Dragon Age Wiki
Advertisement

Darinius, znany również jako Darinius Przewoźnik – założyciel i pierwszy archont Imperium Tevinter.

Życiorys[]

Wczesne lata[]

Po tajemniczym zaginięciu miasta Barindur w roku -1610 Starożytności, ludy zamieszkujące ziemie na północy Thedas podzieliły się na trzy królestwa: Tevinter, Neromenian i Qarinus. Darinius przyszedł na świat jako syn Livii, królowej Trvinteru, a zarazem wielkiej kapłanki Razikale. Jej niebędący magiem brat, Tarsian, uknuł spisek mający zapewnić mu miejsce na tronie. W dniu narodzin Dariniusa zaatakował pałac, zabijając wszystkich kapłanów i żołnierzy, którzy nie poprzysięgli mu wierności, ale po dostaniu się do komnat królowej odkrył, że ta zniknęła, a królewski sygnet został przełamany na dwie części. Tarsian wyśledził Livię w świątyni Razikale, w której królowa czekała na niego w pełni uzbrojona. Chociaż poległa w walce, przed śmiercią pozbawiła Tarsiana prawego oka i ręki.

Następnego dnia Kalpurnia, kapłanka Dumata ze świątyni w Vyrantium, znalazła na wybrzeżu koszyk, a w nim noworodka z kocykiem i połową złamanego pierścienia. Zabrała dziecko, nadała mu imię Darinius i wychowała jak swoje. Chłopiec dorastał w świątyni Dumata i szybko ujawnił zadziwiający talent magiczny i już w wieku zaledwie dziesięciu lat był utalentowanym śniącym.

Kiedy miał dziewiętnaście lat, będący nowicjuszem Darinius został wezwany wraz ze starszymi akolitami do umierającego wielkiego kapłana Dumata. Ten zapowiedział, że uczyni swoim następcą tego, kto dowiedzie swojej wartości, przynosząc mu „to, co nie ma nóg, ale musi tańczyć, nie ma płuc, ale musi oddychać, nie ma życia, ale żyje i umiera”. Darinius rozwiązał zagadkę prawidłowo i przyniósł ogień. Umierający kapłan ogłosił go swoim następcą, a nazajutrz Darinius przejął jego obowiązki.

Rządy[]

Kiedy najwyższy król Neromenianów zmarł, nie pozostawiając po sobie potomka, zgodnie z tradycją jego następca wybrany został spośród śniących. Ponieważ Neromenianowie na swoich boskich patronów wybrali Dumata, Totha i Lusacana, do pałacu zostali wezwani najwyżsi kapłani tych bogów, żeby dowieść, któremu z nich najbardziej sprzyjają bogowie. Władza przypaść miała temu, który do następnego wschodu słońca zawiąże jajko w supeł i umieści go na cokole przed tronem, co uwolni schowaną w skarbcu koronę. Jeżeli żadnemu z nich nie powiodłoby się przed upływem czasu, wszyscy trzej zostaliby straceni. Podczas gdy kapłani Totha i Lusacana natychmiast weszli do Pustki, żeby szukać odpowiedzi u duchów, Darinius rozbił jajko, oderwał kawałek swojej szaty, zamoczył go w jajku, zawiązał i umieścił na piedestale. Aktywowało to dzwon i usunęło zaklęcie strzegące skarbca.

W noc koronacji Kalpurnia wyjawiła synowi, że znalazła go jako noworodka i wręczyła mu połowę złamanego pierścienia, w którym generał Dariniusa rozpoznał królewską pieczęć Tevinteru. Postawiło to nowego króla w trudnej sytuacji: z jednej strony był zobowiązany do pomszczenia swojej matki, w przeciwnym razie ryzykując obłożenie jego rodu klątwą, z drugiej Tarsian przebywał w ufortyfikowanym Minratusie, mieście znanym jako nie do zdobycia, a Neromenianowie i Quarinusowie zerwali wszelkie kontakty dyplomatyczne z Tevinterem, odmawiając uznania niemaga na tronie królewskim.

Tej samej nocy Darinius miał sen, w którym zobaczył, że przepłynął potężną rzekę w małej łódce, a jego przewodnikiem był mężczyzna bezustannie ukrywający twarz w cieniu. Kiedy dotarł na drugi brzeg i spojrzał w tył, zobaczył, że to on sam był przewoźnikiem. Odczytał ten sen jako wiadomość od Dumata; następnego dnia wysłał Tarsianowi podarki, twierdząc, że chce poprawić stosunki dyplomatyczne pomiędzy królestwami, a próżny Tarsian zaprosił go do swojego pałacu w Minratusie. Darinius pojawił się w nim z zaledwie siedmioma żołnierzami stanowiącymi gwardię honorową, zabezpieczył budynek, uniemożliwiając komukolwiek wejście, i wyzwał swojego wuja na pojedynek. Zakończył się on zwycięstwem młodego króla, który naprawił zepsutą pieczęć królewską, udowadniając, że jest godnym następcą tronu. Tym sposobem w roku -1207 Starożytności zjednoczył królestwa Tevinterczyków i Neromenianów.

Siedem lat później zainteresował się krasnoludami. Wiedząc, że kampania wojskowa na Głębokich Ścieżkach nigdy nie zakończyłaby się sukcesem ludzi, postanowił osobiście odwiedzić królestwo krasnoludów. Kiedy jego ekspedycja natrafiła na Głębokich Ścieżkach na krasnoludzkich wojowników, Darinius dobrowolnie oddał się w ich ręce, prosząc o zabranie do ich króla celem negocjowania traktatu. Po dotarciu do Kal-Sharok krasnoludy nie pozwoliły mu zobaczyć się z królem, dopóki nie udowodnił w Próbach, że jest tego godny. Darinius stoczył pojedynki z mistrzami z kasty wojowników i szlachciców, dopóki na placu boju nie pozostał tylko jeden krasnolud, noszący wspaniałą zbroję i dzierżący młot wojenny wykonany z czystego lyrium. Po wielogodzinnej potyczce krasnolud, którym okazał się być król Endrin Kamienny Młot, ogłosił, że Darinius cieszy się valos atredum – przychylnością przodków. Skutkowało to zawarciem traktatu handlowego, zapewniającego Tevinterowi stałe dostawy lyrium niezbędnego do zaklinania pancerzy żołnierzy, jak i wzmacniania zaklęć magów. Krasnoludzka ambasada w Minratusie, rzekomo wzniesiona przez samego Dariniusa jako dom gościnny dla krasnoludzkiego króla, zachowała się po dziś dzień, stanowiąc jeden z cudów świata.

Królowa Quarinusów, Rathana, wiedząc, że nie wygra wojny przeciwko Dariniusowi, w -1195 roku Starożytności zaproponowała małżeństwo. Związek ten doprowadził do zjednoczenia Tevinterczyków, Neromenianów i Quarinusów, co dało początek Imperium Tevinter. Darinius ogłosił się pierwszym archontem i założył Magisterium, którego członkami zostali kapłani, a pierwszego kapłana Dumata, Thalsiana, ogłosił „honorowym archontem”. Dwór magistrów stał się dworem królewskim, zaś sam „magister” stał się jedynym tytułem szlacheckim w Tevinterze.

Darinius zmarł około -1180 roku Starożytności, pięć lat po założeniu imperium.

Legendy[]

Pierścień Przewoźnika[]

Po objęciu tronu archonta, Darinius jako symbol archonta wybrał postać zakapturzonego przewoźnika ze swojej wizji, a każdy kolejny władca Tevinteru nosił taki pierścień na trzecim palcu prawej dłoni. Dla każdego archonta wykuwany jest ze złota nowy pierścień, każdy przedstawia jednak ten wizerunek. Zgodnie z tradycją, po śmierci władcy pierścień jest niszczony przed zgromadzeniem magistrów, żeby nikt nie mógł wykorzystać mocy archonta do momentu wybory nowego.

Pierścienie Brzasku i Świtu[]

Po tym, jak Darinius wykazał się podczas Prób, król Endrin wręczył nowemu sojusznikowi dwa pierścienie, stanowiące symbol przymierza pomiędzy Tevinterem a krasnoludami. Jeden z nich miał świecić jak wieczorna gwiazda, a drugi lśnić jak świt. Dopóki oba pierścienie były złączone, Darinius nie musiał obawiać się o przyjaźń dwóch królestw, która miała być potężna jak miecz i tarcza. Darinius nosił pierścienie Brzasku i Świtu przez dwadzieścia lat, nigdy ich nie zdejmując. Po śmierci zostały one zdarte z jego ciała przez magistrów kłócących się o tron, rozdzielone, a ostatecznie zagubione. Pierścień Brzasku ostatecznie stał się własnością demona gnuśności, a Pierścień Świtu trafił do Shianni.

Ciekawostki[]

  • Darinius rzekomo był w stanie zauroczyć zwierzęta i często widywano go w towarzystwie ptaków lub kotów, będących jego agentami. Jego siatka szpiegów była tak skuteczna, że według niektórych archont potrafił przewidzieć przyszłość. Z tego też względu często przedstawiany jest z krukiem albo wroną na ramieniu i kotem u stóp.
  • Historia Dariniusa podobna jest do historii biblijnego Mojżesza, który zgodnie z przepowiednią miał osłabić Egipcjan i wzmocnić Egipcjan. Obawiając się o życie syna, jego rodzice wsadzili go do kosza i puścili go na rzekę. Odnaleziony i wychowany został przez córkę faraona.
Advertisement