że są znieprawieni, musisz określić, którą cząstkę siebie odrzucić, a którą zachować.
Kasandra: Rozumiem, że udzielisz mi rady?
Solas: Nie śmiałbym. Podczas naszych podróży zaimponowała mi twoja szczerość... i twoja wiara. To trudna droga, Poszukiwaczko, ale jeśli ktoś może kroczyć nią z honorem, to ty.

───────

Po ukończeniu zadania Obietnica zniszczenia:

Kasandra: Zauważyłam, Solasie, że nie zaskoczyło cię to, co odkryłam na temat Poszukiwaczy.
Solas: Nie. Są tylko organizacją.
Kasandra: Uważasz, że organizacje są z gruntu złe?
Solas: Z czasem takie się stają, tak. Aby przeżyć, organizacja musi poświęcać środki na swoje utrzymanie. Te środki nieuchronnie kumulują się, aż pierwotny cel, nieważne jak czysty, całkiem zanika.
Kasandra: Mówisz o Poszukiwaczach jak o bezmyślnych bestiach.
Solas: Bestia, nieważne jak bezmyślna, w końcu umiera i ustępuje miejsca następcy. Ale organizacja jest wieczna. Zawsze istnieć będą nieprawi, wykorzystujący władzę do własnych celów... A prawi zawsze będą wykorzystywać ją, by walczyć z nieprawymi.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Solas: Zdajesz się zatroskana, Poszukiwaczko. Nadal gnębią cię myśli o twoim zakonie?
Kasandra: Przypomina mi się, co powiedziano mi podczas mojego Czuwania. Powiedzieli, że moje zdolności są darem od Stwórcy, nagrodą za wiarę i oddanie. Ale to był podstęp, prawda? Rytuał nieróżniący się od Katorgi, zwykła magia...
Solas: Czy wiesz, jak rzadkie są duchy wiary? Jak ciężko przyciągnąć je do tego świata? Powinnaś być dumna, że osiągnęłaś coś tak niezwykłego, a nie wstydzić się, że nie było tak, jak myślałaś.
Kasandra: Dziękuję, Solasie. To... to mi naprawdę pomogło.
Solas: Wiara przynosi ci chlubę, Kasandro. Oby twój Stwórca był jej godny.

───────

Po ukończeniu zadania Obietnica zniszczenia:

Kasandra: Solasie, zakładam, że wiesz o możliwości odwrócenia Rytuału Wyciszenia.
Solas: Tak, słyszałem, czego się dowiedziałaś.
Kasandra: Znam tylko jednego tak wyleczonego maga i… i nie panował nad własnymi emocjami. Był zrozpaczony. Czy myślisz, że to by minęło? Jeśli wyciszeni zostają uleczeni tylko po to, by tak skończyć…
Solas: Stanowiliby zagrożenie dla siebie i pozostałych, tak. Ciężko stwierdzić. Podczas Czuwania zostałaś Wyciszona, lecz tylko na chwilę. Oni cierpieli znacznie dłużej. To jak zapanowanie nad mięśniami, które zaniknęły od bezczynności. Z czasem można, ale nim to się stanie…
Kasandra: Możliwe, że to ryzyko, które mamy w obowiązku podjąć.
Solas: Będą wdzięczni… nawet ci, którzy nie przeżyją.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Po ukończeniu Oto jest otchłań:

Kasandra: Nie masz wysokiego mniemania o Szarej Straży, Solasie.
Solas: To głupcy, a ingerencja Koryfeusza jedynie to potwierdziła.
Kasandra: Nie jestem ślepa na ich wady, ale Hawke i Inkwizytor/ka żyją dzięki...
Solas: Czyny Strouda/Alistaira/Loghaina świadczą o ledwie jednym człowieku. Upór Strażników na manipulowanie siłami, których nie pojmują... to świadczy o ich bractwie.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Solasie, jak sądzisz, czym naprawdę jest Koryfeusz?
Solas: Pomiotem, jak się zdaje.
Kasandra: Ale co z kulą, którą dzierży, i smokiem, któremu rozkazuje? To nie jest zwykły pomiot.
Solas: Jego prawdziwa przewaga to czerwone lyrium. Jest skażone przez Plagę, jak i Koryfeusz, dlatego w dwójnasób czerpie on z jego mocy. Czymkolwiek był wcześniej, to czyni go teraz niebezpiecznym.

───────

Po ukończeniu Oto jest otchłań:

Kasandra: Solasie, smok któremu rozkazuje Koryfeusz – czy to naprawdę może być Arcydemon?
Solas: Można założyć, że gdyby tak było, mielibyśmy do czynienia z Plagą.
Kasandra: Czym zatem jest? Splugawionym smokiem, kolejnym pomiotem?
Solas: Jest połączony z Koryfeuszem. Ich związek wykracza poza zwykłą kontrolę – to więź.
Kasandra: Zastanawiające, czy tylko tym są Arcydemony: pupilami nieistniejących już istot.
Solas: Nie posuwałbym się aż tak daleko. Ten smok jest imitacją zrodzoną z istoty aspirującej do miana wielkiej, niczym więcej.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Twierdzisz, że widziałeś przeszłość w Pustce, Solasie – a raczej jej wspomnienia. Ale Pustka wypacza rzeczywistość. Z pewnością nie przedstawia prawdziwie tego, co się zdarzyło.
Solas: Czy twoje wspomnienia są inne? Prawda jest pojęciem względnym, zależnym od punktu widzenia.

───────

Solas: Dobrze mieć cię przy sobie podczas naszych podróży, Poszukiwaczko.
Kasandra: Rzadko mówisz mi po imieniu, Solasie? Dlaczego?
Solas: Z uprzejmości może?
Kasandra: Uprzejmość nie powstrzymała cię w innych sytuacjach.
Solas: Mówię to, co uważam za prawdę, nawet jeśli uraża to tych, którzy wolą kłamstwo. Ale w tym, kim jesteś, nie ma kłamstwa. Twoja pozycja jest zaszczytna i w pełni zasłużona.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Zastanawiam się, skąd wiedziałeś, żeby się z nami skontaktować, Solasie? Otworzył się Wyłom, nie było wiele czasu do działania i namysłu... a ty już tam byłeś.
Solas: Przyszedłem zobaczyć Wyłom na własne oczy. Nie wiedziałem, że tam będziecie.
Kasandra: Więc musiałeś być w pobliżu.
Solas: Byłem. Przyszedłem usłyszeć o konklawie, ale nie chciałem się zbliżać.
Kasandra: Hm. Zatem mieliśmy szczęście.

───────

Solas: Czy wierzysz, że konklawe przywróciłoby pokój, Kasandro?
Kasandra: Miałam nadzieję jak my wszyscy.
Solas: Templariusze poszli na wojnę, by zmusić magów do powrotu do Kręgów, na co magowie nigdy by nie przystali. Jakie rozwiązanie zaproponowałaby Boska Justynia, skoro wszyscy odrzucali kompromis?
Kasandra: Wojna do niczego nie prowadziła. To, że obie strony przybyły, świadczyło, że zdawały sobie z tego sprawę.
Solas: Albo wierzyły, że druga strona się ugnie.
Kasandra: Już nigdy się tego nie dowiemy.

───────

Solas: Twoje zdolności są niezwykłe, Poszukiwaczko. To fascynujące, jak ty i templariusze blokujecie magię.
Kasandra: Spotkałeś już wcześniej templariuszy?
Solas: Tylko z dala. W końcu jestem apostatą.
Kasandra: I ani razu cię nie przyłapali?
Solas: Jestem bardzo ostrożnym apostatą.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

Kasandra i Varrik[]

Kasandra: Varriku, zapewne słyszałeś o księciu Sebastianie.
Varrik: Wiem, że najechał Kirkwall. Za to też obarczysz mnie winą?
Kasandra: Nie chciałam.
Varrik: Nie chciałaś mi przypominać, jak trudne warunki panują w Kirkwall? I dlatego postanowiłaś o tym pogadać?
Kasandra: Sądziła, że cię to interesuje. W końcu to twój dom.
Varrik: Jasne, że mnie interesuje! Nie musisz szturchać mnie kijem, by się o tym przekonać.

───────

Kasandra: Podobno odbudowa Kirkwall posuwa się do przodu.
Varrik: Ja słyszałem, że sytuacja jest ciężka.
Kasandra: Nie chciałam...
Varrik: Nie chciałaś mi przypominać, jak trudne warunki panują w Kirkwall? I dlatego postanowiłaś o tym pogadać?
Kasandra: Mówiłam o odbudowie!
Varrik: Mówiłaś o budynkach, których naprawa i tak potrwa całe lata. Z ludźmi będzie dużo trudniej.

───────

Kasandra: Varriku, kontaktowałeś się z którymś ze swoich współpracowników z Kirkwall?
Varrik: Musisz pytać? Czyli nie czytasz moich listów?
Kasandra: Nie jesteś już moim więźniem, choć lubisz się zachowywać, jakbyś nadal nim był.
Varrik: A ty nadal mnie o wszystko podejrzewasz.
Kasandra: Do pewnego stopnia ci współczuję, szczególnie biorąc pod uwagę niedawne wydarzenia.
Varrik: Ależ Poszukiwaczko, nigdy nie oskarżyłbym cię o to, że komukolwiek współczujesz! Przy okazji. Może ta koncepcja jest ci obca, ale moich "współpracowników" nazywam zwykle "przyjaciółmi".
Kasandra: (Wzdycha.)

───────

Varrik: Wiesz co, Poszukiwaczko? Jak na kogoś z twoim taktem i charyzmą, udało ci się zgromadzić całkiem niezłą Inkwizycję. Nie mam podstaw, by sądzić inaczej, więc założę, że nie wszystkich ściągnęłaś tu siłą.
Kasandra: Jak miło z twej strony.
Varrik: No bo nigdy nic nie wiadomo. Mogłaś przecież porwać Żabotkę, a ona jest zbyt dobrze wychowana, by cokolwiek powiedzieć.
Kasandra: Józefinę zwerbowała Leliana. Są… przyjaciółkami.
Varrik: Zatem istnieje racjonalne wytłumaczenie. A już myślałem, że jesteś bardziej skomplikowana.

───────

Varrik: To zrozumiałem, że na początku istnienia Inkwizycji werbunkiem zajmowała się Leliana. W końcu nie każdego da się skłonić do współpracy przez zastraszenie.
Kasandra: Komendanta Cullena zwerbowałam ja.
Varrik: A to szczęściarz.
Kasandra: On nie skarżył się na moje maniery.
Varrik: Jego ostatnia szefowa była skończoną wariatką, która zmieniła się w posąg. To niezbyt wysoka poprzeczka.

───────

Kasandra: Varriku, przepraszam za wcześniej. Z tym stołem.
Varrik: Że co? Nie dosłyszałem, Poszukiwaczko.
Kasandra: Przepraszam.
Varrik: Zaznaczę to w kalendarzu: „Kasandra coś poczuła!”.
Kasandra: Z tymi przeprosinami trochę przesadziłam.

───────

Kasandra: Varriku, czy Hawke składa autografy na książkach?
Varrik: Czemu pytasz? Przecież twój egzemplarz Opowieści o Bohaterce ma na okładce wielką dziurę.
Kasandra: Tak, ale obok niej mógłby się też znaleźć podpis Hawke.

───────

Kasandra: Hawke jest wyższy/a niż myślałam.
Varrik: To pierwsze, co mu/jej powiedziałaś, prawda?
Kasandra: Wcale nie pierwsze...
Varrik: Kiedy następnym razem każesz mi opowiadać jakąś historię pod groźbą noża, postaram się, by jej bohater wydał ci się wyższy.

───────

(Po ukończeniu zadania Wstydliwa lektura)

Varrik: Serio? Tarczą i mieczem? Skąd tę serię wytrzasnęłaś? Znalazłaś wśród śmieci gdzieś w Kurzowisku?
Kasandra: To były badania! Chciałam dowiedzieć się czegoś więcej o Bohaterze/Bohaterce.
Varrik: Przecież napisałem o nim/niej książkę. Może ją pamiętasz. To ta, którą przebiłaś nożem.
Kasandra: Czytałam ją raz czy dwa razy.

───────

Varrik: No nie! Wybrałaś zdecydowanie najgorszą z moich książek. Czemu nie Kryminalne zagadki Górnego Miasta?
Kasandra: Dosyć mam własnych kryminałów i zagadek.
Varrik: I w wolnym czasie nie masz ochoty rozwiązywać kolejnych?
Kasandra: Prawda jest taka, że w 3 rozdziale zabiłeś moją ulubioną postać, więc cisnęłam książką o ścianę.
Varrik: Ach, pani krytyk. Wszystko jasne.

───────

Kasandra: Varriku, jak mogłeś pozwolić, by panią kapitan wrobiono w morderstwo?
Varrik: Cóż, przez całe trzy rozdziały się do tego szykowałem.
Kasandra: Ale ona na to nie zasługiwała! Wystarczająco dużo kazałeś jej znosić!
Varrik: Jeśli kochasz jakąś postać, to sprawiasz jej ból, zsyłasz cierpienia i rujnujesz życie. Może nawet przerywasz je bohaterską śmiercią.
Kasandra: To bez sensu.
Varrik: Mówisz mi o tym, bo ci na niej zależy. Gdyby miło spędziła popołudnie i ucięła sobie drzemkę, przestałabyś czytać.

───────

Kasandra: Dlaczego zdecydowałeś się pisać o Hawke? Reszta twoich książek to czysta fikcja.
Varrik: Ktoś musiał powiedzieć prawdę o Bohaterze/Bohaterce.
Kasandra: Mimo to twoja książka jest pełna kłamstw.
Varrik: Ale prawdziwych. To ważne.

───────

Kasandra: Dlaczego druga część Kryminalnych zagadek Górnego Miasta jest zupełnie inna od pierwszej?
Varrik: Bo nie ja ją napisałem. Szlag, ty za tę książkę zapłaciłaś? Pewnego dnia dorwę kurzalca, który spłodził tę szmirę i poznam go z moją redaktorką.
Kasandra: Mówiąc o redaktorce, masz na myśli swoją kuszę?
Varrik: Nie, moją prawdziwą redaktorkę. Najlepszą w branży. Trzęsie połową Koterii w Kirkwall. Ma obsesję na punkcie gramatyki. Raz zabiła faceta z powodu zwykłego średnika. Bez jej udziału niczego nie oddaję do druku.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Jeśli Hawke przeżył/a Oto jest otchłań:

Kasandra: Jestem trochę zaskoczona, Varriku, że nie ruszyłeś śladem Hawke do Weisshaupt.
Varrik: Mamy dużo do zrobienia, Poszukiwaczko. Spotkamy się, gdy będzie po wszystkim.

Jeśli Hawke nawiązał/a romans z Fenrisem:

Kasandra: A co z Fenrisem? Czy on też…?
Varrik: O, na pewno – gdy tylko otrzyma mój list i skończy nad nim dumać.

Jeśli Bethany przeżyła:

Kasandra: A siostra Hawke? Żyje, prawda?

Jeśli Bethany została czarodziejką z Kręgu:

Varrik: Oby. Słoneczko dołączy, gdy tylko się dowie. To pewne. Hawke pewnie wolałaby, że byśmy trzymali się z dala. Bezpieczni. Ale to nie może trwać wiecznie.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Po dołączeniu Morrigan do Inkwizycji, jeśli Merrill zniszczyła eluvian:

Varrik: Poszukiwaczko, pamiętasz może, że moja przyjaciółka miała eluviana. Nie skończyło się to dobrze. Naprawdę pozwolisz, by eluvian znalazł się w Podniebnej Twierdzy?
Kasandra: Mówisz, jakbym mogła tego zakazać. Nie znałam twojej przyjaciółki i nie widziałam jej eluvianu. Zwróć się z tym do lady Morrigan.
Varrik: Hmm, nie skorzystam.

───────

Kasandra: Varriku, wiesz, że jestem kandydatką do Słonecznego Tronu?
Varrik: Słyszałem o tym.
Kasandra: I nie będzie żadnego kpiącego komentarza?
Varrik: Słucham?
Kasandra: Nie tęsknię za twoimi drwinami, ale ich brak jest wymowny.
Varrik: Przeraża mnie myśl o tobie jako Boskiej. Mam nadzieję, że zniknie, jeśli będę ją ignorować.

───────

Po ukończeniu zadania Niech to szlag:

Kasandra: Mam rozumieć, że twoja Bianka jest zamężna?
Varrik: Och, czyli jesteśmy już na tym etapie, gdy plotkuje się o sprawach sercowych?
Kasandra: Varriku, to było proste pytanie.
Varrik: Nie było w nim nic prostego.

───────

Varrik: Wspomniałaś Biankę, Poszukiwaczko. Czy to znaczy, że ja mogę wypytywać o twoje podboje?
Kasandra: Ja... nie mam żadnych podbojów.
Varrik: A flirty? Romanse? Miłosne przygody?
Kasandra: Nie.

Jeśli Inkwizytor nawiązał romans z Kasandrą:

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Varrik: Słuchaj, Poszukiwaczko, nie chciałem zmuszać cię do opowiadania o twoim przyjacielu magu.
Kasandra: Wiem. A ja nie chciałam naciskać cię w sprawie Bianki. Gdybym chciała, od razu byś wiedział. Byłoby dużo krzyku i zadźganych książek.
Varrik: (Chichocze.) Dobrze, zapamiętam.

───────

Kasandra: Nadal nie rozumiem, jak smoki mogą wygrać takie rozdanie.
Varrik: Może powinnaś zacząć od gry w pasterską szóstkę?
Kasandra: W to chyba grają dzieci?
Varrik: Ta.

───────

Kasandra: Varriku, czy ty sobie to wszystko zapisujesz?
Varrik: O co konkretnie ci chodzi, Poszukiwaczko?
Kasandra: O Inkwizycję! Chyba nie planujesz napisać o nas książki?
Varrik: Nie rób sobie nadziei. Aż tak ciekawym tematem nie jesteś.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Varriku, w Opowieści o Bohaterce niewiele jest na twój temat.
Varrik: Nie chcę zanudzać czytelników.
Kasandra: Chyba raczej nie chcesz siebie obciążać.
Varrik: W sumie to żadna różnica.

───────

Kasandra: Mam cię na oku, Varriku. Pamiętaj o tym.
Varrik: Już czuję miłe podniecenie. Co znowu przeskrobałem?
Kasandra: Na razie nic. I niech tak zostanie.
Varrik: Varrik Tethras, Patron Dobrego Wychowania. Do usług, Poszukiwaczko.

───────

Varrik: Słuchajcie, widzę coś...
Kasandra: Nie.
Varrik: No co ty, Poszukiwaczko. Staram się zachowywać po przyjacielsku.
Kasandra: Zamiast tego postaraj się milczeć.
Varrik: Nie ma mowy. Przecież zabrałaś mnie po to, abym cię bawił rozmową.

───────

Varrik: (Wzdycha.) Nawet na porządną okolicę nie można już liczyć?
Kasandra: W czym problem?
Varrik: Ty pewnie przywykłaś do włóczenia się po prowincji – tłuczenia smoków, przesłuchiwania ludzi czy co tam jeszcze wcześniej robiłaś. Ja jestem z miasta.
Kasandra: (Śmieje się.)

───────

Varrik: Poszukiwaczko, myślisz, że wrócisz kiedyś do Nevarry?
Kasandra: A co? Nie możesz się doczekać, aż sobie pójdę?
Varrik: Właściwie to tak nie myślałem, ale skoro o tym wspomniałaś...
Kasandra: Skąd wiesz, że siłą bym cię nie zabrała ze sobą?
Varrik: Serce moje! Aż tak się z tobą zrosłem?
Kasandra: Jak jakiś grzyb.

───────

Varrik: Widzę...
Kasandra: Nie.
Varrik: Ale...
Kasandra: Nie.
Varrik: Powinnaś być dobra w wynajdywaniu różnych rzeczy. Tylko Hawke jakoś nie mogłaś znaleźć...

───────

Varrik: Poszukiwaczko, naprawdę wierzyłaś, że konklawe to szansa na zawarcie pokoju?
Kasandra: Ty sądziłeś inaczej?
Varrik: Na czym polegał plan Boskiej? Zebrać wszystkich razem i bardzo mocno wierzyć, że jakoś się dogadają?
Kasandra: Przenajświętsza nie spowiadała mi się ze swych planów. Może uznała, że dość już mają śmierci i sporów.
Varrik: W przypadku magów i templariuszy to w ogóle możliwe?
Kasandra: Varriku, nie zamierzam naśmiewać się ze zmarłej kobiety. Robiła, co mogła. Więcej niż pozostali.

───────

Kasandra: Już chyba pora, Varriku, byś przestał zgrywać przede mną zranionego.
Varrik: Mam zapomnieć o tych razach, gdy naprawdę mnie zraniłaś?
Kasandra: Nic takiego nie zrobiłam. Przesłuchałam cię tylko i dostarczyłam do Azylu, abyś swą historię mógł opowiedzieć Boskiej.
Varrik: A później co? „Dzięki, Varriku! Wierzymy ci! Bywaj!”
Kasandra: I przymknięcie oka na to, że mnie naprawdę okłamałeś. Nie zgrywaj niewiniątka. Mogłam cię dużo gorzej potraktować i byłabym usprawiedliwiona.
Varrik: Tak, dzięki ci, żeś mnie nie torturowała. Prawdziwy szczęściarz ze mnie.

───────

Kasandra: Varriku, jak to jest, że tak łatwo przychodzi ci pisanie? Mnie wciąż brakuje słów.
Varrik: Ty piszesz? Naprawdę?
Kasandra: Muszę pisać raporty. I zawsze wychodzą mi jakieś takie...
Varrik: Suche? Nudne? Bez życia? Drętwe?
Kasandra: Osioł z ciebie.
Varrik: Pomagam ci znaleźć słowa.

───────

Varrik: Poszukiwaczko, nigdy nie mówiłaś, czemu zaciągnęłaś mnie do Azylu. Co takiego mogłem powiedzieć Boskiej, czego ty sama nie byłaś jej w stanie przekazać?
Kasandra: Uznałam, że sama powinna zobaczyć włosy na twojej klacie.
Varrik: Eee... Że jak?
Kasandra: Uznałam, że powinna usłyszeć to z pierwszej ręki. Wiedziałam również, że poprosi, abyś nam pomógł.
Varrik: Pomógł Inkwizycji? Ja?
Kasandra: Szalona myśl, wiem, ale przecież tu jesteś.

Kasandra i Vivienne[]

Vivienne: Moja droga Kasandro, zrobiło na mnie wrażenie, jak dobrze zorganizowana była Inkwizycja po wydarzeniach na konklawe.
Kasandra: To był chaos. Nie nazwałabym tego "zorganizowaniem".
Vivienne: Wszystko zależy od punktu widzenia, moja droga. Zakon nie wybrał jeszcze nawet szat, w których ogłosi śmierć Boskiej.
Kasandra: To nic trudnego być bardziej elastycznym niż Zakon.
Vivienne: Zwyciężaj, gdzie się da, moja droga.

───────

Vivienne: Czy dobrze znałaś Boską Justynię, Kasandro?
Kasandra: Nie mogę powiedzieć, że znałam ją dobrze. Niewielu może, chyba tylko Leliana.
Vivienne: Zazdroszczę ci nawet takiej znajomości. Miała reputację potężnej kobiety.
Kasandra: Justynia była wizjonerką. Wielkie Kapłanki nigdy by jej nie wybrały, gdyby wiedziały, jakie ma zamiary. A teraz nie znajdą nikogo na miarę Boskiej.
Vivienne: Skarbie, oczywiście że znajdą. Nawet jeśli musiałyby tę osobę przykroić na własną miarę.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Vivienne: Jesteś zbyt skromna, moja droga Kasandro. Wielu cię podziwia. Powinnaś to wykorzystać.
Kasandra: Wykorzystuję w służbie Inkwizycji, kiedy muszę.
Vivienne: Ale zdaje się, że cię to nie cieszy. Naprawdę powinnaś się lepiej bawić, moja droga.
Kasandra: Jak manipulowanie i zastraszanie ludzi może być zabawne?
Vivienne: Zapewniam cię, że niewiele przyjemności może się równać z własnoręcznym przywracaniem porządku.

───────

Vivienne: Jak na razie dobrze się spisujesz, Poszukiwaczko, ale mogłabyś być… być nieco milsza w obyciu.
Kasandra: Nie sugerowałaś wcześniej, że powinnam bardziej zastraszać innych?
Vivienne: Oczywiście, złotko. Nie można być zbyt uroczym, bo ludzie stracą szacunek. Ale bądź zbyt przerażająca, a już nigdy nie zostaniesz nigdzie zaproszona. Równie dobrze możesz wtedy położyć się i umrzeć.
Kasandra: Jeśli już nigdy nie zostanę zaproszona na salony Orlais, uznam to za sukces.
Vivienne: Grę prowadzi się na śmierć i życie, moja droga. Czy ci się to podoba, czy nie, bierzesz w niej udział.

───────

Kasandra: Naprawdę uważasz, że mogłabym prowadzić Grę, Vivienne?
Vivienne: Nie teraz, być może, ale mogłabyś.
Kasandra: Nosić suknie balowe i malowane maski? Stroić się w klejnoty i wdzięczyć przed zalotnikami?
Vivienne: To walka, moja droga. Zbroja i broń jest inna, ale leje się tyle samo krwi.
Kasandra: Nigdy nie myślałam o tym w ten sposób.
Vivienne: Jesteś wojowniczką, Kasandro. Będziesz w nią zarówno odziana w stal jak i w koronki.

───────

Kasandra: Myślałam o tym, co powiedziałaś, Vivienne.
Vivienne: O mojej sugestii, byś prowadziła Grę?
Kasandra: Bal w Halamshiral przypomniał mi, jak bardzo tego wszystkiego nienawidzę. Ja w sukni? To niedorzeczne.
- Inkwizytor: Nie ceń się tak nisko, Kasandro.
- Kasandra: No nie, ty też.
- Vivienne: Sugeruję żywą czerwień, złotko. Z niezbyt głębokim dekoltem.
- Kasandra: (Zniesmaczone parsknięcie.)

───────

Po ukończeniu zadania Przynieś mi serce Śnieżki:

Kasandra: Vivienne, chodzi o ciebie i księcia Bastiena...
Vivienne: Nie musisz się cackać, złotko.
Kasandra: Czy długo byliście razem?
Vivienne: Tak, byliśmy – i wspominam dobrze wspólnie spędzone lata.
Kasandra: Czy wszystko...?
Vivienne: Kolejne pytania! Ależ my dzisiaj ciekawskie? Szukasz porad sercowych?
Kasandra: Chciałam tylko wyrazić współczucie, Vivienne.
Vivienne: Będzie dobrze, moja droga.

───────

Vivienne: Więc Leliana jest kandydatką na Boską. Co wcale nie dziwi. Świetnie prowadzi Grę.
Kasandra: Jest również inteligentną kobietą o silnych przekonaniach.
Vivienne: Ważne cechy u kogoś, kto zasiada na Słonecznym Tronie. Boska się wyróżnia. Musi budzić szacunek i przyciągać uwagę, inaczej niczego nie osiągnie. Co oznacza, że mamy dwie idealne kandydatki. Nie uważasz?
Kasandra: Decyzja spoczywa w rękach Wielkich Kapłanek.
Vivienne: Co za skromność!
Kasandra: Zakon potrzebuje zmian i ja bym tego dopilnowała, ale... Jeśli zostanę wybrana, modlę się, by doprowadziła do tego wola Stwórcy, nie ambicje.

───────

Vivienne: Wywarłaś dziś niemałe wrażenie w Pałacu Zimowym.
Kasandra: Pewnie wtedy, gdy uderzyłam w ścianę.
Vivienne: Niewątpliwie wywarłaś wrażenie niezbyt dystyngowanej, ale sądziłam, że będzie gorzej, zważywszy na twój dyskomfort.
Kasandra: Nie wiedziałam, że tak mało trzeba, by przewyższyć twoje oczekiwania.
Vivienne: Już, moja droga, nie trzeba się obrażać. Następnym razem poradzisz sobie znacznie lepiej.

───────

[do uzupełnienia]

───────

(Po ukończeniu Obietnica zniszczenia)

Vivienne: Szczerze liczę, że zamierzasz odnowić Poszukiwaczy, Kasandro.

(Jeśli przekonano Kasandrę do odbudowy Poszukiwaczy:)

Kasandra: Nie wystarczy odnowić. Chcę, by Poszukiwacze stali się lepsi niż wcześniej.

(Jeśli Poszukiwacze mają zostać odbudowani oraz zwerbowano templariuszy:)

Vivienne: Cieszę się, że to mówisz, moja droga. Templariusze będą musieli w końcu zająć się groźną magią – będą potrzebowali twojej pomocy.

───────

Vivienne: Wiesz, Kasandro, naprawdę powinnaś mieć złoconą zbroję. Lub ze smoczymi łuskami. Najlepiej z jednym i drugim.
Kasandra: Czy to nie byłoby niepraktyczne?
Vivienne: To byłoby dramatyczne, moja droga. Połowa wartości zbroi to zastraszanie.
Kasandra: Osobiście wolę tę połowę, która chroni moje trzewia przed ostrzami.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

Vivienne: Słyszałam, że twój wuj to mortalitasi, Kasandro.
Kasandra: Dobrze słyszałaś. Nekromancja nie jest rzadkością w Nevarze.
Vivienne: Na pewno wiesz o plotkach z południa na temat mortalitasi...
Kasandra: Zawsze uważałam, że to makabryczny zwyczaj, ale historie, które słyszy się poza Nevarrą... Taka fascynacja mówi znacznie więcej o opowiadającym niż prawda.

───────

Kasandra: Chciałabyś, aby templariusze wrócili do pilnowania Kręgów, Vivienne?
Vivienne: Oczywiście, moja droga. Wyraźnie potrzebują lepszego nadzoru, ale nie odrzuca się narzędzia tylko dlatego, że zostało źle użyte.
Kasandra: Niewielu magów poprosiłoby o templariuszy w Kręgu.
Vivienne: Pomów z Pierwszą Zaklinaczką Fereldenu. Może cię zaskoczyć. Kiedy plugawce pustoszą twoją wieżę, nagle okazuje się, że templariusze są potrzebni.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Kasandra: Nie pochodzisz z Orlais, Vivienne?
Vivienne: Ani ty najwyraźniej.
Kasandra: Pytam przez twój akcent. Można by pomyśleć, że po dołączeniu do dworu...
Vivienne: To, co cię odróżnia, może być brzemieniem albo źródłem siły, moja droga. Od ciebie zależy czym.
Kasandra: Szkoda, że nikt nie powiedział mi tego, gdy byłam młodsza.

───────

Kasandra: Zakładam, że twoi rodzice byli Rivaninami, Vivienne?
Vivienne: Byli kupcami, pochodzili z Dairsmuid... lub tak mi powiedziano.
Kasandra: Nie pamiętasz?
Vivienne: Zabrano mnie do Kręgu w Ostwick, kiedy byłam bardzo młoda. Jeżeli o mnie chodzi, tam rozpoczęło się moje życie.

───────

Vivienne: Kasandro, czy wiesz, że nadal opowiada się historie o ataku smoka na Val Royeaux?
Kasandra: Jestem tego świadoma. Jak i tego, że jest ich coraz więcej.
Vivienne: Wciąż żyje wielu, którzy widzieli to na własne oczy.
Kasandra: Zaczynam wątpić po tym, co słyszałam od tak zwanych „świadków”.
Vivienne: Jesteś zbyt skromna, moja droga. Mogłabyś przełożyć to zwycięstwo na coś więcej niż pozycję Prawej Ręki Boskiej.
Kasandra: Może, gdybym była kimś innym. Zrobiłam po prostu to, co do mnie należało.

───────

[do uzupełnienia]

Kasandra i Żelazny Byk[]

Żelazny Byk: Hej, całkiem niezła zbroja.
Kasandra: Czy mówisz o mnie?
Żelazny Byk: Niektóre wysoko postawione kobiety noszą zdobione zbroje z kutymi cyckami. Jeden dobry strzał i cały ten dekolt wbija się prosto w pierś. Krwawa miazga. Dobrze, że stawiasz na praktyczność.
Kasandra: Zależy mi na zadowoleniu innych.
Żelazny Byk: I zostawia też pole dla wyobraźni.

───────

Żelazny Byk: Naprawdę nieźle się spisałaś, Poszukiwaczko.
Kasandra: Ty również.
Żelazny Byk: To, jak rąbnęłaś gościa na odlew tarczą, a potem niemal go przepołowiłaś?

(Jeśli Inkwizytor nie jest w związku ani z Kasandrą ani Żelaznym Bykiem:)

Żelazny Byk: Hej, jesteś teraz tak samo napalona jak ja?
Kasandra: Czy jestem co?
Żelazny Byk: To pewnie i tak niemożliwe.

───────

Iron Bull: Wiesz, Poszukiwaczko, twój styl nie musi być tak defensywny.
Kasandra: Co proszę?
Iron Bull: Masz zbroję. Niech trochę porysują ci blachę. Może nawinie ci się okazja do ciosu, który zadzwoni im w uszach. W głębi duszy chcesz zaszaleć. Wyczuwam tę frustrację w tym, jak kołyszesz biodrami.

(Jeśli Dorian ma romans z Żelaznym Bykiem)

Kasandra: Poczułbyś znacznie więcej, gdybym naprawdę cię walnęła.
Iron Bull: Tak jest. Wyrzuć to z siebie.

───────

Kasandra: Lubię walczyć u twojego boku, Byku.
Żelazny Byk: Nawzajem, Poszukiwaczko.

(Jeśli Żelazny Byk jest w związku z Dorianem lub z Inkwizytorem:)

Żelazny Byk: Z rogami byłaby z ciebie całkiem niezła qunari.
Kasandra: Nie wiem, czy traktować to jak komplement.

───────

Żelazny Byk: Wiesz, Ben-Hassrath są bardzo podobni do Poszukiwaczy, Kasandro.
Kasandra: Bardzo w to wątpię.
Żelazny Byk: Wymierzanie sprawiedliwości w szeregach, działanie w tajemnicy... Badanie nieprawości i zagrożeń dla porządku... I działamy tak cicho, że większość nigdy tego nie zauważa.
Kasandra: Interesujące – chociaż my nie niszczymy umysłów naszych więźniów.
Żelazny Byk: Nie rezygnujcie. W końcu do tego dojdziecie.

───────

[do uzupełnienia]

───────

[do uzupełnienia]

───────

(Jeśli Dorian i Żelazny Byk są w związku)

Kasandra: Więc, Byku. Co do Doriana...
Żelazny Byk: Ta! To prawda.

(Jeśli Doriana nie ma w drużynie)

Żelazny Byk: Zazdrosna, Poszukiwaczko?
Kasandra: Zazdrosna? O Doriana?
Żelazny Byk: A kto by nie był? Popatrz na te rogi.
Kasandra: Widzę je.
Żelazny Byk: Ta. Wiem, co nie? Poczuj zazdrość.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Jeśli Żelazny Byk ocalił okręt liniowy podczas zadania Wymagania qun:

Kasandra: Byku, to, co stało się z Szarżownikami... współczuję.
Żelazny Byk: Wykonali robotę. Wiesz, co to znaczy stawiać misję na pierwszym miejscu.
Kasandra: Tak. I wiem, ile to kosztuje tych, którzy przetrwali. Inkwizycja uczci ich pamięć.
Żelazny Byk: Doceniam to. Chłopcy też by docenili.

───────

Jeśli Żelazny Byk ocalił Szarżowników podczas zadania Wymagania qun:

Kasandra: Cieszę się, że twoi ludzie będą dalej walczyć u naszego boku, Byku.
Żelazny Byk: Kosztowało nas to jedynie sojusz z qunari.
Kasandra: Nie zmieniłabym Szarżowników na żaden sojusz.
Żelazny Byk: Dziękuję, Poszukiwaczko. Chłopcy ucieszą się, gdy to usłyszą.

───────

[do uzupełnienia]

───────

Żelazny Byk: To jak, kiedyś odpuścisz Blackwallowi, Poszukiwaczko?
Kasandra: Jest tchórzem, który porzucił swoich. Człowiekiem, który chce odkupić winy, ale kłamstwem.
Żelazny Byk: W porządku, czyli nie.

Jeśli Inkwizytor odpowie „To była moja decyzja.”:

Inkwizytor: Ja postanowiłem przyjąć go z powrotem. Koniec tematu.
Kasandra: Nic nie poradzę na to, co czuję.
Żelazny Byk: Mogłabyś. Nie zrobisz tego, ale mogłabyś.

Jeśli Inkwizytor odpowie „Daj jej spokój, Byku.”:

Inkwizytor:
Kasandra:

Jeśli Inkwizytor odpowie „Blackwalla nawet tu nie ma.”:

Inkwizytor:
Żelazny Byk:
Kasandra:

───────

Po odwiedzeniu rytualnej wieży w Zachodnim Podejściu podczas zadania Oto jest otchłań:

Żelazny Byk: Cullen załatwił te trebusze do ataku na fortecę Adamant.

Następnie:

Żelazny Byk: Hej, Poszukiwaczko, myślisz, że mógłbym jeden pożyczyć? Tylko na godzinę lub dwie.
Kasandra: Po co ci trebusz?
Żelazny Byk: Krem, nasz szewczyk dratewka, dorobił wypchanym bryłkowcom skrzydła. Chcę sprawdzić, jak daleko polecą.
Kasandra: To chyba nie jest właściwe wykorzystanie zasobów Inkwizycji.
Żelazny Byk: Widzisz, to dlatego nie odpowiadasz za morale.

───────

Kasandra: Dziwię się, że zgadzasz się walczyć u boku kobiety, Byku. Rozumiem, że kobiety qunari nie walczą.
Żelazny Byk: Jeśli kobieta qunari naprawdę chce walczyć i ma do tego dar, zostaje aqun-athlok. Aqun-athlok dołącza do wojowników i szkoli się jak samiec. Staje się mężczyzną, praktycznie rzecz ujmując.
Kasandra: Ale przecież na pewno nie pod względem fizycznym.
Żelazny Byk: Nieważne. W qun rola jest wszystkim.
Kasandra: A... a więc we mnie też widzisz mężczyznę?
Żelazny Byk: Zależy. W zbroi czy bez?

───────

Żelazny Byk: Wiesz, Poszukiwaczko, naprawdę lubię się bić.
Kasandra: Domyśliłam się.
Żelazny Byk: Wiedziałem, że zrozumiesz!

───────

Żelazny Byk: Hej, Poszukiwaczko, gdybym trafił gościa wysoko, a ty nisko, to myślisz, że zrobiłby fikołka?
Kasandra: Fikołka?
Żelazny Byk: Ta. Dupą do góry. No wiesz.
Kasandra: Myślę, że to byłoby wykonalne...
Żelazny Byk: Zawsze chciałem, żeby przeciwnik zrobił fikołka.

───────

Żelazny Byk: W twojej rodzinie jest wielu łowców smoków, Poszukiwaczko?
Kasandra: To też część mojego dziedzictwa.
Żelazny Byk: Więc jak mierzysz się ze smokiem, czy serce bije ci mocniej? Oddychasz głębiej? Krew szybciej ci krąży w żyłach?
Kasandra: A jaka jest alternatywa? Uspokoić się i dać mu się zabić?
Żelazny Byk: (Śmieje się.) Pytam poważnie.
Kasandra: Nie czuję żadnego zewu krwi. Przykro mi, że cię rozczarowałam.
Żelazny Byk: Niech to.

───────

Żelazny Byk: Słyszałem, że uratowałaś ostatnią Boską przed atakiem smoka?
Kasandra: (Wzdycha.) Tak. Za młodu. Z pomocą.
Żelazny Byk: Nieźle!
Kasandra: Chyba nie będziesz domagać się szczegółów?
Żelazny Byk: Nie, widzę, że nie chcesz o tym rozmawiać. Ale na pewno wyglądałaś przy tym dobrze.
Kasandra: (Śmieje się.)

───────

Kasandra: Atak, który wyprowadziłeś w naszej ostatniej walce, był doskonały, Byku. Jestem pod wrażeniem.
Żelazny Byk: Dzięki, Poszukiwaczko. Chętnie cię nauczę.
Kasandra: Gdybyś wykonał go podczas naszego ostatniego pojedynku, mógłbyś wygrać.
Żelazny Byk: (Śmieje się.) Czyli pora na rewanż.