Druga inwazja orlezjańska na Ferelden – konflikt zbrojny zapoczątkowany w roku 8:24 Błoosławionego przez cesarza Reville’a, znanego jako „Szalony Cesarz”.
Przebieg[]
Pierwszą fortecą, jaką Fereldeńczycy utracili na rzecz Orlais, była Twierdza Czuwania.
Bitwa o Lothering[]
Podczas bitwy o Lothering zginął król Vanedrin Theirin, a Nemetos – miecz Kalenhada Wielkiego – zaginął. W obronie swojego króla zginął również teyrn Wysokoża Ardal Cousland.
Po bitwie o Lothering[]
Mimo że po śmierci Vanderina na tronie zasiadł jego syn, Brandel Theirin, ze względu na młody wiek nie potrafił zjednoczyć pod sobą kraju, przez co w ciągu następnych dwóch dekad Ferelden pogrążony był w bitewnym chaosie.
W roku 8:44, dwadzieścia lat po rozpoczęciu inwazji, Orlezjanom ostatecznie udało się zdobyć stolicę Fereldenu, Denerim, zmuszając Brandela do ukrycia się.
Następstwa[]
Zapoczątkowana przez Reville’a okupacja trwała przez 78 lat, będąc jednym z najmroczniejszych okresów w historii Fereldenu. Mimo porażki król, nazywany Brandelem Zwyciężonym, kontynuował działalność narodowowyzwoleńczą, jednak przez większość czasu jego wysiłki były nieskuteczne, przez co szlachta uwierzyła, że Ferelden został stracony na zawsze.