Alamarri – jedno z najstarszych plemion ludzkich i pierwsi ludzie, którzy zasiedlili północno-wschodnie Thedas. Są przodkami Fereldeńczyków. Słowo „Alamarri” nie odnosi się do pojedynczej grupy etnicznej, a zbioru klanów wywodzących się z ludu Alamarri, w tym m.in. Klejnów, Awarów i Chasyndów.
Historia[]
Czasy starożytne[]
Alamarri dotarli do Fereldenu z dalekiego wschodu w roku -1220 IT, poszukując nowego domu po tym, jak ich poprzednia ojczyzna padła plagą demonów. Niektórzy Alamarri osiedlili się w górach, część w rozległym bagnistym lesie znanym obecnie jako Głusza Korcari, inni z kolei w dolinie Fereldenu. Klan, który osiadł w górach, obecnie znany jest jako Awarowie, zaś mieszkańcy bagien jako Chasyndzi. W odróżnieniu od klanów, które osiedliły się w dolinie, Awarowie i Chasyndowie zachowali dawne zwyczaje Alamarri, czcząc magię i odprawiając szamańskie rytuały. Awarowie nie oddzielili się całkowicie od Alamarri co najmniej do czasu Pierwszej Plagi, jako że dowodzący Świętym Marszem Maferat był Awarem, z kolei jego żona Andrasta – Alamarri.
Wojna z Imperium Tevinter[]
Około roku -715 Starożytności Alamarri zostali najechani przez magistrów z Tevinteru, którzy okupowali ich ziemie przez pięćset lat. Wybudowali Trakt Imperialny prowadzący z Imperium aż do fortecy Ostagar. Chociaż Alamarri stawiali opór, okazał się on nieskuteczny. Chasyndowie nie zwalczali magistrów tak skutecznie jak Klejnowie, ci zaś radzili sobie gorzej niż Awarowie.
W roku -620 Starożytności Tevinterczycy po drugiej stronie Morza Przebudzonych założyli miasto Emerius, służące jako centrum handlu niewolnikami. Często zapuszczali się do doliny Fereldenu celem złapania niewolników – tak rozproszonych po terenie elfów, jak i ludzi, wśród których znaleźli się m.in. Andrasta i Ruadan.
Chociaż ich ziemie były okupowane, plemiona kontynuowały walki między sobą, pozostając w stanie nieustającej wojny domowej przez kolejne siedemset lat. Ostatecznie, w roku -180 Starożytności, Klejnowie, Chadyndowie i Awarowie zjednoczyli się przeciwko najeźdźcom. Tevinter, osłabione po Pladze, niemalże upadło w wyniku najazdu barbarzyńców dowodzonych przez byłą niewolnicę Andrastę i jej awarskiego męża Maferata, wspieranych przez elfickich niewolników pod wodzą Shartana, którzy dołączyli do nich w roku -171 Starożytności. Alamarri wykorzystali tevinterski Trakt Imperialny, dzięki któremu dotarli do Minratusu. Gdy Tevinter chylił się ku niechybnemu upadkowi, Maferat zawarł pakt z magistrami, na mocy którego wydał im Andrastę. Po spaleniu jej na stosie Alamarri otrzymali ziemie będące dzisiejszym Fereldenem, część współczesnego Orlais i Wolnych Marchii.
Upadek Maferata[]
Po zakończeniu inwazji Maferat podarował elfom Dalię, a następnie rozpoczął proces jednoczenia pozostałych zdobytych przez niego ziem, okazał się jednak niezbyt wprawnym przywódcą. Problemy rozpoczęły się, kiedy odmówił poprowadzenia armii w głąb Tevinteru, mimo że Tevinterczycy pojmali i zabili jego żonę. Jego właśni ludzie porzucili go, gdy archont Hessarian przeszedł na wiarę w Stwórcę i wyjawił, że Maferat jest zdrajcą, który wydał Andrastę w zamian za ziemie. Został zabity przez swoich trzech synów, którzy podzielili między siebie zdobyte tereny. Nie mieli oni jednak więcej szczęścia niż ojciec, co doprowadziło do kolejnej wojny domowej.
Nevarra[]
Synowie Maferata, w przeciwieństwie do ojca, nie zawarli pokoju z Tevinterem. Jeden z jego synów został kolejnym wodzem wojennym Alamarri. Drugi zjednoczył Planasenów rozproszonych wokół miasta Nevarra, tworząc królestwo, które jednak nie przetrwało długo i w jakiś czas potem przekształciło się w królestwo Nevarry, biorąc swoją nazwę od miasta.
Orlais[]
Ostatni z synów również założył królestwo, które nazwał „Orlais”. Rozpoczął jednoczenie klanów Cyreanów zamieszkujących jego ziemie, żeby stworzyć armię, która mogłaby przeciwstawić się Tevinterowi. Tzw. wielkie zjednoczenie, mające miejsce około roku -155 Starożytności, nie przebiegło po jego myśli, ponieważ Cyreanowie nie chcieli jednoczyć się pod przywództwem obcokrajowca. Pod pretekstem pomocy cyreańska wódz Jeshavis poślubiła alamarrskiego władcę, w tajemnicy wychodząc również za jego brata, zawiązując spisek mający na celu zabicie jej męża, dzięki czemu Orlais pozbyłoby się obcokrajowców. Jej plan powiódł się, bracia zabili się nawzajem, co doprowadziło do wielowiekowej nienawiści pomiędzy Orlezjanami a Alamarri, jak również do kolejnej wojny domowej.
Wojna domowa i rozłam[]
Podczas Drugiej Plagi bann Hafter zjednoczył Alamarri w celu odparcia mrocznych pomiotów, a po jej zakończeniu zakończył toczoną z Chasyndami wojnę o dominację nad doliną Fereldenu, za co został mianowany pierwszym w historii teyrnem. Od tamtego czasu potężni wodzowie, znani jako „bannowie”, prowadzili swoje klany do bitew przeciwko innym bannom, chcąc zdobyć większe terytoria i wpływy.
W Wieku Wież plemiona dzikich Chasyndów dowodzone przez córki Flemeth – Wiedźmy z Głuszy – najechały północ. Powstrzymane zostały dopiero przez bohatera Cormaca, dowodzącego armiami wojowników Alamarri i krasnoludów z Orzammaru. Po serii wyniszczających bitew, Chasyndzi zostali zniszczeni, a wiedźmy spalone. Od tamtego czasu Chasyndowie nie opuszczają bagien. Awarowie swoimi ziemiami ogłosili góry, nazywając pozostających w dolinie Alamarri „nizinnikami”.
Pierwsza inwazja orlezjańska na Ferelden[]
W roku 4:80 Czarnego Cesarstwo Orlais najechało dolinę Fereldenu, jednak poniosło porażkę, nie mogąc zająć Redcliffe – forteca broniła się tak długo, że zimą Orlezjanie pozostali bez posiłków, nie potrafiących przedrzeć się przez Góry Mroźnego Grzbietu. Różne klany Alamarri zjednoczyły się, wypędzając najeźdźców.
Ferelden[]
- Główny artykuł: Zjednoczenie Fereldenu
W roku 5:42 Świętych plemię Klejnów ostatecznie zjednoczyło się pod przywództwem Kalenhada Theirina, dając początek królestwu Fereldenu.
Alamarri i mabari[]
Cudzoziemcy odwiedzający Ferelden często twierdzą, że kraj pachnie zmokłym psem. Bez względu na to, czy jest to prawdą, czy nie, faktem pozostaje, że psy odgrywają w kulturze Fereldenu znaczącą rolę. Według Fenrisa wyhodowane przez magistrów ogary zdecydowały się pozostać na ziemiach Alamarri po tym, jak Tevinterczycy zostali odepchnięci z ich ziem. Od tamtego czasu psy stanowią nierozłączny element krajobrazu ziem Fereldenu. Wiele klanów Alamarri miało własne mabari, a tradycja ta została zachowana przez fereldeńska szlachtę.
Znani Alamarri[]
- Kalenhad Theirin
- Cormas – wsławił się w walkach przeciwko Chasyndom i Wiedźmom z Głuszy
- Sarim Cousland – po śmierci banna Elstana zajął Wysokoże, dając początek rodowi szlacheckiemu Couslandów
- Andrasta
- Teyrna Mather/Haelia Cousland – znana ze zjednoczenia okolicznych władców pod swoim przywództwem celem zakończenia plagi wilkołaków w Wieku Czarnego
- Teyrna Elethea Cousland – jedyna teryna Couslandów, która zatrzymała tytuł po powstaniu Fereldenu
- Dein – alamarrski bohater ludowy
- Luthias Krasnoludzki Syn – przywódca alamarrskich berserkerów
- Bann Conobar Elstan – mąż Flemeth
- Flemeth
- Hafter
- Havard – pierwszy Uczeń Andrasty
- Elias Howe – jeden z pierwszych zwolenników zjednoczenia Alamarri pod Kalenhadem
- Maferat
- Morrighan’nan – przywódczyni klanu Awarów
- Radun – niewolnik z Kirkwall, który rozpoczął powstanie niewolnicze
- Ruadan – awarski „szaman” i mag