Fen’Harel, znany także jako Straszliwy Wilk – elficki bóg, który jako jedyny mógł chodzić pomiędzy bogami i Zapomnianymi. Oszukał oba klany bogów, zamykając je w ich królestwach. W konsekwencji już nigdy nie mogły kontaktować się ze śmiertelnikami, co jest częstym wyjaśnieniem powodów, z jakich elfi bogowie – a zwłaszcza życzliwi Stwórcy – nie pomogli uratować Arlathanu przed upadkiem. Fen’Harel rzekomo nigdy nie lubił elfiego ludu, a po zdradzie spędził stulecia w najdalszym zakątku świata, szaleńczo chichocząc.
Nazywany jest również Panem Oszustów, Wielkim Wilkiem, Wędrowcem po Zaświatach i Tym, Który Poluje Samotnie.
Relacje ze śmiertelnikami[]
Dalijczycy zasadniczo uznają Fen’Harela za złego boga. Mówi się jednak, że w przeszłości Straszliwy Wilk był wzywany przez elfy do pomocy w rozmaitych sprawach. Chociaż jego pomoc zawsze miała swoją cenę, w ramach religijnej tradycji często składano mu dziękczynne ofiary, ponieważ Fen’Harel zawsze dotrzymywał słowa. Po upadku Arlathanu zaprzestano jednak tych praktyk. W czasach współczesnych posągi Fen’Harela są umiejscowione daleko od jakichkolwiek dalijskich obozów. Przypominają o tym, że Dalijczycy muszą być ostrożniejsi i potrzebują ochrony przed złymi duchami. Co więcej, opiekun nosi pierścień z żelazodrzewa przedstawiający zdradę Fen’Harela jako przypomnienie obowiązku chronienia klanu przed złym bogiem.
Prawda[]
Straszliwy Wilk nie był bogiem, a elfim magiem o imieniu Solas. Po zakończeniu nieznanej wojny powiódł on elfy przeciwko Evanuris, elfiej radzie najpotężniejszych magów, którzy ― zazdrośni o jej moc i pozycję ― zamordowali Mythal, uważana przez niego za „głos rozsądku wśród elfów". Żeby ukarać zaślepionych pychą uzurpatorów, jakimi byli w jego oczach, za zabójstwo, Solas stworzył Zasłonę i odciął Evanuris od świata, w którym żyły elfy. Niestety, odgradzając Pustkę od rzeczywistego świata, jednocześnie pozbawił elfy nieśmiertelności i ich wielkiej niegdyś mocy. Po tym zdarzeniu, jak i po upadku dawniej wspaniałej cywilizacji elfów, Wilk zapadł w długi sen, z którego obudził się kilka miesięcy przed wybuchem na Konklawe. Znalazł Kulę zniszczenia, lecz był za słaby, żeby ją otworzyć. Zakładał, że jeśli podłoży Kulę Koryfeuszowi, ten zginie przy próbie jej otwarcia, a Fen'Harel zdobędzie Kotwicę i zniszczy Zasłonę, przywracając elfom nieśmiertelność i moc kosztem życia wszystkich ludzi w Thedas. Gdy jego plan zawiódł, Solas dołączył do Inkwizycji, żeby zamknąć Wyłom. Kiedy się to udało, a Kula została zniszczona przy drugim zamknięciu Wyłomu, Solas zniknął z zamiarem znalezienia kolejnego sposobu, by zniszczyć Zasłonę. Jak dowiadujemy się w Intruzie, przez dwa lata zbierał do swoich szeregów elfy z całego Thedas. Przy konfrontacji z Inkwizytorem wyjawia mu cały swój plan oraz przyznaje, że jest w stanie zniszczyć świat ludzi, jeśli zagwarantuje to elfom możliwość życia jak kiedyś. Przed zniknięciem w eluvianie Solas pozbawia Inkwizytora ręki, żeby rozrastająca się Kotwica go nie zabiła.
Wbrew doniesieniom z późniejszych dalijskich legend Straszliwy Wilk wcale nie był zły. Chciał znieść niewolnictwo w Arlathanie i obiecywał, że kiedy zwycięży Evanuris, wszyscy elfi niewolnicy odzyskają wolność. Zależało mu na losach pradawnych elfów, dlatego zaniepokoił się, gdy rozsądna władczyni została zabita, a na jej miejscu mieli zasiąść aroganccy i chciwi magowie. Przydomek Straszliwy Wilk nadali mu właśnie Evanuris, a on go przyjął i nosił z dumą. Żeby podkreślić jego wagę, zwykł chodzić w narzuconej na siebie wilczej skórze.
Legendy o Straszliwym Wilku[]
Szlachcic i Straszliwy Wilk[]
- Felassan: w starożytnym mieście zwanym Arlathanem żył niegdyś młody szlachcic. Jedna z cór tamtejszego elfiego króla zmarła wskutek ukąszenia węża i na uroczystości czuwania przy jej grobie szlachcic ów zauważył elfkę tak piękną i nieskazitelną, że jego serce rozpadło się na kawalki. Ponieważ zasady starożytnego Arlathanu nie pozwoliły mu z nią porozmawiać, nie dowiedział się, kim była, nie mógł także udać się do jej rodziny, by prosić o jej rękę. Zanosił modły do wielu bogów, by ujrzeć elfkę raz jeszcze. Modlił się do Mythal, patronki miłości, i do Dirthamena, Strażnika Tajemnic, by ten wyjawił mu imię ukochanej. Błagał także Andruil, boginię łowów, ażeby pomogła mu zdobyć serce wybranki. W końcu złożył ofiarę dla Fen’Harela. Straszliwy Wilk odpowiedział jako jedyny. Tej samej nocy podpowiedział szlachcicowi we śnie, co powinien zrobić, żeby zobaczyć elfkę. Wiesz, co mu powiedział?
- Briala: Zabij drugą córkę króla[1].
Powolna strzała[]
Felassan: Moje imię w naszym języku oznacz "powolną strzałę". Pochodzi ona z opowieści o bogu Fen'Harelu, który został poproszony przez pewną wioskę o zabicie wielkiej bestii. Fen'Harel zakradł się do bestii o świcie i ujrzał jej wielką siłę. Zrozumiał, że bestia pokona go, jeżeli z nią zawalczy, więc wystrzelił strzałę w niebo. Mieszkańcy wioski zapytali się Fen'Harela jak ich ocali, na co on odpowiedział: "Kiedy powiedziałem, że was ocalę?". Straszliwy Wilk opuścił wioskę, a wielka bestia przyszła do niej tej samej nocy i zabiła wszystkich wojowników, kobiety i starszyznę. Gdy przyszła po dzieci i otworzyła swą wielką paszczę, by je pożreć, z nieba spadła strzała wystrzelona przez Fen'Harela i zabiła bestię. Dzieci z wioski były w żałobie po swoich rodzicach i starszych, lecz dziękowały Fen'Harelowi za to, że spełnił ich prośbę - zabił wielką bestię dzięki swojej przebiegłości i wolnej strzale, której bestia nie zauważyła." [2].
Fen'Harel i drzewo[]
Felassan: "W tej historii Fen'Harel został pojmany przez boginię łowów - Andruil. Rozgniewał ją polując na halle bez jej błogosławieństwa, więc przywiązała go do drzewa i oznajmiła, że będzie musiał jej służyć w łóżku przez rok i jeden dzień, by odkupić swe winy. Gdy Andruil rozbiła obóz na noc, znalazł ich Anaris, który poprzysiągł, że zabije Fen'Harela za zbrodnie przeciwko Zapomnianym. Andruil i Anaris zdecydowali, że będą walczyć o prawo do Fen'Harela.
Straszliwy Wilk powiedział Anarisowi podczas walki o wadzie w zbroi Andruil tuż nad biodrem, więc ten dźgnął boginię w te miejsce, sprawiając, że padła na ziemię. Fen'Harel rzekł Anarisowi, że to dzięki niemu zwyciężył i powinien mu zwrócić wolność. Anaris był tak wściekły na Fen'Harela, że nie zauważył jak Andruil, ranna, lecz żywa, podnosi się i celuje w niego ze swego wspaniałego łuku. Anaris upadł straszliwie raniony przez złotą strzałę wbitą w jego plecy. Gdy obaj bogowie leczyli swe rany, Fen'Harel przeciął więzy i uciekł." [3]
Pies myśliwski i wilk[]
Merrill: "Dawno temu jeden z klanów mieszkał na Milczącej Równinie. Było to straszne, samotne miejsce, gdzie słońcu nie wolno było świecić. Ich opiekun miał psa myśliwskiego. Kiedy byli młodzi, razem polowali na jelenie, zające, nawet wilki. Ale w końcu pies i opiekun zestarzeli się razem. Mogli tylko drzemać przed ogniskiem i śnić o polowaniach.
Ale wtedy pojawił się Straszliwy Wilk. Opiekun był bowiem dobry i mądry, a tych dwóch rzeczy Fen'Harel nienawidzi ponad wszystko. Nocą spróbował wkraść się do snów opiekuna, wypaczyć jego umysł i zwrócić go przeciwko jego własnemu klanowi. Ale jego ogar pilnował swego pana nawet w snach. Zwęszył Straszliwego Wilka i runął za nim w pościg przez Pustkę.
Fen'Harel próbował zgubić swego prześladowcę, ale ten biegł za nim tak, jak psy potrafią tylko w snach. Nawet wicher nie potrafiłby mu umknąć. Dogonił Straszliwego Wilka i złapał go za ogon! Fen'Harel zawył tak głośno , że Zasłona się zatrzęsła, a same gwiazdy rozbiegły się ze strachu. Ale pies nie chciał go puścić. Ani pies, ani Wilk nie poddawali się. W końcu Fen'Harel odgryzł własny ogon, żeby uciec i zniknął w oddali. Od tamtej pory Fen'Harel zawsze zastanawia się dwa razy, nim spróbuje swych sztuczek, jeżeli zobaczy na straży psa."
Zobacz też[]
Galeria[]
Przypisy
- ↑ Dragon Age: The Masked Empire, s. 183.
- ↑ Dragon Age: The Masked Empire, str.71.
- ↑ Dragon Age: The Masked Empire, str.315-316.