Duch staje się demonem, kiedy jego pierwotny cel zostaje wypaczony.
Demon – duch z Pustki, z reguły zły, będący ucieleśnieniem grzechów albo negatywnych emocji, żywiący się najmroczniejszymi częściami psychiki śmiertelników, takimi jak gniew, głód czy pożądania. Według Solasa, duch staje się demonem, kiedy zaprzeczy celowi swojego istnienia, co ma miejsce, kiedy zmuszony jest zrobić coś wbrew swojej naturze. Może się to zdarzyć również podczas eksploracji psychiki śmiertelnika podczas snów, gdzie duch natrafia na negatywne myśli lub wspomnienia. Siła i inteligencja demona zależą od emocji lub idei, którą się żywią – im bardziej są one złożone, tym potężniejszy staje się demon.
Natura demonów[]
Demony skategoryzowane zostały według obserwacji dokonanych przez ludzi. Gniew jest najprostszą emocją, którą mogą się żywić, dlatego demony gniewu znajdują się najniżej w hierarchii. Nad nimi znajdują się demony gnuśności, znane jako mistrzowie podstępu. Wyżej znajdują się demony pożądania, potrafiące manipulować ludźmi nawet bez ich wiedzy. Najpotężniejsze są demony pychy – budzące strach stworzenia znane ze swojej inteligencji. Same demony jednak nie przestrzegają ludzkiej hierarchii, toteż demon gniewu może skupić się na zemście, będącą znacznie potężniejszą i złożoną motywacją niż zwykły gniew, z kolei demon pożądania koncentrujący się na żądzy będzie mniej potężny niż ten skupiający się na pożądaniu, co jest bardziej złożone. Istnieją również demony koszmaru, żerujące na podstawowym instynkcie strachu, oraz demony rozpaczy, wysysające z ludzi nadzieję. Do mniej pospolitych demonów należą zazdrość i strach.
Demony nie posiadają płci. W Pustce potrafią zmieniać kształt i przyjmować dowolnie wybraną przez siebie formę – chociaż w grach demon pożądania często przybiera formę nagiej kobiety, równie dobrze może przyjąć formę przystojnego nagiego mężczyzny, jeżeli taka pociąga śmiertelnika. Demony nie rozróżniają żywych od umarłych, dlatego dokonują opętania żywych i martwych ciał, co jest przyczyną, dla której Zakon pali ciała umarłych.
Demony są po prostu duchami, które zatraciły swój pierwotny cel. Wyciągnięcie nieświadomego ducha z Pustki do świata śmiertelników, zwłaszcza w celu zachowania jego natury, sprawia, że zamienia się on w demona, chociaż duchy dobrowolnie przechodzące przez Zasłonę zachowują swoją postać. Co więcej – jeżeli śmiertelnik będzie spodziewał zobaczyć się demona, zobaczy go, nawet jeśli przybyły zza Zasłony byt w rzeczywistości jest duchem.
Według Zakonu, demony nienawidzą świata i chcą sprowadzić na wszystkie żyjące istoty chaos i zniszczenie. Z perspektywy Solasa, takie szufladkowanie zafałszowuje obraz ich motywacji i nie prowadzi do niczego dobrego. Apostata twierdzi, że duchy chcą dołączyć do świata żywych, a demony powstają, gdy wspomniane pragnienie staje się wynaturzone. Solas przedstawił koncepcję współistnienia ludzi z demonami i duchami, ale na ten czas jest to niemożliwe, bo Zasłona stanowi barierę, przez którą wzajemne porozumienie jest praktycznie niemożliwe[1].
Demoniczne opętanie[]
Demony zazwyczaj wchodzą do tego świata poprzez opętanie
Podobnie jak większość duchów, demony z reguły nie są w stanie przeżyć w świecie śmiertelników bez uprzedniego opętania nosiciela. Jedynym znanym sposobem wyrzucenia demona bez zabijania nosiciela jest wejście do Pustki i bezpośrednia konfrontacja z demonem, co jednak niesie ze sobą ogromne ryzyko. Jeżeli nosiciel zostanie zabity, demon bez szwanku wraca do Pustki. Magowie, ze względu na zwiększony kontakt z Zasłoną, są szczególnie podatni na opętanie przez demony.
Plugawce to przerażający rezultat opętania maga przez demona. Jako że demony opętują nie tylko żywych, demon pychy opętujący zwłoki maga zamieni się nie w plugawca, a tajemną zmorę, posiadająca wszystkie magiczne umiejętności maga, jak również zdolność leczenia, a nawet dowodzenia innymi nieumarłymi. Innym potężnym rodzajem opętanych zwłok jest upiór, z reguły powstający w wyniku opętania przez demona pychy albo pożądania.
Dla słabszych demonów zwłoki stanowią kuszący cel, ponieważ nie wyczuwają żadnego oporu. Gdy demon gnuśności wejdzie w ciało, powstaje powolny trup. Trupi pożeracze powstają w wyniku opętania przez demona głodu.
Opętaniu ulec mogą również ciała, które od dawna znajdują się w stanie rozkładu. Szponiasty szkielet to szkielet opętany przez demona głodu – kierowany głodem, stara się pożreć wszystko, co stanie mu na drodze, często dysponuje umiejętnością wysysania energii i many ze swoich ofiar. Powolny szkielet, opętany przez demona gnuśności, potrafi używać magii entropii.
Zdarza się, że po ucieczce z Pustki demony opętują nie tylko ludzi i zwierzęta, ale też np. drzewa, co daje interesujący efekt uboczny, pozwalając demonowi uniknąć szaleństwa, jak z reguły ma to miejsce w przypadku opętania istot inteligentnych.
Mimo rozlicznych możliwości opętania, cienie stanowią przykład na to, że demony nie muszą nikogo opętać, żeby móc przejść za Zasłonę. Są to demony w swojej prawdziwej postaci, które z czasem uczą się wysysać energię z psychiki napotykanych stworzeń, tak jak robią to w Pustce. Gdy wyssą jej wystarczająco dużo, mogą zamanifestować swoją mocą. Nie szukają nosiciela, którego mogli by opętać, zamiast tego egzystują jako cienie, żywiące się na umysłach tych, których spotkają.
Hierarchia[]
Demony mają swoje hierarchie. Grają we własne gierki, a śmiertelnicy są dla nich... pionkami albo tylko żetonami do zapłaty.
Demony mają ściśle określoną hierarchię. Grają we własne gierki, a śmiertelnicy są dla nich pionkami lub żetonami do zapłaty[2].
Galeria[]
Ciekawostki[]
- W Początku postać walczyć mogła z demonami żywiącymi się podstawowymi ludzkimi grzechami, jednak, jak stwierdził David Gaider, istnieją również inne typy demonów – rozpaczy, strachu, zazdrości i żalu. Pierwsze trzy z wymienionych pojawiły się w Inkwizycji, z kolei demon żalu jak dotąd nie pojawił się jeszcze w żadnej publikacji ze świata Dragon Age.
Zobacz też[]
- Kodeks: Cień
- Kodeks: Demon gniewu
- Kodeks: Demon gnuśności
- Kodeks: Demoniczne opętanie
- Kodeks: Demon pożądania
- Kodeks: Demon pychy
- Kodeks: Demon rozpaczy
- Kodeks: Duchy i demony
- Kodeks: Koszmar (Inkwizycja II)
- Kodeks: Ognik
- Kodeks: Plugawiec
- Kodeks: Szkielet
- Kodeks: Tajemna zmora
- Kodeks: Upiór
- Kodeks: Zazdrość
- Kodeks: Żywy trup
- Kodeks: Żywy trup (Inkwizycja)
Przypisy
- ↑ BioWare, „Dragon Age: Inkwizycja”, 2014 rok, Rozmowa z Solasem w Azylu.
- ↑ BioWare, „Dragon Age: Początek”, 2009 rok, Rozmowa z Niallem w Pustce.