Dragon Age Wiki
Advertisement

Nie mogę się już doczekać tej chwalebnej chwili! Szara Straż walcząca u boku króla Fereldenu!

— Cailan Theirin, Dragon Age: Początek

Cailan Theirin (ur. 9:5 Smoka, zm. 9:30 Smoka) – król Fereldenu, syn króla Marica Theirina i królowej Rowan, mąż Anory Mac Tir, a także postać pojawiająca się w książce Dragon Age: Utracony tron oraz grach Dragon Age: Początek, Heroes of Dragon Age.

Przeszłość[]

Cailan Theirin odziedziczył po matce zamiłowanie do książek. Jako dziecko uwielbiał słuchać opowieści o bohaterach, zwłaszcza tych opisujących dojście jego ojca do władzy. Po śmierci Rowan Cailan dorastał bez rodzeństwa. Chociaż z Alistairem spotkał się tylko raz, w dzieciństwie, wiedział, że jest jego przyrodnim bratem i informowano go o jego życiu.

Po śmierci matki wychowywany był zarówno przez Marica, jak i Loghaina, który pomagał królowi w jego wychowaniu. Gdy Cailan był dzieckiem, Loghain zaaranżował jego ślub ze swoją córką Anorą. Chociaż miało być to małżeństwo czysto polityczne, związek przerodził się w coś więcej, chociaż Cailan nie pozostał całkowicie wierny swojej żonie. Cailan nie przepadał za polityką, dlatego Anora przejęła jego administracyjne obowiązki. Król zawsze jednak pragnął zjednoczyć lud przeciwko wspólnemu wrogowi, tak jak robił to jego ojciec.

Gdy Plaga ponownie zagroziła światu, Król zaprosił siły orlezjan do Fereldenu, by stoczyć historyczną bitwę pod Ostagarem u boku Szarej Straży.

Osobowość[]

Podczas gdy niektórzy myśleli o Cailanie jako o dziecinnym królu, który tylko bawi się władzą i wysoką pozycją, uważany był za moralnego, pełnego idealizmu człowieka. Chciał zwrzeć sojusz z orlezjanami dla dobra Fereldenu. Celem było jak najdłuższe utrzymanie pokoju. Często rozmawiał ze swoimi ludźmi podnosząc w ten sposób morale i zdobywając uznanie. Bardzo cenił Szarą Straż za swoje oddanie i poświęcenie w swojej sprawie. Był dumny z tego, że może walczyć z nimi ramię w ramię w bitwie pod Ostagarem. Cailan jest inteligentnym królem, który pragnie tego samego co ojciec w młodości. Interesuje go honor i chwała na polu bitwy i również zamiast krwawego rozlewu krwi preferuje podejście dyplomatyczne, zwłaszcza jeżeli chodzi o Orlais.

Cailan Theirin uważał, że nie należy chować urazy do Orlais i skupić się na teraźniejszości oraz przedłużeniu pokoju. Loghain Mac Tir nie był z tego faktu zadowolony. Uważał, że Maric Theirin zrozumiałby powagę sytuacji i nigdy nie zaprosiłby dawnych wrogów do Fereldenu.

Udział[]

Dragon Age: Początek[]

Cailan Theirin po raz pierwszy pojawia się w Ostagarze, gdzie wita Duncana i Strażnika. Król nie wydaje się być zaniepokojony rosnącą liczbą pomiotów, a walkę z nimi traktuje jako możliwość zapisania się w historii, gdzie będzie bohaterem walczącym u boku Szarej Straży. Mężczyzna stwierdza, że słyszał już o nowym nabytku Duncana, którym jest Strażnik. Cailan Theirin uważa, że oficjalny ton rozmowy nie jest potrzebny - w końcu oboje będą razem przelewać krew.

Jeżeli Strażnik jest dalijskim elfem: Król stwierdza, że wiele słyszał na temat nadzwyczajnych umiejętności Dalijczyków i ich honorze. Według niego, Dalijczycy wydają się być bardzo zdystansowani, ale nie ma do nich o to pretensji.

Cailan Theirin zauważa, że musi udać się z powrotem do swojego namiotu. Według niego, Loghain Mac Tir nie może się doczekać, by zacząć go zanudzać strategiami. Duncan postanawia mu jeszcze przypomnieć o tym, że wuj Króla, arl Eamon Guerrin przesyła pozdrowienia, a wojska z Redcliffe powinny dotrzeć do Ostagaru w ciągu tygodnia. Na tę informację Cailan Theirin reaguje z radością. Cieszy się, że jego wujek postanowił zagarnąć nieco chwały dla siebie. Król zauważa, że wygrano już trzy bitwy i nie widzi powodu, by tym razem miało się coś nie udać. Według niego, nie ma żadnych podstaw, by twierdzić, że Thedas musi ponownie zmierzyć się z Plagą, choć wokół jest pełno mrocznych pomiotów. Poza tym, nikt jeszcze nie natrafił na ślad arcydemona. Król ponownie zauważa, że musi udać się z powrotem do namiotu zanim Loghain Mac Tir wyśle za nim grupę poszukiwawczą. Następnie żegna się i odchodzi w swoją stronę.

Podczas rozmowy ze strażnikiem namiotu króla wychodzi na jaw, że Cailan Theirin spędza większość swojego czasu z szarymi strażnikami. Okazuje się również, że Loghain Mac Tir spotyka się z władcą kiedy tylko może i wykłóca się z nim odnoście strategii wedle której ma zostać poprowadzona bitwa. Król jednak najczęściej ignoruje swojego teścia. Według strażnika namiotu króla, Cailan Theirin pragnie położyć kres Pladze staczając jedną ogromną bitwę, o której bardowie będą śpiewać przez całe stulecia. Władca nieustannie kłóci się również ze swoim teściem o królową Anorę Mac Tir. Teyrn uważa, że król podchodzi do bitwy bardzo niepoważnie, co Cailan Theirin uważa za zabawne.

Przed Bitwą pod Ostagarem, król obmyśla strategię przy stole narad. Włada upiera się, by pójść do boju razem z Szarą Strażą. Twierdzi, że jego decyzja jest ostateczna, a Loghain Mac Tir niczego w tej kwestii nie zmieni. Według Teyrna, mężczyzna sporo ryzykuje, ponieważ horda mrocznych pomiotów jest zbyt niebezpieczna, by Cailan Theirin stawał na pierwszej linii. Jednak król twierdzi, że skoro grozi im niebezpieczeństwo, być może dobrym pomysłem byłoby poczekać na posiłki z Cesarstwa Orlais. Według Loghaina Mac Tira to jest kompletny absurd i twierdzi, że Fereldeńczycy nie potrzebują niczyjej pomocy, a już zwłaszcza ze strony Orlezjan. Król przypomina swojemu doradcy, że spory z Cesarstwem Orleis stanowią już przeszłość i nakazuje mu pamiętać, kto jest władcą. Zrezygnowany Loghain Mac Tir wyraża dezaprobatę. Według niego, to dobrze, że Maric Theirin nie dożył dnia, w którym jego syn jest gotów oddać Ferelden tym, którzy go niewolili przez całe stulecia. Cailan Theirin uważa, że wobec tego siły, które zebrały się pod Ostagarem muszą wystarczyć. Następnie pyta Duncana czy wszystko jest gotowe. Po odpowiedzi twierdzącej, zwraca się do Strażnika, któremu składa gratulacje z powodu pomyślnej inicjacji. Król twierdzi, że przyda się każdy szary strażnik, a główny protagonista powinien czuć się zaszczycony. Teyrn zwraca uwagę, że władca musi być większym realistą, bo jego fascynacja Szarą Strażą może doprowadzić go do zguby. Cailan Theirin zgadza się, by Loghain Mac Tir przedstawił mu swoją strategię. Teyrn proponuje, by ogień sygnałowy w Wieży Ishal został rozpalony przez jego ludzi, ponieważ to bardzo odpowiedzialne zdanie. Król decyduje wysłać jednak Strażnika oraz Alistaira Theirina. Doradca po raz kolejny zwraca uwagę na to, że władca za bardzo ufa Szarej Straży. Duncan zauważa, że król powinien również obmyślić plan na wypadek pojawienia się arcydemona. Loghain Mac Tir twierdzi jednak, że zwiadowcy nie natrafili w Głuszy Korcari na ślady smoka. Cailan Theirin stwierdza, że od tropienia tego stworzenia są szarzy strażnicy. Ostatecznie Teyrn zgadza się postąpić zgodnie z planem króla. Władca jest tym faktem zadowolony i zauważa, że nie może się już doczekać tej chwalebnej chwili.

Wieczorem tego samego dnia, Cailan Theirin dowodzi wojskami fereldeńskimi podczas walki z mrocznymi pomiotami. Na początku bitwa przebiega pomyślnie. Łucznicy i wypuszczone psy świetnie radzą sobie z potworami. Potem król walczy w pierwszej linii razem z Duncanem. Gdy jednak w Wieży Ishal zostaje rozpalony ogień sygnałowy, Loghain Mac Tir zdradza króla i nakazuje swoim oddziałom odwrót. Fereldeńska armia walcząca pod Ostagarem nie otrzymuje posiłków, a mroczne pomioty zaczynają zdobywać przewagę. Wkrótce pojawia się ogr, który gwałtownie chwyta władcę i nabija go na pal, co kończy się śmiercią mężczyzny.

Gdy Strażnik wraca do Ostagaru, znajduje ukrzyżowane, poranione i nagie ciało Cailana na moście prowadzącym do wieży Ishal. Bohater Fereldenu może spalić króla na stosie lub zostawić go pożarcie wilkom albo mrocznym pomiotom. W Ostagarze Strażnik może znaleźć listy do Cailana od Cesarzowej Celene oraz Arla Eamona.

Ciekawostki[]

  • Postać Cailana została napisana przez Davida Gaidera.
  • Cailan jest celtyckim imieniem znaczącym „dziecko”, co wpisuje się w motyw młodego i naiwnego króla, jakim jest Cailan.
  • Cailan ma taki sam styl włosów jak Zevran Arainai.
  • Wielki miecz, jaki dzierży Cailan, ma taki sam model jak Yusaris.
  • David Gaider potwierdził w rozmowie[1], że Cailan z powodu jej niepłodności rzeczywiście planował zostawienie Anory dla cesarzowej Celene. Wątek ten został usunięty ze scenariusza, wskazówki co do niego zostały wprowadzone dopiero w Powrocie do Ostagaru.
  • Mimo, że Alistair był jego przyrodnim bratem, Cailan uważał go za jednego z najepszych Szarych Strażników i darzył go szacunkiem. Spekuluje się, że król wiedząc o wyniku bitwy wysłał Alistaira na wieżę Ishal, aby ratować mu życie.
  • Elric Maraigne, jeden ze strażników honoru Cailana uważa, że król przewidywał klęskę swojej armii w bitwie pod Ostagarem. Przeczy to jednak jego pozytywnemu nastawieniu. Być może udawał pewnego siebie, aby tylko podwyższyć morale i nie osłabić szans na zwycięstwo.
  • Alistair i Cailan mają bardzo podobne, dziecinne nastawienie.
  • Cailan z wyglądu jest bardzo podobny do Marica.

Galeria[]

Przypisy[]

Advertisement