Andrasta

Tryptyk przedstawiający Andrastę

Andrasta (ur. -203 Starożytności, zm. -170 Starożytności), znana również jako Oblubienica Stwórcy – prorokini, której nauki, skompilowane następnie w Pieśń Światła, stanowiły podwaliny pod założenie Zakonu. Pochodziła z plemion Alamarri, była córką Brony i wielkiego wodza jednego z klanów. Została wzięta przez Tevinterczyków w niewolę, a po powrocie na rodzinne ziemie zebrała wojska i rozpoczęła inwazję na magokratyczne imperium, wspierana przez inne plemiona barbarzyńskie, niewolników i – według Zakonu – Stwórcę.

Jest symbolem upadku potęgi Imperium. Chociaż przetrwało, jej działania doprowadziły do zniszczenia kultu Dawnych Bogów i stworzenia nowej wiary – andrastanizmu reprezentowanego przez Zakon, z którego w późniejszych wiekach wydzielił się Zakon Imperialny.

Życiorys

Dzieciństwo

Będąc małą dziewczynką, Andrasta wychowywała się pod okiem swej matki Brony i bawiła się z najbliższą przyjaciółką, Ealisay. Kiedy Andrasta śpiewała, Stwórca poprosił ją, żeby przestała, ponieważ płakał, słysząc jej przepiękny śpiew. Objawił się jej i ukazał, że jest jedynym prawdziwym bogiem, a Andrasta stała się jego oblubienicą.

Tevinterska niewola

Gdy do obecnego Denerim zawinęły statki Imperium, pojmały Andrastę i wywiozły na swoje ziemie, prawdopodobnie do Kirkwall lub Minratusu. Kiedy odwrócili się od niej Dawni Bogowie, przybył Stwórca, którego poprosiła o pomoc dla ludzi. Mimo jego niechęci, udało się jej go przekonać. Andrasta powróciła z niewoli do swojego ludu. Wraz ze swoim mężem Maferatem ruszyła na pierwsze ludzkie państwo.

Inwazja na Imperium

Andrasta stanęła na czele olbrzymiej armii składającej się z niewolników i barbarzyńców, która powiększała się wraz z każdym wyzwolonym spod rządów Tevinteru miastem, który w tamtych czasach rozciągał się od fortecy Adamant po Antivę i Wolne Marchie.

Siła Tevinterczyków, czczących Dumata, Urthemiela i innych smoczych bogów, nie była w stanie równać się z siłą Stwórcy. Szeregi armii Andrasty powoli zaczęli zasilać również magowie i lojalni im niewolnicy. Z czasem – ze względu na brak taniej siły roboczej – zapasy w spichlerzach skończyły się, a jedynymi miastami, które w dalszym ciągu dobrze prosperowały, zostały Qarinus i Minratus.

Śmierć

Maferat, widząc, jakim uwielbieniem powstańcy darzą Andrastę, i wiedząc, że nie może się z nią równać, przed bitwą o Minratus potajemnie spotkał się z magistrami i postanowił wydać im swoją żonę w zamian za ziemie i wpływy. Żona archonta Hessariana, Vasilia, nakazała ustawić stos i spalić na nim Andrastę, żeby pokazać wrogom Tevinteru, jak ginie ich przywódczyni. Hessarian, nie mogąc znieść widoku konającej w płomieniach kobiety, wyjął miecz i skrócił jej męki.

Według Zakonu w tym momencie Stwórca odwrócił się od ludzi, zabrał ze sobą Andrastę i posadził ją po swojej prawicy.

Dziedzictwo

Urna Świętych Prochów

Po spaleniu Andrasty jej prochy zostały zebrane przez jej wyznawców i sprowadzone z powrotem do Fereldenu, gdzie następnie spoczęły w Świątyni Świętych Prochów w Górach Mroźnego Grzbietu. Według legend prochy Andrasty miały cudowną moc uzdrawiania, pozwalając na wyleczenie każdej choroby, w tym ślepoty czy głuchoty. Przez stulecia badacze poszukiwali Urny Świętych Prochów lub dowodów potwierdzających jej autentyczność.

Zakon

Stojąca na czele armii Andrasta krzewiła wiarę w Stwórcę, która po jej śmierci jeszcze bardziej się umocniła, co ostatecznie doprowadziło do powstania Zakonu w roku 1:0 Boskiej. Jednym z podstawowych przykazań Zakonu jest: „Magia istnieje po to, by służyć człowiekowi, a nie władać nim”.

Święte Marsze

W jakiś czas po powstaniu Zakonu narodziła się idea Świętych Marszów, czyli krucjat mających na celu zniszczenie kultur niewyznających wiary w Stwórcę, inspirowana inwazją Andrasty na Imperium Tevinter. Na przestrzeni wieków Zakon zorganizował kilka Świętych Marszów, wymierzonych w elfy z Dalii, Starkhaven, Zakon Imperialny i qunari.

Ciekawostki

• Andrasta jest wzorowaną swoją rolą na takich postaciach jak Hun Atylla (inwazja barbarzyńców) i Jezus Chrystus (religia).
• Andrasta istniała naprawdę. Znana była jako celtycka buntowniczka, współpracująca z Budyką w celu wyzwolenia Brytów spod władzy Rzymu.
• W rozmowie Inkwizytora z Dorianem Tevinterczyk stwierdza, że według jego ludu i tamtejszego Zakonu Andrasta była potężną czarodziejką.
• Podczas rozmowy pomiędzy Serą a Kasandrą można usłyszeć, że mogła mieć rude włosy, chociaż w Those Who Speaks przedstawiona została w blond włosach.