Szczycimy się bogatą tradycją - pamiętaj, że Thedas ma początek w Tevinterze
Imperium Tevinter – najdłużej istniejące ludzkie państwo w Thedas, rządzone przez potężną magokrację. Przywódcy Imperium nazywani są magistrami, a na ich czele stoi archont.
W zamierzchłych czasach potęga Imperium była niezachwiana, a jego granice rozciągały się wzdłuż niemalże całego kontynentu. Obecnie jest jedynie cieniem swojej dawnej świetności – tak pod względem wpływów, jak i rozmiarów – wciąż jednak pozostaje dość znaczącym graczem na scenie politycznej.
Historia[]
Kiedy ludzie po raz pierwszy przybyli do Thedas około -3100 Starożytności, należeli wówczas do jednego plemienia znanego jako Neromeńczycy. Osiedlili się oni wzdłuż wybrzeża Morza Noceńskiego, gdzie spotkali się z wrogością ze strony rządzących elfów. Legenda głosi, że do -2850 Starożytności elfy zdystansowały się od ludzi, których nazywali „szybkonogami”, obawiając się, że kontakt z ludźmi pozbawi ich nieśmiertelności. Dało to Neromeńczykom swobodę w dalszej ekspansji kontynentu.
Uważa się, że około -2800 Starożytności, Dawni Bogowie zaczęli szeptać do ludzkości ze Złotego Miasta. Uczyli Śniących z plemion Neromeńczyków magii. Potem stali się oni kapłanami i władcami swojego ludu.
W -1700 starożytności, plemiona Neromeńczyków podzieliły się na cztery królestwa: Neromenian, Qarinus, Tevinter i Barindur. Do -1610 Starożytności, Barindur zniknął w tajemniczych okolicznościach, a legenda głosi, że został zniszczony przez Dawnego Boga Dumata za pogardę okazaną jego kapłanowi.
W -1595 Starożytności Thalsian, Pierwszy Kapłan Dumata, twierdził, że osobiście kontaktował się z Dumatem w wizjach i nauczył się magii krwi , której użył do ogłoszenia się królem Neromenianu. Choć często uważa się, że Thalsian był pierwszym magiem krwi, magowie z Zakonu Imperialnego wierzyli, że magia krwi w rzeczywistości pochodzi od elfów z Arlathanu, bez powiązania z Dawnymi Bogami. Thalsian założył świątynie, aby oddać cześć Dumatowi, zamieniając smoki w symbol boskiej mocy i popularyzując kult Dawnych Bogów. Przypisuje się mu także stworzenie klasy rządzącej magami, ponieważ wielu jego uczniów założyło rody szlacheckie, które do dziś rządzą Tevinterem. Magowie założyli pierwsze Kręgi Magów jako zamknięte stowarzyszenia, prawdopodobnie w celu szkolenia i studiowania magicznych talentów. Utworzyli radę swoich najbardziej utalentowanych magów, znaną jako Trybunał Magistrów, która zebrała się w Minratusie i nakazała używanie magii w całym imparium.
W roku -1195 Starożytności (0 IT), pierwszy lord magister dynastii tevinterskiej, Darinius, Najwyższy Król Neromenianu, przejął władzę od swojego wuja. Podłożył podwaliny pod imperium. Za jego panowania, Trybunał Magistrów stał się dworem królewskim, a magistrowie byli jedyną uznawaną klasą szlachecką.
W -1200 Starożytności, Dariniusowi powiodło się nawiązanie sojuszu z krasnoludami z Kal-Sharok i rozpoczęcie z nimi handlu. Mężczyzna zszedł na Głębokie Ścieżki i doszedł do porozumienia z królem Endrinem Stonehammerem. W Tevinterze założone zostało krasnoludzkie poselstwo zwane Ambassadorią, które doradzało tevinterskim przywódcom i zarządzało handlem pomiędzy Imperium a krasnoludzkimi królestwami.
W -1195 Starożytności , oznaczonym jako O TE w kalendarzu tevinterskim, Darinius poślubił królową Rathanę z Qarinus, łącząc swoje królestwa z jej królestwami i zakładając Imperium Tevinter. Darinius ogłosił się pierwszym Archontem.
Zniszczenie Elvhenanu[]
W miarę jak imperium rozrastało się na wschód, osadnicy zaczęli spotykać elfich zwiadowców na skraju Lasu Arlathan, który wcześniej uważali za niezamieszkany. Minęły ponad dwa tysiące lat, odkąd elfy wycofały się do własnego królestwa, zatem możliwe jest, że pamięć o pierwszym kontakcie zaginęła w czasie. Kiedy Imperium zdało sobie sprawę, że twierdzenia osadników o rasie nieludzkiej posługującej się magią czyli elfach są prawdziwe, wysłało emisariuszy do lasu. Gdy nikt nie wrócił żywy, zbudowali twierdzę w pobliżu granicy i ustanowili stałą wartę.
W ciągu następnych kilku dziesięcioleci kontakty między obiema rasami stały się częstsze i bardziej gwałtowne. Latem -998 Starożytności kilka osad tevinterskich zniknęło w lesie. Doprowadziło to do wypowiedzenia wojny przez Archonta Thalasiana w -981 Starożytności, wkroczenia do Lasu Arlathan, celem przejęcia stolicy Elvhenanu. Tevinterska armia rzekomo składała się z demonów i smoczych niewolników. Sześć lat później, gdy plemiona Inghirsh wykorzystały wojnę z elfami, aby zaatakować południowe osady Tevinteru, Archont Thalasian i magistrowie zatopili miasto za pomocą magii krwi, aby szybko zakończyć konflikt. Elfy, które przeżyły, zostały zniewolone, co niemal z dnia na dzień zwiększyło w Tevinterze populację niewolników[1].
Do -895 Starożytności Imperium Tevinter znacznie się rozrosło, wspierane przez nowych elfich niewolników. Imperium zajęło prawie całe północne Thedas i rozpoczęło podbój ziem po drugiej stronie Morza Przebudzonych, zasiedlając wyspę Estwatch w -880 Starożytności i organizując kilka kampanii mających na celu podporządkowanie sobie Alamarri i Awarów około -715 Starożytności. Magistrowie nauczyli się od elfów wykorzystywać lyrium, by wchodzić do Pustki, przyczyniając się do stworzenia umiejętności, która wkrótce zdominowała państwową infrastrukturę. Korzyść taka nastąpiła kosztem wyniszczenia kultury elfów[1].
Wojna domowa i ekspansja[]
Magistrowie wierzyli, że magia była raczej łaską Dawnych Bogów, a nie przypadkiem związanym z urodzeniem i odmówili uznania podklasy magów składającej się z elfów i nowo wyzwolonych cudzoziemców. Kiedy Archont Almadrius wybrał Tidariona, nisko urodzonego maga krwi Planaseny, na swojego ucznia, wynikające z tego oburzenie ze strony Magisterium doprowadziło do zamordowania Almadriusa w roku -692 Starożytności i wojny domowej, która trwała ponad siedemdziesiąt lat. Magowie walczyli z magami po raz pierwszy od upadku Arlathanu. Wojna domowa ostatecznie zakończyła się w -620 starożytności, kiedy Archont Parthenius, były arcykapłan Dumata, ostatecznie wpuścił Laetan do świątyń i dał im trzy miejsca w Magisterium.
Poszerzając swoje wpływy Imperium podbiło większość Thedas – po Ferelden na południu i Rivan na wschodzie – brutalną siłą podporządkowując sobie miejscowe plemiona. Rozpoczęto budowę Traktu Imperialnego mającego łączyć wszystkie podbite ziemie i ułatwić handel, jednak w związku z upadkiem Imperium przedsięwzięcie nigdy nie zostało ukończone. W latach 620-640 IT trwała olbrzymia wojna domowa, kiedy dwóch najbardziej wpływowych magistrów toczyło spór o wolny tron archonta, grożąc rozdziałem imperium. Chociaż ostatecznie przywrócono porządek, wydarzenia te stały się początkiem końca złotego wieku Imperium.
Pierwsza Plaga[]
W roku 800 IT grupa magistrów, poświęcając setki niewolników i zużywając dwie trzecie zapasów lyrium zgromadzonych w Imperium w celu uzyskania boskości, weszła fizycznie do Pustki, z której powróciła jako pierwsze mroczne pomioty. Przez blisko dwieście lat Pierwsza Plaga dowodzona przez arcydemona Dumata pustoszyła Imperium, ograniczając jego potęgę, co dodatkowo wzmacniały niepokoje społeczne. Pomioty zostały ostatecznie pokonane przez założoną do tego celu organizację Szarych Strażników. Od tamtej pory, starożytni magowie Tevinteru byli obwiniani za stworzenie mrocznych pomiotów i rozpoczęcie Plagi. Nieświadomie również podłożyli podwaliny pod przyszłą wiarę Zakonu, który po swoim powstaniu, zaczął głosić, że magistrowie próbując wejść do Złotego Miasta, uczynili je czarnym. Od tamtej pory, Tevinter oficjalnie wypiera tę wersję uznając, że pomioty istniały od zawsze i nie ma żadnego powiązania między magistrami i Plagą.
Wojna o niepodległość[]
- Główny artykuł: Święte Marsze
Poważnie osłabione Imperium, którego słabości zostały obnażone przed światem, dotknięte zostało przez pierwsze Święte Marsze prowadzone przez Andrastę i jej męża Maferata, którzy w roku 1020 IT sprowadzili z Fereldenu armie barbarzyńców mające zniszczyć imperium. W miastach całego państwa wybuchały powstania elfów wspierających Andrastę, wzmacniając zagrożenie ze strony nadciągającej fereldeńskiej armii. Inwazja zakończyła się, gdy Andrasta została publicznie stracona wraz ze swoimi generałami w -170 Starożytności, po tym jak została zdradzona przez męża w zamian za ziemie południowego Thedas. W -160 Starożytności Archont Hessarian siłą nawrócił Imperium na wiarę w Stwórcę i ujawnił zdradę Maferata. Wielu magistrów, którzy odmówili zmian, zostało brutalnie obalonych.
W latach 1050-1120 IT rozpoczęła się wojna mająca na celu odłączenie się Rivanu od Tevinteru, co odwróciło uwagę Imperium od odzyskania Wolnych Marchii. Wschodnie miasta Wolnych Marchii wspomogły Rivańczyków, a w roku 1117 IT, po bitwie pod Temerin, Imperium porzuciło Rivan.
Schizma w Zakonie[]
Po założeniu Zakonu w roku 1195 IT, na całym kontynencie zaczął szerzyć się kult andrastański, co przyczyniło się do wyraźnego osłabienia wpływu Tevinteru. Południowa część Imperium podzieliła się, północna pozostała zjednoczona. Ostatecznie magistrowie przyjęli Zakon, ale na własnych warunkach.
W roku 3:87 Wieku Wież Imperium oddzieliło się od andrastańskiego Zakonu, zakładając Zakon Imperialny pod wodzą maga, Boskiego Valhaila. W Wieku Mroku i Wieku Świętych, kiedy napięcia pomiędzy Zakonem orlezjańskim a imperialnym przybrały na sile, Boskie zorganizowały kilka Świętych Marszów przeciwko Tevinterowi. W odwecie za przypuszczenie przez Orlais ataków na swoje granice, Tevinter odmówił udzielania pomocy Thedas, kiedy w roku 5:12 Świętych rozpoczęła się Czwarta Plaga.
Inwazja qunari[]
W roku 6:30 Stali Thedas zaatakowane zostało przez qunari, w wyniku czego Tevinter utracił sporą część swoich ziem. Zdeterminowane, żeby odzyskać utracone ziemie, w Wieku Burzy Imperialny Zakon wraz z Zakonem w Orails rozpoczęli Nowe Święte Marsze, trwające w latach 7:25-7:85. Imperium nie podpisało traktatów llomeryńskich, na mocy których pozostałe narody zakończyły wojnę z qunari, w związku z czym Tevinter i qunari w dalszym ciągu pozostają w stanie wojny, zmagając się o dominację nad północnym Thedas. Obecnie obie frakcje walczą na Seheronie.
W roku 7:34 Burzy władza powoli zaczęła wracać z powrotem w ręce magów, kiedy na nowego archonta wybrany został pochodzący bezpośrednio z Kręgu Nomaran, co naruszyło prawo zakazujące zasiadania magom w rządzie.
Udział[]
Dragon Age: Inkwizycja[]
W 9:41 Smoka Imperium jest rządzone przez Archonta Radonisa. Jeśli chodzi o trwającą wojnę z tak zwanym „Przedwiecznym” i jego Venatori, Tevinter nie ma oficjalnych powiązań z samym kultem, a jeden z członków Magisterium wnosi sprawę oficjalnego potępienia Venatori do Senatu Imperialnego. Tevinter jest także o krok od odnowienia konfliktu ze swoim południowym sąsiadem, Nevarrą.
Intruz[]
Wkrótce po Wielkiej Radzie i rozwiązaniu spisku Smoczego Oddechu, qunari rozpoczynają nowe ataki na Tevinter. Ich agresja zaskakuje i tak już niestabilne Imperium. Państwo pogrąża się w konflikcie.
Dragon Age: Tevinterskie Noce[]
Około 9:44-9:45 Antaam rozpoczyna inwazję na Tevinter, bez zgody reszty Triumwiratu. Miasta Ventus, Carastes i Neromenian szybko wpadają w ręce qunari.
Tymczasem pozostałe grupy Venatori nadal próbują odbudować starożytne Imperium Tevinter, pomimo śmierci Koryfeusza. Przeciwstawiają się im Dorian Pavus i Maevaris Tilani oraz ich raczkująca frakcja w Magisterium.
Polityka i władza[]
W Imperium Tevinter panuje magokracja. Potężni, wybitni magowie tworzą władzę ustawodawczą znaną jako Magisterium. Rządzący spędzają prawie tyle samo czasu na angażowaniu się w skomplikowane, polityczne intrygi, by udowodnić swoją wyższość nad innymi, co na podejmowaniu decyzji dla dobra kraju. Ustrój państwa opiera się również ściśle na dziedziczeniu tytułów i pozycji[2].
Archont[]
- Główny artykuł: Archont
Archont jest najwyższym magiem - władcą Imperium Tevinter, który posiada prawo do zanegowania nowych członków Magisterium i uchwalanych przez nich praw. Przed swoją śmiercią, wyznaczał innego maga, który stawał się jego następcą. Jeżeli jednak, najwyższy mag nie wyznaczył nikogo, wówczas robiło to za niego Magisterium. Zmieniło się to podczas Wieku Czarnego, kiedy magowie z Zakonu i magistrowie, stracili prawo do pretendowania na stanowisko archonta[2].
Magisterium[]
- Główny artykuł: Magisterium
Magisterium zrzesza elity spośród magów w Imperium Tevinter, które regularnie spotykają się na obradach, by decydować o losie państwa i jego prawach. To szczególni magowie, którzy dziedziczą swoje tytuły i przywileje. Wchodzą w skład wielkich tevinterskich rodów. Członkowie Magisterium uchwalają różnego rodzaju prawa i ściśle podlegają archontowi, który podejmuje ostateczną decyzję. Nowych magistrów wedle własnego uznania może mianować urzędujący archont[2].
Kultura i społeczeństwo[]
Społeczeństwo tevinterskie jest coraz bardziej dekadenckie i trzyma się pozostałości swojej dawnej potęgi. Liczne Plagi, Święte Marsze i wielowiekowa wojna z qunari znacznie nadwyrężyły zasoby Imperium, choć pozostałości po potędze, sztuce i architekturze wciąż istnieją, starannie zachowane przez naród dumny ze swojej historii i osiągnięć.
Kultura różni się od innych narodów ludzkich pod wieloma względami. To jedyne państwo na świecie rządzone przez magów, a niewolnictwo jest oficjalnie usankcjonowane. Religia natomiast jest ściśle związana z Zakonem Imperialnym. W kulturze Tevinteru magia i moc stanowią prawo, a przywódcy magów są nazywani magistrami, posiadając wielką władzę, którą mogą wykorzystywać wedle własnego uznania. Miasta są zamkniętymi społecznościami, które prawdopodobnie mają zapewniać edukację i doskonalić talenty. Od zawsze, Imperium Tevinter postrzegało resztę Thedas jako dzikusów, którym brakuje szacunku dla tradycji oraz respektowania autorytetów.
W Tevinterze istnieje potężna klasa urzędników państwowych i dowódców Legionistów. Oprócz tego, można wymienić klasę kupiecką, biedaków, których jest więcej niż mieszkańców dowolnego kraju w Thedas. W społeczeństwie rejestrowani są również powszechnie szanowani i zagadkowi złodzieje nazywani praesumptorami.
Magia krwi[]
Według Tevinterczyków, magia krwi sama w sobie nie jest niebezpieczna. Nie widzą nic złego w wykorzystaniu własnej krwi lub ochotnika. Perspektywa jednak zmienia się, kiedy dochodzi do ofiar i wzywania demonów. Nie robi się tego oficjalnie, a za zamkniętymi drzwiami. W przeszłości, templariusze wszczynali dochodzenia na ten temat, ale zawsze komuś wydawało się to zbyt uciążliwe i szybko zamykano sprawę, bez jej rozwiązywania.
Seksualność i role płciowe[]
Wielkie tevinterskie rody płodzą dzieci w sposób wyważony. Dobierają osobników z pożądanymi cechami, starając się uzyskać ich najwięcej w potomku. Małżeństwo może nawet sobą gardzić, ponieważ istotność genów przewyższa wszelkie osobiste pobudki i wartości wyższe. Jedną z pożądanych cech jest na przykład posiadanie talentu magicznego, pochodzenie z wysoko postawionej klasy. Jeżeli nie pochodzi się z właściwej rodziny, można nie mieć żadnej władzy lub nawet zostać niewolnikiem. Jednak idea, że każdy może być magiem, obłaskawia masy. Z tego powodu, w Imperium Tevinter krąży wiele legend w stylu od zera do maga bohatera, więc ludzie nie tracą nadziei, że pewnego dnia ich potomek zostanie magiem[3].
Z racji tego, że geny stanowią bardzo ważny czynnik w łączeniu się, związki osób tej samej płci między szlachtą są w dużej mierze ukrywane, choć nie są zabronione. Do takich relacji zachęca się nawet w przypadku ulubionych niewolników.
Wojsko narzuca bardziej rygorystyczne role płciowe. Biologiczne kobiety mogą służyć jedynie w określonych stopniach i przydziałach w armii Tevinteru. Przekupienie uzdrowiciela przeprowadzającego badania wojskowe może pomóc ludziom ukryć swoją płeć w armii, ale fałszowanie dokumentów wojskowych jest surowo karane.
Osoby transpłciowe z klas wyższych nie spotykają się z oficjalnymi prześladowaniami ani konsekwencjami prawnymi, chociaż otwarcie się na ten temat może wywołać skandal.
Mężczyźni w przeciwieństwie do ideologii południa mogą uzyskać stopień kapłaństwa w Zakonie Imperialnym. Kobiety w ogóle nie mogą zostać Boskim.
Podziały klasowe[]
Społeczeństwo w Tevinterze jest podzielone na 4 odrębne klasy z czego dwie są magiczne, a pozostałe niemagiczne. W obrębie klas magicznych można wymienić altusów oraz laetanów. Natomiast resztę stanowią soporati oraz niewolnicy nazywani liberati i servus publicus.
Altusi[]
To warstwa wyższa. Rodziny wywodzące się od śniących, czyli pierwszych proroków Dawnych Bogów
Tego rodzaju klasa społeczna jest dobrze urodzona. Magowie są potomkami tevinterskich, starożytnych śniących, o których mówiło się, że potrafią nawiązać kontakt z Dawnymi Bogami w Pustce. Mimo, że panteon został zdominowany przez wiarę w Stwórcę, magiczne rody nadal są szanowane, a ich członkowie stanowią górną warstwę tevinterskiej szlachty. Altusami można nazwać bardzo wielu magów w Imperium Tevinter[4].
Przez pewien czas, altusi byli znienawidzeni za swoją rolę w wywołaniu Pierwszej Plagi. W wyniku swoich działań, z najpotężniejszych i najbardziej wpływowych przywódców, stali się mrocznymi pomiotami. Na przestrzeni wieków, klasa zdołała odbudować swoją zszarganą reputację i ponownie zająć swoje miejsce na szczycie społeczeństwa Imperium Tevinter[4].
Laetanie[]
Mag, który nie jest altusem, to laetan. Warstwa niższa
Źródło klasy stanowią magowie urodzeni w rodzinach bez szczególnej historii magii lub takich, które praktykują magię od pokoleń, lecz nie mogą zidentyfikować swoich przodków wśród starożytnych śniących. Wielu laetan jest znanych z zaciekłej walki o władzę, w której muszą udowodnić swoją wyższość nad altusami. Jedna trzecia archontów była w historii laetanami[4].
Soporati[]
Jeśli w ogóle nie jesteś magiem, jesteś soporati
Soporati czyli „śpiący” lub „cała reszta”, są obywatelami pozbawionymi zdolności magicznych. Mimo, że jest ich znacznie więcej, muszą spełniać każdą zachciankę magów. Wielu z nich nie cierpi swojego położenia, żyjąc z nadzieją, że ich dzieci będą posiadać magiczne zdolności.
Soporati są uznawani za „zwykłych mieszkańców Tevinteru. Mogą posiadać majątek i służyć w wojsku. Wielu z nich to kupcy, a sami nie mają bezpośredniego wpływu na sprawy rządowe i nie mogą awansować ponad rangę matki lub ojca w Zakonie Imperialnym. Kiedy mag rodzi się w rodzinie soporati, wtedy całościowo wchodzi w skład laetanów, zyskując nowy prestiż w Tevinterze. Nie oznacza to jednak, że tego rodzaju klasa jest przychylnie nastawiona do magów. Między nimi wciąż utrzymują się konflikty i dochodzi do starć[4].
Niewolnictwo[]
Niewolnictwo jest w Imperium Tevinter czymś powszechnym. Nie kwestionuje się go w żaden sposób. Nawet niewolnicy nie są skłonni dążyć do uzyskania wolności, ponieważ nie znają innego życia. Niewolnicy nie są zamykani i izolowani od reszty - mogą się sprzedać. Będąc niewolnikiem, można zyskać szacunek, wygody, a nawet wesprzeć własną rodzinę. Bywa jednak, że niewolnicy są źle traktowani[3].
Edukacja[]
W Tevinterze Kręgi Maginów nie funkcjonują jako więzienia, stanowiąc ograniczenie dla magów. To prestiżowe akademie.
Templariusze również odbywają swoją służbę, lecz nie blokują żadnych zaklęć. Stanowią jedynie siłę wojskową Imperium Tevinter i nie nadzorują magów w sposób tak ścisły, jak robi się na południu. W kwestii magii, pilnują tylko, by nie była nadużywana, lecz zajmują się wyłącznie osobami, które są słabe lub wypadły z łask. Głównie egzekwują orzeczenia Magisterium[3].
Rody w Tevinterze są jego bardzo istotnym elementem. Młodzi magowie uczą się o tym już w dzieciństwie, pod czujnym okiem surowych niań.
Architektura[]
Smoki zajmują w Tevinterze znaczące miejsce, zdobiąc wszystko - od starożytnej sztuki i architektury, po nowoczesne budynki publiczne. Dawni Bogowie starożytnych magistrów, byli przedstawiani również jako smoki i nawet gdy ich kult został wykluczony przez wiarę w Stwórcę, smok pozostał symbolem definiującym Imperium Tevinter[1]. Na cześć Dawnych Bogów, Tevinterczycy wznosili ogromne posągi.
Dzięki wyjątkowemu dostępowi do ogromnych zasobów metali i kamieni szlachetnych, oba materiały są chętnie wykorzystywane w budownictwie. Ich użycie jest związane z tym, iż miejscowi specjaliści chcą dorównać pod względem blasku i majestatu elfiemu budownictwu wykorzystującemu lyrium. Wiele imperialnych miast powstało na zgliszczach dawnego Elvhenanu, w tym sam Minratus, lecz lokalni architekci i budowniczy nie posiadając tak rozległej wiedzy na temat użycia lyrium w budownictwie zastępują je właśnie tymi materiałami. Architektura państwa ma również na celu odzwierciedlenie dominacji i władzy. Ze względu na akceptację magii jest ona także powszechnie używana w budownictwie i nawet starożytne budynki w Minratusie są magicznie stabilizowane.
Religia[]
W Imperium Tevinter respektuje się Zakon Imperialny. Kluczowym przedstawicielem religijnym jest Boski, na południu nazywany „Czarnym Boskim”. Dla Tevinterczyków, kobieta zasiadająca na Słonecznym Tronie jest tylko prowincjonalną uzurpatorką.
Według nauk Zakonu Imperialnego, Andrasta była śmiertelniczką, czarodziejką. Natomiast na południu wierzy się, że to oblubienica Stwórcy, która zasiada u jego boku. Tevinterczycy wolą wierzyć, że kobieta była zwykłym człowiekiem, bez boskiego pochodzenia. Między innymi z tego powodu, w Imperium Tevinter wybiera się wyłącznie mężczyznę na Boskiego, co spotyka się z dezaprobatą Zakonu na południu. Niektóre kobiety, wchodzące w skład Magisterium obruszają się, bo nie widzą powodu, dla którego kobieta nie mogłaby zasiadać na Słonecznym Tronie[3].
Ciekawostki[]
- Imperium Tevinter może być wzorowane na Cesarstwie Rzymskim, szczególnie w epoce bizantyńskiej (rozłam religijny, system społeczny, niewolnictwo, upadek dawnej świetności w następstwie krucjat).
- W angielskiej wersji językowej zarówno Orlais, jak i Tevinter nazywane są „imperiami”, przy czym Orlais nazywane jest z angielska Empire, podczas gdy w nazwie Tevinteru użyto łacińskiego Imperium.
- Zgodnie z opowieścią Doriana, tevinterscy magowie kojarzą małżeństwa kierując się eugeniką.
- Istnieje wiele niedorzecznych opowieści na temat Tevinteru. Według jednej z nich, nad Minratusem latają świnie[3].
Zobacz też[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Praca zbiorowa, „Dragon Age: The World of Thedas Volume 1”, 2013 rok, s. 75.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Praca zbiorowa, „Dragon Age: The World of Thedas Volume 1”, 2013 rok, s. 76.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4
BioWare, „Dragon Age: Inkwizycja”, 2014 rok, rozmowa z Dorianem Pavusem w Azylu.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3
Praca zbiorowa, „Dragon Age: The World of Thedas Volume 1”, 2013 rok, s. 77.