Imperium Tevinter – najdłużej istniejące ludzkie państwo w Thedas, rządzone przez potężną magokrację. Przywódcy Imperium nazywani są magistrami, a na ich czele stoi archont.
W zamierzchłych czasach potęga Imperium była niezachwiana, a jego granice rozciągały się wzdłuż niemalże całego kontynentu. Obecnie jest jedynie cieniem swojej dawnej świetności – tak pod względem wpływów, jak i rozmiarów – wciąż jednak pozostaje dość znaczącym graczem na scenie politycznej.
Historia
Gdy ludzie przybyli do Thedas, po kontynencie rozeszło się kilka plemion, jednak to Tevinterczycy zasiedlający portowe miasto Minratus stali się najbardziej wpływowi. Krainą początkowo rządziła dynastia królewska. Kręgi Maginów w miastach Tevinteru to zamknięte społeczności magów, prawdopodobnie mające zapewniać im edukację i doskonalić ich talenty. Założyli radę najbardziej utalentowanych magów, Trybunał Magistrów, który debatując w Minratusie zdecydował usankcjonować magię w królestwie. W roku -1195 Starożytności (0 IT), pierwszy lord magister dynastii tevinterskiej, Darinius, przejął władzę jako pierwszy archont i założył Imperium, czyniąc magistrów jego arystokracją. Darinius był pierwszym człowiekiem, któremu powiodło się nawiązanie sojuszu z krasnoludami z Kal-Sharok i rozpoczął na wyłączność handel z nimi. W tamtym czasie w Tevinterze założone zostało krasnoludzkie poselstwo zwane Ambassadorią, doradzające tevinterskim przywódcom i zarządzające handlem pomiędzy Imperium a krasnoludzkimi królestwami. Archont Thalsian, jeden z pierwszych magistrów, twierdził, że nawiązał kontakt z Dawnym Bogiem Dumatem aby nauczyć się magii krwi, której użył, aby ogłosić się władcą imperium. Wzniósł świątynie mające na celu czczenie smoków, które w Imperium stały się symbolem potęgi. Utworzył rządzącą klasę altusów, znanych także jako „Magistrowie”, zaś jego ulubieńcy założyli szlachetne rody, przez tysiąclecia rządzące imperium.
Chociaż początkowo ludzie żyli w pokojowych stosunkach z elfami, z czasem zaczęły rosnąć niepokoje, jako że elfy zaczęły unikać kontaktu z ludźmi, wskutek czego Imperium w roku 214 IT wypowiedziało im wojnę. Sześć lat później magistrowie najechali Arlathan, ojczyznę elfów, i zniszczyli je wykorzystując magię krwi, zaś ocalałe elfy zostały tevinterskimi niewolnikami. Od elfów magistrowie nauczyli się wykorzystywania lyrium aby wchodzić do Pustki, przyczyniając się do stworzenia umiejętności, która wkrótce zdominowała państwową infrastrukturę.
Poszerzając swoje wpływy Imperium podbiło większość Thedas – po Ferelden na południu i Rivan na wschodzie – brutalną siłą podporządkowując sobie miejscowe plemiona. Rozpoczęto budowę Traktu Imperialnego mającego łączyć wszystkie podbite ziemie i ułatwić handel, jednak w związku z upadkiem Imperium przedsięwzięcie nigdy nie zostało ukończone. W latach 620-640 IT trwała olbrzymia wojna domowa, kiedy dwóch najbardziej wpływowych magistrów toczyło spór o wolny tron archonta, grożąc rozdziałem imperium. Chociaż ostatecznie przywrócono porządek, wydarzenia te stały się początkiem końca złotego wieku Imperium.
W roku 800 IT grupa magistrów, poświęcając poświęcając setki niewolników i zużywając dwie trzecie zapasów lyrium zgromadzonych w Imperium w celu uzyskania boskości, weszła fizycznie do Pustki, z której powróciła jako pierwsze mroczne pomioty. Przez blisko dwieście lat Pierwsza Plaga dowodzona przez arcydemona Dumata pustoszyła Imperium, ograniczając jego potęgę, co dodatkowo wzmacniały niepokoje społeczne. Pomioty zostały ostatecznie pokonane przez założoną do tego celu organizację Szarych Strażników.
Poważnie osłabione Imperium, którego słabości zostały obnażone przed światem, dotknięte zostało przez pierwsze Święte Marsze prowadzone przez Andrastę i jej męża Maferata, którzy w roku 1020 IT sprowadzili z Fereldenu armie barbarzyńców mające zniszczyć imperium. W miastach całego państwa wybuchały powstania elfów wspierających Andrastę, wzmacniając zagrożenie ze strony nadciągającej fereldeńskiej armii. Po czterech latach rebelia została stłumiona, a Andrasta i jej generałowie publicznie straceni. W roku 1035 IT archont Hessarian, rządzący w czasie buntu Andrasty, przyjął wiarę w nią i wyjawił, że została zdradzona przez Maferata.
W latach 1050-1120 IT rozpoczęła się wojna mająca na celu odłączenie się Rivanu od Tevinteru, co odwróciło uwagę Imperium od odzyskania Wolnych Marchii. Wschodnie miasta Wolnych Marchii wspomogły Rivańczyków, a w roku 1117 IT, po bitwie pod Temerin, Imperium porzuciło Rivan.
Po założeniu Zakonu w roku 1195 IT, na całym kontynencie zaczął szerzyć się kult andrastański, co przyczyniło się do wyraźnego osłabienia wpływu Tevinteru. Południowa część Imperium podzieliła się, północna pozostała zjednoczona. Ostatecznie magistrowie przyjęli Zakon, ale na własnych warunkach.
W roku 3:87 Wieku Wież Imperium oddzieliło się od andrastańskiego Zakonu, zakładając Imperialny Zakon pod wodzą maga, Boskiego Valhaila. W Wieku Mroku i Wieku Świętych, kiedy napięcia pomiędzy Zakonem orlezjańskim a imperialnym przybrały na sile, Boskie zorganizowały kilka Świętych Marszów przeciwko Tevinterowi. W odwecie za przypuszczenie przez Orlais ataków na swoje granice, Tevinter odmówił udzielania pomocy Thedas, kiedy w roku 5:12 Świętych rozpoczęła się Czwarta Plaga.
W roku 6:30 Stali Thedas zaatakowane zostało przez qunari, w wyniku czego Tevinter utracił sporą część swoich ziem. Zdeterminowane, żeby odzyskać utracone ziemie, w Wieku Burzy Imperialny Zakon wraz z Zakonem w Orails rozpoczęli Nowe Święte Marsze, trwające w latach 7:25-7:85. Imperium nie podpisało traktatów llomeryńskich, na mocy których pozostałe narody zakończyły wojnę z qunari, w związku z czym Tevinter i qunari w dalszym ciągu pozostają w stanie wojny, zmagając się o dominację nad północnym Thedas. Obecnie obie frakcje walczą na Seheronie.
W roku 7:34 Burzy władza powoli zaczęła wracać z powrotem w ręce magów, kiedy na nowego archonta wybrany został pochodzący bezpośrednio z Kręgu Nomaran, co naruszyło prawo zakazujące zasiadania magom w rządzie.