Awarowie

Awarowie – ludzkie plemię, którego historia sięga czasów starożytnych.

Historia[]

Awarowie należeli niegdyś do ludu Alamarri. Chociaż często określa się ich jako jedno plemię, w rzeczywistości są grupą niewielkich, działających niezależnie od siebie plemion. Jedyną wspólną cechą łączącą wszystkie klany są wierzenia i kultura.

Awarowie walczyli przeciwko Imperium Tevinter chcącemu zająć ich ziemię. Z pomocą krasnoludów zbudowali Twierdzę Kinloch i Twierdzę Czuwania. Kiedy potęga Awarów zmalała, ta pierwsza stała się siedzibą Kręgu Maginów, a druga siedzibą rodu Howe’ów rządzącego Amarantem, a następnie należała do Szarych Strażników.

Po Pierwszej Pladze Awarowie wdarli się głęboko w ziemie Imperium Tevinter. Maferatowi, awarskiemu przywódcy i mężowi Andrasty, udało się podbić większość Imperium, zanim – wspierany przez inne plemiona Alamarri i elfickich niewolników pod wodzą Shartana – przypuścił nieudany szturm na Minratus. Po zakończonym porażką oblężeniu miasta Maferat zawarł potajemny układ z archontem Hessarianem, wydając mu wielbioną przez lud Andrastę, uważaną za przywódczynię powstania, w zamian za ziemie na południe od Kirkwall.

W jakiś czas po zakończeniu Pierwszej Plagi Awarowie oddzielili się od Alamarri, zapoczątkowując wojnę domową. Za swój dom uznali niegościnne Góry Mroźnego Grzbietu.

W roku 6:50 Stali zjednoczyli się pod wielkim watażką Balakiem i znaczną liczbą zaatakowali Bannorn, jednak zostali odparci z doliny Fereldenu po dwóch latach walk. Konflikt ten spowodował jedną z największych klęsk głodowych w historii Fereldenu, a od tamtego czasu relacje Fereldeńczyków z Awarami są bardzo chłodne.

Kultura[]

Trwałość jest czymś nieznanym Awarom. W Górach Mroźnego Grzbietu nic nie trwa wiecznie, tak samo jak w życiach Awarów. Ich osady są tymczasowe, podobnie jak zawierane umowy i małżeństwa. Gdy dwoje Awarów bierze ślub, podczas ceremonii zaślubin kobieta śpiewa pieśń ku czci wybranego boga, a pan młody próbuje w tym czasie rozwiązać węzły na długim sznurze. Ilość węzłów, które uda mu się rozsupłać zanim przebrzmi pieśń, oznacza ile lat będą za sobą małżonkowie.

Ponieważ w każdej osadzie zamieszkuje zaledwie kilka rodzin, Awarowie często muszą wybierać małżonków spoza swojego grodu, żeby uniknąć kazirodztwa. Uważa się to za dobry omen, ponieważ zapewnia świeżą krew i zacieśnia więzy. Awarskie zaloty polegają na porywaniu kobiet. Z reguły aranżowane jest to ze starszymi grodów, których uprzednio informuje się o zamiarze porwania kobiety. Niepowodzenie może prowadzić do krwawego zatargu.

Gdy wojownik uzyska zgodę, oczekuje się od niego wykazania umiejętności poprzez zakradnięcie się do grodu i porwanie oblubienicy. Wojownik, który zostanie przyłapany za pierwszym podejściem, otrzymuje kilka batów. Jeżeli zostanie przyłapany za drugim razem, możliwe jest poszczucie go świętym dla grodu zwierzęciem. Awarowie mogą porozmawiać bezpośrednio z wybranką, jeśli chcą zdobyć jej zgodę lub wsparcie, z kolei Awarki znane są z tego, że preferują określonych mężczyzn. Dla Awarów lojalność jest ważniejsza niż więzy krwi, toteż od porwanej oblubienicy oczekuje się, że zerwie więzy łączące ją ze starym klanem i złączy się z nowym.

Awarowie gardzą niewolą i prędzej zginą w boju lub popełnią samobójstwo, aniżeli dadzą się pojmać wrogowi.

Większość Awarów żyje posiadając tylko ilość dóbr niezbędną do przeżycia, a sporą część dnia poświęcają na zbieranie najpotrzebniejszych surowców, mając niewiele czasu na niepraktyczne zajęcia. Wśród awarskich dóbr niewiele jest przedmiotów wzorniczych niepowiązanych z religią. Wolą solidnie wykonane przedmioty, które przetrwają w surowych warunkach Mroźnego Grzbietu. Utrzymują przyzwoite relacje z krasnoludami z Orzammaru, od których kupują uzbrojenie i pancerze w zamian za futra, kozie mleko i gwarancję bezpiecznego przejścia przez górskie przełęcze. Krasnoludy traktują Awarów jako skuteczny środek zabezpieczający przed zakusami Fereldeńczyków i Orlezjan.

Chociaż na przestrzeni lat ich kultura traciła na znaczeniu, do dziś przetrwało kilka awarskich klanów. Mieszkają one w grodach noszących nazwę zamieszkującego je klanu. W każdym z nich znajduje się święte zwierzę, łączące jego mieszkańców z bogami. Zwierzęta te pełnią rolę swego rodzaju maskotki i uważane są za członków klanu, mogąc swobodnie przechadzać się po grodzie i robić to, na co mają ochotę. Gdy grodowe zwierzę jest silne i zadowolone, w grodzie panuje szczęście. Jeżeli zachoruje lub zdechnie, traktowane jest to jako zły omen.

U Awarów osobę identyfikuje się na podstawie imienia i nazwiska, a nazwisko określa się na podstawie imienia rodzica z przyrostkiem „-sen” (co oznacza „syn”) lub „- dotten” (czyli „córka”) dodanym do imienia rodzica. Na przykład Finn Caldansen jest synem Caldana; a Fullna Hethsdotten jest córką Hetha. W związku z tym Awarowie nie używają typowych nazwisk rodowych, nazwiska zmieniają się z pokolenia na pokolenie. Aby po śmierci rodzica nadal używać imienia rodzica jako nazwiska, osoba ta musi dopełnić tradycyjnych obrzędów pogrzebowych, które obejmują złożenie wystarczającej ofiary na cześć zmarłego. Jeśli nie dopełnią tych obrzędów, przestają przedstawiać się jako syn lub córka rodzica, a więź rodzinna przestaje być uznawana przez resztę grodu.

Awar może również zdobyć legendarne imię dokonując znaczącego wyczynu. Takie imię to przydomek zastępujący nazwisko, zwykle na cześć wielkiego czynu dokonanego przez jednostkę; np. Ivatt Jovsen został mianowany Ivattem Kamiennym Grzmotem w uznaniu za obronę swojego grodu.

Warto dodać, że w przypadku niektórych klanów imiona Awarów składają się z trzech części. Są to imię, przydomek i nazwa klanu. Te wybrane klany są zwykle matrylinearne, więc przydomek jest używany, aby pokazać, kto jest matką danego Awara czy Awarki. Łącznik „an” oznacza córkę, a „ar” lub "ap" syna. Dalej następuje „o”, a następnie nazwa klanu. Na przykład Arcill ar Dubne o Wyrmhold byłby Arcillem synem Dubne z klanu Wyrmhold. W innych klanach imiona Awarów składają się jedynie z dwóch części zgodnie z zasadą przedstawioną wyżej.

Polityka[]

Na czele każdego klanu stoi than lub thanessa. Waśnie, których nie można wyjaśnić w inny sposób, rozwiązuje się poprzez próby, z reguły poświęcone duchom opiekuńczym. Przykładowo w „Próbie Pani” dwie osoby reprezentujące zwaśnione strony wspinają się na skały. Ma rację ten, którego reprezentant wspinaczkę wygra. Istnieje wiele rodzajów takich prób i procedur, stosownych w zależności od okoliczności, a thanowie, jako pośrednicy bogów, decydują, która próba najbardziej pasuje do charakteru waśni. Jeżeli czyjeś roszczenie jest niepoważne, than ma prawo nakazać wojownikowi przystąpić do próby z utrudnieniem, np. obciążyć go kamieniami podczas "Próby Pani". Próby pomiędzy dwoma lub więcej klanami i ich warunki uzgadniane są przez thanów zwaśnionych grodów.

Pokój pomiędzy klanami zawiera się dzięki sojuszom, a następnie finalizowaniu ich poprzez przysięgi wierności. Niektóre klany zobowiązują się do bronienia i pomszczenia innych. Nie wszyscy Awarowie jednak je honorują, zwłaszcza te, które składają przysięgi nieadekwatne do sympatii, jaką darzą sojuszników. Często przysięga w trwa tylko do czasu jej złamania. Sprytny than może znaleźć kruczek pozwalający złamać przysięgę i wyjść z tego z bez szwanku dzięki ofertom handlowym i podarunkom dla innych klanów – jest to cena, jaką muszą ponieść łamiący przysięgi, żeby nie zostać uznanymi przez innych za zdrajców i niegodnych zaufania.

Stosunki zagraniczne[]

Awarowie mają przyzwoite stosunki z krasnoludzkim królestwem Orzammaru, jak również z Kartelem, z którymi regularnie handlują w celu zdobycia wspaniałej broni i innych zapasów. Ten związek sięga czasów powstania Awarów około roku -1815 Starożytności, kiedy Tyrdda Jasny Topór złożyła obietnicę pokoju i ustanowiła handel z krasnoludami. Tyrdda miała dziecko z księciem krasnoludów Hendirem – dziecko, które następnie zastąpiło Tyrddę jako przywódca plemienia Awarów. W starożytności klan Awarów osiedlił się w jaskiniach na wybrzeżu Morza Przebudzonych , gdzie spotkał grupę krasnoludów. Krasnoludy chroniły członkinię klanu, gdy ta uciekła na Głębokie Ścieżki, a później pomogli Awarom pokonać i związać niebezpieczny cień zwany Ciemnym Tuergiem. Klan Awarów zbudował Twierdzę Czuwania nad systemem jaskiń i utrzymywał pokojowe stosunki z miejscowymi krasnoludami. Potajemnie handlowali oni z krasnoludami, prawdopodobnie dlatego, że region ten był przedmiotem kampanii wojennej Imperium Tevinter. Krasnoludy pojawiają się również w innych starożytnych opowieściach Awarów.

Istnieje również ograniczony handel, dialog i wymiana idei z Cesarstwem Orlais, a niektóre twierdze Awarów są w posiadaniu orlezjańskich ksiąg. Niektórzy handlarze udają się do miast takich jak Lydes, Verchiel i Val Royeaux, aby handlować futrami i skórami za przyprawy i rzeczy, których Awarowie nie są w stanie zrobić sami.

Pomimo położenia niektórych grodów w granicach Fereldenu, Awarowie stanowczo twierdzą, że nie są Fereldeńczykami. Podczas Piątej Plagi plemiona Awarów zawarły rozejm z armią fereldeńską, by walczyć ramię w ramię z mrocznymi pomiotami.

Niektórzy Awarowie podróżują nawet dalej niż sąsiednie narody. Awarski wojownik został kiedyś mistrzem Wielkiego Turnieju w Starkhaven. Awarski augur miał uczestniczyć na aukcjach w Llomerryn, gdzie sprzedawano zaklęte artefakty z całego Thedas.

Wierzenia[]

Awarowie wciąż czczą dawnych bogów Alamarri, w tym m.in. Kortha Ojca Gór, Hakkona Mroźny Dech i Panią Niebios. Według nich wywodząca się z plemion barbarzyńskich Andrasta najpierw modliła się do Kortha i Pani, ale jej modły pozostawały bez odpowiedzi, dopóki nie wysłuchał ich Stwórca. Czczą również rozliczne mniejsze bóstwa, takie jak chociażby Uvolla, będący bogiem Nieprzebytego Lasu.

Niemalże niemożliwe jest mówienie o Awarach bez wspominania o ich wierzeniach. Wiara jest jednym z fundamentów ich istnienia, ponieważ uważają – jak niegdyś Alamarri – że bogowie żyją we wszystkim. Nieoczekiwany wiatr, ptaki lecące w dziwnych kluczach, nagła cisza pośród wiosennych wzgórz – dla nizinników, jak zwą pozostałych, nic nie znaczą, dla Awarów są jednak znakami od bogów.

Awarowie wierzą bez zająknięcia, że bogowie chronią ich i dają im siłę, dzięki czemu rozwijają się mimo licznych wrogów. Rozsądni nizinnicy unikają rozmawiania o tym, że ludzie z gór zostali zepchnięci w jeden z najmniej gościnnych terenów w Thedas, ponieważ Awarowie kochają Mroźny Grzbiet i mogą poczytać za obrazę stwierdzenie, że zostali tam "wypchnięci".

Awarski panteon jest niezwykle złożony, a składają się na niego zarówno duchy natury, jak i legendarni śmiertelnicy, którzy wstąpili w niebiosa. Problemem jest fakt, że panteon różni się w zależności od grodu, ponieważ każdy klan czci swoich własnych herosów, tym niemniej wszystkie są zgodne co do trzech głównych bóstw – Kortha Ojca Gór, Hakkona Mroźnego Tchu i Pani Niebios. Większość awarskich społeczeństw czci również Imhara Sprytnego i Wielkiego Niedźwiedzia Sigfrosta.

Bogowie Awarów są bardziej kapryśni niż okrutni – zamiast rzucać na swoich wyznawców klątwy, poddają ich próbom. Gdy Awarom przytrafia się nieszczęście, nie odbierają tego jako niefart, tylko zastanawiają się, które bóstwo obrazili. Jeżeli wojownik został ranny, mógł obrazić Hakkona. Jeśli łowcy wracają z polowania z pustymi rękoma, myślą tylko o tym, jak przebłagać Ojca Gór i nie zapolują ponownie, dopóki tego nie zrobią, ponieważ na pewno znów im się nie powiedzie.

Awarowie wierzą, że po śmierci trafiają do będących domeną Pani Niebios zaświatów, gdzie ponownie spotykają się ze swoimi bliskimi. Wierzą również, że przeznaczeniem niektórych ludzi jest „odrodzenie się” – ich esencja, czyli dusza, powraca do nowego ciała. Dusze Awarów „naznaczonych” przez los „migrują” po śmierci do przeznaczonych dla nich nowych ciał, dzięki czemu mogą powrócić i wielce przysłużyć się swojemu grodowi. Zmartwychwstałe dusze nie pamiętają swojego poprzedniego wcielenia, są jednak delikatnie „prowadzone” ich doświadczeniami, przede wszystkim poprzez wizje i znaki.

Korth Ojciec Gór[]

Znany również jako Ojciec Niebios, Korth jest najstarszym i najpotężniejszym bogiem, a wszystko, co znajduje się w górach, pochodzi od niego. Awarowie wierzą, że jaskinie zostały wykute przez Ojca Gór jako schronienie dla nich, a jego dziełem są również krasnoludy, jako że żyją głęboko w podziemnym królestwie. To jemu Awarowie zawdzięczają wszystko, co mają – czy to zwierzynę dla łowców, czy żyzne pola dla wypasających kozy. Jeżeli zasoby są niewystarczające, szukają sposobu na przebłaganie Kortha.

Większość Awarów wierzy, że Korth jest tak stary jak sam Mroźny Grzbiet, jednak według Pieśni Zimy ze starożytnego grodu Mrozu jest inaczej. Według owej pieśni śpiewanej w okolicach święta zwanego Odzimieniem, Korth był łowcą, który poprowadził swój lud u zarania dziejów. Awarowie oddają ciała zmarłych Korthowi, pozostawiając je na skałach, żeby zostały rozdziobane przez ptaki i zabrane do nieba.

Komendant może wejść w interakcję ze świątynią Kortha znajdującą się w podziemiach Twierdzy Czuwania.

Pani Niebios[]

Pani Niebios jest boginią władającą wszystkim tym, co leży ponad domeną Kortha – ptakami czy nawet wiatrem. Według jednej z legend pewnie plemię odwróciło się od Kortha, czcząc Panią Niebios, a kiedy zostało zaatakowane przez Tevinterczyków, uratowały je wielkie orły, zabierając w bezpieczne miejsce.

Jest również boginią umarłych. Zamiast poddawać ciała kremacji, jak robią to andrastanie, Awarowie rozczłonkowują je i oddają Pani Niebios poprzez jej posłańców, ptaki, co fereldeńscy uczeni nazywają „podniebnym pochówkiem”.

W Wolnych Marciach Hawke natrafia na poświęconą Pani Niebios kapliczkę, co może wskazywać, że dawniej Awarowie przekroczyli Morze Przebudzonych.

Hakkon Mroźny Dech[]

Hakkon jest pierworodnym synem Kortha i Panem Zimy. Jest mistrzem zarówno mrozu, jak i zimnej stali, a szacunek dla niego i jego potęga prowadzi Awarów do boju: wolą toczyć wojny zimą, kiedy ich odporność na mróz daje im przewagę nad nizinnikami.

Podczas Drugiej Plagi Hakkon został zamknięty w ciele smoka przez pierwsze pokolenie sekty, niejakich Szczęk Hakkona. Orlezjański cesarz Kordillus Drakon I wysłał Inkwizytora Ameridana celem powstrzymania zniszczeń, jakie smok mógł wyrządzić w Orlais. Ameridanowi udało się jedynie skorzystać z magii czasu, dzięki czemu zarówno on, jak i smok, przez stulecia pozostawali zamrożeni w czasie. W Wieku Smoka nowe pokolenie tzw. hakkonitów stara się spuścić furię Hakkona na Thedas, zostają jednak powstrzymani przez Inkwizytora, który zabija smoka będącego naczyniem i uwalnia duszę boga.

Sigfrost[]

Wielki Niedźwiedź śpi u podnóża tronu Ojca Gór, a jest tak wielki, że pewnego razu Korth pomylił go z małą górą. Zasiadając u stóp Kortha pełni również rolę stróża mądrości. Awarowie mogą wezwać go, żeby zdobyć wiedzę, ale kości wielu takich śmiałków walają się po jego jaskini.

Awarowie uważają wszystkie niedźwiedzie za święte – chociaż czasami polują na nie w celu zdobycia skór, robią to z wielką nabożnością. W związku z tym uważają, że bereskarny stanowią wynaturzenie nieporównywalne z żadnym innym.

Niektórzy magowie z Kręgu twierdzą, że widzieli Sigfrosta w Pustce.

Imhar Sprytny[]

Imhar to drobny mężczyzna, który zamiast na sile, polegać musi na języku, w związku z czym w awarskim panteonie pełni funkcję przechery. Awarowie uwielbiają opowieści o podstępach Imhara, najbardziej prawdopodobnie te o złej uwodzicielce, która zwabiła go do siebie nieuzbrojonego, a następnie napuściła na niego armię demonów. Udając przerażonego, poprowadził je przez górską przełęcz. Kiedy wydawało się im, że go otoczyły, Imhar zaśmiał się głośno – odgłos ten zatrząsnął wzgórzem, a horda została zmiażdżona przez lawinę, którą wywołał jego śmiech.

Uvolla[]

Bóg Nieprzebytego Lasu, o którym wiadomo niewiele. Zdaje się przyjmować ofiary z żywych stworzeń, ale jako rekompensatę za złe uczynki wyrządzone na jego świętej ziemi.

Bjorn Trzcinobrody[]

Uważany za boga rybaków.

Rilla Domowe Ognisko[]

Bóstwo, do którego zwracają się osoby chcące mieć dzieci.

Szamani[]

W skomplikowanych sprawach duchowych Awarowie zwracają się do szamanów, strażników wiedzy góry. Przyglądają się oni migracji ptaków wypatrując wskazówek od Pani, znają najstarsze pieśni i posiadają wiedzę o rytuałach mających na celu oddawanie czci bogom i duchom gór. Większość awarskich szamanów to potężni magowie, których tradycje magiczne znacząco poprzedzają założenie Kręgu Maginów.

Ani Zakon, ani Andrasta nie mają dla Awarów znaczenia, a templariusze nie są mile widziani w Mroźnym Grzbiecie. Jest rozsądne, ponieważ wiele szamańskich rytuałów zszokowałoby Zakon, jako że nawet poślednie polegają na wzywaniu duchów. Awarowie wiedzą, że niektóre duchy są niechętne dobrowolnemu opuszczeniu ciała nosiciela, wiedzą jednak, jak radzić sobie z takimi bytami. Podobnie jak magowie nie chcą stać się plugawcami, toteż ich rytuału przeprowadzone są tak, żeby móc również wypędzić ducha.

Awarowie nazywają szamanów augurami. Ich zadaniem jest doradzanie pozostałym magom i thanom. Komunikują się one z duchami, które uważają za bogów, i dzielą się ich wiedzą z grodem. Przekazują wolę duchów grodowi i na odwrót. Duchy chronią gród i przepędzają złe moce. Augurowie wyczuwają również osoby przyciągające złe duchy i doradzają thanowi, jak się z nimi uporać.

Augurowie pozwalają swoim uczniom opętać się przyzwanemu duchowy, który uczy ich, jak kontrolować magię. Po zakończeniu nauk mag musi odprawić ducha w trakcie odpowiedniego rytuału polegającego na złożeniu ofiary całopalnej i rzuceniu zaklęcia z reguły wymagającego użycia lyrium. Jeżeli rytuał nie zostanie przeprowadzony, plugawiec zostaje wygnany z grodu. Słabsi magowie, niepotrafiący kontrolować swojej magii, pozostają opętani, a duchy bogów pilnują ich, żeby nie doszło do skażenia duży. Jeżeli plugawiec zostanie spaczony bądź mag stanowi zagrożenie dla grodu, umiera we śnie.

Znane osady[]

Czerwony Gród
Gród Kamiennego Niedźwiedzia
Podniebna Twierdza (dawniej)
Twierdza Czuwania
Twierdza Kinloch
Twierdza Wiwerny

Znani Awarowie[]

Anashe – sokolniczka
Balak – watażka
Havard – pierwszy Uczeń Andrasty
Ręka Kortha – syn Morvana
Elorn – szamanka/magini
Kaelah – kobieta, która uciekła od Ruadana, żeby znaleźć schronienie wśród krasnoludów
Kell ap Morgan – jarl
Kiveal – Awar, który wspomógł krasnoludów w spętaniu mrocznego teurga
Lowenna an Aenor – mieszkająca w Czerwonym Grodzie
Maferat – watażka i mąż Andrasty
Morrighan’nan – wódz jednego z klanów
Movran Ukryty – wódz jednego z klanów zamieszkującego Jałowe Mokradła
Owyne ar Rainne – tan Czerwonego Grodu
Posąg pokoju
Posąg wojny
Ruadan – „szaman” i mag
Stiksma – olbrzym wojownik
Stróż Nieba – szaman Pani Niebios
Svara Złotowłosa - thanessa grodu Kamiennego Niedźwiedzia
Tyrdda Jasny Topór – wojowniczka nazywana Matką Awarów

Zobacz też[]

Ciekawostki[]

Pierwotnie w Dragon Age: Początek jednym z możliwych pochodzeń miał być awarski barbarzyńca z Azylu.
W Przebudzeniu jeden z bogów błędnie nazywany jest Haakonem.